WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Pałczak

Protokolant Szymon Pawłowski

po rozpoznaniu w dniach 25.05.2017 r., 7.09.2017 r., 19.12.2017 r.

sprawy

1. K. O.,

ur. (...) w S.

s. E. i L. z d. K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 4 czerwca 2016 r., około godziny 16:23 przy ul. (...) w S., działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi ustalonymi osobami, publicznie, umyślnie i bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, brał udział w pobiciu M. G., narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 kk, poprzez zadawanie po całym ciele uderzeń pięściami, nogami oraz niebezpiecznym przedmiotem w postaci pałki teleskopowej z metalowym zakończeniem, czym spowodował powstanie u pokrzywdzonego obrażeń ciała w postaci złamania otwartego dystalnego końca kości strzałkowej bez przesunięcia odłamów, ran ciętych i tłuczonych głowy oraz ran tłuczonych prawego stawu łokciowego,

to jest o czyn z art. 159 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

2. R. M.,

ur. (...) w S.

s. J. i K. z d. K.

3. R. G. (1),

ur. (...) w S.

s. M. i A. z d. D.

oskarżonych o to, że:

w dniu 4 czerwca 2016 r., około godziny 16:23 w S. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. O., przy czym R. M. będąc uprzednio karanym za przestępstwo podobne za czyn z art. 191 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 8 lutego 2010 r. sygn. akt V K 456/10 na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od 15 października 2014 r. do dnia 14 października 2015 r., publicznie, umyślnie i bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, brali udział w pobiciu M. G., zadając mu po całym ciele uderzenia pięściami, nogami oraz niebezpiecznym przedmiotem w postaci pałki teleskopowej z metalowym zakończeniem, czym spowodowali u pokrzywdzonego obrażenia w postaci: złamania otwartego dystalnego końca kości strzałkowej bez przesunięcia odłamów, ran ciętych i tłuczonych głowy, ran tłuczonych prawego stawu łokciowego, narażając M. G. na powstanie obrażeń ciała, o których mowa w art. 157 § 1 kk,

to jest o czyn z art. 159 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w stosunku do R. M. oraz o czyn z art. 159 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w stosunku do R. G. (2)

I. K. O., R. M. i R. G. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 4 czerwca 2016 r., w S. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, przy czym R. M. będąc uprzednio karanym za przestępstwo podobne za czyn z art. 191 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 8 lutego 2010 r. sygn. akt V K 456/10 na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od 15 października 2014 r. do dnia 14 października 2015 r., publicznie, umyślnie i bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, brali udział w pobiciu M. G., zadając mu po całym ciele uderzenia pięściami, nogami oraz niebezpiecznym przedmiotem w postaci pałki teleskopowej z metalowym zakończeniem, narażając M. G. na powstanie obrażeń ciała, o których mowa w art. 157 § 1 kk, to jest przestępstwa z art. 159 kk w zw. z art. 57a § 1 kk, a w stosunku do R. M. również w zw. z art. 64 § 1 kk, i za przestępstwo to wymierza im następujące kary: K. O. i R. G. (1) na podstawie art. 159 kk w zw. z art. 57a § 1 kk po 9 (dziewięć) miesięcy pozbawienia wolności, a R. M. na podstawie art. 159 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II. Na podstawie art. 57a § 2 kk orzeka od oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego M. G. nawiązki w kwotach po 100 (sto) złotych;

III. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie wymierzonej K. O. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

IV. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności zalicza zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie K. O. od dnia 15 listopada 2016 r., godz. 10:11 do dnia 24 listopada 2016 r., godz. 14:15, R. M. od dnia 30 czerwca 2016 r., godz. 10:20 do dnia 22 września 2016 r., godz. 16:25, R. G. (1) od dnia 7 czerwca 2016 r., godz. 12:20 do dnia 22 września 2016 r., godz. 16:25;

V. Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci pałki teleskopowej;

VI. Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowody rzeczowe w postaci telefonu komórkowego N. (...): (...) wraz z kartą SIM, telefonu komórkowego marki S. wraz z kartą SIM, butów sportowych, pałki i noża nakazuje zwrócić R. G. (1), a dowody rzeczowe w postaci telefonów komórkowych marki (...) oraz marki N. model (...) wraz z kartami SIM nakazuje zwrócić R. M.;

VII. Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 633 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach związanych z ich udziałem w postępowaniu oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. G. w częściach równych w tym opłaty w kwotach po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

VK 860/16

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2016 roku pokrzywdzony M. G. na rogu ulic (...) w S. wysiadł z samochodu S. W. (1), który podwiózł go do tego miejsca. Po upuszczeniu auta S. W. (1) pokrzywdzony udał się w kierunku swojego miejsca zamieszkania. Kiedy znajdował się już w pobliżu wejścia do budynku, w którym zamieszkiwał zauważył, iż goni go trzech mężczyzn. Byli to oskarżeni K. O., R. M. i R. G. (1). Kiedy oskarżeni dobiegli do pokrzywdzonego zaczęli go uderzać rękoma po ciele, a kiedy pokrzywdzony przewrócił się zaczęli go kopać, a R. M. zaczął go uderzać pałką teleskopową. Następnie oskarżeni z miejsca zdarzenia oddalili się samochodem marki V. (...), który znajdował się wówczas w posiadaniu M. O..

Po pobiciu pokrzywdzony udał się do swojego mieszkania i zadzwonił do S. W. (1) prosząc go aby ten przyjechał do niego. Po przybyciu S. W. (1) pokrzywdzony powiedział mu, że spadł ze schodów i musi udać się do szpitala. S. W. (2) zawiózł pokrzywdzonego do szpitala, w którym pokrzywdzony pozostał na badaniach. Lekarzom powiedział, iż spadł ze schodów.

Dowód: - zeznania świadka M. G. k. 464-465, 809

- zeznania świadka M. K. k.11-12, 71-74, 831

- zeznania świadka I. Z. k. 15-16

- zeznania świadka U. O. k. 42-43, 832

- zeznania świadka K. S. k. 45-47, 832

- zeznania świadka L. G. k.67-69

- zeznania świadka D. U. k. 96-100

- protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz załącznikami k. 3-8

- protokół odczytu treści nagrania k.23-33

- protokół oględzin miejsca k. 58-60

- protokół oględzin rzeczy wraz z płytą DVD k.221-225

- protokół oględzin ciała k. 250-253

Na skutek zdarzenia pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci ran tłuczonych w obrębie głowy oraz złamania kości bocznej podudzia prawego. W wyniku doznanych obrażeń ciała doszło u pokrzywdzonego do naruszenia funkcji narządów ciała jakimi są powłoki miękkie głowy oraz prawa noga na okres przekraczający dni 7.

Dowód: - dokumentacja medyczna M. G. k. 76-78

- protokół oględzin lekarskich k.514-518

- załącznik do protokołu oględzin k.519-539

W dniu 17 czerwca 2016 roku pokrzywdzony z obrońcą oskarżonych zawarł ugodę pozasądową, w której oskarżeni przeprosili pokrzywdzonego a pokrzywdzony oświadczył, iż przeprosiny przyjmuje i nie jest zainteresowany prowadzeniem przeciwko oskarżonym postępowania karnego.

Dowód: - ugoda pozasądowa k. 297

K. O. w chwili popełnienia czynu nie był karany. Aktualnie figuruje jako karany jednym wyrokiem.

Dowód: - dane o karalności k. 330, 723, 834-836

R. M. był w przeszłości wielokrotnie karany, w tym między innymi za czyn z art. 191 §1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 8 lutego 20120 roku w sprawie VK 456/10 na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą to karę odbywał w okresie od 15 października 2014 roku do 14 października 2015 roku.

Dowód: - dane o karalności k. 328-329, 726-729, 837-840

- odpisy wyroków k. 244, 367, 370, 371, 408, 410-411

R. G. (1) był w przeszłości jeden raz karany.

Dowód: - dane o karalności k. 235, 438, 724-725, 843-844

- odpis wyroku k. 238-239

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony K. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień. (k. 612-614).

Podczas rozprawy oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z tym zastrzeżeniem, iż według oskarżonego czyn ten nie stanowił występku o charakterze chuligańskim. Wyjaśnił, iż znał pokrzywdzonego a zdarzenie miało związek z wcześniejszymi zdarzeniami o których nie będzie wyjaśniał. Podchodząc do oskarżonego nie mieli zamiaru jego pobicia tylko porozmawiania z nim ale sytuacja wymknęła się spod kontroli. Odniósł wrażenie że pokrzywdzony sięga po niebezpieczne narzędzie i dlatego użyl pałki. Przeprosił pokrzywdzonego.

( wyjaśnienia oskarżonego k. 808).

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony R. M. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień. (k. 281-282, 298-300, 305).

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony R. G. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień. (k. 128-130, 199-201, 206-207).

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił przede wszystkim na podstawie nagrania z monitoringu. Cały przebieg zdarzenia został bowiem utrwalony na nagraniu, które pozwala na dokonanie identyfikacji oskarżonych oraz ustalenie przebiegu całego zdarzenia. Oskarżeni, którzy przyznali się do udziału w pobiciu pokrzywdzonego w żaden sposób w toku postępowania nie kwestionowali swojego sprawstwa w tym zakresie jak również rzetelności dowodu z nagrania z monitoringu. Odnośnie natomiast doznanych przez pokrzywdzonego na skutek zdarzenia obrażeń ciała sąd oparł się na dokumentacji lekarskiej a przede wszystkim na treści opinii sądowo-lekarskiej, która również nie budzi żadnych zastrzeżeń co do swojej wartości dowodowej. Tak więc pomimo postawy pokrzywdzonego, który w żaden sposób w swoich zeznaniach nie opisał przebiegu zdarzenia zasłaniając się niepamięcią stan faktyczny przedmiotowej sprawy jest w zasadzie oczywisty i bezsporny. Zeznania pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie miały jedynie znaczenie uboczne i nie przyczyniły się w żaden istotny sposób do poczynienia ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Całkowicie wiarygodne są pozostałe dowody z dokumentów, co do wiarygodności których nie zostały ujawnione jakiekolwiek dowody przeciwne.

Oskarżeni jak wynika z poczynionych przez sąd ustaleń faktycznych brali udział w pobiciu pokrzywdzonego M. G. uderzając go pięściami po całym ciele oraz kopiąc go i uderzając pałką teleskopową, który to przedmiot jest niebezpieczny podobnie jak broń palna oraz nóż, gdyż przy jego pomocy można zabić człowieka. Tym samym swoim zachowaniem oskarżeni wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 159 kk. Dodatkowo oskarżony R. M. dopuścił się przypisanego mu czynu przed upływem 5 lat od zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy orzeczonej wobec niego za inne przestępstwo. Dlatego też wobec tego oskarżonego zasadnym było uwzględnienie w kwalifikacji prawnej art. 64 §1 kk.

Zgodnie z treścią art. 115 §21 kk występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. W ocenie sądu czyn popełniony przez oskarżonych posiada znamiona występku o charakterze chuligańskim. Nie budzi wątpliwości, iż czyn oskarżonych stanowił umyślny zamach na zdrowie pokrzywdzonego. W wyniku tego czynu pokrzywdzony odniósł obrażenia ciała. Należy również stwierdzić, iż oskarżeni działali publicznie, gdyż przypisanego im czynu dopuścili się na ulicy miasta, w miejscu zabudowanym, w trakcie trwania dnia, tak więc ich zachowanie mogło być zauważone przez nieograniczoną liczbę osób i jak wynika z zeznań przesłuchanych świadków było ono zauważone przez osoby zamieszkujące na ulicy (...).

W toku postępowania oskarżeni kwestionowali chuligański charakter swojego czynu twierdząc, iż pobicie pokrzywdzonego nastąpiło z jakiegoś powodu, którego jednak w toku postępowania nie chcieli zdradzić. Tak więc sąd nie dowiedział się z jakiego powodu oskarżeni pobili pokrzywdzonego i czy w rzeczywistości taki powód istniał. Nie znając powodu pobicia pokrzywdzonego sąd również nie mógł dokonać oceny czy powód ten nie był oczywiście błahy. Występek o charakterze chuligańskim ma bowiem miejsce również wówczas kiedy sprawcy nie działają bez powodu, co więcej powód ten może być nawet w ich rozumieniu powodem istotnym jednakże w ocenie społecznej powód ten jest powodem w sposób oczywisty błahym. Sąd nie znając powodu takiego zachowania oskarżonych dla którego dopuścili się oni przestępstwa nie mógł również ocenić czy powód ten był powodem niebłahym, a skoro tak należało przyjąć, iż oskarżeni działali bez żadnego powodu albo też z oczywiście błahego powodu. Działając natomiast w ten sposób i to publicznie oskarżeni okazali rażące lekceważenie dla obowiązującego porządku prawnego.

Ustalając, iż czyn oskarżonych miał charakter występku o charakterze chuligańskim sąd zobowiązany był wymierzyć oskarżonym kary pozbawienia wolności w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonej o połowę, co też sąd uczynił.

Sąd wymierzył oskarżonym K. O. i R. G. (1) kary w dolnej gracy ustawowego zagrożenia z uwzględnieniem obowiązkowego nadzwyczajnego obostrzenia kary, a oskarżonemu R. M. w wysokości niewiele wyższej od dolnej granicy tegoż zagrożenia. Wymierzając oskarżonym łagodne kary sąd uwzględnił na korzyść oskarżonych szereg okoliczności. Przede wszystkim należy mieć na względzie to, iż w toku postępowania doszło do pojednania pomiędzy oskarżonymi a pokrzywdzonym. Została pomiędzy nimi zawarta ugoda, w której oskarżeni przeprosili pokrzywdzonego za swoje zachowanie, a ten oświadczył, iż nie zależy mu na ukaraniu oskarżonych. W toku rozprawy strony stanowisko wyrażone w ugodzie potwierdziły. Oskarżeni przeprosili obecnego na S. rozpraw pokrzywdzonego a ten przeprosiny te przyjął. Co więcej ustanowiony przez pokrzywdzonego, działającego w postępowaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego, pełnomocnik w mowie końcowej wniósł o wymierzenie oskarżonym jak najłagodniejszych kar. Mając na uwadze powyższe, a także przyznanie się przez oskarżonych do czynu oraz okazaną przez nich skruchę sąd uznał, iż kary równe, bądź niewiele wyższe od dolnej granicy ustawowego zagrożenia będą wystarczające dla realizacji celów kary. W stosunku do R. M. sąd wymierzył karę surowszą ze względu na to, iż ten sprawca działał w warunkach powrotu do przestępstwa.

Dodatkowo w stosunku do K. O. sąd warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności, gdyż oskarżony ten w chwili popełnienia czynu był osobą niekaraną, w szczególności nie był karany karą pozbawienia wolności. Mając to na uwadze w ocenie sądu nie ma potrzeby, dla osiągniecia celów kary wobec tego oskarżonego, aby kara ta była wykonywana. Przeprowadzone postępowanie nie wykazało aby oskarżony ten był osobą zdemoralizowaną a nie świadczą o tym również jego dane o karalności zważywszy dodatkowo na wiek oskarżonego o wiele bardziej dojrzalszy aniżeli pozostałych sprawców.

W ocenie sądu dwuletni okres próby będzie wystarczający dla wdrożenia oskarżonego do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego.

Ponieważ pozostali oskarżeni w chwili popełnienia przypisanego im czynu byli już karani karą pozbawienia wolności warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonych im kar pozbawienia wolności było niedopuszczalne.

Wobec chuligańskiego charakteru występku, którego dopuścili się oskarżeni orzeczenie od nich na rzecz pokrzywdzonego nawiązek było obligatoryjne, a wobec postawy pokrzywdzonego i braku po jego stronie jakichkolwiek roszczeń w stosunku do oskarżonych sąd wymierzył nawiązki w symbolicznych kwotach.

Sąd orzekł przepadek przedmiotu w postaci pałki teleskopowej, która służyła do popełnienia przestępstwa. Ponieważ pozostałe przedmioty stanowiące dowody rzeczowe w sprawie nie służyły do popełnienia przestępstwa będącego przedmiotem postępowania sąd orzekł o ich zwrocie.

O zaliczeniu okresów zatrzymania i tymczasowego aresztowania na poczet wymierzonych oskarżonym kar oraz o kosztach sądowych orzeczono zgodnie z obowiązującymi przepisami nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonych od ich ponoszenia.