UZASADNIENIE

Pełnomocnik powódki K. M.w pozwie przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (...)w Ł., K. N., L. N.prowadzącym działalność gospodarczą - (...)s.c. w Ł.z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...)w Ł.- (...) Spółki Akcyjnejw W.wnosił o zasądzenie kwoty 55000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15.08.2011r. tytułem zadośćuczynienia, renty skapitalizowanej w kwocie 2700,00zł, renty bieżącej po 300,00 zł wraz z odsetkami oraz kosztów procesu.

Pełnomocnicy pozwanych oraz pełnomocnik interwenienta ubocznego wnosili o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 maja 2013 roku Sąd Rejonowy w Radomsku oddalił powództwo i nie obciążył powódki K. M. kosztami sądowymi oraz kosztami zastępstwa procesowego.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu 25 marca 2011 roku powódka K. M.idąc chodnikiem potknęła się i upadła. Po chwili od upadku powódka podniosła się o własnych siłach, jednak z uwagi na silny ból ręki przykucnęła na poboczu i zatelefonowała po męża S. M., aby przyjechał na miejsce zdarzenia. Mąż zawiózł powódkę do Szpitala (...)w R.na (...), gdzie udzielono jej niezbędnej pomocy medycznej. W szpitalu wykonano rtg ręki i założono longietę gipsową.

W następstwie powyższego zdarzenia powódka doznała złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej powikłanego zespołem Sudecka. Dolegliwości bólowe o znacznym nasileniu utrzymywały się przez 4 tygodnie. Obecnie są okresowe po wysiłku oraz o charakterze pieczenia i uczucia zimna. Funkcja ręki została przywrócona (przy zachowanych dolegliwościach bólowych) od stycznia 2012 roku. Uszczerbek zdrowia określono na 12%.

W dniu 5 maja 2011 roku pełnomocnik powódki zwrócił się do Powiatu (...), jako zarządcy ul. (...) będącej drogą powiatową nr (...), z wnioskiem o wypłatę odszkodowania i zadośćuczynienia podnosząc, iż upadek powódki w dniu 25 marca 2011 roku miał miejsce odcinku chodnika położonego przy ul. (...) w R., na wysokości posesji nr (...) i był związany z budową przyłącza gazowego. W odpowiedzi Powiat (...) nie uznał roszczenia i nie przyjął swojej odpowiedzialności za powstałą szkodę. W uzasadnieniu wskazał, iż w okresie od 29 listopada 2010 roku do 3 grudnia 2010 roku w odcinku chodnika położonego przy ul. (...) w R., na wysokości posesji nr (...) prowadzone były roboty związane z budową przyłącza gazowego, której Inwestorem była (...) Sp. z o.o. (...) Ł.. Po okresie zimowym w miejscu prowadzenia prac zapadł się chodnik, który został odtworzony przez inwestora. W dacie zdarzenia Powiat (...) był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe wskutek tego stanu technicznego jezdni oraz chodników, wynikające z uszkodzeń ich nawierzchni w (...) S.A. z siedzibą w Ł., które decyzją z dnia 2 czerwca 2011 roku odmówiło powódce wypłaty odszkodowania, wskazując iż na odcinku gdzie doszło do zdarzenia prace ziemne wykonywała (...) Sp. z o.o. (...) Ł., w związku z czym ewentualne roszczenia należy kierować do niej.

Pismem z dnia 14 lipca 2011 roku pełnomocnik powódki wystąpił o wypłatę zaliczkowego odszkodowania i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 20.000 złotych w związku z wypadkiem z dnia 25 marca 2011 roku do (...) Sp. z o.o. (...) Ł.. Z uwagi na okoliczność, iż w dacie zdarzenia pozwana (...) Sp. z o.o.z siedzibą w W.była ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w (...) S.A.z siedzibą w W., zgłosiła szkodę do ubezpieczyciel celem zbadania sprawy i podjęcia decyzji w sprawie likwidacji szkody. Po rozpatrzeniu roszczeń (...) S.A.pismem z dnia 5 października 2011 roku poinformowało powódkę, iż odszkodowanie nie może zostać przyznane, gdyż roboty związane z budową przyłącza gazowego wykonał na zlecenie (...) sp. z o.o. (...) (...) s.c.Wykonawca ten nie ma zawartej umowy ubezpieczenia z (...) S.A., nadto brak jest dowodów potwierdzających miejsce i przyczynę zdarzenia.

Umową z dnia 24 sierpnia 2010 roku nr (...)zawartą pomiędzy (...) Sp. z o.o. (...)w Ł.a Wykonawcą - L. N.i K. N.prowadzącymi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...). (...)z siedzibą w Ł.zamawiający powierzył wykonawcy wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie gazociągu stal. (...)wraz z wymianą przyłączy szt.7 i połączeniem z istniejącą instalacją znajdującą się w budynkach w R. ul. (...), odtworzenie chodnika (z nowych elementów kostki wraz wymianą obrzeża) na odcinku od ul. (...)do ul. (...)zgodnie z dokumentacją dostarczoną przez zamawiającego. Zakres robót obejmował także odtworzenie terenu i nawierzchni po wykonanych pracach.

W § 7 przedmiotowej umowy Wykonawca udzielił zamawiającemu pisemnej gwarancji na roboty na okres 12 miesięcy, licząc od dnia odbioru robót oraz na odtworzenie nawierzchni na okres nie krótszy niż wyznaczony przez zarządcę lub właściciela terenu, na którym były prowadzone prace nie mniej niż 12 miesięcy.

Aneksem nr (...) z dnia 11 marca 2011 roku do w/w umowy z uwagi na konieczność przeprojektowania gazociągu poza pas nowoprojektowanego chodnika w ul. (...) przedłużono termin zakończenia robót budowlanych na dzień 30 października 2011 roku.

Celem realizacji przedmiotowej umowy i budowy sieci gazowej, w dniu 13 października 2010 roku (...). (...) (...) s.c.z siedzibą w Ł./wrócił się do Powiatu (...)z wnioskiem o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej nr (...) ul. (...)w R.w terminie od dnia 19 października 2010 roku do dnia 25 października 2010 roku. Do wniosku został załączony szczegółowy harmonogram prac. Decyzją z dnia 18 października 2010 roku nr (...) (...)Starosta Powiatu (...)zezwolił na zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej nr (...) ul. (...)w R.o łącznej powierzchni 200,00 m2 w terminie od dnia 19 października 2010 roku do dnia 25 października 2010 roku. W dniu 25 października 2010 roku sporządzono protokół z odbioru odtworzenia nawierzchni ulicy (...). Nikt nie zgłaszał zastrzeżeń do wykonanych prac przez pozwany (...) (...) s.c.z siedzibą w Ł..

Decyzją z dnia 26 listopada 2010 roku Starosta Powiatu (...), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 listopada 2010 roku, zezwolił (...) Sp. z o.o. (...) w Ł. na zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej nr (...) ul. (...) w R. o łącznej powierzchni 20,00 m2 w terminie od dnia 29 listopada 2010 roku do dnia 3 grudnia 2010 roku (na 5 dni).

Wykonawca wykonywał prace opisane w umowie z (...) Sp. z o.o. (...)w Ł.zgodnie z wydanymi przez Starostę decyzjami. Roboty budowlane były prowadzone głównie w pasie zieleni, częściowo był także zajęty i zerwany chodnik. Po zakończeniu prac zarówno pas zieleni, jak i chodnik były odtworzone na nowo w sposób prawidłowy. Na tę okoliczność został sporządzony w dniu 6 grudnia 2010 roku protokół z odbioru odtworzenia nawierzchni ulicy (...). W komisji dokonującej przedmiotowy odbiór ze strony zarządcy drogi występował A. B.- Naczelnik Wydziału (...)oraz M. I.. W trakcie dokonywania czynności, jak również po ich zakończeniu nikt nie zgłaszał uwag ani zastrzeżeń co do sposobu wykonanych prac. Od grudnia 2010 roku na chodniku przy ul. (...)na wysokości posesji nr (...)(przy (...)) wykonawca nie wykonywał żadnych prac naprawczych. Takie prace nie były także zlecane przez Powiat (...). Przedmiotowy chodnik jest nowy, został położony w 2006 roku i od tego czasu nikt nie zgłaszał żadnych jego usterek. O zaistniałej szkodzie, która powstała 25 marca 2011 roku zarządca drogi dowiedział się dopiero w maju 2011 roku.

W dacie zdarzenia pozwani K. N.i L. N.prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...)z siedzibą w Ł.byli ubezpieczeni od odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) S.A.z siedzibą w W.Oddział w Ł..

Powódka jest emerytem, ma 73 lata. Mieszka wraz z mężem w mieszkaniu własnościowym o wielkości 58 m2. Pobiera emeryturę w wysokości około. 1450 złotych miesięcznie. Miesięcznie powódka ponosi koszty leczenia w wysokości około 250 złotych oraz połowę kosztów utrzymania mieszkania w wysokości 300 złotych.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne twierdzenia powódki odnośnie faktu jej upadku w dniu 25 marca 2011 roku i związanych z nim konsekwencji w postaci obrażeń ciała.

W ocenie Sądu I instancji, w świetle zebranych w sprawie dowodów nie można uznać, iż zdarzenie nastąpiło w miejscu i w okolicznościach jakie zostały przedstawione przez K. M.. W tym zakresie uznał za niewiarygodne twierdzenia strony powodowej i powołanego przez nią świadka S. M.w tej części, w której wskazywali oni, iż do przedmiotowego zdarzenia doszło na uszkodzonym na skutek prac wykonywanych przez stronę pozwaną chodniku przy ul. (...)na wysokości posesji nr (...), który to chodnik został po wypadku naprawiony przez nieznane powódce osoby. Zdaniem Sądu Rejonowego istnieje szereg sprzeczności pomiędzy zeznaniami świadka S. M.i samej powódki a zeznaniami świadka A. B.i pozwanego K. N., które wykluczają ustalenie na podstawie powołanych dowodów wiarygodnej wersji zdarzenia z dnia 25 marca 2011r., jak i okoliczności, w których mogło dojść do upadku powódki.

W tym zakresie Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania świadka A. R.. Świadek ten, będąc przedstawicielem zarządcy drogi, osobiście uczestniczył w odbiorze prac odtworzeniowych pasa drogowego prowadzonych przez pozwanych. Podkreślić należy zatem, iż jego wiedza odnośnie stanu chodnika w dniu odbioru oraz braku zastrzeżeń co do jego odtworzenia nic była zaczerpnięta z relacji osób trzecich. Wprawdzie świadek ten w pismach z dnia 12 maja 2011 roku oraz 17 sierpnia 2012 roku wskazywał, iż po okresie zimowym w miejscu prowadzenia prac przez pozwanych chodnik się zapadł i został naprawiony przez wykonawcę robót bez interwencji zarządcy drogi, po ustaniu złych warunków atmosferycznych, jednakże na rozprawie sądowej w dniu 13 maja 2013 roku szczegółowo wyjaśnił, iż nie miał na ten temat żadnych konkretnych informacji i jedynie domniemywał, że skoro były wykonywane prace na tym odcinku to zapadnięcie chodnika mogło mieć miejsce. Tym samym wyłącznie przypuszczał, że jeśli ktokolwiek w tym miejscu coś poprawiał, to mógł być to tylko wykonawca bądź inwestor. Świadek A. B. w swych zeznaniach wielokrotnie podkreślał, iż po dacie odbioru prac odtworzeniowych spornego chodnika nikt nigdy do zarządcy drogi nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń odnośnie jego stanu, bądź ewentualnych usterek. Również Powiat (...) po dacie 6 grudnia 2010 roku nie zlecał ani inwestorowi przyłącza gazowego ani jego wykonawcy, jakichkolwiek prac naprawczych chodnika. Chodnik ten był stosunkowo nowy, został wyłożony kostką brukową w 2006 roku i od tego czasu nie był uszkodzony. W ocenie Sądu Rejonowego zeznania tego świadka są spójne i korelują z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, zwłaszcza z dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy, w szczególności w postaci protokołów zbiorczych z dnia 25 października i 6 grudnia 2010 roku oraz dokumentacją fotograficzną wykonaną przez pracowników Starostwa Powiatowego w R. po zgłoszeniu zdarzenia przez pełnomocnika powódki w maju 2011 roku, a przedstawiającą prawidłowo wykonany chodnik.

Również z zeznań pozwanego K. N.wynika, iż po dacie odbioru robót odtworzeniowych, tj. po 6 grudnia 2010 roku żadnych prac naprawczych spornego chodnika nie wykonywał, nikt też nie zgłaszał żadnych uwag do wykonanych przez jego firmę prac.

W ocenie Sądu Rejonowego strona powodowa nie udowodniła w toku procesu, iż wypadek powódki miał jakikolwiek związek przyczynowo - skutkowy z pracami prowadzonymi na zlecenie pozwanego (...) Sp. z o.o. (...)w Ł.przez (...)s.c. z siedzibą w Ł.. Przedstawione przez powódkę zdjęcie wgłębienia w chodniku datowane w 28 marca 2011 roku, wprawdzie przedstawia fragment chodnika wyłożonego kostką brukową, jednak na jego podstawie w żadnym razie nie da się zidentyfikować, czy mamy do czynienia z chodnikiem położonym przy ul. (...)na wysokości posesji nr (...), czy też innym, podobnym. Powódka nie załączyła żadnego zdjęcia, które by dokumentowało ów chodnik z wgłębieniem z szerszej perspektywy, wskazując chociażby na jego najbliższe architektoniczne otoczenie. Z kolei podnoszona przez powódkę kwestia prowadzonych po dacie zdarzenia prac naprawczych spornego chodnika nie znajduje swojego potwierdzenia w dokumentacji robót budowlanych prowadzonych przez stronę pozwaną. W ocenie Sądu Rejonowego nieprawdopodobna jest okoliczność, iż prace naprawcze spornego chodnika mogłyby zostać wykonane przez wykonawcę bez jakiegokolwiek oficjalnego zlecenia ze strony Powiatu (...)lub inwestora bez prowadzonej w tym zakresie pisemnej korespondencji.

Zdaniem Sądu Rejonowego nie zostały udowodnione w sposób pozwalający przyjąć, że to strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę, jakiej doznała K. M..

Sąd Rejonowy uznał, iż powództwo jest niezasadne i podlega oddaleniu.

W niniejszej sprawie brak jest także podstaw do przypisania pozwanym K. N.i L. N.prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...) z siedzibą w Ł.oraz (...) Sp. z o.o. (...)w Ł.solidarnej odpowiedzialności za szkodę, jakiej doznała powódka K. M.w dniu 25 marca 2011 roku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny i ocenę dowodów, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, że tego właśnie dnia 25 marca 2011 roku powódka K. M.uległa wypadkowi, w wyniku którego doznała uszczerbku na zdrowiu oraz cierpień fizycznych i psychicznych w stopniu ocenionym przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii J. B.. W świetle powołanych omówionych w dowodów, brak jest podstaw do przyjęcia, że upadek ten miał miejsce na chodniku przy ul. (...)na wysokości posesji nr (...)(przy (...)) i był wynikiem nienależycie prowadzonych przez pozwanych prac budowlanych skutkujących zapadnięciem się kostki brukowej, którą ów chodnik był wyłożony.

Ponieważ okoliczności faktyczne, jak wskazano powyżej nie zostały wykazane przez stronę powodową, a jej twierdzenia w tym zakresie okazały się niezasadne dlatego skutkowały oddaleniem powództwa w stosunku do pozwanych K. N.i L. N. prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...)z siedzibą w Ł.oraz (...) Sp. z o.o. (...)w Ł..

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c, nie obciążając powódki kosztami procesu. Sąd miał tutaj na względzie podeszły wiek i trudną sytuację majątkową powódki, jak również okoliczność, że powódka niewątpliwie jest osobą pokrzywdzoną bowiem w wyniku zdarzenia doznała stałego uszczerbku na zdrowiu, określonych cierpień fizycznych i psychicznych, które w innym układzie procesowym, gdyby osobą odpowiedzialną za szkodę rzeczywiście była strona pozwana, podlegałyby zadośćuczynieniu i rekompensacie.

Pełnomocnik powódki wniósł apelację, w której zaskarżył wyrok w całości. Zarzucił :

1. naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i

niewłaściwe zastosowanie, w szczególności art. 435 § 1 KC i art. 40 ust. 15 Ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 roku Nr 19 poz. 115 z późniejszymi zmianami) przez przyjęcie, iż „brak jest podstaw do przypisania pozwanym [...]odpowiedzialności za szkodę jakiej doznała powódka K. M. w dniu 25 marca 2011 roku. "

2. naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy
(art. 233 § 1 KPC, art. 244 § 1 KPC, art. 246 i 247 KPC) przez dowolną ocenę
zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonanie ustaleń faktycznych
w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym i nie wyjaśnienie
wszystkich istotnych okoliczności sprawy, co doprowadziło do bezzasadnego
przyjęcia przez Sąd, iż „brak jest podstaw do przyjęcia, że wypadek miał
miejsce na chodniku przy ulicy (...)na wysokości posesji nr (...)
(przy (...)) i był wynikiem nienależycie prowadzonych
przez pozwanych prac budowlanych skutkujących zapadnięciem się kostki
brukowej, którą ów chodnik był wyłożony. "

W konkluzji apelacji wnosił o:

1. zamianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych

ewentualnie:

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do Sądu pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pełnomocnicy pozwanych wnosili o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów procesu za drugą instancję.

Pozwani (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...)w Ł., K. N., L. N.prowadzący działalność gospodarczą - (...)s.c. w Ł.wnieśli zażalenia na orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu. Wskazując naruszenie przez Sąd Rejonowy przepisu art. 98 k.p.c. przez brak jego zastosowania wnosili o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja nie jest uzasadniona.

Sąd II instancji nie podziela zarzutu apelującego obrazy przez Sąd Rejonowy przepisu art. 233 § 1 k.p.c. W tym miejscu godzi się przypomnieć, że zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Granice swobodnej oceny dowodów wyznaczają w szczególności: obowiązek wyprowadzenia przez sąd z zebranego materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych (zgodnych z zasadami logicznego rozumowania), ramy proceduralne (ocena dowodów musi respektować pewne warunki określone przez prawo procesowe, w szczególności przepisy art. 227-234 k.p.c. ), wreszcie poziom świadomości prawnej sędziego oraz dominujące poglądy na sądowe stosowanie prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000, nr 17, poz.655). W kontekście tych uwag zdaniem Sądu Okręgowego brak jest podstaw do kwestionowania przeprowadzonej w niniejszej sprawie oceny dowodów. Z przeprowadzonych przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie dowodów wynika, że w dniu 25 marca 2011 r. powódka doznała obrażeń ciała.

W sprawie niniejszej spór sprowadzał się do ustalenia czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ruchem pozwanego przedsiębiorstwa i działalnością pozwanych K. N., L. N.prowadzących działalność gospodarczą - (...)s.c. w Ł.a zaistniałą szkodą. Stosownie do treści art. 6 k.c. powódka obowiązana była udowodnić przypisanie działaniu pozwanych spełnienia przesłanek wskazanych w przepisie art. 435 § 1 k.c.

Jak wynika z lektury akt sprawy strona powodowa ograniczyła się jedynie do twierdzenia, że szkoda powstała w wyniku upadku, do którego doszło w następstwie zapadnięcia się nawierzchni chodnika.

Z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wynika, aby doszło do zapadnięcia się chodnika w następstwie ruchu pozwanego przedsiębiorstwa i działalności pozwanych N.. Wprawdzie w sprawie zostało ustalone, że przy ulicy (...)przebiega rurociąg gazowy oraz przyłącze na wysokości budynku (...), ale nie zostało udowodnione aby na tym odcinku w wyniku ruchu w/w przedsiębiorstwa w ogóle doszło do uszkodzenia nawierzchni chodnika. Brak jest dowodów wskazujących, na roszczelnienie się instalacji gazowej, która to awaria uszkodziła nawierzchnię chodnika i dalej doszło do wyrządzenia powódce szkody.

Jak bowiem wynika z niespornych ustaleń faktycznych właścicielem i zarządcą drogi tj. ulicy (...)i pasa drogowego ( w tym chodnika ) na odcinku na którym miała się przewrócić powódka jest Starostwo Powiatowe w R.. Na odcinku ulicy (...), na wysokości tzw (...)były prowadzone za pozwoleniem Starostwa Powiatowego prace przez pozwanych N.związane z budową przyłącza gazowego. Praca w/w została ukończona przez pozwanych na początku miesiąca grudnia 2010r. Jak wynika bowiem z dowodu z dokumentów urzędowych pas zieleni oraz chodnik po zakończeniu prac zostały odtworzone na nowo w sposób prawidłowy. Od dnia 6 grudnia 2010r. do dnia rozpatrywania sprawy na w/w odcinku ulicy nie były zgłaszane usterki ani też zlecane wykonawcy przyłącza prace związane z naprawą nawierzchni chodnika, czy też pasa zieleni. Powyższe ustalenie potwierdził świadek B.- naczelnik Wydziału (...). Także wykonawca przyłącza nie potwierdził by wykonywał w ramach gwarancji naprawy odcinka chodnika, o którym zeznawała powódka i świadek S. M.. Powódka przed Sądem Rejonowym okazała zdjęcie wykonane w dniu 28.03.2011r. przedstawiające wgłębienie na chodniku wykonanym z tzw. kostki brukowej, jednak zdjęcie to nie może być przydatne do ustaleń faktycznych, ponieważ nie można zidentyfikować fotografowanego miejsca.

Skoro brak jest dowodów do ustalenia, że upadek powódki miał miejsce na chodniku przy ul. (...)na wysokości tzw. (...), co było spowodowane działalnością przedsiębiorstwa (...), czy też wynikiem niewłaściwie prowadzonych prac budowlanych dot. przyłącza gazowego przez pozwanych N.to zasadnie powództwo zostało przez Sąd Rejonowy oddalone.

Podniesiony w apelacji zarzut obrazy przepisów prawa materialnego z wyżej omówionych powodów nie jest także uzasadniony.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy apelację jako niezasadną na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił.

Zażalenia wniesione przez pozwanych zdaniem Sądu II instancji nie są uzasadnione.

Z woli ustawodawcy prawo do korzystania z przepisu art. 102 k.p.c. jest suwerennym uprawnieniem sądu i to do jego oceny należy przesądzenie, czy wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, który usprawiedliwia odstąpienie od obciążania kosztami strony przegrywającej spór. Należy podzielić stanowisko sądu meriti, że w realiach sprawy taki przypadek z uwagi na przedmiot roszczenia oraz szczególną sytuację osobistą i materialną powódki, jej poważny wiek, mimo korzystania z pomocy profesjonalnego pełnomocnika ma miejsce.

W sytuacji kiedy zarzut naruszenia przepisu art. 102 k.p.c. okazał się nieuzasadniony dlatego na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. należało zażalenia oddalić.

Ponieważ strona powodowa przegrała sprawę przed Sądem II instancji, a apelacja sprowadzała się jedynie do polemiki z prawidłowo poczynionymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami faktycznymi, które znalazły potwierdzenie w przeprowadzonych w sprawie dowodach, to stwierdzić należy, że sytuacja powódki nie daje podstaw do dalszego zwolnienia jej z obowiązku zwrotu kosztów procesu stronie wygrywającej proces. W takim bowiem przypadku strona powinna liczyć się z ewentualnym obowiązkiem pokrycia kosztów obrony strony przeciwnej – art. 98 k.p.c.

Wartość przedmiotu zaskarżenia wynosiła 64200 zł, dlatego zasądzono od strony powodowej na rzecz pozwanych kwotę 1800,00 zł, a to na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349 ze zm.) oraz§ 6 pkt 6 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 ze zm.) .

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE