WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018r. w S.

odwołania G. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 czerwca 2016 r. Nr (...)

w sprawie G. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 667/16

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 24.06.2016r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu G. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony jest od dnia 14.11.2015r. całkowicie niezdolny do pracy, lecz niezdolność ta powstała po upływie 18 miesięcy od ustania zatrudnienia. Ponadto w okresie 10 lat przed złożeniem wniosku o rentę oraz powstaniem niezdolności do pracy ubezpieczony nie udokumentował 5- letniego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Od decyzji tej odwołanie wniósł ubezpieczony G. K. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu odwołania podniósł, iż ZUS nie zaliczył mu okresu sprawowania opieki nad matką W. K. oraz okresu praktycznej nauki zawodu od dnia 15 sierpnia 1978r. do 30.04.1982r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł te same argumenty co w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Ubezpieczony G. K. urodzony (...) w dniu 27.04.2016r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony od dnia 14.11.2015r. jest całkowicie niezdolny do pracy. Badając sporną okoliczność daty powstania niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: psychiatry E. L., neurologa A. S., hematologa M. W.. Biegli w swojej opinii (k. 89-92) stwierdzili u ubezpieczonego: stan po zawale niedokrwiennym mózgu prawej półkuli z głębokim niedowładem lewostronnym, niedokrwistość mikrocytarną, łagodne zaburzenia poznawcze, epizody depresyjne. W ocenie biegłych ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od dnia 14 listopada 2015r.. Ponadto Sąd dopuścił dowód z opinii biegłej gastrolog, która w zakresie swojej specjalności nie stwierdziła niezdolności do pracy (k.120-121). W okresie od 01.02.2004r. do 30.03.2008r. ubezpieczony sprawował osobista opiekę nad matką W. K.. W okresie od 15 sierpnia 1978r. do 30 kwietnia 1982r. ubezpieczony zatrudniony był jako uczeń praktycznej nauki zawodu w Zakładzie (...) w D..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłych (k. 89-92, k.120-121), dokumentów (k.7-25, 38-61, 72), zeznań świadków: B. K. (1), D. K., G. P. (k. 67v-68), B. K. (2), T. G. (k. 84v), akt ZUS.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie jest nie uzasadnione.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich warunków zawartych w tym przepisie. Ostatnim okres ubezpieczenia G. K. ustał w dniu 30 maja 2012r. Aby uzyskać prawo do renty niezdolność do pracy ubezpieczonego powinna zatem powstać przed dniem 30 listopada 2014r. Odnośnie daty powstania niezdolności do pracy Sąd podzielił opinię biegłych: psychiatry E. L., neurologa A. S. i hematologa M. W., ponieważ została wydana przez lekarzy odpowiedniej specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonego i zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Sąd podzielił wnioski płynące z wyżej omówionej opinii. Sąd podzielił również opinię pozostałych biegłych w zakresie diagnozy schorzeń ubezpieczonego. Przy ocenie opinii wydanych w rozpatrywanej sprawie Sąd miał na względzie, iż opinia biegłych podlega, jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Zgodnie z art. 233 § 1 kpc, Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów.

W ocenie Sądu wnioski zawarte w opinii biegłych są prawidłowe i logicznie uzasadnione. Opinia ta jest zupełna, jasna, zaś zawarte w nich stwierdzenia są kategoryczne. Biegli w sposób wyczerpujący i skrupulatny dokonali oceny stanu zdrowia opiniowanego, zaś wynikające z przeprowadzonych badań przedmiotowych i podmiotowych wnioski mają walor dowodowy. Podnieść należy, iż przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62). Biegli zasadnie wskazali, że stan zdrowia G. K. kwalifikuje go do osób całkowicie niezdolnych do pracy. Niezdolność ta powstała w momencie wystąpienia u ubezpieczonego udaru mózgu w dniu 14 listopada 2015r.

Ubezpieczony nie spełnia również warunków określonych w art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem okres 18 miesięcy nie jest wymagany od osoby całkowicie niezdolnej do pracy, która legitymuje się 25 latami podlegania ubezpieczeniu (mężczyzna). G. K. jest całkowicie niezdolny do pracy, ale nie ma 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy uznał za udowodnione 12 lat, 4 miesiące i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Ponadto rozpatrując odwołanie zaliczył również okresy pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 28.07.1992r. do 26.07.1993r, od 11.01.1995r. do 11.01.1996r. i od 03.10.2000r. do 02.04.2001r. W sumie 2 lat i 6 miesięcy. Po doliczeniu okresu opieki nad matką (4 lata) i praktycznej nauki zawodu (3 lata i 8 miesięcy) ubezpieczony udowodnił 22 lata i 4 miesiące okresów składkowych i nieskładkowych. Sąd oddalił wniosek o powołanie innego biegłego neurologa, ponieważ opinia załączona do akt sprawy jest kompletna i nie budzi wątpliwości, a ubezpieczony nie przedstawił uzasadnionych zarzutów do twierdzeń w niej zawartych. Wobec nie spełnienia warunku powstania niezdolności do pracy w okresie ubezpieczenia lub w ciągu 18 miesięcy od jego ustania bez znaczenia pozostaje, czy ubezpieczony spełnił warunek posiadania 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy lub przed złożeniem wniosku o rentę.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴par.1 kpc orzekł jak w wyroku.