WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. - II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Kucińska - Stanny

Protokolant: sekr. sąd. Anna Kulczyk

przy udziale oskarżyciela J. G.

po rozpoznaniu w dniach 24.05.2017, 09.08.2017 i 18.10.2017 r. sprawy karnej

M. W. (1) - syna P. i M. zd. K., ur. (...) w W., obywatela polskiego, pesel (...), karanego, zam. W., ul. (...)

oskarżonego o to, że:

Pełniąc funkcję Prezesa Zarządu spółki (...) z siedzibą w W., Al. (...) (...), urządzał w okresie od nieustalonego czasu do 22 stycznia 2015 r., wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w szczególności bez wymaganego zezwolenia, w lokalu bez nazwy usytuowanym przy ul. (...), (...)-(...) G., gry na automatach do gier: (...) H. (...) (...), nr (...), (...) G. nr (...),

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

P. R. – syna K. i A. zd. P., ur. (...) w T., obywatelstwa polskiego, karanego, pesel (...), zam. T., ul. (...)

oskarżonego o to, że:

Prowadząc działalność gospodarcza pod nazwą (...) P. R. z siedzibą przy ul. (...) lok.1, (...)-(...) T., urządzał w okresie od nieustalonego czasu do 22 stycznia 2015 r. wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w szczególności bez wymaganego zezwolenia, w lokalu bez nazwy usytuowanym przy ul. (...), (...)-(...) G., gry na automacie do gier: H. (...), bez numeru oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „ (...) w T. nr (...)”

tj. przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks

O R Z E K Ł:

I. Uznaje oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i za to, na podstawie art. 107 § 1 kks, wymierza mu karę 100(stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną stawkę z równoważną kwocie 70 zł (siedemdziesiąt złotych).

II. Uznaje oskarżonego P. R. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 107 § 1 kks i za to, na tej podstawie, wymierza mu karę 100(stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną stawkę z równoważną kwocie 80 zł (osiemdziesiąt złotych).

III. Na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

a) automatu do gry (...) H. (...) (...) nr (...),

b) automatu do gier (...) G. nr (...),

c) automatu do gier H. (...) bez numeru, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „(...) w T.” (...),

- przez zniszczenie

d) gotówki w kwocie 30 zł (trzydzieści złotych) wypłaconej w trakcie eksperymentu przez automaty jako wygrana,

e) gotówki wyjętej z automatu (...) G. nr (...), podczas oględzin w kwocie 2365 zł (dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt pięć złotych),

f) gotówki wyjętej z automatu (...) H. (...) (...) nr (...) podczas oględzin w kwocie 2260 zł (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt złotych),

g) gotówki wyjętej z automatu H. (...) bez numeru, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „(...) w T.” (...) podczas oględzin, w kwocie 685 zł (sześćset osiemdziesiąt pięć złotych),

przechowywanych w magazynie depozytowym (...) pod poz. mag. (...) oraz na koncie sum depozytowych Izby Celnej w T.,

IV. Zasądza od oskarżonego M. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 700 zł (siedemset złotych) tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w toku postępowania w wysokości 100 zł (sto złotych).

V. Zasądza od oskarżonego P. R. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 800 zł (osiemset złotych) tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w toku postępowania w wysokości 100 zł (sto złotych).

II K 191/17

UZASADNIENIE

Od 2012r. M. W. (1), pełnił funkcje Prezesa Zarządu Spółki (...) z siedzibą w W., a następnie (...). W jej imieniu, w lokalu bez nazwy przy ul (...) w G., zostały umieszczone dwa automaty do gier: (...) H. (...) (...), nr (...), (...) G. nr (...). Umowę na ich wydzierżawienie od spółki cypryjskiej podpisał oskarżony.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. W. (1) – k. 159-160 ujawnione na k. 489;

Wypis z Krajowego Rejestru sadowego – k.70-72;

Kopia umowy dzierżawy – k.78-81;

Umowa najmu lokalu – k.6-7;

zeznania B. C. – k. 15,498v)

W wyniku przeprowadzonej w dniu 22 stycznia 2015r. kontroli w lokalu przy ul. (...), ujawniono min. wyżej wymienione automaty do gier. Dokonano ich oględzin, przeprowadzono także eksperyment dotyczący odtworzenia możliwości gry na automatach. Ustalono w ten sposób, że przeprowadzane na nich gry miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza. W wyniku gier na automatach były wypłacane graczom nagrody pieniężne.

(dowód: protokół z kontroli z załącznikiem - k. 2-5 i 10

Protokół oględzin- k.13-14)

Spółka z o.o., której prezesem był M. W. (1), nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

(dowód: protokół kontroli (k. 4v-5.)

W automatach zabezpieczonych w lokalu przy ul. (...) zabezpieczono łącznie 4625 złotych, które zostały wpłacone na rachunek depozytowy Urzędu Celnego w T..

dowód: protokół oględzin – k.184,

dowód wpłaty – k. 186)

M. W. (1) był do tej pory 38 razy karany za przestępstwa.

dowód: karta karna - k. 503-506)

Oskarżony M. W. (1) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego, odmówił składania wyjaśnień. Nie stawił się także do Sądu, w związku z czym jego wcześniejsze wyjaśnienia zostały odczytane podczas rozprawy.

(dowód: wyjaśnienia M. W. (1) – k. 159-160 odczytane na k. k.489 akt)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego.

W wypisie z Krajowego Rejestru Sądowego widnieje jego osoba jako prezesa zarządu spółki (k.70-72), która z kolei wydzierżawiała automaty do gry zabezpieczone w lokalu przy ul. (...) (k.78-81).

Świadek B. C. podała, że do lokalu przyjeżdżali mężczyźni, którzy uzupełniali automaty do gry w monety, a także zostawiali pieniądze na wygrane, o ile nie było wystarczającej ich ilości w maszynach (k.15).

Sad nie miał wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadka, w szczególności biorąc pod uwagę wyniki przeprowadzonej przez pracowników urzędu celnego kontroli automatów do gier.

Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego kwestionującego swe sprawstwo i winę sprzeciwiał się również protokół kontroli, z którego wynikało, że gry na automatach miały charakter losowy, a nadto były to gry o wygrane pieniężne. Sąd dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości.

M. W. (1) został oskarżony o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9§3 k.k.s.

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący w okresie zarzucanym w akcie oskarżenia, a więc od nieustalonego czasu do 22 stycznia 2015 r., Sąd, stosując regułę przewidzianą w art. 2 § 2 k.k.s., ocenił zasadność zarzutu z punktu widzenia treści art. 107 § 1 k.k.s. oraz ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązujących w tym czasie. Z tego punktu widzenia należy wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s. podlegał ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządzał lub prowadził grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę stan faktyczny ustalony w sprawie należało przyjąć, że oskarżony wyczerpał znamiona czynu co do automatów wymienionych w akcie oskarżenia.

Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie ma jednak wątpliwości, że reprezentował spółkę (...) z siedzibą w W. oraz podpisał w jej imieniu umowę dzierżawy maszyn. Zatem, w świetle treści §3 art. 9 k.k.s. - odpowiada on za przestępstwo skarbowe jak sprawca.

Ustalenie, że oskarżony M. W. (1) urządzał gry na automatach, w dalszej kolejności powodowało konieczność rozważenia, czy swym zachowaniem działał wbrew przepisom ustawy. Przytoczone wymaganie przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s., aby prowadzenie gier na automatach miało miejsce „wbrew przepisom ustawy” powoduje, że warunków prowadzenia tego typu gier należy poszukiwać w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Oceniając spełnienie przez oskarżonego M. W. tych warunków, Sąd odwołał się wyłącznie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, z pominięciem treści art. 14 ust. 1 tej ustawy. Wniosek ten wynikał z aprobaty poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2017 r., I KZP 17/16, OSNKW 2017, nr 2, poz. 7. Wedle najwyższej instancji sądowej - kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L z 1998 r. Nr 204, s. 37 ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 KKS przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 KKS, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

Stosując przytoczony pogląd do stanu faktycznego niniejszej sprawy należało przyjąć, że oskarżony M. W. (1) nie spełnił wymagania przewidzianego w art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy o grach hazardowych. Wedle dyspozycji tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. do dnia 2 września 2015 r., działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Jak wynika z protokołu kontroli, oskarżony (reprezentowana przez niego spółka) nie posiadał koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

Mając na względzie stan faktyczny ustalony w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony M. W. (1) prowadził gry na automatach bez wymaganej koncesji, czym wyczerpał znamiona art. 107 § 1 k.k.s. Ustalenie w tym zakresie znalazło wyraz w opisie czynu przypisanego oskarżonemu, w którym wskazano, że w zakresie automatów do gier zabezpieczonych w sprawie oskarżony urządzał gry bez wymaganej koncesji na ich prowadzenie.

W toku postępowania Sąd nie doszukał się okoliczności ograniczających lub wyłączających winę oskarżonego. W szczególności w tej sprawie brak było okoliczności odwołujących się do tego, że oskarżony działał pod wpływem błędu. W tym kontekście należy wskazać, żebrak jest danych, by opinia pozwalająca na potraktowanie gier prowadzonych na automatach jako gier zręcznościowych znajdowała się w dyspozycji oskarżonego i była przez niego komukolwiek udostępniana.

Przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny od 10 do 720 stawek dziennych, karą pozbawienia wolności albo obu karom łącznie. Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego M. W. w tych granicach, Sąd miał na względzie następujące okoliczności. W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd na niekorzyść oskarżonego wziął pod uwagę, że gry były prowadzone na dwóch automatach. Z kolei na korzyść oskarżonego sąd potraktował trudny do precyzyjnego ustalenia czasokres prowadzenia gier na tych automatach. Na niekorzyść oskarżonego Sąd wziął pod uwagę jego uprzednią karalność za przestępstwa, a także podobne przestępstwa skarbowe.

W świetle powyższych okoliczności, branych pod uwagę przy wymiarze kary Sąd uznał, że oskarżonemu należy wymierzyć karę 100 stawek dziennych grzywny. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 13 § 1 k.k.s. Przede wszystkim jest ona, z uwagi na jej wysokość, odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przestępnego. Kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a także odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej i uprzedniej karalności oskarżonego. Wymierzona kara nie pomija również względów związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu, stanowi ona wszakże sygnał dla środowiska oskarżonego, że popełnienie wymienionego czynu nie jest bezkarne, lecz związane z określoną dolegliwością finansową. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 23 § 3 k.k.s., na uwadze, że oskarżony zarabia miesięcznie około 1000 złotych i ma na utrzymaniu jedno dziecko, jest kawalerem (k. 159.). Dlatego też Sąd ustalił wysokość jednej stawki kary grzywny za równoważną kwocie 80 zł, a więc wyższą od 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z tych względów orzeczono jak w punkcie I-szym wyroku.

O przepadku automatów do gier oraz środków pieniężnych znajdujących się w automatach orzeczono na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. jak w punkcie III-cim wyroku.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę oraz obciążono go wydatkami.