Sygn. akt IIW 252/17
Dnia 18 września 2017r.
Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca – SSR Bożena Makowczenko
Protokolant – p.o. sekr. Sylwia Laskowska
w obecności oskarżyciela: Piotr Drozdowski
po rozpoznaniu w dniu 18 września 2017 roku sprawy
M. S. (1)
syna W. i K. z d. J.
ur. (...) w G.
obwinionego o to, że: W dniu 27 maja 2017 r. około godziny 15.50 w terenie zabudowanym w miejscowości S. prowadząc samochód osobowy marki B. o numerze rejestracyjnym (...) przekroczył dopuszczalną prędkość ograniczoną ustawą do 50 km/h o 25 km/h.
tj. o czyn z art.92a kw
1. Obwinionego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92akw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 200 zł (dwieście) złotych.
2. Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 100,00 (sto) złotych.
Sygn. akt II W 252/17
W wyniku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 27 maja 2017r. funkcjonariusze Policji z KPP w G. J. C. (1) i A. K. (1) pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. Około godziny 15.50 w miejscowości S. zatrzymali do kontroli drogowej pojazd marki B. (...) o numerach rejestracyjnych (...), którego kierującym był obwiniony M. S. (1). Obwiniony, jadąc przez tę miejscowość w kierunku miejscowości R. przekroczył dopuszczalną w tym miejscu prędkość o 25 km/h. Pomiaru dokonano z odległości 95 m a czas od chwili pomiaru do zatrzymania wynosił 14 sekund. Zaproponowano kierowcy mandat karny w wysokości 100 zł, którego nie przyjął argumentując odmowę faktem posiadania dużej ilości punktów karnych i obawą utraty prawa jazdy. W chwili pomiaru na jezdni nie poruszały się inne pojazdy.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o:
Wyjaśnienia obwinionego M. S.(k.5-6, 18-19), zeznania świadka J. C. (k. 9-10), A. K. (k. 7-8), notatkę urzędową (k.1, 12), kserokopię świadectwa legalizacji (k.3), płyta CD (k.20).
Obwiniony M. S. (1) prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się i nadesłał pisemne wyjaśnienia, które Sąd odczytał na podstawie art. 67§3 kpw. Na rozprawie – zaocznej zgodnie z art.67§3kpw – odczytane zostały też wyjaśnienia obwinionego złożone trakcie czynności wyjaśniających, w których obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.
W swoich wyjaśnieniach obwiniony zarzucił, iż jest ofiarą policyjnego polowania na kierowców a w dniu 27 maja 2017r. wjechał do miejscowości S. z prędkością nie przekraczającą 60 km/h. Spodziewał się widocznego z daleka patrolu policyjnego. Po zatrzymaniu usłyszał o swojej prędkości, z którą nie zgadzał się i poprosił policjantów o identyfikację pojazdu cytując fragmenty Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014r. W ocenie obwinionego istnieje możliwość, że policjant zmierzył prędkość radiowozu nadjeżdżającego z naprzeciwka, z którym to mijał się wcześniej obwiniony. Zdaniem nadto obwinionego policjanci polują na kierowców z uwagi na naciski przełożonych. Obwiniony załączył nagranie z wideo rejestratora, który obrazuje całe zdarzenie.
Wyjaśnienia obwinionego są – w ocenie Sądu – niewiarygodne w tym sensie, iż stanowią jedynie polemikę z faktami.
Z zeznań obojga świadków, które to Sąd uznał za ujawnione w trybie art.75§3 kpw, wynikało, iż w dniu zdarzenia na terenie miejscowości S. dokonany został pomiar prędkości pojazdu, którego kierującym był obwiniony. Urządzenie pomiarowe – typu U. nr (...) posiadające ważne świadectwo legalizacji. Policjantka dokonująca pomiaru stała w odległości około 1,5 metra od krawędzi jezdni, po której poruszał się obwiniony. Nie jechały wówczas żadne inne pojazdy a pomiar dokonany był z odległości około 95 metrów od pojazdu.
W tej sytuacji, zdaniem Sądu, dywagacje obwinionego czynione w wyjaśnieniach w żaden sposób nie podważają wiarygodności ani samego pomiaru ani zeznań funkcjonariuszy. Przyjąć zatem należało, iż prędkość z jaką poruszał się obwiniony w dniu 27 maja 2017r. około godziny 15.50 w S. wynosiła 75 km/h.
Tezy tej nie mogło zmienić złożone do akt przez obwinionego nagranie z wideo rejestratora, które to Sąd odtworzył na rozprawie. Pomijając fakt, iż niewiadome jest pochodzenie nagrania, to wskazuje ono jedynie drogę przed jadącym pojazdem przez krótką chwilę.
Wina zatem obwinionego jest oczywista. Swoim działaniem w pełni wyczerpał on znamiona wykroczenia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie jako, że przekroczył dopuszczalną prędkość w tym miejscu wynoszącą 50 km/h.
Wymierzając zatem obwinionemu karę grzywny w wysokości 200 zł Sąd miał na względzie, że pozostaje ona adekwatna do okoliczności popełnienia czynu przez obwinionego, do wagi tego czynu a także winna ona wpłynąć wychowawczo na obwinionego. Obwiniony posiada własne źródło dochodu, prowadzi działalność gospodarczą.
O kosztach postępowania orzeczono po myśli art. 118§1kpw.