Sygn. akt IV U 161/13
Dnia 9 grudnia 2013 roku
Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek
Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik
po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2013 roku w Tarnowie na rozprawie
sprawy z odwołania J. E.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 10 grudnia 2012 roku nr (...)
w sprawie J. E.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o wysokość emerytury
1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala wysokość emerytury ubezpieczonego J. E. od 1 września 2012 roku przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia w Polsce od 1 lutego 1990 roku do 31 maja 1990 roku oraz wynagrodzenia za ten okres w kwotach po 700 000 zł (starych) miesięcznie;
2. w pozostałej części odwołanie oddala.
Sygn. akt IVU 161/13
wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie
z dnia 9 grudnia 2013 r.
Decyzją z dnia 10.12.2012 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił wnioskodawcy J. E. przeliczenia emerytury poprzez uwzględnienie do stażu emerytalnego okresu zatrudnieni od 1.02.1990r. do 31.05.1990r. w Przedsiębiorstwie (...) w L. oraz uwzględnienia zarobków z tego okresu do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia.
J. E. domagał się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie spornego okresu oraz zarobków osiąganych w tym okresie do ustalenia wysokości świadczenia .
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania , podnosząc iż brak jest wiarygodnych dowodów potwierdzających zatrudnienie wnioskodawcy w spornym okresie
Sąd ustalił następujący stan faktyczny :
Decyzją z dnia 27.11.2009r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 1.10.2009r. na podstawie art. 29 ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z art. 46 ust 2 rozporządzenia EWG nr 1408/71 z dnia 14.06.1971r.w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego…(Dz Urz.WE L 149z 5.07.1971r ze zm.) w wysokości proporcjonalnej .
Decyzją z dnia 22.11.2010r. organ rentowy przeliczył wnioskodawcy emeryturę od 1.10.2009r. zaliczając do ustalenia wysokości świadczenia okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w L. od 15.10.1989r. do 31.01.1990r., zaś do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto zarobki z okresu 3 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, przyjmując za udokumentowane w tym okresie wysokość zarobków jedynie od 15.10.1989r. do 31.01.1990r. . Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia ustalono w wysokości 128,78%.
/ dowód : akta ZUZ O/T. /
Wnioskodawca w okresie od 15.10.1989r. do 31.05.1990r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w L. na stanowisku głównego specjalisty do spraw importu. Od 1.12.1989r. jego wynagrodzenie zasadnicze wynosiło 700 000zł (starych) miesięcznie . Ponadto w umowie o pracę oraz angażu z dnia 18.12.1989r. przewidziano premię regulaminową oraz dodatek specjalny w wysokości 1000 marek niemieckich . Pełnomocnikiem właściciela firmy uprawnionym również do zatrudniania pracowników był J. A..
/ dowód :- umowa o pracę z 15.10.1989r. oraz z angaź z 18.12.1989r.-
akta ZUS O/T.
- zeznania świadka Z. B. k 15 akt VII Uo 57/13
- zeznania świadka M. Ł. k 15 akt VII Uo 57/13
- przesłuchanie wnioskodawcy 00:33:41
Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów dołączonych do akt emerytalnych dokumentów w postaci umowy o pracę z 15.10.1989r. oraz angażu z dnia 18.12.1989r. , których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu i które nie były kwestionowane przez strony postępowania. Dokumenty te w sposób logiczny uzupełniają relacje świadków, wspólnie tworząc jednolity obraz okoliczności faktycznych, potwierdzający fakt zatrudnienia wnioskodawcy w spornym okresie. Relacje świadków, w szczególności świadka M. Ł. nie pozostawiają wątpliwości co do zatrudnienia wnioskodawcy w spornym okresie. Jego relacje są precyzyjne, jednoznaczne i stanowcze. Z zeznaniami tego świadka logicznie korespondują zeznania świadka Z. B. oraz wiarygodne relacje samego wnioskodawcy. Jedynie dokumenty w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 18.09.2006r. oraz dołączona do akt kserokopia karty wynagrodzeń za 1990r. nie mogły stanowić wiarygodnej podstawy ustaleń faktycznych. Karta wynagrodzeń mimo, iż w zakresie wysokości wynagrodzenia zasadniczego koresponduje z treścią angażu oraz relacjami wnioskodawcy, nie została podpisana lub choćby zaopatrzona w pieczęć firmową. Natomiast zaświadczenie z 2006r. podpisane zostało przez J. A., którego pełnomocnictwo na dzień wystawienia tego dokumentu nie zostało wykazane.
Sąd zważył ,co następuje:
Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył uwzględnia przy ponownym ustaleniu wysokości świadczenia jako okresu składkowego okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w L. od 1.02.1990r. do 31.05.1990r. Ponadto wnioskodawca domagał się uwzględnienia przy ustalaniu wysokości świadczenia (w podstawie wymiaru świadczenia) zarobków jakie osiągał w spornym okresie. Przepisy art. 112 oraz 113 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) przewidują ponowne ustalenie wysokości świadczenia przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub nieskładkowych, zaś art. 111 tej ustawy przez ponowne przeliczenie podstawy wymiaru świadczenia.
Zgodnie z art. art. 18 ust 1. ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru emerytury lub renty dla osób posiadających okresy ubezpieczenia za granicą, o których mowa w art. 8, ustala się na zasadach określonych w art. 15-17 (ust 1) . Przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2, nie uwzględnia się lat kalendarzowych, w których ubezpieczony przez cały rok pozostawał w ubezpieczeniu za granicą (ust 2). Jeżeli w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, zainteresowany nie był ubezpieczony w Polsce, podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą .(ust 3).
W myśl art. 111 ust 1 tej ustawy, wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego: 1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia, 2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176, 3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty, - a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.
W świetle ustaleń faktycznych Sądu nie może budzić wątpliwości, że wnioskodawca w spornym okresie pozostawał w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy. Taki wniosek wynika zarówno z analizy dowodów z autentycznych dokumentów (umowy o pracę z 15.10.1989r. i angażu z dnia 18.12.1989r.), a także z wiarygodnych i wzajemnie ze sobą oraz z powyższymi dokumentami korespondujących relacji świadków i z samego wnioskodawcy. Natomiast do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia Sąd uwzględnił jedynie wynagrodzenie zasadnicze przewidziane w angażu z dnia 18.12.1989r. , pomijając premię regulaminową, co do której nie ma pewności, iż faktycznie wnioskodawca otrzymał ją, spełniając warunki jej nabycia przewidziane w regulaminie. Podobnie brak jest jednoznacznych i przekonywujących dowodów, że wnioskodawca otrzymał dodatek specjalny przewidziany w umowie w markach niemieckich, a przede wszystkim czy od tego świadczenia zostały odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne.
W przedmiotowej sprawie wniosek o przeliczenie emerytury przy uwzględnieniu spornego okresu został złożony w dniu 10.09.2012r. ( k 223 akt ZUS), a nie jak błędnie przyjął organ rentowy w zaskarżonej decyzji w listopadzie 2012r.
Reasumując , sporny okres zatrudnienia , wymieniony w art. 6 ust. 2 pkt. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS powinien być również uwzględniony do ustalenia wysokości świadczenia odwołującego się , a do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia należało uwzględnić przynajmniej wynagrodzenie zasadnicze jakie wnioskodawca otrzymywał w oparciu o aneks do umowy umowie o pracę W świetle powyższego Sąd, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 133 ust 1 pkt 1 powołanej ustawy oraz art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w tym zakresie W pozostałej części dotyczącej uwzględnienia w podstawie wymiaru świadczenia za sporny okres zarobków przewyższających kwotę 700 000zł (starych ) miesięcznie ,Sąd oddalił odwołanie na zasadzie art. 477 14 § 1 k.p.c.
SSO Dariusz Płaczek
(...)
(...)
(...)
(...)
(...)