UZASADNIENIE

Powód D. K. wniósł w dniu 7 grudnia 2016r. do Sądu Rejonowego w Kaliszu pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 12.125,83 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 9.641,58 zł od dnia 7 grudnia 2016r. do dnia zapłaty, od kwoty 2.384,25 zł od dnia 7 grudnia 2016r. do dnia zapłaty i od kwoty 100 zł od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w wyniku kolizji komunikacyjnej w dniu 18 grudnia 2013r. został uszkodzony pojazd powoda marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność powoda. Sprawca kolizji drogowej nie zachował należytej ostrożności i został ukarany mandatem karnym za popełnienie wykroczenia. W dniu 24 grudnia 2013r. powód zgłosił pozwanemu zaistnienie wypadku ubezpieczeniowego i wystąpił o wypłatę odszkodowania. Powód wykorzystuje pojazd do prowadzonej działalności gospodarczej. Pozwany poinformował powoda, że szkoda została rozliczona jako szkoda częściowa, przyjął odpowiedzialność za zdarzenie i przyznał na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 4.111,40 zł netto z tytułu szkody ustalone na podstawie kosztorysu. Kosztorys naprawy sporządzony przez ubezpieczyciela zawierał wiele błędów. Z ekspertyzy niezależnego rzeczoznawcy techniki samochodowej wynika, że koszty rzeczywiste koszty naprawy wynoszą 13.751,98 zł netto. Na żądaną pozwem kwotę składa się roszczenie w kwocie 9.641,58 zł netto stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą kosztów naprawy w wysokości 13.751,98 zł a kwotą bezsporną w wysokości 4.110,40 zł netto wypłaconą przez pozwanego ora kwota 100 zł stanowiąca koszt sporządzenia kosztorysu przez niezależnego rzeczoznawcę samochodowego.

Do pozwu załączono zgłoszenie szkody komunikacyjnej, protokół szkody, kalkulację kosztów naprawy pozwanego i niezależnego rzeczoznawcy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Zakwestionował kalkulację naprawy przedstawioną przez powoda. Pozwany wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 4.110,40 zł, która w całości odpowiada kwocie koniecznej do dokonania naprawy pojazdu. Użycie w kalkulacji kosztów naprawy części o jakości P i (...) jest przewidziane w wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 16 grudnia 2014r., dotyczących likwidacji szkód z ubezpieczeń komunikacyjnych. Zgodnie z tymi wytycznymi części o jakości O, a więc części oryginalne mogą zostać uwzględnione w kalkulacji jedynie w niektórych sytuacjach – gdy uszkodzony pojazd objęty jest gwarancją producenta. Pojazd należący do powoda miał w chwili szkody 9 lat i nie był już objęty gwarancją. Powód nie kwestionował wcześniej kwoty odszkodowania, nie wniósł odwołania od przyznającej ją decyzji pozwanego. Z tego względu nie należą mu się żądane skapitalizowane odsetki ustawowe albowiem powód swoimi działaniami pozbawił się możliwości wcześniejszego uzyskania należnych mu środków. Również roszczenie o zwrot poniesionych kosztów sporządzenia ekspertyzy nie zasługuje na uwzględnienie, ze względu na to, że ekspertyza ta nie posiada żadnej wartości dowodowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do zdarzenia doszło na Śląsku w 2013r. Samochód osobowy wpadł w poślizg i uderzył w samochód ciężarowy powoda. Policja stwierdziła winę kierowcy samochodu osobowego. Uszkodzeniu uległa lewa strona kabiny, lewe drzwi, lampa, wnęka pod lampą, zderzak, halogen. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony u pozwanego. Likwidator pozwanego wycenił koszty naprawy. Powód sądził, że wyliczona kwota wystarczy na naprawę. Prowadzi działalność w zakresie usług transportowych i handlu. Sam naprawia swoje starsze samochody, a tylko nowe naprawia w serwisie. Naprawiał więc samochód we własnym zakresie. Po rozebraniu auta okazało się, że pojawiły się nowe elementy do naprawy. Kupował nowe części na giełdzie albo na giełdzie w G.. Często tam bywa kupować części. Od pozwanego otrzymał około 4.000 zł odszkodowania, a same części kosztowały ponad 10.000 zł. Nie liczył kosztów usługi, bo sam dokonywał naprawy. Ponadto samochód przez cztery tygodnie, w czasie naprawy nie mógł jeździć. Sama naprawa była wykonywana przez jeden dzień. Trzeba było jeszcze pomalować samochód. Wcześniej samochód nie był uszkodzony, był w dobrym stanie.

Dowód: zeznania powoda (00:06:18 – 00:16:19 minuta rozprawy z dnia

20.03. 2017r.)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 24 grudnia 2013r., wskazując że do zdarzenia doszło w dniu 18 grudnia 2013r. w miejscowości O. niedaleko B., gdy wyprzedzające (...) wpadło w poślizg i uderzyło w lewą przednią część auta powoda. Oświadczenie w likwidacji szkody komunikacyjnej złożył kierujący samochodem powoda Ł. K..

Dowód: zgłoszenie szkody komunikacyjnej (k. 6 akt), oświadczenia w

likwidacji szkody komunikacyjnej (k. 7 – 9 akt)

Rzeczoznawca pozwanego O. T. w dniu 24 grudnia 2013r. sporządził protokół szkody w pojeździe nr rej (...) oraz wykonał kalkulację kosztów naprawy pojazdu wskazując koszty naprawy netto na kwotę 4.110,40zł.

Dowód: protokół szkody z 24 12.2013r. (k. 10 akt), kalkulacja kosztów

naprawy pojazdu (k. 11 akt)

W dniu 2 grudnia 2016r. K. N. prowadzący Biuro Usług (...) wykonał na zlecenie powoda Kalkulację naprawy nr (...), w której wyliczył koszty naprawy samochodu S. Typoszereg R wskutek szkody z dnia 18 grudnia 2013r. na kwotę 16.914,94 zł (13.751,98 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody wystawił rachunek nr (...) z 1.12. 2016r. na kwotę 100 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy z 02.12.2016r. (k. 12 – 14 akt), Rachunek nr

(...) z 1.12.2016r. (k. 15 akt)

Konieczny i uzasadniony ekonomicznie koszt naprawy uszkodzeń pojazdu powoda jakie powstały w związku ze zdarzeniem drogowym w dniu 18 grudnia 2013r. dotyczące ciągnika siodłowego marki S. typ R o numerach rejestracyjnych (...) wynosi 15.767,49 zł brutto, co stanowi 12.819,10 zł netto, przy zastosowaniu do naprawy technologii producenta pojazdu, a taka technologia jest stosowana w specjalistycznych lokalnych warsztatach napraw powypadkowych pojazdów, które posiadają odpowiednie zaplecze techniczne i personel, z zastosowaniem stawek za roboczogodzinę obowiązujących na rynku lokalnym wynoszących w okresie obejmującym zdarzenie drogowe 80 zł netto dla prac blacharskich, mechanicznych i lakierniczych oraz części o jakości typu O i (...) z uwzględnieniem okresu eksploatacji pojazdu wynoszącym 112 miesięcy. Kosztorys został wykonany z uwzględnieniem kosztów części alternatywnych z wykorzystaniem współczynnika korekcyjnego. W przypadku jednakże zastosowania najbliższej daty zdarzenia bazy części w systemie A., czyli na październik 2013r. (bez użycia współczynnika korekcyjnego) i przy zastosowaniu operacji (...) zamiast mutacji dotyczącej ceny zderzaka, koszty naprawy brutto wynoszą 15.835,51 zł (12.874 zł netto).

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr.inż. P. L. (k. 68–

106 i 159 - 167 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań powoda oraz opinii biegłego sądowego P. L.. Sąd nie uwzględnił kolejnego wniosku pozwanego o uzupełnienie opinii biegłego poprzez sporządzenie kosztorysu na prawidłowej bazie cen części zamiennych. Pozwany początkowo zarzucił biegłemu nieuwzględnienie w kosztorysie naprawy potrącenia na poziomie 50 % ceny zderzaka przedniego, co nie polegało na prawdzie. Okoliczność dokonania tego potrącenia w kalkulacji została wykazana przez biegłego. Następnie pozwany domagał się sporządzenia korekty kalkulacji w oparciu o bazę cen części na grudzień 2013r., mimo że słuchany na rozprawie biegły wyjaśnił, że zastosowanie współczynnika korekcyjnego pozwala w sposób prawidłowy ustalić ceny części na dzień zdarzenia a uzyskanie aktualizacji programu na ten moment powoduje dodatkowe znaczne koszty. Biegły wykazał, że kalkulacja oparta na najbliższej dostępnej bazie na październik 2013r. jest zbliżona do kalkulacji wykonanej przez niego w oparciu o współczynnik korekcyjny, a nawet wyższa. Sąd ocenił wniosek pozwanego jako zmierzający do przedłużenia postępowania i powiększania jego kosztów. Ponadto powód nie zgłaszał zastrzeżeń do opinii biegłego, akceptując kalkulację na poziomie kwoty 12.819,10 zł, mimo że wskazana przez biegłego kalkulacja w oparciu o bazę cen z października 2013r. była nieznacznie wyższa, wynosiła 12.874 zł netto.

Pozwany zobowiązany do przedstawienia wydruku zawartych na płycie CD akt szkody pod rygorem pominięcia dowodu z dokumentów w nich zawartych zobowiązania Sądu nie wykonał.

Sąd na podstawie art. 302 § 1 k.p.c. ograniczył dowód z zeznań stron do przesłuchania powoda albowiem pozwany nie stawił się na rozprawie mimo wezwania do osobistego stawiennictwa pod rygorem pominięcia dowodu z jego zeznań.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 28 sierpnia 2013r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art.436 § 1 w zw. z 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W niniejszej sprawie poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem niekwestionowanego przez strony zakresu napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody wynosi 12.874 zł netto. Z wyliczeń powoda wynikały koszty naprawy na kwotę 4.110,40 zł.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając znacznie wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem (12.874 zł), a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (4.110,40 zł) podlegała uwzględnieniu przez Sąd. Uwzględnieniu podlegało również żądanie powoda zasądzenia kwoty 100 zł stanowiącej kwotę kosztów powoda poniesionych na uzyskanie kalkulacji naprawy przez podmiot zewnętrzny, jako niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c. Ich wysokość wyliczona przez powoda na dzień wniesienia pozwu na kwotę 2.384,25 zł od kwoty roszczenia głównego w wysokości 9.641,58 zł podlegała obniżeniu do kwoty 2.330,88 zł wobec obniżenia kwoty roszczenia głównego do kwoty 8.763,60 zł, będącego podstawą ich wyliczenia od dnia 24 stycznia 2014r. do dnia 6 grudnia 2016r.

W pozostałym zakresie żądanie powoda podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 92,32 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 607 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 1.590 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 3.600 zł w oparciu o § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 9.431 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 722,41 zł kosztów, a poniósł 5.014 zł (opłata sądowa od pozwu, zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 790 zł i wynagrodzenie pełnomocnika). Różnica tych kwot podlegała zwrotowi powodowi od pozwanego. Ponadto Sąd zwrócił powodowi nadpłaconą część zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego (1.600 zł – 1.590 zł).

/-/ SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE