UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. w W. wystąpił przeciwko pozwanemu A. H. o zapłatę kwoty 10 155,56 zł oraz o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał ,iż przysługuje mu względem pozwanego wierzytelność pieniężna wynikająca z zawartej w dniu 23.01.2017r. umowy. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się : 10 000 zł tytułem niespłaconej należności głównej ( data wymagalności roszczenia 30.05.2016r.), 155,56 zł tytułem odsetek umownych liczonych od kwoty należności głównej, co do której dłużnik nie opóźnił się ze spełnieniem świadczenia.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie z dnia 31 marca 2017r. Sąd Rejonowy w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu pozwany w ustawowym terminie wywiódł sprzeciw, w którym zaprzeczył twierdzeniom zawartym w pozwie. Pozwany podniósł zarzut niewykazania podstaw i wysokości dochodzonego roszczenia oraz wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania.

W związku ze skutecznie wniesionym sprzeciwem nakaz zapłaty stracił moc , a sprawa została przekazana do Sądu właściwości ogólnej pozwanego.

W piśmie procesowym z dnia 14 grudnia 2017r. powód wskazał , że w dniu 31 października 2014r. zawarł z pozwanym aneks do umowy o kredyt w (...) nr (...) zawartej w dniu 26 maja 2014r. na mocy wskazanego aneksu powód podwyższył kwotę kredytu do 10 000 zł. Pozwany zapoznał się z formularzem informacyjnym na dowód czego złożył własnoręczne parafy na każdej ze stron oraz własnoręczny podpis na czwartej stronie formularza. Jak wynika z historii rachunku pozwanego obejmującego transakcje w okresie 26 maja 2014r. do 9 listopada 2017r. pozwany korzystał z przyznanego limitu kredytowego , a na jego rachunku powstało zadłużenie w kwocie dochodzonej przez powoda. W związku z zaprzestaniem wywiązywania się pozwanego z zawartej umowy, powód pismem z dnia 21 lipca 2016r. złożył pozwanemu oświadczenie w przedmiocie wypowiedzenia umowy. Pismo zostało nadane na aktualny adres zamieszkania pozwanego w dniu 22 lipca 2016r. i doręczone w dniu 25 lipca 2016r. Roszczenie dochodzone przez powoda jest ponadto stwierdzone przedłożonym do akt sprawy wyciągiem z ksiąg bankowych.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył , co następuje:

Roszczenie powoda nie było zasadne, albowiem nie zostało przez powoda udowodnione. Powód wywodził swoje roszczenie z umowy zawartej z pozwanym w dniu 23 stycznia 2017r. Dowodem istnienia wierzytelności wynikającej z umowy kredytu z dnia 23 stycznia 2017r. miał być wystawiony w dniu 14 lutego 2017r. wyciąg z ksiąg rachunkowych banku. Wskazać należy, że wyciąg z ksiąg banku nie posiada mocy prawnej dokumentu urzędowego w stosunkach umownych z konsumentem, nie korzysta zatem z domniemania, że jego treść jest prawdziwa. Wyciąg z ksiąg banku nie jest też żadnym szczególnego rodzaju dokumentem prywatnym. Jest jedynie oświadczeniem procesowym strony, że roszczenie w takiej wysokości jej przysługuje. W takiej sytuacji powód winien wykazać w oparciu o stosowne dokumenty oraz inne środki dowodowe, iż należności we wskazanej w wyciągu z ksiąg banku wysokości mu się należą. Tylko dokument urzędowy ma walor domniemania, że zawarte w nim dane są prawdziwe, dokument prywatny takiego domniema nie posiada. Zatem powód zobowiązany był do udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 kpc ciążył na nim obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodził skutki prawne. ( patrz wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Zasadności żądania pozwu nie dowodzą także dołączone przez powoda do pisma procesowego z dnia 11 grudnia 2017r. dowody w postaci potwierdzenia zgodności danych złożonych we wniosku z dnia 30 października 2014r.(k. 45-46), formularza informacyjnego dotyczącego kredytu konsumenckiego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym ( k. 49-52), decyzji o wypłacie świadczeń (k. 53, 54) , umowy o dzieło (k. 55-57), legitymacji emeryta – rencisty wojskowego (k. 58) , potwierdzeń otrzymanych wynagrodzeń (k. 59-77), historii rachunku (k. 73-98), czy też wypowiedzenie umowy (k. 99).

Powód nie wyjaśnił rozbieżności pomiędzy dowodami w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych banku, który zgodnie z jego treścią dotyczy umowy kredytu z dnia 23 stycznia 2017r. , a wypowiedzeniem umowy dokonanym w dniu 21 lipca 2016r., jak również rozbieżnych twierdzeń zawartych w pozwie i piśmie procesowym z dnia 11 grudnia 2017r. co do umowy będącej podstawą dochodzonego roszczenia .

Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (vide wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

W tym stanie rzeczy, uznając iż przedłożone dowody nie były wystarczające celem udowodnienia żądania pozwu, Sąd oddalił powództwo.

Przewodniczący:	SSR Anna Lisowska
Protokolant:	sekr. sąd. Judyta Masłowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE