WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa(...)z siedzibą w W.

przeciwko A. D.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 12 stycznia 2016 roku, sygn. akt I C 314/15

oddala apelację.

A. L.

II Ca 350/16

UZASADNIENIE

Powód (...) w W. w pozwie przeciwko pozwanej A. D. wnosił o zasadzenie na jego rzecz kwoty 3232,80 zł z odsetkami ustawowymi poczynając od dnia 17.02.2015 r. do dnia zapłaty.

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. oddalił powództwo.

Przytoczone orzeczenie zostało oparte na ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych szczegółowo wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Powód zaskarżył wyrok w całości. W apelacji zarzucił:

1/ naruszenie przepisów postepowania tj. art. 233 § 1k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. polegające na dowolnej sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego ocenie materiału dowodowego przejawiającej się w uznaniu, że roszczenie dochodzone pozwem wynika z umowy o kartę kredytową, podczas gdy roszczenie dochodzone wynika z umowy o przyznanie limitu kredytowego, a karta kredytowa stanowiła jedynie narzędzie do wykonywania umowy o przyznanie limitu kredytowego, a tym samym w odniesieniu do przedmiotowego roszczenia zastosowanie znajduje trzyletni termin przedawnienia, wobec czego uznać należało, że do upływu terminu przedawnienia roszczenia powoda nie doszło;

2/ naruszenie przepisu art. 6 ustawy z dnia 12.09.2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wskutek błędnego uznania, że roszczenie dochodzone pozwem wynika z umowy o kartę kredytową, podczas gdy roszczenie to wynika z umowy o przyznanie limitu kredytowego, a tym samym termin przedawnienia określony w/w ustawą nie znajduje zastosowania wobec roszczenia powoda;

3/ naruszenie prawa materialnego art. 118 k.c. poprzez jego niezastosowanie w wyniku błędnego uznania, że roszczenie dochodzone pozwem znajduje oparcie w umowie o kartę kredytową, podczas gdy dochodzone roszczenie wynika z umowy o przyznanie limitu kredytowego, wobec czego w odniesieniu do roszczenia powoda zastosowanie winien mieć trzyletni termin przedawnienia;

3/ art. 117 § 2 k.c. w związku z art. 6 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uwzględnieniu podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia w sytuacji, gdy zarzut ten został sformułowany w sposób bez wskazania kiedy roszczenie się przedawniło, wobec czego zarzut jako nieprecyzyjny i niedostatecznie uzasadniony nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wskazując na powyższe pełnomocnik powoda wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu za obie instancje ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja nie jest uzasadniona.

Zarzuty apelującego naruszenia przepisów prawa procesowego szczegółowo wskazane w apelacji zdaniem Sądu Okręgowego nie są trafne.

Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe albowiem znajdują potwierdzenie w przeprowadzonych w sprawie dowodach, a w szczególności w postanowieniach umowy z dnia 26.01.2009 r. łączącej pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda.

Analiza w/w umowy wskazuje, że dotyczyła ona przyznania pozwanej limitu kredytowego do kwoty 1700 zł, a nie kredytu w kwocie 1700 zł. Umowa o przyznanie limitu kredytowego wynikała z zawarcia umowy o wydanie karty kredytowej. Celem przyznania pozwanej limitu kredytowego było umożliwienie jej korzystania z karty kredytowej.

Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika, że pozwana posługiwała się kartą kredytową w ramach przyznanego limitu bez angażowania własnych środków płatniczych. Do zapłaty za rachunki posiadacza karty dochodziło ze środków wydawcy karty do granicy limitu.

Podzielenie prezentowanego przez autora apelacji stanowiska, że w/w umowa o przyznanie limitu kredytowego nie jest częścią umowy o wydanie karty kredytowej prowadziłaby zdaniem Sądu II instancji do obejścia przepisów ustawy z dnia 12.09.2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych,

W sprawie niniejszej jak to już wyżej wskazano należy stosować przepisy ustawy z dnia 12.09.2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, w tym przepis art. 6. Jak wynika z treści art. 6 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych roszczenia z tej ustawy przedawniają się z upływem 2 lat.

Jak wynika z niespornych ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego prowadzone przeciwko pozwanej postepowanie egzekucyjne przez komornika sądowego w W. zostało umorzone postanowieniem z dnia 22.10.2012r., z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Skoro pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 16.02.2015 r. to zasadnie wywiódł Sąd I instancji, że wywiedzione roszczenie uległo przedawnieniu.

Powyższe oznacza, że również zarzut powoda naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego nie jest zasadny.

Z tych wszystkich względów apelację jako nie zasadną należało na podstawie art. 385 k.p.c. oddalić

A. L.