Sygn. akt: I C 1286/15
G., dnia 13 października 2016r
Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny
Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak
Protokolant : Yuliya Kaczor
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2016r
sprawy z powództwa Towarzystwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna w G.
przeciwko M. K. (1) i M. K. (2)
o zapłatę
1. uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Gdyni wydany w sprawie I Nc 84/15 z dnia 6.03.2015r w części - to jest w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania;
2. utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Gdyni wydany w sprawie I Nc 84/15 z dnia 6.03.2015r w pozostałym zakresie;
3. nie obciąża pozwanych kosztami procesu;
4. koszty opłaty od zarzutów, od uiszczenia których pozwani byli zwolnieni, przejmuje na rachunek Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni.
Sygn. akt I C 1286/15
Powód Towarzystwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa – akcyjna w G. wystąpiła przeciwko pozwanym M. K. (1) i M. K. (2) o zapłatę kwoty 36.817,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 grudnia 2014r. do dnia zapłaty.
W uzasadnieniu powód wskazał, iż jest posiadaczem weksla wystawionego przez pozwanego M. K. (1), a poręczonego przez M. K. (2). Dodał także, iż przedstawił weksel pozwanym wzywając ich do wykupu weksla, jednak bezskutecznie.
(pozew k. 3 – 3v)
Nakazem zapłaty z dnia 6 marca 2015r. wydanym w postępowaniu nakazowym w sprawie o sygn. akt I Nc 84/15 Sąd Rejonowy w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.
(nakaz zapłaty k. 27)
W zarzutach od powyższego nakazu zapłaty pozwani zaskarżyli go w całości wnosząc o jego uchylenie i oddalenie powództwa podnosząc, iż nie otrzymali wezwania do wykupu weksla albowiem przesyłka została zwrócona do adresata, gdyż w tym czasie przebywali wraz z rodziną na wsi u matki. Natomiast charakter działalności nie wymaga, aby ciągle przebywali w firmie. Ponadto wskazali, iż nie zgadzają się z kwotą żądaną przez powoda, albowiem zaległe były jedynie dwie raty leasingowe, a sprzęt został zwrócony w stanie nienagannym w miejscu i czasie wyznaczonym przez windykatora.
(zarzuty k. 33 – 34 i 37 - 38)
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 18 kwietnia 2011r. pomiędzy powodem Towarzystwem (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo – akcyjną w G. jako finansującym, a pozwanym M. K. (1) jako korzystającym, została zawarta na okres 60 miesięcy umowa leasingu operacyjnego nr (...), której przedmiotem był ciągnik samochodowy marki M., rok prod. 2006.
Wykonanie przedmiotowej umowy zostało zabezpieczone wekslem wystawionym przez pozwanego M. K. (1) i poręczonego przez M. K. (2).
(okoliczność bezsporna: umowa k. 133 - 134).
Wobec braku realizacji postanowień umowy powód pismem z dnia 17 lutego 2014r. wypowiedział przedmiotową umowę, a następnie wypełnił weksel na kwotę 36.817,93 zł z datą płatności 22 grudnia 2014r. i wezwał pozwanych do zapłaty, czego pozwani nie uczynili.
(dowód: wypowiedzenie wezwania do zapłaty k. 11 i12, dowód nadania k. 13 i 14, weksel k. 10, deklaracja wekslowa k. 163, rozliczenie k. 152 – 153, faktury k. 157 – 160, umowa sprzedaży k. 164)
Sąd zważył, co następuje:
Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał za wiarygodne przedłożone przez strony dokumenty, gdyż nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, a nadto nie budziły one wątpliwości sądu co do ich autentyczności i faktu sporządzenia.
W niniejszej sprawie powód wywodził swoje żądanie z treści wystawionego weksla. Sąd zważył przy tym, iż powód jest pierwotnym wierzycielem, a zatem pozwani mogą bez żadnych ograniczeń podnosić zarzuty dotyczące stosunku podstawowego tj. istniejącej między stronami umowy leasingu z dnia 18 kwietnia 2011r., jednak winni je zgłosić w myśl art. 493 § 1 k.p.c. w piśmie zawierającym zarzuty od nakazu zapłaty i to w terminie 14 dni pod rygorem uznania ich za spóźnione.
Pozwani złożyli zarzuty od nakazu zapłaty, podnosząc jednak jedynie, iż nie otrzymali wezwania do wykupu weksla oraz nie zgadzają się z wysokością weksla, gdyż zalegali z płatnością jedynie dwóch rat leasingowych.
Sąd zważył, że kwestia wezwania pozwanych do wykupu weksla została w sposób szczegółowy wykazana i wyjaśniona w niniejszym postępowaniu. Jak wynika bowiem z załączonych dokumentów i wyjaśnień pozwanych, powód skierował do pozwanych korespondencję z informacją o wypełnieniu weksla wzywając ich jednocześnie do jego wykupu. Korespondencja ta nie została jednak odebrana przez pozwanych i wróciła do nadawcy, albowiem pozwani w tym czasie, jak wskazali przebywali u rodziny na wsi. Powyższe nie oznacza jednak, iż wezwanie to było nieskuteczne, czy też, że nie wywołuje żadnych skutków. Okoliczność, iż pozwani w tym czasie nie przebywali w miejscu zamieszkania i nie zapewnili sobie możności odbioru korespondencji i zapoznania się z nią obciąża pozwanych, a nie powoda. To oni bowiem winni dołożyć należytej staranności, aby zapewnić sobie możliwość zapoznania się z kierowaną do nich korespondencją, chociażby poprzez zgłoszenie przekierowywania korespondencji. Skoro tego zaniechali, to też brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, iż weksel nie został przedstawiony pozwanym do wykupu.
W odniesieniu do drugiego z zarzutów Sąd zważył, iż pozwani co prawda zakwestionowali wysokość żądania wskazując, iż zalegali z zapłatą jedynie dwóch rat, to jednak zaznaczyć należy, iż w odpowiedzi na zarzuty pozwanych powód przedłożył szczegółowe rozliczenie umowy leasingu wskazując dokładnie jakie kwoty składają się na żądaną sumę. Natomiast pozwani po otrzymaniu tego zestawienia w żaden sposób nie odnieśli się do niego ani też nie zakwestionowali prawidłowości takiego rozliczenia. Podkreślić należy, iż fakt, że pozwani zwrócili przedmiot leasingu nie oznacza, iż powód nie poniósł w związku z tym szkody, która nie ogranicza się jedynie do zaległych rat leasingu. Jak wynika z art. 709 15 k.p.c. w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Powód ma zatem prawo do zrekompensowania szkody poniesionej na skutek zakupu przedmiotu leasingu z własnych środków, wedle wyboru pozwanego, z zamiarem osiągnięcia zysku z oddania go do używania, a nie na potrzeby własne. Odzyskanie przedmiotu leasingu nie stanowi samej korzyści, skoro nie miał on służyć leasingodawcy. W konsekwencji wartość korzyści z wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu nie odpowiada wartości przedmiotu leasingu. Dlatego też powód był uprawniony do zrekompensowania szkody jaka nastąpiła poprzez przedwczesne rozwiązanie umowy wyliczając ją, jak wynika z przedłożonej dokumentacji, jako sumę niezapłaconych rat wraz z innymi należnościami wynikającymi z umowy pomniejszoną o wartość uzyskaną ze sprzedaży ciągnika oraz ubezpieczenia, co też uczynił. Pozwani natomiast nie podnieśli żadnych zarzutów skutkujących koniecznością obniżenia lub innego wyliczenia należności objętej pozwem. Z tych też względów Sąd nie uwzględnił wniosku powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego celem wyliczenia należności objętej sporem, albowiem skoro powód przedłożył szczegółowe rozliczenie, którego pozwani w żaden sposób nie zakwestionowali, to brak było w ocenie Sądu podstaw do powoływania biegłego w tym zakresie. Ponadto pozwany choć wskazywał, iż ważne informacje przekaże na rozprawie, to jednak dwukrotnie nie stawił się na termin rozprawy, wnosząc zawsze o jej odroczenie, faxem, tuz przed rozprawą, z uwagi na fakt, iż przebywa za granicą. Podkreślić jednak należy, że Sąd uwzględnił pierwszy wniosek pozwanego albowiem został do niego załączony bilet samolotowy, jednak kolejny wniosek został złożony jedynie w formie mailowej i to bez żadnego potwierdzenia czy udokumentowania. W związku z tym zdaniem Sądu brak było podstaw do odroczenia rozprawy i dalszego nieuzasadnionego przedłużania niniejszego postępowania, tym bardziej, że oboje pozwani nie zajęli żadnego merytorycznego stanowiska po przedstawieniu rozliczenia przez pozwanego. Z tych też względów Sąd doszedł do przekonania, iż brak było podstaw do weryfikowania wyliczeń dokonanych przez powoda w drodze opinii biegłego.
Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 496 k.p.c. w zw. z art. 709 15 k.p.c. w punkcie 2 wyroku utrzymał w mocy nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy w Gdyni w dniu 6 marca 2015r., sygn. akt I Nc 84/15 w zakresie należności głównej i odsetek, a uchylił go w punkcie 1 wyroku w zakresie rozstrzygnięcia co do kosztów procesu.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. i w punkcie 3 wyroku odstąpił od obciążania pozwanych kosztami procesu. Jak wynika bowiem z załączonych dokumentów i wyjaśnień ich sytuacja materialna i rodzinna jest bardzo trudna. Utrzymują się oni aktualnie z zasiłku macierzyńskiego oraz pomocy rodziny. Pozwana bowiem nie pracuje i zajmuje się dwójką małoletnich dzieci, zaś pozwany poszukuje pracy. W związku z tym zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż sytuacja w jakiej znaleźli się pozwani uzasadnia odstąpienie do obciążania ich kosztami niniejszego postepowania, tym bardziej, iż pozwani zostali już częściowo zwolnieni od kosztów sądowych w niniejszej sprawie tj. od opłaty od zarzutów i w tym zakresie Sąd przejął te koszty na rachunek Skarbu Państwa.