sygn. akt V K 468/17
Dnia 7 grudnia 2017 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie V Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący SSR Piotr Pałczak
Protokolant Szymon Pawłowski
w obecności prokuratora Moniki Barbaszyńskiej
po rozpoznaniu w dniu 7.12.2017 r.
sprawy
A. K.,
s. M. z d. K.
ur. (...) w Z.
oskarżonego o to, że:
w dniu 22 grudnia 2016 r. w S. będąc pouczony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, w toku postępowania sądowego p-ko K. S. (1) VII W 491/16 prowadzonego przez Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie zeznał nieprawdę odnośnie okoliczności prowadzenia przez K. S. samochodu marki O. o nr rej. (...) w dniu 19 sierpnia 2015 r. na Al. (...) II
to jest o czyn z art. 233 § 1 kk
oraz
D. K. (1),
s. A. i J. z d. L.
ur. (...) w S.
oskarżonego o to, że:
w dniach 26 lipca 2016 r. i 15 listopada 2016 r. w S., działając z góry z powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, będąc pouczony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, w toku postępowania sądowego p-ko K. S. (1) VII W 491/16 prowadzonego przez Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie zeznał nieprawdę odnośnie okoliczności prowadzenia przez K. S. samochodu marki O. o nr rej. (...) w dniu 19 sierpnia 2015 r. na Al. (...) II
to jest o czyn z art. 233 § 1 kk w związku z art. 12 kk
I. A. K. i D. K. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanych im czynów i za przestępstwa te na podstawie art. 233 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 37a kk, wymierza im kary grzywny: w stosunku do A. K. w wysokości 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda, a w stosunku do D. K. (1) w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;
II. Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 633 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach związanych z ich udziałem w postępowaniu oraz wymierza im opłaty: A. K. w kwocie 100 (stu) złotych, a D. K. (1) w kwocie 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;
III. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy r. pr. D. R. kwotę 516 (pięciuset szesnastu) złotych 60 (sześćdziesięciu) groszy tytułem nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu wraz z podatkiem VAT.
VK 468/17
W dniu 9 marca 2016 roku do Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie wpłynął wniosek o ukaranie K. S. (1) za wykroczenie z art. 86 §1 kw polegające na spowodowaniu przez nią w dniu 19.08.2015 jako kierującą samochodem osobowym marki O. (...) kolizji drogowej. Sprawa ta została zarejestrowana pod sygnaturą VII W 491/16. W toku tego postępowania obwiniona K. S. (1) twierdziła, iż pojazdem w chwili zaistnienia kolizji kierował D. K. (1). Podczas rozprawy przeprowadzonej w przedmiotowej sprawie w dniu 22 grudnia 2016 roku powołany w charakterze świadka oskarżony A. K. zeznał po pouczeniu go o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, iż podczas kolizji drogowej w dniu 19.08.2015r. pojazdem marki O. (...) kierował D. K. (1). Wyrokiem z dnia 27 lutego 2017 roku wydanym w sprawie VII W 491/16 K. S. (1) została uznana za winną popełnienia wykroczenia z art. 86 §1 kw polegającego na spowodowaniu kolizji drogowej w dniu 19.08.2015r.
Dowód: - wniosek o ukaranie k. 2-3
- oświadczenie o okolicznościach zdarzenia drogowego k.4
- kopia szkicu z miejsca zdarzenia k. 8
- pisemne wyjaśnienia K. S. (1) k.13-14
- protokół rozprawy z dnia 22.12.2016r. k.71-72
- odpis wyroku z dnia 27.02.2017r. k.91
A. K. nie był w przeszłości karany.
Dowód: - dane o karalności k. 124
W toku postępowania przygotowawczego oskarżony A. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż zeznania tej treści złożył przed sądem, gdyż był przekonany, że samochodem kierował D. K. (1). Wyjaśnił, iż samochodem marki O. (...) jechał w charakterze pasażera na tylnym siedzeniu. Podczas drogi przysnął i obudził się już po kolizji, kiedy D. K. (1) i K. S. (1) opuścili już auto. K. S. (1) napisała oświadczenie, że to ona jest sprawcą kolizji, gdyż D. K. (2) nie miał przy sobie dokumentów. Do teraz nie ma pewności kto prowadził samochód, choć wydaje mu się, że to syn kierował. (wyjaśnienia oskarżonego k. 102-103).
Podczas rozprawy oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w momencie kiedy zasypiał samochód prowadził D. K. (1). Obudził się kiedy syn i jego konkubina już opuścili auto w związku z kolizją. Dlatego nie wie kto prowadził auto w chwili kolizji ale w jego odczuciu był to syn. ( wyjaśnienia oskarżonego k. 175).
Wyjaśnienia oskarżonego nie są do końca wiarygodne. Składając wyjaśnienia w toku postępowania karnego oskarżony wskazywał, iż tak naprawdę nie widział kto prowadził auto w czasie kolizji, gdyż w tym czasie spał. Ponieważ zanim zasnął autem kierował jego syn więc na tej podstawie doszedł do wniosku, iż on był kierowcą również w czasie wykroczenia i dlatego w toku postępowania w sprawie o wykroczenie zeznał, iż to D. K. (1) prowadził auto. W ocenie sądu taka treść wyjaśnień oskarżonego miała na celu uniknięcie przez niego odpowiedzialności karnej. Należy wskazać, iż w toku rozprawy w sprawie o wykroczenie oskarżony nie wskazał okoliczności jakoby miał spać w chwili kolizji drogowej, natomiast w sposób stanowczy zeznał, iż kierowcą auta był jego syn D. K. (1). Mając świadomość tego, iż sąd w postępowaniu o wykroczenie uznał jego zeznania w tym zakresie za niewiarygodne oskarżony na potrzeby niniejszego postępowania zaczął wskazywać, iż rzekomo spał i tylko wydawało mu się, iż syn prowadził auto. Tej treści wyjaśnienia oskarżony złożył w obawie przed odpowiedzialnością karną. Mając na uwadze powyżej wskazaną zmianę w relacji oskarżonego w porównaniu z tym jak przebieg zdarzenia oskarżony przedstawiał w toku postępowania w sprawie o wykroczenie należało uznać, iż oskarżony był świadomy, iż pojazdem kierowała K. S. (1) i podczas rozprawy w sprawie o wykroczenie złożył w tym zakresie fałszywe zeznania celem dostosowania swoich zeznań do zeznań syna oraz obwinionej.
Pozostałe dowody przeprowadzone w sprawie w postaci dokumentów są w ocenie sądu wiarygodne, gdyż nie ujawniły się żadne okoliczności wskazujące na ich niezgodność z rzeczywistym stanem rzeczy. Nie były one również kwestionowane przez żadną ze stron.
Jak wynika z materiałów postępowania w sprawie VII W 491/16 oskarżony A. K. złożył zeznania w charakterze świadka będąc uprzednio pouczonym o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. W zeznaniach tych wskazał, iż pojazdem marki O. (...) podczas spowodowania kolizji kierował jego syn D. K. (1). Jak zostało to ustalone w toku postępowania dowodowego przeprowadzonego w powyżej wskazanej sprawie w rzeczywistości samochodem kierowała K. S. (1), a sąd orzekający w sprawie VII W 491/16 ustalił, iż zeznania A. K. są niezgodne z prawdą. Tym samym oskarżony A. K. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 233 §1 kk, zeznał bowiem nieprawdę , a jego zeznania służyły jako dowód w postępowaniu sądowym.
Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo, przy zastosowaniu art. 37a kk karę grzywny. Wymierzając karę najłagodniejszego rodzaju sąd miał na względzie to, iż oskarżony złożył nieprawdziwe zeznania w charakterze świadka w sprawie o wykroczenie, czyli o czyn o stosunkowo najlżejszym kalibrze gatunkowym, a nadto sąd uwzględnił uprzednią niekaralność oskarżonego oraz jego podeszły wiek.
Mając na uwadze powyższe kara grzywny w wysokości 1000 złotych będzie w cenie sądu wystarczająca dla osiągnięcia celów kary oraz spowoduje realizacje zamierzonych skutków wobec oskarżonego o charakterze prewencyjnym i wychowawczym.
O kosztach sądowych orzeczono zgodnie z obowiązującymi przepisami nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia.