Warszawa, dnia 20 października 2017 r.
Sygn. akt VI Ka 730/17
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk
protokolant: protokolant sądowy stażysta Wioletta Gumienna
po rozpoznaniu dnia 20 października 2017 r.
sprawy A. S. (1), córki J. i J., ur. (...) w P.
obwinionego o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 95 ust. 1 pkt. 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych
na skutek apelacji wniesionej przez obwinionej
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie
z dnia 23 marca 2017 r. sygn. akt VIII W 576/16
zaskarżony wyrok uchyla i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw umarza; kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.
VI Ka 730/17
A. S. (1) została obwiniona o to, że w dniu 28.06.2015 roku w W. na skrzyżowaniu ulic (...), nie zastosowała się do sygnału drogowego i wjechała na skrzyżowanie na czerwonym świetle, co w konsekwencji spowodowało uszkodzenie samochodu marki H. (...) stanowiącego własność P. S., to jest o czyn z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 95 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie wyrokiem z dnia
23 marca 2017 roku w sprawie o sygn. akt VIII W 576/15 obwinioną A. S. (1) w ramach zarzucanego jej czynu uznał za winną tego, że w dniu 28 czerwca 2015 roku około godz. 15:00 w W. na skrzyżowaniu ulic (...) prowadząc pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) nie zachowała należytej ostrożności i wjechała na skrzyżowanie podczas nadawanego sygnału czerwonego dla jej kierunku ruchu, w wyniku czego doprowadziła do zdarzenia z pojazdem marki H. (...) kierowanym przez P. S., uszkadzając oba pojazdy, czym spowodowała zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, który to czyn wyczerpuje dyspozycje art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. skazał ją oraz wymierzył jej karę grzywny w wysokości 500 złotych. Na podstawie art. 627 k.p.k w zw. z art. 119 k.p.w. zasądził od obwinionej A. S. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej P. S. kwotę 1500 złotych tytułem poniesionych wydatków. Na podstawie art. 118 § 1 i 3 k.p.w. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w zw. z art.119 k.p.w. zasądził od obwinionej A. S. (1) na rzecz Skarbu państwa kwotę 150 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 50 złotych tytułem opłaty.
Apelację od zaskarżonego wyroku wniosła obwiniona zarówno co do rozstrzygnięcia o winie, jak i rozstrzygnięcia o karze oraz o kosztach postępowania. Wyrokowi zarzuciła błędną i dowolną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w zakresie oceny zeznań przesłuchanych świadków oraz oparcia się na błędnym szkicu miejsca zdarzenia nieoddającym jego rzeczywistego wyglądu. Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie jej ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. Wniosła o dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci szkiców i zdjęć załączonych do niniejszej apelacji z uwagi na fakt, że zmierzają one do wykazania rzeczywistego wyglądu miejsca zdarzenia, a konieczność ich powołania pojawiła się na tym etapie, w kontekście argumentów wyrażonych przez Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja obwinionej okazała się zasadna o tyle, iż jej wniesienie doprowadziło w rezultacie do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania wobec A. S. (1) z powodu przedawnienia karalności wykroczenia przypisanego obwinionej.
Sąd Rejonowy rozpoznając niniejszą sprawę właściwie i należycie ocenił cały, zebrany i ujawniony na rozprawie głównej materiał dowodowy i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne prowadzące do słusznego wniosku, że obwiniona A. S. (1) popełniła zarzucany jej czyn przy zastosowaniu przyjętej przez Sąd Rejonowy kwalifikacji prawnej, jak i to, że do jego popełnienia doszło w dniu 28.06.2015 roku. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść zapadłego orzeczenia. Sprawstwo i wina obwinionej pozostają udowodnione m.in. wobec części jej wyjaśnień, które Sąd obdarzył wiarą (k.33v-34 v.), nadto Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania świadków P. S. 34 v.-35 v. A. S. (2) (k. 41v.-42v. i akt sprawy RD-W-16698/15 (k.10, k.13), oraz funkcjonariusza policji T. Z. (k. 90v.-91) a nadto o nieosobowe źródła dowodowe - dokumentację z akt sprawy o sygn. RDW 16698/15 , m.in. w postaci szkicu miejsca zdarzenia wykonanego przez funkcjonariusza Policji k.3, protokołu oględzin pojazdu marki H. którym poruszała się P. S. (k.7-7v.), dokumentacji fotograficznej na której ujawniono ślady po przedmiotowej kolizji samochodu marki V. (...) o nr rej (...) z samochodem marki H. nr rej. (...) (k.17-19). Sąd Rejonowy dokonał wnikliwej oceny powołanych wyżej dowodów, rozważył dwie przeciwne wersje wydarzenia podane przez obwinioną i pokrzywdzoną przez pryzmat innych obiektywnych dowodów. W ocenie Sądu odwoławczego brak było podstaw, aby kwestionować wnioski wynikające z powołanych wyżej dowodów, na podstawie których stwierdzono i ustalono stan faktyczny w sprawie.
Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, że zachodzi w sprawie bezwzględna przyczyna odwoławcza, o jakiej mowa w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.s.w., ponieważ w odniesieniu do zarzucanego obwinionej wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 95 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 roku w sprawie znaków i sygnałów drogowych nastąpiło przedawnienie orzekania, co stanowi ujemną przesłankę procesową określoną w art. 5 § 1 pkt. 4 k.p.s.w. Zgodnie bowiem z art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, przy czym jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Czyn przypisany obwinionej został popełniony odpowiednio w dniu 28.06.2015 roku, przy czym w okresie roku od ich popełnienia wszczęto postępowanie. W tej sytuacji karalność wykroczenia przypisanego obwinionej ustała z upływem 2 lat od daty popełnienia, a więc w dniu 28.06.2017 roku. Apelacja obwinionej z racji na wskazaną wyżej sytuację faktyczną w odniesieniu do daty popełnienia wykroczenia przypisanego obwinionej oraz prawną konsekwencję w związku z powyższym określoną w art.104 § 1 pkt.7 k.p.s.w. odniosła skutek w postaci uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania z uwagi na przedawnienie orzekania w tej sprawie. O kosztach postępowania w sprawie orzeczono na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. obciążając nimi Skarb Państwa.
Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozycyjnej wyroku.
SSO Adam Bednarczyk