UZASADNIENIE

Powód E. K., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) E. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. C., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą(...) (...) C. K., kwoty 36.900 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 6 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód wykonał na rzecz pozwanego usługę polegającą na sprowadzeniu z terytorium Republiki Federalnej Niemiec uszkodzonej ciężarówki należącej do pozwanego, oraz naprawieniu jej. Powód wystawił fakturę na kwotę 36.900 złotych brutto, ale pozwany należności nie uregulował.

W dniu 30 kwietnia 2015 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydał nakaz zapłaty, uwzględniający żądanie zgłoszone w pozwie. Pozwany wniósł sprzeciw w terminie ustawowym.

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał m.in., że dochodzona kwota jest nienależna, ponieważ naprawa została dokonana w ramach rękojmi za wcześniejsze usługi serwisowe powoda. Z tego powodu sprowadzenie ciężarówki i jej naprawa powinny być nieodpłatne. W trakcie pierwszej naprawy powód nie wymienił wszystkich korbowodów w silniku. Pozwany nie mając doświadczenia w naprawie tego typu silników, nie miał jakichkolwiek podstaw, aby kwestionować powyższe wskazania powoda i jego zapewnienia przekazywane pozwanemu w trakcie naprawy. Z uwagi na powyższe pozwany po wykonaniu naprawy pozostawał w przekonaniu, że naprawa ta została wykonana w sposób prawidłowy i kompletny oraz nie doprowadzi ona do jakichkolwiek dalszych uszkodzeń silnika. Po wykonaniu naprawy pozwany wydał powodowi pojazd i w dniu 8 października 2014r. wystawił fakturę dokumentującą zakres przeprowadzonej naprawy. Faktura została w całości przez pozwanego zapłacona.

Po naprawie pojazd był przez pozwanego użytkowany jak uprzednio do dokonywania przewozów, w tym przewozów międzynarodowych. Pod koniec października 2014r. - w ciągu około 2-3 tygodni po odebraniu pojazdu przez pozwanego, w trakcie jego wyjazdu na teren Niemiec, pojazd uległ kolejnej awarii, przy czym awaria ta ponownie dotyczyła tej samej części zbiorczej pojazdu, tj. silnika. Pozwany niezwłocznie po wykryciu awarii skontaktował się telefonicznie z powodem , informując go o kolejnej awarii silnika. Powód przetransportował pojazd do swojego warsztatu i go naprawił. W trakcie naprawy ani razu nie wspomniał pozwanemu aby kolejna naprawa miała odpłatny charakter. Dopiero kiedy pojazd chciał odebrać to dowiedział się o powyższym. Początkowo wyraził zgodę na częściowe pokrycie kosztów, jednak w żadnym momencie nie wyraził zgody na zapłatę całości kosztów tej naprawy.

Ponadto podniósł, że w związku z kolejną awarią pojazdu, powód użyczył pozwanemu swój ciągnik siodłowy jako samochód zastępczy celem dokończenia przez pozwanego realizowanego właśnie zlecenia transportowego na terenie Niemiec. Po wykonaniu tego zlecenia, pozwany powrócił ciągnikiem siodłowym wraz ze swoją naczepą do siedziby powoda, gdzie pozostawił ciągnik oraz naczepę. Po wykonaniu pierwszej naprawy powód zapewnił pozwanego o prawidłowym wykonaniu zleconej mu naprawy i całkowitym usunięciu awarii.

W odpowiedzi na powyższe powód podniósł m.in., że obie dokonane naprawy nie mają ze sobą związku, gdyż pierwsza naprawa dotyczyła jednego cylindra, a druga - kolejnego. Ponadto powód podniósł, że pozwany zlecił mu telefonicznie przewiezienie samochodu M. (...) z Niemiec do warsztatu powoda. W ocenie powoda, pozwany nie zgłosił reklamacji co do naprawy wykonanej we wrześniu 2014r. Naprawa jednego korbowodu kosztowała 12 000 zł, gdyby konieczna była naprawa wszystkich korbowodów to taniej byłoby wymienić silnik. Naprawa - wymiana na nowy, jednego z 6 korbowodów nie przyczynia się do szybkiej awarii samego silnika.

W dalszych pismach procesowych, strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany jest posiadaczem (...) o numerze rej. (...) i numerze VIN (...). Samochód posiada silnik(...) o pojemności 12 I, mocy 475 KM i układzie cylindrów V-6.

Dowód: okoliczności bezsporne.

Powód we wrześniu 2014 roku dokonał naprawy silnika ww. pojazdu pozwanego polegającą na wymianie korbowodu, tłoku oraz tulei szóstego cylindra silnika. Nie demontowano korbowodów pozostałych cylindrów. Powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 8 października 2014 roku na kwotę 12.009,72 złotych. Należność powód uiścił w całości.

Dowód: opinia (k. 124), faktura (k. 40), okoliczności bezsporne.

W dniu 25 październiku 2014 roku pracownik pozwanego jechał ciężarówką przez terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Pojazdem kierował R. K.. Wówczas doszło do kolejnej awarii silnika. W tej sytuacji, znajdując się na autostradzie, kierowca przejechał ciężarówką jeszcze 12 km, z prędkością ok. 24 km/h, aby zatrzymać się na parkingu. Dowód: opinia uzupełniająca biegłego (k. 160-161).

W dniu 27 października 2014 roku uszkodzony pojazd przetransportowano do siedziby powoda.

Dowód: okoliczność bezsporna

Powód naprawił uszkodzony pojazd.

Dowód: okoliczność bezsporna

Pozwany jednak nie zapłacił za naprawę pojazdu

Dowód: okoliczność bezsporna

W dniu 4 grudnia 2014 roku pozwany zwrócił się do powoda za pośrednictwem poczty elektronicznej w sprawie „propozycji rozliczenia". W odpowiedzi powód wysłał pozwanemu w dniu 9 grudnia 2014 roku wyszczególnienie kosztów naprawy na kwotę 32.775 złotych netto. We wskazanym piśmie znajduje się 12 pozycji, z czego pozycje 1-10 dotyczą naprawy ciężarówki, natomiast pozycja nr 11 - kosztów paliwa na kwotę 2.040 złotych netto, a pozycja nr 12 - transportu pojazdu do naprawy za kwotę 6.225 złotych netto.

Dowód: zestawienie naprawy k. 11

W dniu 15 grudnia 2014 roku pozwany wystosował do powoda propozycję rozłożenia należności na raty.

Dowód:korespondencja (k. 9-10,11-12).

W związku z przetransportowaniem i naprawą ciężarówki powód wystawił fakturę nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 roku na kwotę 36.900 złotych, z terminem płatności ustalonym na dzień 5 stycznia 2015 roku. Należnością powód obciążył pozwanego. W opisie usługi na ww. fakturze widnieje „napr. uszkodzonego silnika m. (...)". Powód obniżył koszt transportu o kwotę 2.775 złotych netto.

Dowód: faktura k. 13, zeznania powoda.

Sąd ustalił, że w dniu 25 października 2014 roku, w przedmiotowym pojeździe pozwanego, między panewką w głowie korbowodu czwartego cylindra a sworzniem tłokowym zaczął powstawać luz. Luz się zwiększał i doszło do wysunięcia się panewki z głowy korbowodu. Tłok ze względu na powstały luz zaczął uderzać denkiem o powierzchnię głowicy. W związku z pracą silnika, występujące siły spowodowały rozerwanie trzonu korbowodu. W konsekwencji uszkodzeniu uległ kadłub silnika, korbowód czwartego cylindra, który został zerwany, a także tłok czwartego cylindra i miska olejowa. Awaria silnika ujawniała się stukaniem, słyszalnym przez kierowcę. Gdyby kierowca zatrzymał ciężarówkę w momencie ujawnienia awarii, uszkodzenia silnika byłyby znacznie mniejsze.

Nie ma związku pomiędzy naprawą przeprowadzoną we wrześniu 2014 roku, a uszkodzeniem silnika w październiku 2014 roku, ponieważ pierwsza naprawa dotyczyła szóstego cylindra, natomiast druga naprawa - czwartego. Powód dokonując pierwszej naprawy nie miał przesłanek aby sądzić, że awarii ulegnie także czwarty cylinder.

Rzeczywisty koszt naprawy uszkodzeń pojazdu wyniósł 25.867,15 złotych brutto. Dowód: opinia biegłego (k. 118-136, a w szczególności k. 123).

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o przedstawione dokumenty prywatne, których autentyczność nie została zakwestionowana, a ponadto w oparciu o zeznania powoda, zeznania świadka S. A., częściowe zeznania świadka R. K. oraz o opinię biegłego, sporządzoną przez specjalistę w dziedzinie mechaniki samochodowej, w sposób fachowy i czytelny oraz rzetelny. Dowody te w ocenie sądu wzajemnie się pokrywają i uzupełniają, stąd zasługują na wiarę.

Sąd ograniczył dowód z przesłuchania stron do przesłuchania powoda, bowiem pozwany mimo prawidłowego wezwania, nie stawił się na rozprawę.

Biegły dokonał oględzin uszkodzonego podczas drugiej awarii silnika a znajdującego się w warsztacie powoda. Podczas oględzin stwierdził, że uszkodzeniu uległy elementy silnika w postaci kadłuba, który został wyłamany z obu stron, korbowodu czwartego cylindra, który został zerwany i silnik przez znaczny czas pracował z urwanym korbowodem. Ponadto nastąpiło rozerwanie płaszcza tłoka wskutek uszkodzenia panewki głowy korbowodu, ponadto miska olejowa została uszkodzona przez urwany korbowód.

Zauważyć należy, iż silnik przedmiotowego pojazdu pracował bezawaryjnie od poprzednio wykonanej przez powoda naprawy. W pewnym momencie pomiędzy panewką w głowie korbowodu czwartego cylindra a sworzniem tłokowym zaczął powstawać luz. Objawiało się to stukami w silniku. Z czasem luz się powiększał i doszło do wysunięcia panewki z głowy korbowodu. Wtedy wystąpiły głośne uderzenia pomiędzy sworzniem tłoka a stalową głową korbowodu a tłok ze względu na powstały luz, zaczął uderzać denkiem o powierzchnię głowicy. W tym czasie stuki w silniku były bardzo głośne i musiały być wyraźnie słyszane przez kierującego, który powinien natychmiast przerwać pracę silnika, jednak tego nie zrobił i jechał dalej. Gdyby zatrzymał pojazd, uszkodzeniu nie uległby kadłub silnika, miska olejowa , pompa olejowa oraz wał korbowy. W związku z dalszą pracą silnika , występujące siły spowodowały rozerwanie trzona korbowodu. Ten z kolei dokonał uszkodzenia kadłuba silnika, miski olejowej, pompy olejowej oraz wału korbowego.

Wykonując pierwszą naprawę powód wymienił korbowód, tłok oraz tuleję szóstego cylindra silnika. Nie demontował korbowodów pozostałych cylindrów więc ich nie widział. Jest to normalna technologia stosowana przy wykonywaniu takiej naprawy.

Biegły, po dokonaniu oględzin korbowodu wymienionego podczas pierwszej naprawy stwierdził, że korbowód nie został zerwany a jego trzon nie został nawet zgięty natomiast w głowie korbowodu brakuje panewki. Na tej podstawie wydał opinię, że powyższe nie dawało powodów aby demontować pozostałe korbowody w celu dokonania ich weryfikacji. Taka operacja znacznie zwiększyłaby koszty naprawy, na co musiałby wyrazić zgodę pozwany. Z powyższą opinia w całości się zgadza sąd rozpoznający sprawę.

Powód nie mógł przewidzieć kolejnej awarii silnika a tym samym jej zapobiec. Korbowody silnika są elementami, które mogą być wymieniane indywidualnie. Nie ma wymogów producenta, aby wymienić je w komplecie, ani też w kompletach nie występują ( opinia biegłego k. 126). To twierdzenie w całości podziela Sąd Rejonowy rozpoznający przedmiotowa sprawę.

Nie ma więc związku przyczynowego pomiędzy pierwszą naprawą silnika polegającą na wymianie korbowodu tłoka i szóstego cylindra a awarią zaistniałą w dniu 27.10.2014r., podczas której uszkodzeniu uległy takie same elementy na czwartym cylindrze. Ze względu na zachowanie kierującego pojazdem, który jechał dalej, skutki awarii były znacznie poważniejsze.

Sąd zważył co następuje:

Strony postępowania łączył stosunek umowy o dzieło (art. 627 i n. kc). Należy zauważyć, że do stanu faktycznego niniejszej sprawy znajdują zastosowanie przepisy obowiązujące przed wejściem w życie, w dniu 25 grudnia 2014 roku ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta Umowa o dzieło polega na tym, że przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, natomiast zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Przyjmujący zamówienie jest zwykle podmiotem fachowym i w ostateczności ponosi odpowiedzialność za kształt wykonanego dzieła, natomiast zamawiający ma prawo domagać się osiągnięcia określonego rezultatu.

W niniejszej sprawie pozwany w sposób dorozumiany zamówił u powoda wykonanie dzieła polegającego na przetransportowaniu do zakładu powoda uszkodzonej ciężarówki pozwanego z terytorium RFN i naprawienie jej. Twierdzenia pozwanego wskazują, że pozwany mógł pozostawać w błędnym przekonaniu co do tego, że awaria z dnia 25 października 2016 roku była następstwem nieprawidłowo przeprowadzonej naprawy ciężarówki we wrześniu 2014 roku, Z tego powodu pozwany mógł sądzić, że dzieło zostanie przez powoda wykonane za darmo. Rzecz jasna zamawiającemu (pozwanemu) przysługują uprawnienia z tytułu rękojmi, na co wskazuje art. 638 k.c., jednak w niniejszej sprawie pozwany z rękojmi skorzystać nie może. Udowodniono bowiem, że pomiędzy awarią z dnia 25 października 2014 roku, a przeprowadzoną we wrześniu 2014 roku naprawą ciężarówki przez powoda nie ma związku. Z tego powodu dzieło wykonane przez powoda po awarii z dnia 25 października 2014 roku, nie stanowi świadczenia wykonanego na skutek skorzystania przez pozwanego z rękojmi, ale zupełnie nowy stosunek prawny dzieła.

Wobec tego, powodowi za wykonane dzieło należy się odrębne wynagrodzenia.

Wobec powyższego, Sąd uznaje roszczenie za usprawiedliwione co do zasady. Do rozważenia pozostaje kwestia wynagrodzenia. Przepisy Kodeksu cywilnego wskazują, że strony stosunku powinny wynagrodzenie ustalić w zasadzie przed przystąpieniem do wykonania dzieła, możliwe jest także określenie wysokości wynagrodzenia poprzez wskazanie podstawy do jego ustalenia (por. art. 628 § 1 k.c.).

Jednakże w niniejszej sprawie powód wystawił fakturę na kwotę 36.900 złotych brutto bez wcześniejszego uzgodnienia wynagrodzenia z pozwanym, do czego nie ma podstawy. W związku z tym znajdą zastosowanie przepisy zdania drugiego art. 628 § 1 kc, zgodnie z którym,

jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Biorąc pod uwagę, że strony nie uzgodniły wynagrodzenia zawierając umowę, natomiast powód nie udowodnił poniesionych kosztów wykonania dzieła, powodowi należy się wynagrodzenie za naprawę pojazdu, określone przez Sąd w kwocie 25.867,15 złotych brutto, zgodnie z opinia biegłego sądowego, którą w całości sąd podzielił.

Ponadto, w ocenie Sądu powodowi przysługuje także kwota 2.040 złotych netto (2.509,20 złotych brutto) tytułem zapłaty za paliwo oraz kwota 3.450 złotych netto (4.243,50 złotych brutto) tytułem kosztów przetransportowania ciężarówki do warsztatu. Wysokość poniesionych a wskazanych kwot została udowodniona przez powoda zeznaniami świadka S. A. a ponadto nie ma wątpliwości, że dzieło w tym zakresie zostało wykonane i podane kwoty mieszczą się w granicach średnich kwot za tego typu usługi. Podsumowując, powodowi przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za wykonanie dzieła w łącznej kwocie 32.619,85 złotych.

O roszczeniu odsetkowym orzeczono na podstawie art. 481 § 1 kc uznając, że należność stała się wymagalna w dniu 6 stycznia 2015 roku.

Powód wygrał sprawę w 88%, natomiast pozwany - w 12%. Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się: opłata sądowa - 1.845 złotych, opłata skarbowa - 17 złotych, zaliczka - 2500 złotych, koszty zastępstwa - 2 400 złotych. Na koszty pozwanego złożyły się: opłata skarbowa - 17 złotych oraz koszty zastępstwa - 2 400 złotych. Biorąc pod uwagę odpowiedzialność za wynik sprawy, powodowi tytułem zwrotu kosztów procesu przysługuje kwota 6 503,30 złotych, natomiast pozwanemu - 290,85 złotych. Po potrąceniu powodowi przysługuje kwota 6 213,26 złotych.

Z powyższych względów orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.

19.07.2017r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE