UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 maja 2016 roku (znak: I/15/021075480), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 marca 2016 roku odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 26 kwietnia 2016 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 48 akt ZUS/

W dniu 3 czerwca 2016 roku Z. K. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, iż jej stan zdrowia uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy. Od czasu operacji, które miały miejsce w 2015 roku jej stan zdrowia nie poprawił się, nadal ma niesprawne nogi, nie jest w stanie obciążyć lewej kończyny, gdyż ma trudności z utrzymaniem równowagi. Cały czas ma zlecone przez lekarzy ortopedów chodzenie w ortezie i o kulach. Leczenie, które ma jej przywrócić możliwość swobodnego poruszania się ma nastąpić w lutym 2017 roku, wtedy jest planowana operacja. Nadal ma drętwą stopę i przykurcze spowodowane uszkodzeniem nerwów i przewlekłym zespołem (...).

/odwołanie – k. 2-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 4 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.15/

Na rozprawie w dniu 6 grudnia 2017 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy – oświadczenia pełnomocników stron – 00:01:14 – 00:04:46 - płyta CD – k.149/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. K. urodziła się w dniu (...). Wnioskodawczyni ma wykształcenie wyższe – jest mgr teologii, pracowała jako katechetka, pracownik biurowy. Prowadzi z mężem własną działalność gospodarczą – kiosk z gazetami.

/ bezsporne/

W okresie od dnia 27 listopada 2014 roku do dnia 30 kwietnia 2016 roku wnioskodawczyni otrzymywała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/ bezsporne/

W dniu 10 marca 2016 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 43 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u niej przebyte wygojone złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej leczone operacyjne z miernego stopnia naruszeniem sprawności ruchowej, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie. Skarżąca po złamaniu kłykcia bocznego lewej kości piszczelowej w grudniu 2013 roku była leczona operacyjnie, przebieg pooperacyjny bez powikłań, cały czas pozostaje pod opieką poradni ortopedycznej, kilkakrotnie rehabilitowana. W badaniu stwierdzono chód lekko utykający, staw kolanowy lewy ustawiony koślawo, staw suchy z niestabilnością boczną, tarcie powierzchni stawowych w stawie kolanowym lewym, ruchomość w stawie kolanowym lewym bez istotnego upośledzenia, czucie na bocznej powierzchni uda i podudzia lewego zachowane, zanik mięśnia czworogłowego – 1 cm /w połowie uda lewego/, blizna pooperacyjna, stawy skokowe symetryczne, bez obrzęków, palpacyjne niebolesne, ruchomość w stawach bez istotnego upośledzenia, palce młotkowate stopy lewej. Orzeczeniem z dnia 12 kwietnia 2016 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k.46 akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 29-29 odwrót dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 12 kwietnia 2016 roku wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jej sprawy przez Komisję Lekarską ZUS.

/sprzeciw – k. 30 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niej przebyte wygojone złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie z miernego stopnia upośledzeniem sprawności, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie. Badana chodzi z użyciem 2 kul w ortezie kolana lewego, chód jednak samodzielny bez użyciu kul, z lekkim utykaniem. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 26 kwietnia 2016 roku uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 47 akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 33-35 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 26 kwietnia 2016 roku, organ rentowy decyzją z dnia 4 maja 2016 roku, odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 48 akt ZUS/

W badaniu sądowo – neurologicznym rozpoznano u Z. K. przebyte złamanie lewej kości piszczelowej z uszkodzeniem lewego nerwu piszczelowego i łydkowego bez objawów istotnego ograniczenia sprawności ruchowej z przyczyn neurologicznych. Poza zgłaszanymi zaburzeniami czucia w zakresie głównie lewego nerwu łydkowego w obecnie przeprowadzonym badaniu neurologicznym nie stwierdzono u badanej istotnych objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności powodujących zmiany troficzne na stopie oraz znacznego stopnia ograniczenie sprawności ruchowej. Z punktu widzenia neurologa przy obecnej sprawności ruchowej wnioskodawczyni brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. Z. – k.55-56/

Ograniczenie zgięcia grzbietowego i w mniejszym zakresie podeszwowego z bólem podeszwy lewej stopy opisano w karcie Poradni Neurologicznej MSWiA w Ł. ostatnio - po badaniu w dniu 25 lutego 2014 roku. Brak jest dalszej dokumentacji leczenia neurologicznego, w której opisywano by objawy zaburzeń. Objawów takich w postaci niedowładu stopy nie stwierdzano po badaniu przez Komisje Lekarską w dniu 26 kwietnia 2016 roku. Podczas badania neurologicznego odwołująca zgłaszała ograniczenie zgięcia grzbietowego lewej stopy, podczas gdy wynik badania przewodzenia w lewym nerwie strzałkowym odpowiedzialnym za ten ruch z dnia 14 października 2015 roku był prawidłowy. Nie stwierdzono istotnego ograniczenia sprawności ruchomej wnioskodawczyni z przyczyn neurologicznych. Przy takiej sprawności poruszania się wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji.

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. Z. – k.75-75 odwrót/

W badaniu sądowo – ortopedycznym z dnia 17 stycznia 2017 roku rozpoznano u Z. K. wygojone złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej z niewielkim upośledzeniem funkcji kolana lewego, osteoporozę. W dniu 21 grudnia 2013 roku odwołująca upadła doznając urazu okolicy kolana lewego, w następstwie którego była leczona operacyjnie z powodu złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej. Obecnie oczekuje na zabieg operacyjny – podniesienia kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej. W badaniu kończyny dolnej stwierdzono zaniki mięśniowe kończyny dolnej lewej o około 1,5 cm, koślawość kolana lewego 15 stopni i niewielkiego stopnia niestabilność boczną kolana lewego, ruchy w stawie kolanowym lewym zachowane w pełnym zakresie, w trakcie ruchów wyczuwalne niewielkie ‘trzeszczenie”, ruchy w pozostałych stawach kończyn dolnych zachowane w pełnym zakresie. Obniżenie powierzchni stawowej kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej powodujące koślawość kolana i niewielką niestabilność boczną kolana może wymagać leczenia operacyjnego, które może być przeprowadzone w ramach zwolnienia lekarskiego. Z punktu widzenia ortopedy wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. -28-30/

Ewentualny zabieg operacyjny, który może poprawić stan funkcjonalny kończyny dolnej lewej wnioskodawczyni, nie stanowi o niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a ewentualne leczenie operacyjne można przeprowadzić w ramach zwolnienia lekarskiego – może ono trwać 182 dni, a w przypadku przedłużającego się okresu rehabilitacji możliwe jest uzyskanie świadczeń rehabilitacyjnych na okres 1 roku. Nie można z góry przewidzieć ile będzie trwała niezdolność do pracy po planowanym zabiegu operacyjnym, zależy to od przebiegu procesu leczniczego. Co prawda w 2014 roku w badaniu MR stopy lewej stwierdzono „nieznaczny obrzęk kości stopy lewej i tk. miękkich mogące zależeć od zmian w przebiegu zespołu (...)”, jednak w chwili badania sądowo – ortopedycznego z dnia 17 stycznia 2017 roku nie stwierdzono żadnych objawów klinicznych zespołu (...), a w szczególności, tj. ograniczenie ruchów (przykurcz i zesztywnienie) w stawach oraz odwapnienia kości. W trakcie badania stwierdzono: „niewielkiego stopnia niestabilność boczną kolana lewego”, co może świadczyć o niewydolności więzadła pobocznego ( (...)), jednak na pewno nie można stwierdzić całkowitego zerwania tego więzadła. Badanie USG jest tylko badaniem pomocniczym, natomiast decydujące jest badanie kliniczne i bardziej dokładne badanie MR w którym nie stwierdzono uszkodzenia (...).

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. – k.51-52/

P. młotowate występujące u wnioskodawczyni nie są objawem zespołu (...) i nie stanowią upośledzenia funkcji narządu ruchu powodujące jakąkolwiek niezdolność do pracy. U wnioskodawczyni w datach badania: przez Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej oraz badania sądowo – ortopedycznego z dnia 17 stycznia 2017 roku nie występowały żadne objawy zespołu (...).

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. – k.77-78/

W badaniu sądowo – ortopedycznym z dnia 19 lipca 2017 roku rozpoznano u Z. K. przebyte wygojone złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie (21 grudnia 2013 roku), przebyte wygojone złamanie nasady bliższej kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie (29 października 2012 roku), osteoporozę, stan po osteotomii korekcyjnej i rekonstrukcji kostno – chrzęstnej stawu kolanowego lewego
(13 lutego 2017 roku). W RTG z dnia 30 kwietnia 2014 roku stwierdzono zrost kostny umożliwiający pełne obciążanie kończyny. Badana była zaopatrzona w ortezę stawu kolanowego lewego. Deficyt zgięcia i wyprostu był niewielki, wnioskodawczyni była rehabilitowana. Ograniczenie czynności stawu kolanowego nie upośledzało funkcji narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do dalszego (po 30 kwietnia 2016 roku) orzekania o niezdolności do pracy wnioskodawczyni z IV – poziomem kwalifikacji zawodowych. Postępująca koślawość i niestabilność kolana była przewidziana do planowego zabiegu operacyjnego, który może być wykonany w ramach zasiłku chorobowego. Osteoporoza jest leczona zachowawczo.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii E. B. - k.118-121/

Badanie RM z dnia 5 sierpnia 2014 roku jest tylko badaniem dodatkowym (pomocniczym) i nie stwierdzono w nim jednoznacznie Zespołu (...), stwierdzono „nieznaczny obrzęk…mogący odpowiadać”…i pisał to specjalista diagnostyki obrazowej nie badający pacjenta. Prawdziwy Zespół (...) jest rozpoznaniem poważnym, o konkretnych objawach klinicznych, leczonym w sposób agresywny najczęściej szpitalnie. W całej dostępnej dokumentacji lekarskiej w latach 2013 – 2016 i w badaniach Lekarzy Orzeczników ZUS z 2016 roku nie były opisywane żadne takie zmiany. Wskutek długotrwałego unieruchomienia może dojść miejscowo do pogorszenia krążenia, obrzęku i zmniejszenia uwapnienia, co jest wpisane w proces leczenia (unieruchomienia w 2012 roku i 2013 roku), ale nie jest tożsame z Zespołem (...). Najlepszym stosowanym sposobem zapobiegającym pogłębianiu się tych objawów, a więc zapobiegającym Zespołowi (...) jest ruch, tj. w przypadku wnioskodawczyni ćwiczenia i chód. Podczas konsultacji ortopedycznej w dniu 7 maja 2014 roku na podstawie badania i RTG z dnia 30 kwietnia 2014 roku stwierdzono zrost i zlecono chodzenie z pełnym obciążeniem. Wnioskodawczyni w związku z urazem była niezdolna do pracy od 29 października 2013 roku do dnia 30 kwietnia 2016 roku. Od dnia 1 maja 2016 roku odzyskała zdolność do pracy zgodnie z IV – poziomem kwalifikacji zawodowych.

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii E. B. - k.139/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o powołane dokumenty oraz opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał opinie biegłych za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie zostały sporządzone w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badania bezpośredniego. Biegli zdiagnozowali schorzenia, ocenili ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawczyni do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji medycznej.

Opinie zostały doręczone pełnomocnikom stron z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Pełnomocnik wnioskodawczyni zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych: neurologa i ortopedy M. S.. W uzupełniających opiniach biegli ustosunkowali się w ocenie Sądu do tych zastrzeżeń, odpowiadając na postawione pytania i zastrzeżenia. Biegły M. S. odniósł się do zarzutów pełnomocnika odwołującej dotyczących zespołu (...) i występujących u skarżącej tzw. palców młotowatych. Biegły wskazał, że co prawda w 2014 roku w badaniu MR stopy lewej stwierdzono „nieznaczny obrzęk kości stopy lewej i tk. miękkich mogące zależeć od zmian w przebiegu zespołu (...)”, jednak w chwili badania sądowo – ortopedycznego z dnia 17 stycznia 2017 roku, jak również podczas badania przez Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej nie stwierdzono żadnych objawów klinicznych zespołu (...), a w szczególności, tj. ograniczenie ruchów (przykurcz i zesztywnienie) w stawach oraz odwapnienia kości. Natomiast palce młotowate występujące u wnioskodawczyni nie są objawem zespołu (...) i nie stanowią upośledzenia funkcji narządu ruchu powodujące jakąkolwiek niezdolność do pracy.

Z uwagi na zgłoszenie dalszych zastrzeżeń do opinii biegłego ortopedy M. S. wynikających z faktu, iż w dokumentacji medycznej wnioskodawczyni stwierdzono – w ocenie odwołującej - występowanie objawów zespołu (...), Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego ortopedy. Biegła E. B. potwierdziła wnioski orzecznicze zawarte w opinii biegłego M. S. i również uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy, uzasadniając swoje stanowisko. W ocenie Sądu opinia biegłej ortopedy E. B. jest spójna, logiczna i odpowiadała zakreślonej tezie dowodowej. Pełnomocnik wnioskodawczyni zgłosił zastrzeżenia także i do tej opinii. Biegła ustosunkowała się do podnoszonych zarzutów i wyjaśniła, że badanie RM z dnia 5 sierpnia 2014 roku jest tylko badaniem dodatkowym (pomocniczym) i nie stwierdzono w nim jednoznacznie zespołu (...), stwierdzono „nieznaczny obrzęk…mogący odpowiadać”…i pisał to specjalista diagnostyki obrazowej nie badający pacjenta. Prawdziwy Zespół (...) jest rozpoznaniem poważnym, o konkretnych objawach klinicznych, leczonym w sposób agresywny najczęściej szpitalnie. Biegła podała, że w całej dostępnej dokumentacji lekarskiej w latach 2013 – 2016 i w badaniach Lekarzy Orzeczników ZUS z 2016 roku nie były opisywane żadne takie zmiany. Wskutek długotrwałego unieruchomienia może natomiast dojść miejscowo do pogorszenia krążenia, obrzęku i zmniejszenia uwapnienia, co jest wpisane w proces leczenia (unieruchomienia w 2012 roku i 2013 roku), ale nie jest tożsame z Zespołem (...).

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii w/w biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującej się została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ). Uznając złożone opinie za wystarczające do poczynienia ustaleń co do zdolności wnioskodawczyni do pracy, Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego – trzeciego biegłego z zakresu ortopedii.

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości
w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 października 1987 roku, sygn. akt II URN 228/87, publ. (...)).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku Nr 1383) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: neurologii i ortopedii Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

Jak wynika z opinii biegłego specjalisty z zakresu neurologii u wnioskodawczyni rozpoznano przebyte złamanie lewej kości piszczelowej z uszkodzeniem lewego nerwu piszczelowego i łydkowego bez objawów istotnego ograniczenia sprawności ruchowej z przyczyn neurologicznych. Poza zgłaszanymi zaburzeniami czucia w zakresie głównie lewego nerwu łydkowego w obecnie przeprowadzonym badaniu neurologicznym nie stwierdzono u badanej istotnych objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności powodujących zmiany troficzne na stopie oraz znacznego stopnia ograniczenie sprawności ruchowej. Z punktu widzenia neurologa przy obecnej sprawności ruchowej wnioskodawczyni brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

W badaniach sądowo – ortopedycznych rozpoznano u Z. K. przebyte wygojone złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie
(21 grudnia 2013 roku), przebyte wygojone złamanie nasady bliższej kości piszczelowej lewej leczone operacyjnie (29 października 2012 roku), osteoporozę, stan po osteotomii korekcyjnej i rekonstrukcji kostno – chrzęstnej stawu kolanowego lewego (13 lutego 2017 roku). Ograniczenie czynności stawu kolanowego nie upośledzało funkcji narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do dalszego (po 30 kwietnia 2016 roku) orzekania o niezdolności do pracy wnioskodawczyni z IV – poziomem kwalifikacji zawodowych.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: neurologii i ortopedii, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczona, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawczyni mimo stwierdzonych u niej schorzeń, jest zdolna do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.