WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Maja Żyrek

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2017 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powód (...) (...) z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. S. o zapłatę kwoty 3.168,12 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu i kosztami procesu.

W dniu 22 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 260468/17, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 6)

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie – k. 12)

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód (...) (...) z siedzibą w W. usunął braki formalne pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 3.168,12 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez poprzednika prawnego powoda tj. (...) S.A. w dniu 29 października 2014 r. umowy nr (...) o świadczenie usług, na podstawie której poprzednik prawny powoda naliczał opłaty abonamentowe. W wyniku zawarcia z tym podmiotem umowy cesji wierzytelności z dnia 30 listopada 2016 r. powód stał się wierzycielem pozwanej.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Wskazała, iż faktycznie zawarła z poprzednikiem prawnym powoda umowę o świadczenie usług w dniu 29 października 2014 r. umowa ta została zawarta poza lokalem przedsiębiorcy. W dniu 8 listopada 2014 r. (w terminie 10 dni) pozwana złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy i wysłała je wraz z urządzeniem za pośrednictwem Poczty Polskiej na adres siedziby Powoda. Wobec odstąpienia od umowy nie doszło do powstania należności dochodzonych przez powoda.

(odpowiedź na pozew k. 62-64)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2014 r. doszło do zawarcia między (...) Spółka Akcyjna w W. a J. S. umowy nr (...) o świadczenie usług dostarczania sygnału telewizji satelitarnej. Przy podpisywaniu umowy pozwana otrzymała dekoder MediaBox +. Umowa oraz przesyłka zostały dostarczone przez kuriera. Wcześniej treść umowy została uzgodniona telefonicznie z telemarketerem.

Okoliczność bezsporna

W dniu 8 listopada 2014 r. pozwana wysłała za pośrednictwem Poczty Polskiej przesyłkę o nr nadawczym(00) (...) na adres siedziby firmy zawierającą oświadczenie o odstąpieniu od umowy i dekoder. Pozwana nie otrzymała żadnej informacji od operatora pocztowego, iż nie doszło do doręczenie przesyłki, ani od firmy, że oświadczenie nie wywołało takiego skutku jakiego oczekiwała.

Dowód : kopia oświadczenia wraz z dowodem nadania, zeznania pozwanej

W dniu 30 listopada 2016 r. powód (...) (...) z siedzibą w W. zawarł z (...) Spółka Akcyjna w W. umowę sprzedaży wierzytelności w ramach której nabył wierzytelność w stosunku do pozwanej. Na łączną kwotę 3.144,11 zł. w skład jet kwoty wchodziły opłaty z tytułu nieopłaconego abonamentu, kary : za zerwanie umowy, za brak zwrotu sprzętu i opłata za sprzęt.

Dowód : umowa i szczegóły zadłużenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania. Dowody uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu, co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, tym bardziej, że strona przeciwna nie negowała ich mocy dowodowej.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się również na zeznaniach pozwanej gdyż były one logiczne i zgodne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że w dniu 30 października 2014 r. doszło do zawarcia pomiędzy stronami poza lokalem przedsiębiorstwa umowy o świadczenie usług. Sporne było czy umowa ta trwała między stronami i rodziła po stronie pozwanej skutki finansowe czy tez pozwana skutecznie od dniej odstąpiła.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu pozwana skutecznie i w przewidzianym w ustawie terminie złożyła oświadczenie w przedmiocie rezygnacji ze świadczonej przez powoda usługi.

Należy wskazać, że z uwagi na charakter zawartej pomiędzy stronami umowy, w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 31 marca 2000 r. ze zm.). Stosownie do treści art. 3 ust 1 i 2 w/w ustawy kto zawiera z konsumentem umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, powinien przed jej zawarciem poinformować konsumenta na piśmie o prawie odstąpienia od umowy w terminie, o którym mowa w art. 2 ust. 1, i wręczyć wzór oświadczenia o odstąpieniu, z oznaczeniem swojego imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresem zamieszkania (siedziby); obowiązany jest także wręczyć konsumentowi pisemne potwierdzenie zawarcia umowy, stwierdzające jej datę i rodzaj oraz przedmiot świadczenia i cenę. Konsument, na żądanie przedsiębiorcy, poświadcza na piśmie, że został poinformowany o prawie odstąpienia i że otrzymał wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 w/w ustawy konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni od zawarcia umowy. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. Zgodnie z ust. 3 w/w przepisu w razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu.

Wobec wykazania przez pozwaną przesłania oświadczenia w terminie 10 dni od zawarcia umowy na adres powoda należało uznać, że pozwana realizując przysługujące jej uprawnienie złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy o świadczenie usług zachowując ustawową formę, treść i termin.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał oświadczenie pozwanej z dnia 8 listopada 2014 r. o odstąpieniu od umowy za skuteczne. W tej sytuacji umowę z dnia 30 października 2014 r. należało uznać za niezawartą.

Powoduje to, iż nie powstały roszczenia, których zasądzenia od pozwanej domagał się powód gdyż nie łączyła stron umowa w której jakie opłaty były przewidziane.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 2 ust. 1 i 3 w/w ustawy oddalił powództwo jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Z uwagi na to, że stroną przegrywającą niniejsze postępowanie był powód i tylko on poniósł koszty procesu, Sąd obciążył go tymi kosztami uznając je za uiszczone w całości.