UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2017 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił przyznania K. B. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony legitymuje się co prawda wymaganym 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, jednakże nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyżej decyzji wniósł K. B., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury oraz zasądzenia od organu rentowego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że legitymuje się ponad 15-letnim okresem wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w tym w okresie od 19 marca 1984 roku do 12 listopada 1986 roku wykonywał pracę na stanowisku ślusarza utrzymania ruchu w Fabryce (...), w okresie od 4 listopada 1986 roku do 21 czerwca 1988 roku wykonywał pracę na stanowisku ślusarza utrzymania ruchu w Przedsiębiorstwie (...)
w Z. i w okresie od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1998 roku wykonywał pracę na stanowiskach ślusarza i spawacza utrzymania ruchu na wydziałach produkcyjnych, w tym (...), Odlewni (...) w Z..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

K. B. urodził się w dniu (...). W dniu 9 września 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury. Wnioskodawca w istotnym dla sprawy okresie do dnia 31 grudnia 1998 roku:

1. od 1 września 1971 roku do 30 czerwca 1974 roku odbywał praktyczną naukę zawodu w (...) Zakładach (...) w Z.;

2. od 2 września 1974 roku do 29 marca 1975 roku był zatrudniony w(...) Spółdzielni (...) we W.;

3. od 14 maja 1975 roku do 14 grudnia 1975 roku był zatrudniony w Hucie (...) w Z.;

4. od 2 marca 1976 roku do 28 maja 1976 roku był zatrudniony w Odlewni (...) w Z.;

5. od 2 czerwca 1976 roku do 9 września 1976 roku był zatrudniony w (...) Spółdzielni(...)we W.;

6. od 27 września 1976 roku do 29 lutego 1980 roku był zatrudniony w Fabryce (...) w P.;

7. od 16 kwietnia 1980 roku do 21 lutego 1982 roku był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Z.;

8. od 16 marca 1982 roku do 24 listopada 1982 roku był zatrudniony w Hucie (...) w Z.;

9. od 14 grudnia 1982 roku do 29 lutego 1984 roku był zatrudniony w Warsztacie (...) w Z., w tym do ubezpieczeń społecznych został zgłoszony w okresie od 1 kwietnia 1983 roku do 29 lutego 1984 roku;

10. od 19 marca 1984 roku do 12 listopada 1986 roku był zatrudniony
w Kombinacie (...) w Z.;

11. od 4 listopada 1986 roku do 21 czerwca 1988 roku był zatrudniony
w Przedsiębiorstwie (...) w Z.;

12. od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1998 roku był zatrudniony
w Przedsiębiorstwie (...)
w Z..

Z powyższych okresów organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do okresów wykonywania pracy w warunkach szczególnych okresy od 14 maja 1975 roku do 14 grudnia 1975 roku, od 18 września 1978 roku do 29 lutego 1980 roku, od 16 marca 1982 roku do 24 listopada 1982 roku, od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1989 roku
i od 1 maja 1991 roku do 31 lipca 1992 roku w łącznym wymiarze 5 lat, 5 miesięcy
i 15 dni.

(v akta rentowe)

W dniu 2 marca 1976 roku odwołujący podjął pracę w Odlewni (...)
w Z. na stanowisku zbrojarza w (...) Wydziale(...). Wydział ten zajmował się budową hal produkcyjnych, zaś ubezpieczony stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał wyłącznie prace zbrojarskie i nie był kierowany do jakichkolwiek innych zadań.

(v. świadectwo pracy z dnia 25 lutego 2003 roku k. 3 akt rentowych tom KPU, wyjaśnienia ubezpieczonego k. 51verte-52)

W dniu 19 marca 1984 roku K. B. podjął pracę w Kombinacie (...) w Z. na stanowisku ślusarza
w Dziale (...). W tym czasie Kombinat zajmował się głównie produkcją łożysk oraz podwozi do czołgów i dzielił się na Wydział (...), na którym produkowano łożyska, Wydział(...), który zajmował się montażem podwozi do czołgów oraz wykonywaniem prac spawalniczych na zlecenie klientów zewnętrznych, Wydział (...), który zajmował się remontami maszyn oraz (...), na której w czterech piecach odlewniczych wykonywano odlewy części niezbędnych przy produkcji. W ramach Wydziału (...) wyodrębniony był Warsztat (...), który zajmował się produkcją potrzebnych przy remontach części. W spornym okresie na Wydziale (...) było zatrudnionych około 50 osób podzielonych na brygady, którymi zabezpieczone były wszystkie trzy zmiany. Zasadą przy tym było, że pracownicy Wydziału (...) byli przydzielani na konkretny wydział, a pracownicy tej samej brygady mogli pracować na różnych wydziałach. Ubezpieczony był przydzielony do Działu (...), przy czym jego stałe miejsce pracy znajdowało się na (...) i nie zdarzało się, aby pracował na innych wydziałach lub Warsztacie (...). W ramach pracy na (...) ubezpieczony wykonywał gównie remonty pieców odlewniczych oraz suwnic, przy czym wszystkie one wykonywane były w czasie ruchu zakładu.

W dniu 1 października 1984 roku ubezpieczony zwrócił się do pracodawcy z prośbą
o przeniesienie go ze stanowiska ślusarza na stanowisko mechanika wózków akumulatorowych, na co pracodawca wyraził zgodę i z dniem 1 grudnia 1984 roku odwołujący podjął pracę na wnioskowanym stanowisku, na którym zajmował się naprawami wózków akumulatorowych.

Z dniem 1 listopada 1985 roku ubezpieczony ponownie został przeniesiony na stanowisko ślusarza w Dziale (...), które zajmował do końca zatrudnienia w Kombinacie, tj. do dnia 12 listopada 1986 roku i wykonywał na nim taką samą pracę jak wcześniej, tj. zajmował się remontami pieców odlewniczych
i suwnic na (...).

W każdym z powyższych okresów wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał opisane powyżej prace i nie był delegowany do jakichkolwiek innych zadań.

(v. akta osobowe ubezpieczonego oraz częściowo jego wyjaśnienia k. 51verte-52, zeznania świadków J. K. (1) i A. M. k. 49verte-50)

W okresie od 4 listopada 1986 roku do 21 czerwca 1988 roku K. B. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...)
w Z. na stanowisku ślusarza remontowego. Przedsiębiorstwo to zajmowało się produkcją opakowań blaszanych, w tym zakrętek dla przemysłu monopolowego oraz pudełek na konserwy i przeciery. (...) składał się z Wydziału (...), Wydziału(...) oraz Wydziału (...). Cały zakład pracował na trzy zmiany i na każdej z nich na każdym wydziale produkcyjnym pracował jeden pracownik utrzymania ruchu. Odwołujący stale świadczył pracę na Wydziale (...), na którym pracownicy zajmowali się nanoszeniem tekstu na arkusze blachy przy pomocy maszyn drukarskich i następnie ich lakierowaniem dla uzyskania połysku. Nanoszenie tekstu na blachy i ich lakierowanie odbywało się maszynowo – poprzez umieszczenie arkusza blachy
w maszynie, w której przechodząc przez kolejne wały był on nadrukowywany
i lakierowany. Ubezpieczony jako ślusarz utrzymania ruchu zajmował się usuwaniem bieżących awarii i usterek maszyn na Wydziale (...) oraz ich remontami planowymi.

(v. zeznania świadka J. K. (2) k. 50, wyjaśnienia odwołującego
k. 51verte-52)

W dniu 12 lipca 1988 roku K. B. podjął pracę w Odlewni (...) w Z. na stanowisku ślusarza utrzymania ruchu na stanowiącym część Odlewni Wydziale (...) Na (...)pracowali cynkarze, którzy zajmowali się cynkowaniem odlewów oraz kwasiarze (trawiarze), którzy zajmowali się trawieniem odlewów. Dodatkowo na każdej zmianie na (...) pracowała czteroosobowa brygada złożona z pracującego brygadzisty oraz spawaczy i ślusarzy, którzy zajmowali się utrzymaniem ruchu na tym Wydziale. Pomiędzy członkami brygady utrzymania ruchu nie było przy tym ścisłego podziału obowiązków, ale każdy z nich wykonywał takie prace, na jakie było akurat zapotrzebowanie, w tym w razie potrzeby każdy z nich mógł wykonywać prace spawalnicze, nawet jeśli nie miał ku temu formalnych uprawnień. W zależności od okresu brygady remontowe formalnie podlegały kierownictwu (...), Wydziałowi (...)lub Działowi (...), przy czym faktycznie polecenia co do bieżącej pracy otrzymywały od kierownictwa (...). Brygady te przede wszystkim zajmowały się usuwaniem bieżących usterek i awarii, remonty planowe wykonując w mniejszym zakresie. Ubezpieczony jako członek brygady remontowej w szczególności zajmował się remontami pieców, czyszczeniem wentylacji, naprawami suwnic, spawaniem bębnów i trawiarek oraz remontami pomp do kwasów. Pracę w powyższym charakterze ubezpieczony w całym istotnym dla sprawy okresie od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1998 roku wykonywał stale,
w pełnym wymiarze czasu pracy i nie był delegowany do jakichkolwiek innych zadań, a formalne zmiany angaży:

- od 12 lipca 1988 roku ślusarz utrzymania ruchu na(...);

- od 1 stycznia 1990 roku ślusarz utrzymania uchu w Dziale (...);

- od 1 maja 1991 roku ślusarz utrzymania ruchu na (...);

- od 1 sierpnia 1992 roku ślusarz-spawacz w Dziale (...),

nie miały żadnego wpływu na jego faktyczny zakres obowiązków.

(v. akta osobowe ubezpieczonego oraz jego wyjaśnienia k. 51verte-52, zeznania świadków M. G. i J. K. (3) k. 50verte-51)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z postanowieniami art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39
i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym przed dniem
1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (ust. 2).

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 4).

Co należy rozumieć pod pojęciem „przepisów dotychczasowych” rozstrzygnięte zostało w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 roku, III ZP 30/01 (OSNP 2002/10/243), w której wskazano, iż zawarte w art. 32 ust. 4 ustawy odesłanie do przepisów dotychczasowych, sankcjonujących obowiązywanie rozporządzenia, można odnosić tylko do tych przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.), które regulują materię określoną w przepisie ustawy, a więc wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk, oraz warunki, na jakich osobom wykonującym te prace przysługuje prawo do emerytury. Zachowały zatem moc przepisy § 4-8a określające wiek emerytalny i okres wykonywania pracy
w szczególnych warunkach pracowników wykonujących prace wyszczególnione
w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia, przepisy § 9-15 określające wiek emerytalny i warunki przechodzenia na emeryturę osób zatrudnionych
w szczególnym charakterze, a ponadto przepis § 3 określający ogólny wymagany okres zatrudnienia oraz przepis § 2 ust. 1 stanowiący, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zgodnie z § 3 w/w rozporządzenia, do uzyskania prawa do emerytury wymagany jest dla mężczyzny okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla mężczyzn 60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych (§ 4 ust. 1). Praca w warunkach szczególnych winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku (§ 2 ust. 1).

W ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony spełnia wszystkie powołane wyżej warunki do uzyskania prawa do emerytury, albowiem z dniem (...) osiągnął wiek 60 lat, nie jest członkiem OFE i według stanu na dzień 1 stycznia 1999 roku posiada okres pracy w wymiarze ponad 25 lat, w tym ponad 15 lat pracy
w warunkach szczególnych.

Na wstępie należy wskazać, że okresy pracy w warunkach szczególnych wskazane w powołanym wyżej rozporządzeniu w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach mogą być wykazywane przez zainteresowanego przed sądem wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi przez Kodeks postępowania cywilnego, a w szczególności dokumentami z osobowych akt pracowniczych, zeznaniami świadków, wyjaśnieniami stron.

W obecnym stanie prawnym zarządzenia resortowe zawierające uściślenia dokonane w innym okresie przez właściwych ministrów, polegające na ustaleniu wykazów stanowisk, powołane w świadectwach wykonywania prac w warunkach szczególnych nie mają wartości normatywnych, lecz jedynie informacyjne.
„W państwie prawnym nie jest dopuszczalne zamieszczanie w rozporządzeniu jako akcie wykonawczym upoważnienia do podejmowania określonych działań przez inny podmiot i wyposażanie go w kompetencje wykonawcze. W świetle Konstytucji
z 1997 roku rozporządzenie jako akt wykonawczy oparty na ustawie nie może zawierać subdelegacji. W konsekwencji, przedmiotem wykładni są wyłącznie przepisy ustawy i wydane na jej podstawie akty wykonawcze. […] W rezultacie zatem o spełnieniu przesłanki „praca w szczególnych warunkach” przesądza wykonywanie pracy wymienionej w załącznikach „A” i „B” do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku, które stanowią integralną część rozporządzenia jako aktu wykonawczego, niezależnie od tego, w jakim zakładzie praca taka była (lub jest) wykonywana.” (por. glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 1999 roku III RN 25/99 T. Bińczyckiej-Majewskiej OSP 2002/4/48 t.2).

W ocenie Sądu Okręgowego, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w okresie zatrudnienia w Odlewni (...) w Z. od 2 marca 1976 roku do 28 maja 1976 roku (2 miesiące i 28 dni), kiedy to stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na stanowisku zbrojarza, wymienionym w Dziale V, poz. 4 Wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 roku nr 8, poz. 43 ze zm.).

Powyższe wprost potwierdza treść świadectwa pracy z dnia 25 lutego 2003 roku oraz wyjaśnienia ubezpieczonego, które to dowody Sąd uznał za wiarygodne i miarodajne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Podobnie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że w okresie zatrudnienia w Kombinacie (...) w Z. od 19 marca 1984 roku do 30 listopada 1984 roku (8 miesięcy i 13 dni) oraz od
1 listopada 1985 roku do 3 listopada 1986 roku (1 rok i 3 dni), K. B. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał wymienione w Dziale XIV, poz. 25 Wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 roku nr 8, poz. 43 ze zm.) prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń (…) na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. W obu powyższych okresach zajmował się on bowiem wyłącznie naprawami usterek i awarii pieców odlewniczych i suwnic pracujących na (...) w Kombinacie (...) w Z., przy czym wszystkie prace wykonywał w czasie ruchu zakładu. Nie ulega przy tym wątpliwości, że (...), na której pracował ubezpieczony, zajmowała się wyłącznie odlewaniem z metalu części niezbędnych na produkcji, a więc jako podstawowe wykonywane były na jej terenie prace wymienione w Dziale III poz. 21-23 Wykazu A, w związku z czym pracę wykonywaną przez ubezpieczonego przy naprawach urządzeń mechanicznych na jej terenie i w czasie jej ruchu, należy klasyfikować jak to wyżej wskazano.

Sąd nie uznał natomiast, aby ubezpieczony pracę w warunkach szczególnych wykonywał w okresie od 4 do 12 listopada 1986 roku, albowiem w tym czasie był zatrudniony równocześnie w Kombinacie (...) w Z. i w Przedsiębiorstwie (...) w Z.,
w obu tych zakładach w pełnym wymiarze czasu pracy i brak jest możliwości ustalenia, gdzie faktycznie świadczył wówczas pracę i w jakim wymiarze. Wprawdzie na rozprawie w dniu 29 czerwca 2017 roku ubezpieczony oświadczył, że pracę
w Przedsiębiorstwie (...) w Z. świadczył dopiero od 4 grudnia 1986 roku, ale nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dowodów, które mogłyby podważyć okres zatrudnienia wskazany w świadectwie pracy z tego zakładu.

Ustalając faktyczny charakter pracy odwołującego w powyższych okresach Sąd Okręgowy oparł się głównie na treści dokumentów znajdujących się w jego aktach osobowych oraz zeznaniach słuchanych w sprawie w charakterze świadków J. K. (1) (zatrudniony w Kombinacie (...) w latach 1979-1990) i A. M. (zatrudniony w Kombinacie (...) w latach 1975-2013), albowiem dowody te są spójne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą jednolitą całość. Nadto wiarygodności powyższych dowodów nie kwestionował organ rentowy, który w toku procesu nie przedstawiał żadnej argumentacji i dowodów na poparcie twierdzeń zawartych w zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu Okręgowego do okresów wykonywania przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych należy zaliczyć także okresy zatrudnienia
w Odlewni (...) w Z. od 1 stycznia 1990 roku do roku do 30 kwietnia 1991 roku (1 rok i 4 miesiące) oraz od 1 sierpnia 1992 roku do 31 sierpnia 1998 roku (6 lat i 5 miesięcy), przy uwzględnieniu, że okresy zatrudnienia w Odlewni od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1989 roku i od 1 maja 1991 roku do 31 lipca 1992 roku zostały zaliczone do okresów wykonywania pracy
w warunkach szczególnych przez ZUS.

Faktycznie K. B. w całym istotnym dla sprawy okresie zatrudnienia
w Odlewni od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1998 roku wykonywał taką samą pracę, tj. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy utrzymaniu ruchu maszyn i urządzeń na Wydziale (...), gdzie zajmował się remontami pieców, czyszczeniem wentylacji, naprawami suwnic, spawaniem bębnów i trawiarek oraz remontami pomp do kwasów. Mając przy tym na uwadze, że na Wydziale tym jako podstawowe wykonywane były prace przy cynkowaniu i trawieniu odlewów kawasem, które zostały wymienione w Dziale III poz. 76 Wykazu A, nie ulega wątpliwości, że praca ubezpieczonego polegająca na utrzymaniu ruchu maszyn i urządzeń pracujących na tym Wydziale, wykonywana w czasie jego ruchu, zalicza się do prac wykonywanych w warunkach szczególnych. Wątpliwości w tym zakresie nie miał zresztą jak się wydaje organ rentowy, który we własnym zakresie uwzględnił okresy od 12 lipca 1988 roku do 31 grudnia 1989 roku i od 1 maja 1991 roku do 31 lipca 1992 roku. Nieuwzględnienie spornych okresów od 1 stycznia 1990 roku do roku do 30 kwietnia 1991 roku i od 1 sierpnia 1992 roku do 31 sierpnia 1998 roku było zaś związane jedynie z inną podległością służbową wnioskodawcy, który formalnie był wówczas zatrudniony odpowiednio w Dziale (...) i Dziale (...). Jak jednak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, formalne zmiany podległości służbowej nie miały żadnego wpływu na faktyczny zakres obowiązków odwołującego, który cały czas pracował przy utrzymaniu ruchu maszyn i urządzeń na Wydziale (...).

Ustalając faktyczny charakter pracy odwołującego w powyższych okresach Sąd Okręgowy oparł się głównie na treści dokumentów znajdujących się w jego aktach osobowych oraz zeznaniach słuchanych w sprawie w charakterze świadków M. G. (zatrudniony w Odlewni w latach 1991-2011) i J. K. (3) (zatrudniony w Odlewni w latach 1975-2009), albowiem dowody te są spójne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą jednolitą całość. Nadto wiarygodności powyższych dowodów nie kwestionował organ rentowy, który w toku procesu nie przedstawiał żadnej argumentacji i dowodów na poparcie twierdzeń zawartych
w zaskarżonej decyzji.

Nie wykonywał natomiast pracy w warunkach szczególnych odwołujący
w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)
w Z. od 4 listopada 1986 roku do 21 czerwca 1988 roku. Wprawdzie podobnie jak w innych opisanych powyżej okresach zatrudnienia zajmował się on
w tym czasie utrzymaniem ruchu, jednak jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, na Wydziale (...), na którym pracował odwołujący, jako podstawowe nie były wykonywane prace, o których mowa
w wykazie.

Ubezpieczony legitymuje się zatem okresem pracy wykonywanej stale
i w pełnym wymiarze czasu w warunkach szczególnych w wymiarze przekraczającym 15 lat (okres uznany przez ZUS w wymiarze 5 lat, 5 miesięcy i 15 dni plus sporne okresy w wymiarze 2 miesięcy i 28 dni – Odlewnia w Z. zbrojarz, 8 miesięcy
i 13 dni oraz 1 rok i 3 dni – (...), 1 rok i 4 miesiące oraz 6 lat i 5 miesięcy Odlewnia w Z. utrzymanie ruchu (...), co łącznie stanowi 15 lat,
1 miesiąc i 29 dni) oraz jak już wyżej wskazano spełnia wszystkie pozostałe warunki do nabycia prawa do emerytury.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477¹⁴§ 2 k.p.c. oraz przepisów powołanych w treści uzasadnienia, zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia
1 grudnia 2016 roku.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zm.).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE