sygn. akt V K 706/17
Dnia 16 stycznia 2018 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie V Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący SSR Piotr Pałczak
Protokolant Szymon Pawłowski
w obecności prokuratora Aldony Ścisłowskiej
po rozpoznaniu w dniu 16.01.2018 r.
sprawy
A. S. ,
ur. (...) w S.
s. S. i T. z d. J.
oskarżonego o to, że:
w dniu 22 września 2015r. w S. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawicieli (...) S.A. co do zamiaru i możliwości wywiązania się ze zobowiązania oraz faktu prowadzenia działalności gospodarczej pod nazwą firmą (...) ,podpisał umowę o nr konta abonenckiego 1. (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie czego uzyskał bon aktywacyjny i wyłudził trzy telefony m-ki S. (...) G. N. o łącznej wartości 9.747 zł oraz wyłudził świadczenia telekomunikacyjne o wartości 974,27 zł , czym działał na szkodę (...) S.A.,
to jest o czyn z art. 286 § 1 kk
I. A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym opłatę w kwocie 120 (stu dwudziestu) złotych.
VK 706/17
W dniu 22 września 2015 roku oskarżony A. S. zawarł umowę z (...) S.A. o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Na podstawie tej umowy oskarżony uzyskał bon aktywacyjny oraz 3 telefony marki S. (...) G. N. o łącznej wartości 9747 złotych oraz świadczenie telekomunikacyjne o wartości 974,27 złotych. Powyższą umowę oskarżony zawarł na polecenie D. M. zajmującego się wyłudzaniem telefonów razem z R. H. i M. B.. W celu zawarcia powyższej umowy na polecenie D. M. oskarżony posłużył się zarejestrowaną na swoje dane działalnością gospodarczą pod nazwą T. (...) A. S.. W rzeczywistości oskarżony nie zajmował się prowadzeniem działalności gospodarczej. Uzyskane na podstawie powyższej umowy telefony oskarżony w obecności D. M. przekazał R. H.. Oskarżony nie opłacił należności za odebrane telefony. W zamian za przekazane R. H. telefony oskarżony otrzymał 500 złotych i trzy piwa.
dowód: - częściowo wyjaśnienia oskarżonego k.100-102
- zeznania świadka D. M. k. 6-9, 19-21, 73-75
- zeznania świadka R. H. k. 10-14, 15-18, 25-28, 44-46, 47-49, 51-54, 55-57, 93-95
- zeznania świadka A. D. k.31-32
- zeznania świadka B. D. k.33
- zeznania świadka M. P. k.34—35
- zeznania świadka B. M. k.36-37
- zeznania świadka J. T. k. 38-39
- zeznania świadka A. L. k.81-84
- pismo z O. Polska k.60-64
- bony aktywacyjne k.65
Oskarżony A. S. był w przeszłości kilkukrotnie karany.
dowód: - dane o karalności k.104-105, 126-127
W toku postępowania przygotowawczego oskarżony A. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż spotkał D. M., który zaproponował mu zarobienie pieniędzy w zamian za uzyskanie uszkodzonych telefonów z firmy (...). Oskarżony na swoje nazwisko zawarł umowę o telefony ze spółką (...). Uzyskane w ten sposób telefony przekazał mężczyźnie, który znajdował się w towarzystwie (...). W zamian dostał 500 złotych i 3 piwa. (k. wyjaśnienia oskarżonego k.100-102).
Podczas rozprawy oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień podtrzymując swoje dotychczasowe wyjaśnienia. (k.137).
W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego są niewiarygodne w tej części w jakiej wskazał on, iż ma otrzymać w wyniku zawartej umowy telefony uszkodzone. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. W szczególności przesłuchany w sprawie R. H. nie wskazał na zaistnienie takiej okoliczności. Również z bonu aktywacyjnego podpisanego przez oskarżonego w żaden sposób nie wynika, aby umowa zawarta przez niego dotyczyła uszkodzonych telefonów. W pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego jako korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym oceniono jako wiarygodne.
Wiarygodne są zeznania świadków w tym w szczególności R. H. i D. M., którzy opisali szczegółowo swoją przestępczą działalność oraz innych osób uczestniczących w tym procederze, w tym rolę oskarżonego. Brak podstaw do przyjęcia, iż świadkowie ci nie mówili prawdy i narażając się tym samym na odpowiedzialność karną bezpodstawnie obciążyli samych siebie odpowiedzialnością za niepopełnione przestępstwa. Również pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w żaden sposób nie kwestionowany przez oskarżonego potwierdza jego sprawstwo w zakresie zarzucanego mu czynu i jest w ocenie sądu całkowicie wiarygodny.
Przestępstwo oszustwa opisane w treści przepisu art. 286 §1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie jest w tym przepisie rozumiane jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do mienia, które jest przedmiotem rozporządzenia. Żeby doszło do oszustwa sprawca musi działać w określony sposób poprzez wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub wyzyskanie niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Niekorzystne rozporządzenie mieniem to takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego lub umniejszenie jego przyszłych zysków. Oszustwo określone w § 1 jest przestępstwem materialnym co oznacza, że do jego dokonania niezbędne jest powstanie skutku w postaci niekorzystnego rozporządzenie mieniem. Przestępstwo to można popełnić tylko umyślnie w postaci zamiaru bezpośredniego.
Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, iż aby doszło do spełnienia ustawowych znamion popełnienia czynu zabronionego określonego w art. 286 §1 k.k., oskarżony w chwili zawierania umowy musiałby mieć zamiar wprowadzenia pokrzywdzonej spółki w błąd, celem uzyskania korzyści majątkowej. W ocenie sądu taki zamiar można oskarżonemu przypisać w świetle zgromadzonego materiału dowodowego. Jak wynika bowiem z przeprowadzonych dowodów oskarżony zawierając umowę z pokrzywdzonym posłużył się dokumentami świadczącymi o zarejestrowaniu przez siebie działalności gospodarczej przy czym żadnej tego rodzaju działalności oskarżony w rzeczywistości nie prowadził. W chwili kiedy to należało rozpocząć spłatę zakupionych telefonów oraz usług telekomunikacyjnych oskarżony nie przystąpił do tego i nie zapłacił ani jednej raty. Takie zachowanie oskarżonego wskazuje na to, iż nie miał on zamiaru dokonania spłaty telefonów już w chwili zawierania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Tym samym w ocenie sądu oskarżony w chwili zawierania umowy miał świadomość tego, iż nie będzie w stanie dokonać spłaty wynikających z niej zobowiazań a tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 §1 kk.
Przy wymiarze kary na korzyść oskarżonego sąd policzył niewielką wysokość osiągniętej przez niego korzyści majątkowej. Oskarżony uzyskał korzyść w kwocie o wiele niższej od wysokości szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu. Nadto na korzyść oskarżonego policzono przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu.
Mając na uwadze powyższe sąd wymierzył oskarżonemu karę najniższą przewidzianą przez kodeks karny uznając, iż kara 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i powinna być wystarczająca do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego.
Oskarżony był w przeszłości karany, w tym na karę pozbawienia wolności, tym samym nie istniały podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej mu kary.
O kosztach sądowych oraz o należnej opłacie orzeczono zgodnie z obowiązującymi w tej mierze przepisami nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich poniesienia.