UZASADNIENIE

A. P. została oskarżona o to, że:

I. w dniu z 25 na 26 października 2012 roku w W., przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. R., dokonała w łamania do galeryjki znajdującej się na 5 piętrze, poprzez rozkręcenie zawiasów w drzwiach, a następnie kradzieży mienia w postaci 2 rowerów marki G. (...) i R. (...), o łącznej wartości 1.400 złotych na szkodę E. W., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

II. w dniu 27 listopada 2012 roku w W., przy ulicy (...), działając wspólnie w porozumieniu z R. H., dokonała zaboru w celu przywłaszczenia roweru marki K. o wartości strat 1.200 złotych na szkodę P. K., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

A. R. został oskarżony o to, że:

I. w dniu z 25 na 26 października 2012 roku w W., przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z R. H., dokonał włamania do galeryjki znajdującej się na 7 piętrze, poprzez zdemontowanie drzwi z zawiasów, a następnie kradzieży mienia w postaci roweru marki G. o numerze seryjnym (...), gdzie wartość strat wyniosła 1.500 złotych na szkodę Z. Z. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

II. w dniu z 03 na 04 września 2012 roku w W., przy ulica (...), działając wspólnie i w porozumieniu z R. H., dokonał zaboru w celu przywłaszczenia rowerów B. (...) i Marki M., o łącznej wartości strat 1.890 złotych na szkodę M. M. , tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

III. w dniu z 25 na 26 października 2012 roku w W., przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. P., dokonał włamania do galeryjki znajdującej się na 5 piętrze, poprzez rozkręcenie zawiasów w drzwiach, a następnie kradzieży mienia w postaci 2 rowerów marki G. (...) i R. (...) o łącznej wartości strat 1.400 zł na szkodę E. W., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

R. H. został oskarżony o to, że:

I. w dniu z 25 na 26 października 2012 roku w W., przy ulicy (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. R. dokonał włamania do galeryjki znajdującej się na 7 piętrze, poprzez zdemontowanie drzwi z zawiasów, a następnie kradzieży mienia w postaci roweru marki G. o numerze seryjnym (...), gdzie wartość strat wyniosła 1.500 zł na szkodę Z. Z. (2), przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat, po odbyciu co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za nieumyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

II. w dniu z 3 na 4 września 2012 roku w W., przy ulicy (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. R. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 2 rowerów B. (...) i marki M., o łącznej wartości strat 1 890 zł na szkodę M. M., przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

III. w dniu 27 listopada 2012 roku w W., przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. P., dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru marki K., o wartości strat 1 200 zł na szkodę P. K., przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat, po odbyciu co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

M. G. została oskarżona o to, że:

I. w okresie od dnia 25 października 2012 roku do dnia 14 marca 2013 roku w W., nabyła jeden rower marki G. pochodzący z przestępstwa kradzieży z włamaniem, gdzie suma strat wynosi 1.500 złotych na szkodę Z. Z. (2), tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k.

II. w okresie od dnia 03 września 2012 roku do dnia 14 marca 2013 roku w W. nabyła 2 rowery marki B. i marki M., pochodzące z przestępstwa zaboru w celu przywłaszczenia, gdzie łączna suma strat wynosi 1.890 złotych na szkodę M. M., tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k.

III. w okresie od dnia 27 listopada 2012 roku do dnia 14 marca 2013 roku w W., nabyła 1 rower marki K., pochodzący z zaboru mienia w celu przywłaszczenia, gdzie suma strat wynosi 1.200 złotych na szkodę P. K., tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k.

IV. w okresie od dnia 25 października 2012 roku do dnia 14 marca 2013 roku w W., nabyła 2 rower marki G. i R. (...), pochodzące z kradzieży z włamaniem, gdzie suma strat wynosi 1.400 złotych na szkodę E. K. — W., tj. o czyn z art. 291 § 1 k.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 2 lutego 2017 roku, IV K 433/13 orzekł:

I. oskarżoną A. P. uznał za winną popełnienia zarzucanych jej w akcie oskarżenia czynów i za to za:

—: czyn opisany w pkt I na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazał ją, a na podstawie art.279 § 1 k.k. w zw. art.37 b k.k. wymierzył jej karę 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;
—: czyn opisany w pkt II na podstawie art. 278 § 1 k.k. skazał ją, a na podstawie art.278 § 1 k.k. w zw. z art.37b k.k. wymierzył jej karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

II. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 3 k.k. wymierzył oskarżonej karę łączną 4 miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

III. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 14 marca 2013 roku;

IV. oskarżonego A. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów i za:

- czyn opisany w pkt I na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art.290 k.k. w zw. z art.37b k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 dziesięciu miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

- za czyn opisany w pkt II na podstawie art. 278 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art.37b k.k wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

- za czyn opisany w pkt III na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art.279 § 1 k.k. w zw. z art.37b k.k wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

V. na podstawie art 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

VI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 14 marca 2013 roku;

VII. oskarżonego R. H. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów i za to:

- za czyn opisany w pkt I na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności karę roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

- za czyn opisany w pkt II na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

- za czyn opisany w pkt III na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

VIII. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu R. H. karę łączną roku pozbawienia wolności i karę łączną 2 lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

IX. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 13 marca 2013 roku;

X. oskarżoną M. G. w ramach zarzucanych jej aktem oskarżenia czynów, uznał za winną tego, że w okresie od 3 września 2012 roku do 14 marca 2013 roku działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru nabyła:

- rower marki G. pochodzący z przestępstwa kradzieży z włamaniem, gdzie suma strat wy nosi 1.500 złotych na szkodę Z. Z. (2),

-: rower marki B. i rower marki M., pochodzące z przestępstwa zaboru, w celu przywłaszczenia, gdzie suma strat wynosi 1.890 złotych na szkodę M. M.,
-: rower marki K., pochodzący z przestępstwa zaboru w celu przywłaszczenia, gdzie suma strat wynosi 1.200 złotych na szkodę P. K..
-: rower marki G. i rower marki R. (...), pochodzące z kradzieży z włamaniem, gdzie suma strat wynosi 1.400 złotych na szkodę E. W.,

tj. przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to skazał ją, a na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art.37a k.k. wymierzył jej karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

XI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zaliczył oskarżonej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 15 marca 2013 roku;

XII.na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonych: A. P., A. R. do solidarnego naprawienia szkody w całości, poprzez zapłatę : na rzecz pokrzywdzonej E. W. kwoty 1.400 zł oraz na rzecz pokrzywdzonego P. K. kwoty 1.200 zł;

XIII. na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonych A. R., R. H. do solidarnego naprawienia szkody w całości, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Z. Z. (2) kwoty 1.500 zł oraz na rzecz pokrzywdzonej M. M. kwoty 1.890 zł;

XIV. na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowód rzeczowy zarejestrowany w wykazie dowodów rzeczowych Nr(...) pod poz. (...)zwrócił ochronie budynku przy ulicy (...) w W.;

XV. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. D. kwotę 856,08 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu R. H. z urzędu;

XVI. zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa następujące kwoty: od oskarżonej A. P. kwotę 455 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 180 zł tytułem opłaty, od oskarżonego A. R. kwotę 755 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 480 zł tytułem opłaty, od oskarżonego R. H. kwotę 1.477,76 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 480 zł od oskarżonej M. G. kwotę 455 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 180 zł tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego R. H. zaskarżając go w części, tj. w pkt VII i VIII. Wyrokowi temu zarzucił:

1. na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. naruszenie art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez niewszechstronną ocenę materiału dowodowego i poczynienie ustaleń faktycznych na podstawie wyjaśnień jedynie niektórych oskarżonych, tj. M. G. i A. P.;

2. na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. naruszenie art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. i art. 366 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie zbadania i wyjaśnienia przez sąd wszystkich okoliczności mających znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia postępowania, w tym zaniechanie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność rzeczywistej wartości skradzionych przedmiotów;

3. na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 279 § 1 k.k. poprzez jego zastosowanie i uznanie oskarżonego winnym popełnienia przestępstwa z art. 279 § 1 k.p.k., podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że oskarżony swoim czynem nie wypełnił znamion przestępstwa z art. 279 § 1 k.k.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego poprzez uniewinnienie go od zarzucanego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego i przekazanie sprawy do Sądu I Instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona przez obrońcę oskarżonego apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Podniesione przez niego zarzuty, a także przedstawiona na ich poparcie argumentacja okazały się nietrafne. Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie zgodnie z obowiązującymi w kodeksie postępowania karnego regułami, co znalazło odzwierciedlenie w wyczerpujących pisemnych motywach wyroku.

Zarzut obrońcy o ograniczeniu się przez sąd do poczynienia ustaleń faktycznych jedynie w oparciu o wybrane wyjaśnienia i brak ich wszechstronnej oceny jest nietrafny. Uzasadnienie sporządzone do wyroku wskazuje, iż w tym przedmiocie dokonana została kompleksowa ocena materiału dowodowego. Wyjaśnienia oskarżonych, a także zeznania świadków zostały przeanalizowane na tle pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd Rejonowy kierując się zasadami obowiązującymi przy ocenie dowodów uzasadnił jakim dowodom w jakim zakresie i dlaczego dał wiarę. Wbrew sugestiom obrońcy dokonując ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy wziął pod uwagę nie tylko wyjaśnienia M. G. i A. P., ale także całokształt wyjaśnień oskarżonych R. H. i A. R. słusznie uznając za wiarygodne te składane przez nich w toku postępowania przygotowawczego.

Zwrócić należy uwagę na wyjaśnienia A. P., która konsekwentnie przyznawała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i opisała zapamiętane przez nią wydarzenia, w tym udział oskarżonych R. H. i A. R. w popełnianiu czynów objętych aktem oskarżenia w sprawie niniejszej. Ponadto wyjaśnienia te korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonej M. G., która potwierdziła, że nabywała rowery od A. P. i A. R.. Nie można również pominąć tego, że zarówno osk. R. H. jak i A. R. w postępowaniu przygotowawczym przyznali się do popełnienia zarzucanych im kradzieży rowerów i złożyli stosowne wyjaśnienia. Fakt, że przed sądem odmówili składania wyjaśnień i nie potwierdzili tych składanych wcześniej nie oznacza, że ich wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego nie mogą być brane pod uwagę, Wręcz przeciwnie – powinny być poddane analizie zgodnej z regułami art. 7 kpk, a to nie wyklucza uznania ich za wiarygodne. Należy co do zasady zgodzić się z obrońcą, że odmowa złożenia wyjaśnień nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla oskarżonego przez traktowanie jej jako okoliczności obciążającej. Ale w takiej sytuacji Sąd zgodnie z art. 389 § 1 i 2 k.p.k. ma uprawnienia do odczytania uprzednio składanych wyjaśnień i zwrócenia się do oskarżonego o wypowiedzenie się co do ich treści, a także o wyjaśnienie ewentualnych zachodzących sprzeczności. Przy czym w takiej sytuacji zobowiązany jest – przy uwzględnieniu zasad z art. 7 k.p.k. - dokonać oceny całokształtu wyjaśnień oskarżonego wraz z ustosunkowaniem się, której ze sprzecznych wersji daje wiarę, a także należycie uzasadnić swoje stanowisko w tym zakresie. Tak więc Sąd Rejonowy miał prawo ocenić, czy podane przez oskarżonych powody nie potwierdzenia wyjaśnień składanych przez nich w postępowaniu przygotowawczym są przekonujące. I w tym kontekście należy odczytywać stanowisko Sądu I instancji co do przyjętej przez oskarżonych linii obrony. Tym bardziej, że Sąd Rejonowy wskazał przy tym na sprzeczność podanych na rozprawie twierdzeń oskarżonych z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Kolejny zarzut apelacji tj. z pkt 3 również nie zasługuje na uwzględnienie. Oskarżony twierdził, że dokonał jedynie kradzieży roweru na szkodę Z. Z. (2), a nie kradzieży z włamaniem. Swoje stanowisko tłumaczył tym, że to nie on pokonał zabezpieczenia, co w jego ocenie wyklucza możliwość stwierdzenia, iż dokonał włamania. Okoliczność ta była przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego, który prawidłowo podniósł, że dla przypisania współsprawstwa nie jest konieczne wykonanie wszystkich czynności, ale obejmowanie i akceptowanie takiego zachowania przez współsprawcę. Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu już po raz kolejny, a z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych wynika, że cel ich przestępczej działalności był jasno określony – kradzież rowerów przy wykorzystaniu nadarzającej się okazji przy wzajemnej akceptacji takiego sposobu działania, który był niezbędny do ich zaboru z miejsca, w którym się znajdowały. Zatem w realiach sprawy niniejszej fakt, że osk. R. H. - w ramach przyjętego podziału ról przy kradzieży roweru - znajdował się w innym miejscu i nie demontował wraz z A. R. drzwi do galeryjki, nie wyklucza przypisania mu kradzieży jako kwalifikowanej z art. 279 § 1 k.k. Dlatego też Sąd Odwoławczy nie podzielił poglądu obrońcy, że niewłaściwym jest przypisanie oskarżonemu kradzieży z włamaniem, ponieważ to nie on podjął się usunięcia przeszkody materialnej w celu dokonania tej kradzieży.

Odnosząc się do zarzutu 2 apelacji, w którym obrońca kwestionował prawidłowość procedowania co do ustalenia wartości skradzionych przedmiotów, odmówić mu należy racji w tym zakresie. Analiza zeznań świadków wskazuje, że podali oni wartość skradzionych przedmiotów pomniejszając cenę nabycia o ich zużycie. I tak świadek Z. Z. (2) wycenił szkodę na kwotę 1500 zł, przy czym zakupu dokonał w roku 2009 za kwotę 2670 zł (k. 36-38). Świadek M. M. łączną wartość strat wyceniła na kwotę 1 890 zł (k.89), przy czym trzeba zauważyć, że rower B. (...) był nowy, a pokrzywdzona przy szacowaniu szkody wzięła pod uwagę ceny podobnych pojazdów na portalu allegro. Z kolei P. K. podał, iż skradziony mu rower marki K. przedstawiał wartość 1200 zł (k.2) zaznaczając, że otrzymał go w prezencie w dniu 12 lipca 2008 roku. Warto wskazać, że świadek P. K. (k.655) oszacował wartość skradzionego przedmiotu po zapoznaniu się z ceną rynkową używanego roweru na portalu (...). Analizując w tym zakresie zeznania pokrzywdzonych stwierdzić trzeba, że podane przez nich kwoty nie mogą zostać uznane za wygórowane - wysokość szkody szacowali rozważnie i przy uwzględnieniu realnych wartości skradzionych pojazdów. Dlatego też w ocenie Sądu Odwoławczego nie było potrzeby dopuszczania dowodu, o którym mowa w apelacji obrońcy. Tym bardziej, że rowery nie zostały odzyskane, a tym samym opinia biegłego sprowadzałaby się do jedynie hipotetycznego, a nie rzeczywistego ustalenia ich wartości.

Z tych wszystkich względów apelacja wniesiona przez obrońcę nie została uwzględniona. Poczynione ustalenia faktyczne przez Sąd I Instancji wynikają z zebranych w sprawie dowodów, ocenionych w sposób należyty. Oskarżony R. H. słusznie został uznany za winnego wszystkich zarzucanych mu czynów, a wymierzona mu kara jest adekwatna do wagi popełnionych przez niego przestępstw i stopnia jego winy, nie nosi cech rażącej surowości.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Jacek Matusik SSO Agnieszka Wojciechowska – Langda SSO Ludmiła Tułaczko

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE