UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. akt I C 719/15

Pozwem z dnia 28 lipca 2015 r. (k. 3) powód B. Ż., działając przez pełnomocnika (pełnomocnictwo k. 7), wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej Oddział w Polsce kwoty 12 970,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2015 r. oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania.

Powód wskazał, że w dniu 15 maja 2015 r. miała miejsce kolizja drogowa, w której pojazd S. B. uszkodzony został przez innego uczestnika ruchu, posiadającego polisę OC u pozwanego. Po zgłoszeniu szkody i przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił poszkodowanemu 8 838,07 zł. Natomiast według sporządzonej przez powoda kalkulacji łączne koszty przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody wyniosły 21 808,68 zł. W związku z tym dochodzona kwota stanowi różnicę pomiędzy sumą wypłaconą, a rzeczywistą szkodą z tego tytułu. Powód zawarł ze S. B. w dniu 15 maja 2015 r. umowę cesji wierzytelności. Jako materialnoprawną podstawę żądania powód wskazał art. 24 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 822 k.c. oraz art. 361 k.c., 363 k.c. i art. 436 k.c.

W odpowiedzi na pozew z dnia 23 września 2015 r. (k. 24) pozwany (...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce, działając przez pełnomocnika (pełnomocnictwo k. 29), wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Pozwany wskazał, że wysokość dotychczas wypłaconego odszkodowania jest odpowiednia, została ustalona prawidłowo i uwzględnia rzeczywiste i niezawyżone koszty naprawy pojazdu poszkodowanego.

Na rozprawie z dnia 6 czerwca 2017 r. pełnomocnik powoda wniósł o przyjęcie przez Sąd kosztów naprawy pojazdu w oparciu o ceny części fabrycznych z logo producenta oraz zwrot kosztów postępowania uwzględniający koszty dwóch dojazdów pełnomocnika powoda z B. do S., tj. 190,56 zł.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, iż:

W dniu 15 maja 2015 r. miała miejsce kolizja drogowa, w której uszkodzony został pojazd marki H. (...) o nr rej. (...), należący do S. B.. Sprawcą zdarzenia był inny uczestnik ruchu drogowego kierujący pojazdem, którego posiadacz objęty był w chwili zdarzenia ochroną obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych udzieloną przez pozwanego (...) Spółkę Akcyjną Oddział w Polsce.

Poszkodowany S. B. zgłosił szkodę pozwanemu, w związku z czym pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił mu kwotę 8 838,07 zł zgodnie ze sporządzonym dla pozwanego kosztorysem Eurotaxglass’s.

W dniu 15 maja 2015 r. powód B. Ż. zawarł z poszkodowanym S. B. umowę cesji wierzytelności o zapłatę odszkodowania przysługującej mu wobec pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...) do wymiany kwalifikowały się: okładzina zderzaka przedniego, dystans, wspornik zderzaka przedniego lewy, reflektor z kierunkowskazem lewy, przysłona reflektora przeciwmgielnego lewa, błotnik przedni lewy, listwa ochronna rantu błotnika przedniego lewego, nadkole wewnętrzne lewe, osłona chłodnicy, rama chromowana, blacha zamka (zawiasu obudowę filtra dolnego), poprzeczka blachy przedniej bocznej, szyba przednia barwiona, uszczelka szyby, listwa ozdobna szyby 3 szt., wahacz poprzeczny lewy, pokrywa akumulatora, opona przednia lewa i prawa. Do naprawy kwalifikowały się: instalacja elektryczna – 2,0 rbg, wnęka koła przedniego lewego – 2,5 rbg, podłużnica wnęki koła – 1,0 rbg. Do sprawdzenia kwalifikowały się: tarcza koła przedniego lewego – 0,2 rbg, tarcza koła przedniego prawego – 0,2 rbg. Do lakierowania wierzchniego kwalifikowały się dodatkowo: pokrywa silnika i drzwi przednie lewe.

Tarcze hamulcowe w pojeździe poszkodowanego miały niejednakowe zużycie, stanowiące typowe uszkodzenie spowodowane przegrzaniem tarcz (pomimo ich wentylacji) i ich skrzywieniu, powodujące zjawisko powstawania drgań i hamowania pulsacyjnego. Uszkodzenie tarcz hamulcowych podczas kolizji, gdy nie są uszkodzone tarcze kół (pogięte) jest niemożliwe. W pojeździe poszkodowanego tarcze kół nie zostały pogięte.

Celowe i niezbędne koszty naprawy pojazdu marki H. (...) z częściami fabrycznymi, tzn. produkowanymi przez producenta samochodu lub przez jego kooperantów, wynoszą 15 794,85 zł netto, 19 427,67 zł brutto.

Koszt naprawy pojazdu z występującymi częściami ze znakiem jakości Q, tj. pochodzącymi od tego samego dostawcy co części oryginalne, ale bez znaku producenta samochodu, do którego dana część jest przeznaczona, wynoszą 15 328,17 zł netto, 18 853,65 zł brutto.

Koszt naprawy pojazdu z występującymi częściami alternatywnymi, porównywalnej jakości wynosi 8 297,49 zł netto, 10 205,91 zł brutto. Części alternatywne występują we wtórnym obiegu, nie są zalecane przez producentów. Są dużo tańsze od części fabrycznych, a w niektórych przypadkach są wykonane z gorszych materiałów i z większą tolerancją wymiarową.

Wskutek prawidłowej naprawy zgodnie z technologią producenta nie dojdzie do utraty wartości rynkowej pojazdu jako powypadkowego, gdyż ubytki wartości pojazdów występują tylko w pojazdach do 6 lat od czasu produkcji, a przedmiotowy pojazd miał w czasie kolizji około 10 lat.

W maju 2015 r. średnia stawka za robociznę na rynku lokalnym w serwisach nieautoryzowanych oscylowała wokół wartości 110,00 zł netto za roboczogodzinę blacharsko-lakierniczą.

Dowód: opinia z dnia 19 maja 2016 r. (k. 46), opinia uzupełniająca z dnia 21 września 2016 r. (k. 71), opinia uzupełniająca z dnia 24 lutego 2017 r. (k. 84)

Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.

Opinia biegłego sądowego ds. techniki samochodowej, rekonstrukcji wypadków i kolizji drogowych, wyceny wartości pojazdów, jakości i kosztów napraw powypadkowych mgr inż. J. K. (k. 46) nie była przez strony kwestionowana. Natomiast pełnomocnik pozwanego pismem z dnia 18 lipca 2016 r. zwrócił się o jej uzupełnienie (k. 57). Sąd zwrócił się do biegłego o uzupełnienie przedmiotowej opinii (k. 60), w związku z czym biegły sporządził opinię uzupełniającą z dnia 21 września 2016 r. (k. 71). W odpowiedzi na opinię uzupełniającą, pismem z dnia 19 stycznia 2017 r. (k. 78) uwagi i zarzuty do opinii złożył pełnomocnik powoda. Następnie Sąd zwrócił się do biegłego o ustosunkowanie się do podniesionych zarzutów (k. 82). Biegły sporządził kolejną opinię uzupełniającą z dnia 24 lutego 2017 r. (k. 84), której już strony nie kwestionowały. Sąd podzielił w całości wnioski opinii biegłego sądowego mgr inż. J. K., która była spójna, logiczna i sporządzona przez osobę o odpowiedniej wiedzy i kwalifikacjach.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie do treści § 4 cyt. przepisu uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zasada odpowiedzialności nie była sporna między stronami, albowiem nie kwestionowała jej strona pozwana, która na etapie postępowania likwidacyjnego uznała obowiązek zaspokojenia roszczeń poszkodowanego i przyznała mu z tego tytułu łączną kwotę 8 838,07 zł. Zagadnieniem spornym w niniejszej sprawie było natomiast ustalenie wysokości szkody.

Stosownie do art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Natomiast § 2 powołanego przepisu stanowi, że jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki H. (...) powstałych w związku ze zdarzeniem z dnia 15 maja 2015 r. przy zastosowaniu części fabrycznych z logo producenta wynosi 19 427,67 zł brutto i taką też wartość Sąd przyjął jako podstawę do obliczenia należnego odszkodowania. Sąd podzielił bowiem stanowisko powoda wskazujące na to, że pozwany nie wykazał, aby przed zdarzeniem w pojeździe były części inne niż oryginalne. Obowiązkiem ubezpieczyciela jest natomiast przywrócenie stanu poprzedniego, sprzed zdarzenia. W wyroku z dnia 28 czerwca 1988 r., sygn. akt II CR 191/88, Sąd Najwyższy podkreślił, iż odszkodowanie nie polega na wypłacie określonej sumy pieniężnej, lecz na rzeczywistym naprawieniu szkody. Należy w tej sytuacji również mieć wzgląd na to, iż ustawodawca w art. 363 § 1 k.c. wyraźnie preferuje wolę poszkodowanego odnośnie sposobu naprawienia szkody, a nie życzenie i ekonomiczną opłacalność oraz jak najniższe koszty zobowiązanego do jej naprawienia.

Wysokość szkody w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy ustalił na kwotę 19 427,67 zł. Poszkodowanemu została wypłacona przez pozwanego tytułem odszkodowania kwota 8 838,07 zł. Pozostała więc do wypłaty tytułem naprawienia szkody kwota to 10 589,60 zł (19 427,67 – 8 838,07). Powód domagał się zasądzenia kwoty 12 970,61 zł, w związku z czym w pozostałym zakresie, tj. co do kwoty 2 381,01 zł, Sąd powództwo oddalił.

O odsetkach od kwoty uzupełniającego odszkodowania za uszkodzenie pojazdu Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., zgodnie z żądaniem pozwu.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w pkt 1 i 2 sentencji.

O kosztach Sąd orzekł jak pkt 3, 4, 5 i 6 sentencji, zgodnie z art. 100 k.p.c., ustalając, że powód wygrał sprawę w 81% (10 589,60 zł z 12 970,61 zł). Na koszty postępowania złożyły się opłata od pozwu – 649,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł, wydatki na wynagrodzenie biegłego – 991,16 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda – 4 800,00 zł, łącznie 6 457,16 zł. Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika powoda o zwrot kosztów przejazdu, ponieważ nie złożył on spisu kosztów. Powodowi należy się więc od pozwanego kwota 5 230,29 zł (81% z 6 457,16 zł). Powód uiścił na opinię biegłego zaliczkę w wysokości 700,00 zł, w związku z czym został zobowiązany do zapłaty brakującej części w wysokości 291,16 zł (991,16 – 700,00 zł). Z kolei pozwany wygrał sprawę w pozostałych 19%. Na należne mu koszty postępowania złożyły się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego – 4 800,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł, łącznie 4 817,00, w związku z czym należna pozwanemu od powoda kwota to 915,23 zł (19% z 4 817,00 zł).

Przewodniczący:	SSR Wiesław Okrzesik
Protokolant:	st. sekr. sądowy Joanna Małysa

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE