UZASADNIENIE

K. B. w dniu 7 maja 2015r. wniósł pozew przeciwko J. B. domagając się zasądzenia alimentów w kwocie po 1.200 zł miesięcznie poczynając od dnia wniesienia pozwu, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że jest studentem I roku 3-letnich studiów licencjackich w S. H. w W., a jego stałe miesięczne koszty utrzymania wynoszą ok. 2.710 zł. Podał również, że ostatni raz otrzymał pieniądze od pozwanego 8 lutego 2015r. Od tego czasu pozwany przestał go wspierać finansowo i interesować się potrzebami powoda, którego ciężar utrzymania spadł na matkę powoda, która z trudem zaspokaja uzasadnione potrzeby powoda, musząc liczyć na pomoc najbliższej rodziny. Pozwany natomiast jest kierowcą, uzyskuje z tego tytułu miesięczne dochody w wysokości (...) euro, zatem stać go na alimentację powoda w żądanej wysokości.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o odrzucenie pozwu w całości z uwagi na ustalenie obowiązku alimentacyjnego w porozumieniu rozwodowym zawartym przed holenderskim mediatorem w dniu 9 kwietnia 2005r. Ewentualnie, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości z uwagi na wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego w związku z osiągnięciem przez powoda stosownego wieku, posiadaniem majątku w postaci udziału ½ we współwłasności nieruchomości położonej w T. przy ul. (...) oraz możliwościami zarobkowymi, w tym związanymi z prowadzeniem sklepu internetowego. Oddalenie powództwa pozwany uzasadniał również niemożliwością wykonywania pracy zarobkowej z uwagi chorobę - na ostrą cukrzycę i niedowład jednej nogi i zmniejszeniem w związku z tym zarobków do kwoty(...) euro miesięcznie. Pozwany wskazał, że z otrzymywanego wynagrodzenia co miesiąc przeznacza na własne utrzymanie kwotę: 500 euro tytułem najmu mieszkania, 300 euro tytułem wizyt u dietetyka oraz zakupu specjalnej żywności z uwagi na cukrzycę, 150 euro na odzież, 93 euro tytułem rachunków za telefon, 100 euro tytułem kosztów paliwa oraz eksploatacji samochodu oraz jego ubezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. B. urodził się w dniu (...) ze związku małżeńskiego A. B. i J. B., a który to związek został rozwiązany w 2005 roku przez rozwód w drodze ugody zatwierdzonej przed Sądem w H.. K. B. ma ukończone (...) lata, jest studentem licencjackich studiów stacjonarnych w S. H. w W., których planowany termin ukończenia przypada na wrzesień 2017r. Powód nie miał żadnych opóźnień organizacyjnych w przebiegu dotychczasowej nauki, jest zdolnym studentem, uczy się dobrze, po uzyskaniu licencjatu planuje rozpocząć studia magisterskie.

(okoliczności niesporne: k. 3, k. 6, k. 153

dowód: odpis skrócony aktu urodzenia, k. 18

zaświadczenie o stanie odbytych studiów wyższych k. 6, 153

zeznania świadka E. B. k. 197-199).

Usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powoda przedstawiają się w wymiarze miesięcznym następująco: 400-500 zł tytułem kosztów zakupu żywności; 840 zł tytułem udziału przypadającego w kosztach związanych z wynajmem mieszkania w W. i kosztach utrzymania tego mieszkania wraz z opłatą za internet; 200 zł tytułem zakupu ubioru, 150 zł z tytułu studiowania (podręczniki, ksero), 120 zł tytułem kosztu zakupu artykułów higienicznych i chemii gospodarczej; 200 zł tytułem rozrywek, 55 zł tytułem doładowań telefonu, 140 zł tytułem kosztów dojazdów w W. i na trasie z W. do T., 50 zł tytułem zakupu soczewek i płynów do używania tych soczewek, 25 zł tytułem usług fryzjerskich. Ponadto w ciągu roku powód ponosi również wydatki z tytułu opieki lekarskiej – 150 zł, stomatologicznej – 300 zł i okulisty w wysokości 150 zł. Z kolei wakacje to jednorazowy koszt w wysokości ok. 2000 zł.

(okoliczności niesporne: k. 3-4,

dowód: potwierdzenia transakcji k. 8-15, 163-173)

zeznania świadka E. B. k. 197-199)

Powód wynajmuje skromne mieszkanie w W. wraz z dwoma innymi osobami, zajmuje w tym mieszkaniu jeden pokój; kuchnia i łazienka są wspólne. Powód nie posiada żadnego majątku, nie jest właścicielem ani współwłaścicielem żadnych nieruchomości. Nie ma również żadnych zobowiązań, w tym kredytów. Powód nie ma stałej pracy. W roku 2015 osiągnął dochód w wysokości 4.621,02 zł pracując w sklepie internetowym. W utrzymaniu powodowi pomaga finansowo matka oraz rodzina matki, dzięki której może wyjeżdżać na wakacje, dzięki której kupił laptopa niezbędnego mu do nauki.

(okoliczności niesporne: k. 154-159,

dowód: umowa najmu mieszkania k. 154-155

zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym k. 156-161

odpis zwykły KW (...) k. 230-231

zeznania świadka E. B. k. 197-199)

Matka powoda E. B. ma (...)lat, jest osobą schorowaną – ma cukrzycę, nadciśnienie, kłopoty z nogami. Pomimo swych schorzeń stara się zarabiać jak najwięcej, by pomóc finansowo synowi. Po rozwodzie z J. B. wyjechała do H. gdzie zamieszkała u swojej siostry i pomimo złego stanu zdrowia pracuje do chwili obecnej na stanowisku kontrolera rzeczy w magazynie. Zarabia (...) do (...) euro netto miesięcznie. Swojemu synowi przekazuje 450-500 euro. Czasami, kilkakrotnie w ciągu roku E. B. udaje się znaleźć dodatkowe zatrudnienie w charakterze sprzątaczki – za jednorazowym wynagrodzeniem ok. 30 euro. Matka powoda jest również właścicielem nieruchomości położonej w T., na której znajduje się dom o powierzchni około 200 metrów kwadratowych. Raz na miesiąc, czasem na dwa miesiące do tego domu przyjeżdża jej syn. E. B. nie wynajmuje tego domu. Koszty jego utrzymania wynoszą w okresie zimowym 1500 zł, zaś w okresie letnim 300 zł.

dowód: zeznania świadka E. B. k. 197-199

odpis zwykły KW (...) k. 230-231)

J. B. ma ukończone (...) lata. Z zawodu jest kierowcą zawodowym. Pracował jako kierowca TIR-a w przewozach międzynarodowych do listopada 2015 r. Zaprzestał pracować w związku z nasilającymi się w ostatnim okresie problemami zdrowotnymi. Powód jest astmatykiem, diabetykiem (cukrzyca typ 2), ma zamontowaną pompę cukrzycową, ma kłopoty ze wzrokiem. W związku z problemami zdrowotnymi kilkukrotnie przebywał w szpitalach. Ma niedowład lewej nogi i wymaga opieki oraz pomocy. Choroba pozwanego w ostatnim okresie mocno postąpiła, obecnie nie może chodzić po schodach, założyć butów, wykąpać się. Od kiedy otrzymał pompę insulinową poziom cukru ustabilizował się. Zanim zachorował pozwany dużo pracował, w okresie poprzedzającym wytoczenie powództwa osiągał dochód w wysokości ok. (...) euro. Od momentu zachorowania pozwany otrzymuje zasiłek chorobowy, utrzymuje się z oszczędności. W roku 2016 z tego tytułu pozwany otrzymywał miesięcznie (...)euro, jednak od kwietnia 2017 r. otrzymuje 65% tej kwoty (ok. 1200 euro). Pozwany nie jest w stanie kierować pojazdem i w odniesieniu do zawodu jak również innej odpowiedniej pracy jest niezdolny do jej wykonywania. Obecny stan chorobowy to stan trwały i brak jest oczekiwań co do jego poprawy. Pozwany mieszka sam w K. w H. Za kwotę 550 euro wynajmuje domek letniskowy na ogródkach działkowych. Pomocą w codziennych czynnościach służy mu sąsiadka, przyjaciółka - A. K.. Opłaty (prąd, woda, gaz) wynoszą około 300 euro. Tytułem ubezpieczenia pozwany raz w roku pozwany płaci 380 euro, oraz miesięcznie 120 euro (ubezpieczenie chorobowe). Pozwany ponosi również raz w roku koszt specjalnych butów ortopedycznych w kwocie 900 euro (są one częściowo refundowane), korzysta z usług pedicurzystki. Miesięczny koszt wizyt u dietetyka oraz zakupu specjalnej żywności wynosi 300 euro. Ponadto co miesiąc pozwany przeznacza na odzież 150 euro, rachunek za telefon to ok. 50-60 euro. W dacie wytoczenia powództwa pozwany miał samochód, na paliwo, eksploatację, ubezpieczenie samochodu wydawał 100 euro miesięcznie; obecnie pozwany nie ma samochodu. Pozwany płacił powodowi 150 euro miesięcznie do ukończenia przez niego 21 roku życia.

(okoliczności niesporne: k. 66, k. 73-85, k. 93-105, k. 125-128, k. 211-224

dowód: zeznania świadka A. K. k. 199-200)

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kpc – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Na mocy art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy, a które znalazły, w odpowiednim zakresie potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w tym zeznaniach świadków i dowodach z dokumentów.

Podstawę ustaleń faktycznych w sprawie stanowiły w decydującej mierze zeznania przesłuchanych w sprawie świadków oraz dowody z dokumentów.

Za wiarygodne uznano zeznania świadka E. B., gdyż były spójne, logiczne i znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zebranym w sprawie. Świadek będąc matką powoda zorientowana była najogólniej w sytuacji finansowej, mieszkaniowej, życiowej syna; gdy szczegółów związanych z kosztami jego utrzymania nie znała - uczciwie to przyznawała. Sąd nie dał wiary jedynie twierdzeniom świadka o zamieszkiwaniu pozwanego i prowadzeniu przez niego wspólnego gospodarstwa wraz z A. K.. Zeznaniom tym zgodnie przeczą twierdzenia pozwanego zawarte w pismach procesowych i zeznania samej A. K..

Na przymiot wiarygodności zasługiwały również zasadniczo zeznania świadka A. K., gdyż były spójne, logiczne, w szczególności co do sytuacji osobistej i zdrowotnej i częściowo finansowej pozwanego, co do której świadek miała bezpośrednią wiedzę z racji bliskiego zamieszkania i pomocy udzielanej pozwanemu. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka co do zapisania przez pozwanego połowy nieruchomości położonej w T. powodowi, gdyż twierdzenia te stały w sprzeczności z dokumentem urzędowym – odpisem z księgi wieczystej dotyczącym nieruchomości położonej w T. przy ul. (...), z którego wynika, że wyłączną właścicielką tej nieruchomości jest E. B..

Sąd dał wiarę twierdzeniom powoda w zakresie w jakim wskazywał na swoją aktualną sytuację osobistą i majątkową, tj. m.in., co do tego, że jest studentem studiów dziennych oraz co do tego, że nie uzyskuje obecnie żadnych stałych dochodów i że nie posiada majątku. Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia powoda także w tej części, w której wskazywał na rodzaj i wysokość większości kosztów utrzymania własnego, za wyjątkiem kosztów utrzymania domu w T., częściowo nieznacznie przesadzonych kosztów utrzymania własnego.

Twierdzenia pozwanego, w których wskazywał na wysokość uzyskiwanego przez siebie dochodu, co do własnego stanu zdrowia, sytuacji osobistej, rodzinnej oraz możliwości zarobkowych zasługiwały w dużej mierze na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Zeznania te były spójne i korespondowały ze zgromadzonymi w sprawie dowodami w postaci przedłożonych przez pozwanego dokumentów i zeznaniami świadka A. K..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo K. B. o alimenty zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o. , zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci, każdorazowo wyznaczany jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanych do ich utrzymania.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Pozwany jest ojcem powoda, a zatem zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie syna, który nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, albowiem pobiera naukę w szkole wyższej, w trybie stacjonarnym. Rozkład zajęć powoda na studiach uniemożliwia mu znalezienie stałego zatrudnienia.

W tym miejscu należy wskazać, że uzyskanie przez dziecko pełnoletniości nie zmienia jego sytuacji prawnej w zakresie alimentów, jeżeli dziecko pobiera naukę w szkole lub na uczelni i czas na nią przeznaczony wykorzystuje na zdobywanie kwalifikacji zawodowych (uchwała SN z dnia 16.12.1987 r. sygn. akt III CZP /91/86), a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszym postępowaniu. Kres zatem obowiązku alimentacyjnego nie jest wyznaczony żadnym sztywnym terminem, czy też ukończeniem edukacji na jej konkretnym poziomie, albowiem jedyną miarodajną okolicznością ustania obowiązku alimentacyjnego jest osiągnięcie przez osobę uprawnioną do alimentów samodzielności ekonomicznej. Z uwagi na studiowanie w systemie dziennym możliwości zarobkowe powoda należy uznać za znacznie ograniczone. Obowiązkiem powoda jest nauka, a jak wynika z zeznań E. B., zajęcia na studiach powód ma w szerokim wymiarze, w różnych porach dnia. Studiowanie nie wyłącza możliwości dorabiania, lecz przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, by powód miał majątek czy właśnie z uwagi na studiowanie, mógł osiągnąć, lub osiągnął, samodzielność ekonomiczną. Za cały rok 2015 dochód powoda z tytułu pracy w sklepie internetowym wyniósł ledwie 4.621,02 zł; pozwany nie wykazał, by powód w okresie późniejszym osiągnął lub mógłby osiągnąć jakikolwiek dochód.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powoda opiewają na kwotę minimum 1700 zł miesięcznie. Niniejsza kwota stanowi sumę średniomiesięcznych wydatków, która powinna być pokrywana w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki oraz ich wysokość – oceniane przez pryzmat zasad przedłożonych dowodów oraz doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb osoby w wieku i zdrowiu powoda, przy uwzględnieniu, że stara się on żyć bardzo skromnie oraz, że pobiera naukę w trybie dziennym na wyższej uczelni i nie ma w zasadzie możliwości zarobkowania. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż powód stara się minimalizować te koszty wynajmując mieszkanie w W. wespół z kolegami, skromnie się ubierając, czy w większości samemu sobie gotując. Wykazane prze powoda usprawiedliwione potrzeby nie są ani szczególnie wyszukane, ani rozbudowane – dotyczą podstawowych sfer życia związanych z codzienną konieczną, usprawiedliwioną w jego wieku egzystencją. Wysokość wydatków na utrzymanie powoda wyższa, niż ta ustalona przez Sąd, nie została wykazana przez K. B. dowodami. Naturalnym jest, że pewne potrzeby każdego człowieka, opisane w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia (żywność, ubrania, środki czystości, środki ochrony zdrowia) są nierozerwalnie związane z jego egzystencją i dla ich wykazania nie jest konieczne przedłożenie dokumentów obejmujących całokształt tych niezbędnych wydatków. Niemniej jednak w sytuacji, gdy strona wskazuje na wysokość danych wydatków, które przekraczają miarę znajdującą odzwierciedlenie w powołanych zasadach doświadczenia życiowego, to zachodzi konieczność wykazania tej okoliczności chociażby dokumentami, a w niniejszej sprawie powód nie przedłożył takich dokumentów, które by w całości potwierdzały jego twierdzenia. W tym zakresie, Sąd określając wysokość wydatków i usprawiedliwionych potrzeb powoda oparł się na zeznaniach wiarygodnych E. B. i zasadach doświadczenia życiowego. Powód wynajmuje mieszkanie w W., zatem do uzasadnionych wydatków powoda Sąd nie zaliczył wydatków związanych z utrzymaniem będącego własnością jego matki domu w T..

Zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać
w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Powód jest jednak już osobą pełnoletnią, ma ukończone
(...)lata, a zatem konieczność oraz możliwość osobistych starań o jego wychowanie
i utrzymanie nie ma już obecnie większego znaczenia. Mając na uwadze powyższe,
Sąd doszedł do przekonania, że każde z rodziców powoda powinno pokrywać koszty utrzymania syna stosownie do swoich możliwości majątkowych i zarobkowych.

Analiza sytuacji osobistej, rodzinnej, zdrowotnej i majątkowej pozwanego doprowadziła do przekonania, że pozwany nie jest w stanie partycypować w kosztach utrzymania syna kwotą większą niż 600 zł miesięcznie. Sąd wziął pod uwagę fakt, iż w trakcie trwającego postępowania stan zdrowia pozwanego uległ bez wątpienią znacznemu pogorszeniu. Pozwany jest obecnie osobą poważnie schorowaną, niezdolną do pracy i w konsekwencji nie uzyskuje i nie jest w stanie uzyskać – poza przyznanym świadczeniem chorobowym w wysokości 1200 euro – żadnego dochodu. W codziennym funkcjonowaniu wymaga pozwany pomocy ze strony innych osób. Możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego są zatem limitowane wysokością pobieranego świadczenia oraz oszczędnościami. J. B. ma możliwość ich gromadzenia, wziąwszy pod uwagę choćby fakt, że obecnie nie jest właścicielem żadnego samochodu, nie może jeździć pojazdami, a dotąd na utrzymanie i ubezpieczenie samochodu przeznaczał około 100 euro miesięcznie. Mając jednakże na uwadze, że nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci (por. SN z 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99), a rodzice powinni dzielić się z dzieckiem skromnym nawet dochodem (por. SN z 06 stycznia 2000 r., I CKN 1077/99) Sąd w punkcie I sentencji wyroku na mocy art. 133 § 1 kro zasądził od pozwanego na rzecz powoda alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 7 maja 2015 r., a w punkcie II sentencji wyroku powództwo oddalił w pozostałej części jako niezasadne. Sąd nie zmieniał orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego J. B. wobec powoda, albowiem pozwany nie wykazał, by obowiązek ten wynikał z porozumienia rozwodowego zawartego pomiędzy nim a E. B. przed holenderskim mediatorem.

Zestawiając wyżej usprawiedliwione potrzeby powoda z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi pozwanego, Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec syna wyczerpuje się kwotą
600 zł miesięcznie. Możliwości majątkowe pozwanego nie umożliwiają - co już sygnalizowano - zasądzenia na rzecz powoda żądanej kwoty 1200 zł. Zasądzenie alimentów w podanej wysokości doprowadziłoby do tego, że pozwany nie byłby w stanie wywiązać się z tak ustalonego obowiązku oraz nie miałby możliwości pokrycia kosztów swojego utrzymania, w tym kosztów swojego leczenia. Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 316 kpc po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Na tę chwilę sytuacja zdrowotna pozwanego – w porównaniu z tą z daty wytoczenia powództwa - uległa diametralnemu pogorszeniu i rzutowała tym samym na zakres jego możliwości majątkowych i zarobkowych, wpływając na zakres świadczeń alimentacyjnych, ewidentnie zmniejszając go. W ocenie Sądu matka powoda, pomimo podobnie złego stanu zdrowia, ma jednak zarobkowe majątkowe możliwości utrzymania powoda (choćby z tytułu własności nieruchomości przy ul. (...) w T. i możliwości jej wynajęcia) i zaspokajania jego uzasadnionych potrzeb, większe niż pozwany, więc w większym zakresie niż pozwany powinna przyczyniać się do zaspokajania jego uzasadnionych potrzeb.

Sąd brał także pod uwagę, że powód jest osobą pełnoletnią, ma ukończone(...) lata, a zatem może i powinien stopniowo czynić pewne starania w kierunku odciążenia finansowego rodziców i samodzielnego zaspokajania własnych potrzeb i nawet jeżeli uczy się w trybie dziennym, to ma jednak pewną, ograniczoną możliwość podjęcia pracy, choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy, w czasie wolnym od zajęć szkolnych, w tym podczas wakacji i weekendów.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Zgodnie zaś z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Pozwany przegrał sprawę w 50 %, co uzasadnia zasądzenie od niego na rzecz Skarbu Państwa zwrotu tej części nieuiszczonych kosztów procesu; jednak mając na uwadze obecną sytuację majątkową i stan zdrowia pozwanego, Sąd doszedł do przekonania, iż powinien się on w pierwszej kolejności skupić na realizacji obowiązku alimentacyjnego. W ocenie Sądu aktualne dochody pozwanego nie pozwalają mu na jednoczesne łożenie na utrzymanie dziecka i pokrycie kosztów procesu bez uszczerbku w koniecznych kosztach jego utrzymania. W odniesieniu zatem do pozwanego zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek - w rozumieniu art. 102 k.p.c. - który przemawia za odstąpieniem od obciążania go obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych, zatem orzeczono jak w punkcie IV sentencji wyroku.

Z uwagi na to, że roszczenie powoda zostało uwzględnione w 50% zgodnie z art. 100 k.p.c. Sąd zniósł wzajemnie koszty procesu między stronami.

Rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w pkt I nadano na podstawie
art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c. (pkt IV wyroku). Zgodnie z tym przepisem Sąd nadaje z urzędu wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po wniesieniu powództwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE