Warszawa, dnia 18 października 2017 r.
Sygn. akt VI Ka 602/17
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko
protokolant: protokolant sądowy stażysta Wioletta Gumienna
przy udziale prokuratora Marek Traczyk
po rozpoznaniu dnia 18 października 2017 r.
sprawy W. G., syna I. i L., ur. (...) w K. (Ukraina)
oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie
z dnia 9 marca 2017 r. sygn. akt III K 510/16
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Sygn. akt VI Ka 602/17
S ą d Okr ę gowy zwa ż y ł , co nast ę puje:
Apelacja wniesiona przez prokuratora zasługuje na uwzględnienie, a zawarty w niej wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania należy uznać za słuszny.
Prokurator zarzucił zaskarżonemu wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym uznaniu, że zachodzą przesłanki do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec W. G., podczas gdy wobec w/wym. winien był zostać orzeczony wyrok skazujący.
Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, że w realiach niniejszej sprawy nie zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.
Nie budzą wątpliwości okoliczności faktyczne niniejszej sprawy i zostały prawidłowo ustalone przez sąd I instancji. Oskarżony nie był wcześniej karany, a ustawowe zagrożenie karą za popełniony czyn nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności. W sprawie nie zostały jednak spełnione dwie przesłanki, które ustawodawca wymienia w pierwszej kolejności warunkując zastosowanie instytucji określonej w art. 66 k.k., a mianowicie - nieznaczny stopień winy oraz nieznaczny stopień społecznej szkodliwości.
Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu, w pierwszej kolejności wskazać należy, że stężenie alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego ponad dwukrotnie przekraczało wartość progową określoną w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. Z pewnością ocena czynu oskarżonego byłaby odmienna, gdyby wartość taka oscylowała w granicach 0,25 mg na 1 dm 3 nieznacznie ją przekraczając. Jednak w sytuacji, gdy wskazana przez ustawodawcę granica była ponad dwukrotnie przekroczona, a więc we krwi oskarżonego znajdowało się ponad 1 promil alkoholu, nie można uznać by czyn taki cechował się nieznaczną społeczną szkodliwością. Tak duże stężenie alkoholu w organizmie z pewnością w znacznym stopniu ograniczało zdolności psychomotoryczne i reakcyjne oskarżonego, czego potwierdzeniem jest fakt spowodowania przez niego kolizji z innym pojazdem. Okoliczności te w sposób oczywisty przeczą argumentacji sądu I instancji, który uzasadniając nieznaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wskazał, że do zdarzenia doszło w godzinach porannych przy niewielkim natężeniu ruchu drogowego. Otóż pomimo warunków na drodze sprzyjających bezpiecznemu prowadzeniu pojazdów oskarżony doprowadził do kolizji z innym samochodem, co w sytuacji zwiększonego natężenia ruchu, nawet rzadko występującego o tej porze, mogło prowadzić do tragicznych skutków.
Po drugie, oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w sytuacji, w której brak było pilnej potrzeby podjęcia się jego prowadzenia, jak np. zagrożenie życia lub zdrowia oskarżonego lub innej osoby, której tylko w taki sposób mógł udzielić pomocy.
Po trzecie, na ocenę stopnia społecznej szkodliwości nie mają wpływu właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego dotychczasowy sposób życia. Należy podkreślić, że okoliczności tych nie wymienia przepis art. 115 § 2 k.k., lecz są one wymienione w art. 66 § 1 k.k. wraz z postawą sprawcy, jako podstawowe okoliczności, które sąd ma obowiązek uwzględnić przy ustalaniu prognozy kryminologicznej. Jest to jednak oddzielna przesłanka i nie można jej zaliczać, jako elementu wpływającego na stopień społecznej szkodliwości czynu, jak uczynił to sąd I instancji. Ustabilizowany tryb życia oskarżonego oraz otrzymane przez niego nagrody zawodowe nie mogą, zatem przesądzać o nieznacznym stopniu społecznej szkodliwości jego czynu. Stanowią one jedynie dowód na pozytywną prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego.
Również stopień winy oskarżonego należy uznać, jako znaczny. Oskarżony przebywa w Polsce od 2009 r. Powinien był zatem orientować się, iż przepisy polskiego prawa penalizują kierowanie pojazdem w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. Celem takiej regulacji jest ochrona bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Należy również podkreślić, że nie ma znaczenia fakt, iż oskarżony nie prowadził pojazdu bezpośrednio po spożyciu alkoholu. Istotne jest to, że w momencie prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie nietrzeźwości, wywołanym typową sytuacją spożywania alkoholu w dniu poprzednim. W tej sytuacji oskarżony powinien upewnić się, czy jest trzeźwy i może bezpiecznie prowadzić samochód.
Z tych powodów sąd odwoławczy zaskarżony wyrok uchylił i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. W toku postępowania ponownego należy przesłuchać oskarżonego oraz funkcjonariuszy Policji na okoliczność zdarzenia, w tym stanu nietrzeźwości oskarżonego. W razie konieczności sąd powinien także dopuścić inne dowody, których konieczność przeprowadzenia wyłoni się w toku rozpoznania niniejszej sprawy. W zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku, sąd I instancji może poprzestać na ich ujawnieniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.