Sygnatura akt II C 557/16
Dnia 24 stycznia 2018 roku
Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSR K. T.
Protokolant st. sekr. sąd. M. R.
po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 roku w Łodzi
sprawy w powództwa M. K.
przeciwko (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),70 (pięćdziesiąt cztery tysiące siedemset siedemdziesiąt 70/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 lipca 2016 roku do dnia zapłaty;
2. oddala powództwo w pozostałej części;
3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),(...) (osiem tysięcy czterysta czterdzieści siedem 94/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;
4. zwraca, tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi a uiszczonymi, z środków Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi na rzecz:
a) powoda kwotę 734,06 (siedemset trzydzieści cztery 6/100) złotych, uiszczoną w dniu 21 listopada 2016 roku;
b) pozwanego kwotę 4,77 (cztery 77/100) złotych, uiszczoną w dniu 18 października 2016 roku.
Sygnatura akt II C 557/16
W pozwie wniesionym w dniu 11 sierpnia 2016 roku M. K., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 55281,59 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 lipca 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, iż pojazd powoda uległ uszkodzeniu w kolizji spowodowanej przez kierującego pojazdem ubezpieczonym w zakresie OC u pozwanego; pozwany, w ramach likwidacji szkody, wypłacił kwotę niepokrywającą szkody.
(pozew k. 2-3v, pełnomocnictwo k. 4)
W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. Podniósł, że wypłacone odszkodowanie umożliwia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Koszty zawarte w kalkulacji powoda zostały zawyżone, a zawarty tam zakres naprawy jest nieprawidłowy, nieadekwatny do zakresu uszkodzeń powstałych wskutek kolizji. Pojazd powoda nie był objęty gwarancją producenta. Z uwagi na wiek pojazdu i jego przebieg do szacowania kosztów naprawy należy przyjąć ceny nowych części zamiennych o porównywalnej jakości. Zastosowanie części zamiennych oryginalnych z logo producenta nie jest celowe i ekonomiczne uzasadnione oraz doprowadziłoby do wzbogacenia powoda.
(odpowiedź na pozew k. 28-32, pełnomocnictwa k. 33-34, wypis z KRS k. 36-43)
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 15 kwietnia 2016 roku, w Ł. przy ulicy (...) roku doszło do kolizji drogowej z udziałem pojazdu powoda marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia, kierujący samochodem marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) (objętym w chwili zdarzenia ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego) jadąc ulicą jednokierunkową podczas wykonywania manewru skrętu w lewo z prawego pasa wjeżdżając przed pojazd powoda uderzył go w prawy bok. Samochód marki A. (...).
(bezsporne, kopia zgłoszenia szkody k. 77-79, kopia dowodu rejestracyjnego k. 80 załączonych akt szkody)
Podczas kolizji drogowej uszkodzone zostały zderzak przedni, osłona halogenu prawego, reflektor prawy ksenonowy, błotnik pp, drzwi pp, drzwi tp, wykładzina progu prawego, błotnik tp, zderzak tylny, tarcza koła pp oraz elementy jednorazowe wynikające z technologii naprawy pojazdu.
(dokumentacja zdjęciowa- płyta koperta k. 44, opinia biegłego sądowego z załącznikami: podstawowa k. 67-97, uzupełniająca k. 116-120)
W dniu 12 maja 2016 roku powód zgłosił szkodę do pozwanego.
(pismo k. 76 załączonych akt szkody)
Decyzją z dnia 17 maja 2016 roku pozwany przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 4053,66 zł.
(bezsporne, decyzja o wypłacie odszkodowania k. 65 załączonych akt szkody)
Powód, nie zgadzając się z wyceną szkody dokonaną przez pozwanego, zlecił sporządzenie prywatnej wyceny, która wskazała koszt naprawy pojazdu w wysokości 60722,53 zł. Powód przedłożył tę ekspertyzę pozwanemu, wzywając go pismem z dnia 07 czerwca 2016 roku (złożonym pozwanemu 13 czerwca 2016 roku) do zapłaty kwoty pełnego odszkodowania za naprawę pojazdu, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą ustaloną w wycenie prywatnej, a kwotą wypłaconą powodowi w terminie 14 dni od otrzymania pisma.
(kopia odwołania k. 14-15, kopia kalkulacji k. 16-22, kopia dowodu doręczenia k. 9, kopia kalkulacji naprawy k. 7-13)
Decyzją z dnia 13 lipca 2016 roku pozwany wypłacił dalszą kwotę odszkodowania w wysokości 1387,28 zł.
(kopia decyzji k. 23-24)
Pojazd jest nadal w posiadaniu powoda, który nie dokonywał żadnych napraw w związku z wypadkiem, ani nie serwisował auta w salonie m.. Powód wymienił jedynie koła na rozmiar większe, które otrzymał przy zakupie auta. Przed zdarzeniem samochód był bezwypadkowy. Powód kupił pojazd od kolegi, który wcześniej zakupił go w salonie. Przed zakupem powód we własnym zakresie sprawdzał powłokę lakieru, która na cały samochodzie miała taką samą grubość. W pojeździe nie zostały zamontowane części niepochodzące od producenta pojazdu.
( zeznania powoda w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami zapis rozprawy od 00:12:46 oraz k. 56)
Przeciętny, ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy samochodu powoda przy zastosowaniu nowych i oryginalnych części, zakupionych w sieci dilerskiej, wynosił w dacie szkody 60211,64 zł. Analogiczny koszt naprawy przy wykorzystaniu dostępnych części alternatywnych o tzw. porównywalnej jakości wynosił 55742,43 zł. W kalkulacji kosztów naprawy przyjęto przeciętną stawkę dającą możliwość wykonania naprawy pojazdu w warsztacie nieautoryzowanym, dysponującym odpowiednią technologią, w wysokości 105zł/rbg netto. Na podstawie dokonanych oględzin biegły zakwalifikował do wymiany: zderzak przedni, osłona halogenu prawego, reflektor prawy ksenonowy, błotnik pp, drzwi pp, drzwi tp, wykładzina progu prawego, błotnik tp, zderzak tylny, tarcza koła pp. W wyniku wypadku uszkodzeniu uległy części oryginalne. W dacie szkody brak jest części o jakości Q, które można by wykorzystać przy naprawie samochodu powoda, natomiast użycie części o jakości P nie gwarantuje przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Czarnej polerowanej felgi nie można przywrócić do stanu sprzed szkody poprzez lakierowanie. Na feldze widoczne są znaczące ubytki materiału. Przywrócenie do stanu pierwotnego może nastąpić tylko poprzez wymianę felgi na nową. Podczas badania pojazdu biegły nie stwierdził, aby drzwi czy też błotnik były skorodowane, nalot korozyjny był jedynie nalotem powierzchniowym w miejscu uszkodzenia powłoki lakierowej. W przypadku naprawy błotnika tp wystąpi problem z wyprowadzeniem krawędzi nadkola oraz wgnieceniem błotnika na nadkolu (element ten musi tworzyć jedną linię z drzwiami), natomiast w ostateczności może okazać się, że wyrobienie powierzchni oraz krawędzi może nastąpić jedynie poprzez użycie grubej warstwy szpachli wyrównującej. W tym przypadku nie ma mowy o przywróceniu pojazdu do stanu sprzed szkody.
(opinia biegłego sądowego z załącznikami podstawowa k. 67-97, uzupełniająca k. 116-120)
Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu wyceny pojazdów mechanicznych. Biegły ustosunkował się do wszystkich zastrzeżeń postawionych przez pozwanego, uzasadniając stanowisku wyrażone już w opinii podstawowej. W judykaturze ugruntowany jest pogląd, iż nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego jedynie w sytuacji, gdy już złożona opinia jest niekorzystna dla strony.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Powództwo podlegało uwzględnieniu niemal w całości.
Podstawę odpowiedzialności strony pozwanej w niniejszej sprawie stanowi art. 822 i 436§2 kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)(Dz. U. z 2013 r. poz. 392), w świetle których z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest zniszczenie lub uszkodzenie mienia, przy czym w przypadku zderzenia pojazdów mechanicznych odpowiedzialność sprawcy szkody jest oparta na zasadzie winy. Wysokość odszkodowania winna odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku i ograniczona jest kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824§1 kc), zaś naprawienie szkody winno obejmować wszystkie straty, poniesione wskutek zaistnienia szkody, stanowiące normalne następstwo działania, z którego szkoda wynikła (art. 361§2 kc). Odszkodowanie ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, ale przy zastrzeżeniu, że nie powoduje jednocześnie nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Odszkodowanie przy ubezpieczeniu OC jest odszkodowaniem w pełnej wysokości, polegającym na zapłacie kwoty koniecznej do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed wypadku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.06.2003 r., V CKN 308/01).
W niniejszej sprawie, w oparciu o sporządzoną opinię Sąd przyjął oszacowany przez biegłego koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 60211,64 zł brutto z uwzględnieniem niezbędnych technologicznie operacji i zastosowaniem części nowych i oryginalnych o umownej jakości O (w dacie szkody poza reflektorami brak było części o jakości (...), które można by wykorzystać przy naprawie samochodu powoda, natomiast użycie części o jakości P nie gwarantuje przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody; jednocześnie reflektory o jakości (...) nie stanowiły odpowiednika reflektora zamontowanego w pojeździe powoda) oraz stawce 105 zł netto za roboczogodzinę pracy. Nie było podstaw, aby przyjąć, iż naprawa pojazdu powinna być przeprowadzona w serwisie autoryzowanym, która generowałaby wyższe koszty. Naprawa w ustalonej przez Sąd kwocie przywróciłaby pojazd do stanu sprzed kolizji pod warunkiem wykonania jej przez specjalistyczny warsztat. Powód był zatem uprawniony do domagania się zwrotu dalszej kwoty 54770,70 zł stanowiącej różnicę pomiędzy ustaloną przez biegłego wartością naprawy pojazdu (60211,64 zł), a łączną kwotą wypłaconą przez pozwanego (5440,94 zł).
Podstawą orzeczenia o odsetkach był art. 481 i 817§1 kc. W przypadku, gdy zakład ubezpieczeń wyda w terminie określonym w art. 817§1 kc decyzję dotyczącą odszkodowania, popada w opóźnienie jedynie wówczas, gdy poszkodowany da wyraz brak akceptacji takiej decyzji, a więc zwróci się do ubezpieczyciela z konkretnym, kwotowym żądaniem (nie niższym, niż następnie objęte powództwem). W niniejszej sprawie powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem doręczonym w dniu 13 czerwca 2016 roku, zatem żądanie zasądzenia ustawowych odsetek za opóźnienie było uzasadnione od dnia określonego w pozwie, tj. od dnia 14 lipca 2016 roku, a więc od dnia następnego po upływie 30 dni od dnia wezwania kwotowego.
Jeżeli chodzi o koszty procesu, sąd obciążył nimi w całości pozwanego w oparciu o art. 100 zd. 2 kpc, gdyż powód uległ w nieznacznej części. Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 5400 zł, opłata od pozwu 2765 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i zużyta część zaliczki na biegłego 265,94 zł, łącznie 8.447,94 zł.
Na podstawie art. 84 ust 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zwrócił powodowi kwotę 734,06 zł (cała uiszczona zaliczka to 1000 zł) oraz pozwanemu kwotę 4,77 zł (cała uiszczona zaliczka 1000 zł), tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi, a należnymi.
1. (...) J. S. (...)
2. (...)