Sygn. akt: VIII K 1084/17
Dnia 23 stycznia 2018 roku
Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Aneta Zawulewska-Glonek
Protokolant sekr. sąd. Ewa Kukla-Karpus
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Wschód w Toruniu Tomasza Grzyba
po rozpoznaniu dnia 16.01.2018r.
sprawy:
M. S. (1)
s. C. i G. z domu M.
ur. (...) w A.
oskarżonego o to, że:
1) W okresie od dnia 20 czerwca 2017 roku do 23 lipca 2017 roku na terenie siedliska w miejscowości B. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 10 m 3 drewna opałowego, stempli oraz drągowiny o łącznej wartości 1000 zł czym działał na szkodę W. P., tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk,
2) W dniu 23 lipca 2017 roku na terenie siedliska w miejscowości B. przy ul. (...) w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, kierował groźby karalne pozbawienia życia pod adresem W. P. wypowiadając do niego dwukrotnie słowa „Kupię benzynę i spalę ci ten dom i zgwałcę ci córkę…”, czym wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że groźby te mogą zostać spełnione, tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk
P. P.
s. T. i M. z domu B.
ur. (...) w A.
oskarżonego o to, że:
1) W okresie od dnia 20 czerwca 2017 roku do 23 lipca 2017 roku na terenie siedliska w miejscowości B. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 10 m 3 drewna opałowego, stempli oraz drągowiny o łącznej wartości 1000 zł czym działał na szkodę W. P., tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk,
orzeka:
1. oskarżonego M. S. (1) uniewinnia od zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia czynu z art. 278 § 1 kk;
2. oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia czynu tj. występku z art. 190 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
3. oskarżonego P. P.uniewinnia od zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia czynu z art. 278 § 1 kk;
4. zasądza od oskarżonego M. S. (1) kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża wydatkami w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych
5. w pozostałej części kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt VIII K 1084/17
W. P. jest właścicielem nieruchomości o powierzchni około 13 ha położonej w miejscowości B., z czego 10 ha zajmuje teren leśny. W ranach pielęgnacji lasu prowadzi wycinkę drzew, które składuje w pryzmy.
W okresie od 20 czerwca 2017 roku do 23 lipca 2017 roku nieznani sprawcy dokonali kradzieży około 10 m3 drzewa o wartości 1.000 złotych.
(dowód; zeznania świadka W. P. k. 102v – 103)
W dniu 21 lipca 2017 roku W. T., który opiekuje się siedliskiem W. P.na terenie leśnym przy rzece T. zauważył ognisko i usłyszał krzyki. Wezwał policję, jednak gdy przyjechali żadnych osób nie zastali, a jedynie ugasili ognisko.
(dowód; zeznania świadka W. T. k.103v – 104v)
W dniu 22 lipca 2017 roku W. P. przebywał na swoim siedlisku razem z sąsiadem W. T.. Około godziny 18.40 usłyszeli krzyki dochodzące od strony stawu. Poszli w tamtym kierunku i zastali dwóch mężczyzn. Byli nimi M. S. (1) (niższy) i P. P. (wyższy).
W. P. poinformował mężczyzn, że jest właścicielem terenu i nie życzy sobie, żeby na nim przebywali. Wówczas P. P. zaczął wyzywać W. P. słowami wulgarnymi, groził mu, wymachiwał rękoma i próbował uderzyć W. P., który wykonywał uniki. M. S. (1) próbował go uspokoić.
W. P. postanowił wezwać policję. Gdy oczekiwali na przyjazd policji P. P. uciekł na drugą stronę rzeki T., gdzie paliło się ognisko oraz szałas zbudowany przez nieznane osoby z drewna należącego do W. P.. W czasie oczekiwania na policję M. S. (1) zaczął przekonywać W. P., by odstąpił od wzywania policji, bo go zniszczy, spali i znajdzie jego rodzinę i córkę.
(dowód; zeznania świadka W. P. k. 102v - 103
zeznania świadka W. T. k. 103v – 104)
W trakcie interwencji P. P. zachowywał się agresywnie i nie wykonywał poleceń funkcjonariuszy policji wobec tego zastosowano wobec niego środki przymusu bezpośredniego, wprowadzono do radiowozu i przewieziono do Komisariatu Policji w A.. Tam poddano go badaniu na zawartość alkoholu w organizmie, które wykazało 1,05 alkoholu w wydychanym powietrzu.
(dowód; zeznania świadka M. S. (2) k. 101v – 102
zeznania świadka R. T. k. 102
protokół badania k. 36)
Podczas interwencji, kiedy policjanci wykonywali czynności z P. P. przy radiowozie M. S. (1) powiedział do W. P., że „kupi benzynę i go spali oraz zgwałci jego córkę”. Powtórzył to kilka razy. Słowa M. S. (1) wzbudziły u W. P. obawę ich spełnienia.
(dowód; zeznania świadka W. P.k. 102v - 103
zeznania świadka W. T. k. 103v – 104)
Oskarżony P. P. jest kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu. Pracuje jako sprzedawca i z tego tytułu osiąga dochody w wysokości 1.400 złotych. Jest zdrowy i nie leczył się psychiatrycznie. W przeszłości nie był karany.
(dowód; wyjaśnienia oskarżonego P. P. k. 100)
karta karna k. 63)
Oskarżony M. S. (1) jest kawalerem i posiada na utrzymaniu niepełnosprawną matkę. Jest bezrobotny, a utrzymuje się z prac dorywczych i zasiłku opiekuńczego, które miesięcznie wynoszą około 2.400 złotych. Jest zdrowy i nie leczył się psychiatrycznie. W przeszłości był karany.
(dowód; wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) k. 100)
karta karna k. 63)
Oskarżony P. P. nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i w toku postępowania przygotowawczego odmówił składania wyjaśnień. W toku postępowania sądowego oskarżonych wyjaśnił, że tego dnia poszli do lasu. Znaleźli palące się ognisko i je zgasili. Potem przeszli przez rzeczkę i postanowili się wykąpać. Wówczas przyszli dwaj mężczyźni. Nie wiedzieli o co chodzi i w końcu wezwali policję. W swych wyjaśnieniach zaprzeczył, by kradł drewno W. P.oraz go wyzywał i groził mu.
W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego odnośnie jego zachowania w dniu 22 lipca 2017 roku nie zasługują na wiarę. Oskarżony zaprzeczył by groził pokrzywdzonemu co pozostaje w zasadniczej sprzeczności z zeznaniami W. P. i W. T., które w ocenie sądu są spójne, rzeczowe i przekonujące.
Oskarżony zaprzeczył również by dokonał kradzieży 10 m3 drewna należącego do pokrzywdzonego. W tej części należało dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, bowiem brak jest jakichkolwiek dowodów wskazujących na jego sprawstwo. To, że znajdował się na terenie pokrzywdzonego oraz w okolicy palącego ogniska i szałasu nie dowodzi, że dokonał kradzieży drewna.
Oskarżony M. S. (1) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i w toku postępowania przygotowawczego odmówił składania wyjaśnień. W toku postępowania oskarżony złożył wyjaśnienia zbieżne ze współoskarżonych i zaprzeczył by dokonał kradzieży drewna. Twierdził, że w tej okolicy znaleźli się przypadkowo i chcieli jedynie się wykąpać. Wyjaśnieniom oskarżonego należało dać wiarę, albowiem brak jest jakichkolwiek dowodów podważających jego wersję.
Świadek W. P. zeznał, że w dniu 22 lipca 2017 roku przebywał na swojej nieruchomości usłyszał krzyki dochodzące z okolicy stawu. Postanowił wraz z sąsiadem W. T. udać się w tamtym kierunku. Zastał tam dwóch mężczyzn i poinformował ich, że jest to teren prywatny i nie życzy sobie na nim ich obecności. Wówczas wyższy z mężczyzn (P.) zaczął go wyzywać słowami wulgarnymi typu „ty chuju oraz wypowiadał” oraz groźby „spalę cię, zniszczę”. Był agresywny i chciał go uderzyć. Natomiast ten niższy (S.) uspakajał kolegę, ale ten przez niego próbował do niego doskakiwać. Postanowił wezwać policję. Wówczas ten wyższy uciekł na drugą stronę rzeki, a niższy (S.) zaczął z nimi rozmawiać, aby odstąpili od wzywania policji, bo go zniszczy, spali i znajdzie jego rodzinę i córkę. Obawiając się tych gróźb wezwał policję. Gdy przyjechali policjanci wyższy zachowywał się agresywnie, nie słuchał poleceń i został zatrzymany. Gdy funkcjonariusze policji wykonywali czynności z P. P. M. S. (1) znów zaczął mu grozić, że go zniszczy, spali, znajdzie jego córkę. Zaś w postępowaniu przygotowawczym szczegółowo zacytował słowa oskarżonego „kupi benzynę i go spali oraz zgwałci jego córkę”. Groźby wypowiadane przez M. S. (1) wzbudziły w nim obawę, że mogą być spełnione. Nadto świadek zeznał, że M. S. (1) podczas rozmowy przed przyjazdem policji na jego słowa „nie kradnij drewna” odpowiedział mu, że „będzie robił co chce” i próbował przeciągnąć belkę i przewrócił się.
Świadek W. T. opisał zdarzenie w sposób identyczny jak W. P..
W ocenie sądu zeznania obu świadków są szczere i rzeczowe. Relacjonując przebieg zdarzenia opisują je w sposób chronologiczny, konsekwentny i nie występują pomiędzy nimi sprzeczności. Zdaniem sądu zeznania świadków są prawdziwe i przekonujące, oskarżeni są dla nich osobami obcymi i nie brak jest jakichkolwiek argumentów, by mieli składać obciążające zeznania. Pokrzywdzony w swym zachowaniu był konsekwentny i niezwłocznie wezwał policję, obawiając się zachowania oskarżonych.
Przesłuchani świadkowie M. S. (2)i R. T. potwierdzili, że w dniu 22 lipca 2017 roku około godziny 18.00 z polecenia dyżurnego udali się do tartaku w miejscowości O.. Zastali tam czterech mężczyzn W. P., W. T. oraz oskarżonych. Według zgłaszającego W. P. Piotr P. groził mu pozbawieniem życia, oraz zgłosił kradzież drewna i zniszczenie ambony. Nadto zeznali, że podczas interwencji M. P.zachowywał się spokojnie, zaś P. P.był agresywny i w chwili ich przyjazdu znajdował się po drugiej stronie rzeki. Z uwagi, że mężczyzna nie reagował na ich plecenia zastosowali wobec niego środki przymusu bezpośredniego. Kiedy zajmowali się zatrzymaniem P. P. W. P.zgłosił, że w tym czasie P. P. groził mu zgwałceniem córki i pozbawieniem życia.
W ocenie Sądu zeznania świadków są rzeczowe i w pełni korespondują z zeznaniami W. P.oraz W. T.. Tym samym w pełni zasługują na wiarę.
M. S. (1) iP. P.zostali oskarżeni o czyn z art. 278 § 1 kk tj. o to, że w okresie od 20 czerwca 2017 roku do 23 lipca 2017 roku z terenu nieruchomości W. P. dokonali kradzieży drewna w ilości 10m3 o wartości 1.000 złotych.
Z zeznania świadka W. P. dowodzą, że z jego posesji dokonano zaboru drewna w ilości 10 m3. Jednocześnie świadek nie widział, kto tego dokonał. Nie widział kto tego dokonał również i świadek W. T.. W swych zeznaniach W. P. wskazuje, że przypuszcza, że zrobili to oskarżeni, by rozpalić ognisko i wybudować szałas, bo tego dnia było rozpalone ognisko, a oskarżony M. S. (1) na jego słowa „nie kradnij drewna” odpowiedział mu, że „będzie robił co chce” i próbował przeciągnąć belkę i przewrócił się. Tymczasem oskarżeni w swych wyjaśnieniach zaprzeczają, by kradli drewno i twierdzą, że to nie oni rozpalili ognisko, a jedynie przyszli się kąpać. Wskazane wyżej dowody są nie wystarczające, by na tej podstawie przypisać oskarżonym sprawstwo czynu z art. 278 § 1 kk. Obecność oskarżonych w tej okolicy i słowa oskarżonego M. S. (1) wypowiedziane podczas rozmowy z pokrzywdzonym nie dowodzą, że oskarżeni w okresie od 20 czerwca 2017 doku do 22 lipca 2017 roku dokonali kradzieży drewna na szkodę W. P..
Mając na uwadze powyższe rozważania sąd uniewinnił oskarżonych od zarzucanego im czynu wobec braku dowodów wskazując na sprawstwo czynów z art. 278 § 1 kk.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala natomiast na ustalenie winy i sprawstwa czynu zarzucanego M. S. (1) z art. 190 § 1 kk.
Z zeznań W. P. w sposób niebudzący wynika, że oskarżony M. S. (1) w dniu 22 czerwca 2017 roku groził mu wielokrotnie słowami, że go spali, zniszczy oraz zgwałci jego córkę. Jego relację w pełni potwierdzają zeznania świadka W. T.. Natomiast wezwani na interwencję funkcjonariusze policji potwierdzają, że pokrzywdzony zgłaszał, że przed ich przyjazdem oskarżony groził mu. W ocenie sądu obawa pokrzywdzonego, że groźby mogą być spełnione była uzasadniono. Domostwo znajduje się na uboczu, w okolicy lasu zatem jej spełnienie mogło wzbudzić obawę, że może dojść do jej spełnienia. Nadto oskarżony P. P.zachowywał się agresywnie i nie wykonywał poleceń funkcjonariuszy policji. Takie zachowanie współoskarżonego i fakt wypowiadania gróźb pomimo przyjazdu policji w pełni uzasadnia obawę. Nadto w przekonaniu pokrzywdzonego oskarżony mógłby się na nim mścić z uwagi na wezwanie policji i zatrzymanie kolegi.
Reasumując sąd uznał, że oskarżony swym zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 190 § 1 kk, bowiem w dniu 22 lipca 2017 roku w sposób świadomy wypowiadał groźby w postaci spalenia i zgwałcenia córki, a tym samym w sposób świadomy chciał wzbudzić w pokrzywdzonym obawę odnosząc się do tak wrażliwych uczuć jak poczucie bezpieczeństwa córki i własnego dobytku. Zdaniem sądu groźby wypowiadane przez oskarżonego mogły wzbudzić uzasadnioną obawę z uwagi na agresywne zachowanie oskarżonych w czasie zajścia, którzy po zwróceniu im uwagi, że jest to teren prywatny i należy go opuścić, zamiast przyjęcia do wiadomości tych słów i podporządkowanie się prośbie pokrzywdzonego wdali się w polemikę, zaczęły padać groźby oraz słowa wulgarne pod adresem pokrzywdzonego.
Uznając oskarżonego M. S. (1) za winnego czynu z art. 190 § 1 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości. Zdaniem sądu zachowanie oskarżonego świadczy o kompletnym braku poszanowania porządku prawnego i szacunku do cudzej własności. Mogło się bowiem zdarzyć, że nieświadomie wszedł na cudzy teren, ale po zwróceniu mu uwagi, powinien go opuścić. Tymczasem oskarżony wdaje się w polemikę, podważa właścicielskie uprawnienia pokrzywdzonego, wyzywa go słowami wulgarnymi oraz mu grozi. Takie zachowanie świadczy o ewidentnym braku szacunku dla porządku prawnego i do drugiego człowieka. Nadto oskarżony świadomie wypowiada groźby, które dotykają wrażliwych uczuć każdego człowieka jak poczucie bezpieczeństwa własności i dzieci. Oskarżony jest tak konsekwentny w swym działaniu, że nawet przyjazd policji go nie ostudził i nie opamiętał się, nadal groził pokrzywdzonemu. Nadto oskarżony jest tak pewny swych racji, że nie dostrzega naganności swego zachowania, nie weryfikuje go pozostając w przekonaniu, że nie ma sobie nic do zarzucenia, że to on został zaatakowany przez pokrzywdzonego. Zdaniem sądu jedynie tego rodzaju kara uświadomi naganność czynu jakiego się dopuścił. Oskarżony w przeszłości był już sześciokrotnie karany i były wobec niego orzekane kary wolnościowe. Świadczy to o tym, że nie odniosły one swych celów wychowawczych i zapobiegawczych, i oskarżony po raz kolejny naruszył porządek prawny. Tym samym sąd uznał, że jedynie kara pozbawienia wolności uświadomi oskarżonemu naganności jego zachowania i skłoni do przestrzegania porządku na przyszłość.
O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 630 kpk oraz art. 2 ust .1 pkt ustawy o opłatach w sprawach karnych.