Sygn. akt I C 674/17
Dnia 30 października 2017 r.
Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: Jolanta Migot
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2017 r. w G. sprawy z powództwa E. B., M. B., P. B. przeciwko S. B. (1)
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności
I. pozbawia wykonalności w stosunku do dłużników E. B., M. B., P. B. i ich wierzyciela S. B. (2) tytuł wykonawczy w postaci opatrzonego klauzulą wykonalności punktu 2. postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 19 stycznia 2016 r. (sygn. II Ns 4292/14) co do kwoty głównej 6.876,64 zł (sześć tysięcy osiemset siedemdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) oraz punktu 5. tegoż orzeczenia – co do sumy 413,96 zł (czterysta trzynaście złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy);
II. w pozostałym zakresie powództwo oddala;
III. zasądza od pozwanego S. B. (2) na rzecz powódki E. B. kwotę 737 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;
IV. zasądza od pozwanego S. B. (2) na rzecz powoda M. B. kwotę 737 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;
V. zasądza od pozwanego S. B. (2) na rzecz powoda P. B. kwotę 737 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 674/17
Stan faktyczny
W punkcie 2. sentencji prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 19 stycznia 2016 r. (sygn. II Ns 4292/14) tytułem spłaty (w związku ze zniesieniem współwłasności) zasądzono od P. B. oraz od małżonków M. B. i E. B. na rzecz K. B. i S. B. (2) kwotę po 6.876,64 dla każdego z nich obie płatne w terminie trzech miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia z odsetkami w razie uchybienia terminowi. Z kolei w punkcie 5. tegoż orzeczenia zasądzono od P. B. na rzecz S. B. (2) i K. B. kwotę 499,68 zł oraz od E. i M. małżonków B. na rzecz S. B. (2) i K. B. kwotę 444,16 zł tytułem kosztów postępowania. Orzeczeniu nadano klauzulę wykonalności w dniu 6 marca 2017 r.
Dowód: orzeczenie z klauzulą, k. 20, 21
Prawomocnym postanowieniem z dnia 27 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Częstochowie w sprawie sygn. II Ns 3956/16 zezwolił E. B., P. B., M. B. złożyć do depozytu sądowego: 7.290,60 zł tytułem spłaty i kosztów postępowania zasądzonych na rzecz K. B. w postanowieniu z dnia 19 stycznia 2016 r., 7.290,60 zł tytułem spłaty i kosztów postępowania zasądzonych na rzecz S. B. (2) w postanowieniu z dnia 19 stycznia 2016 r..
Dowód: orzeczenie, k. 25
M. B. (oraz wskazani jako współwpłacający: E. B. i P. B.) w dniu 23 czerwca 2017 r. wpłacił do depozytu sądowego 7.290,60 zł na rzecz S. B. (2). Taka sama suma została też wpłacona na rzecz K. B..
Dowód: dowody dwóch wpłat, k. 26
Ocena dowodów
Do prawidłowego rozstrzygnięci wystarczająca była treść przedstawionym przez stronę powodową dokumentów prywatnych i odpisów urzędowych. Nie były kwestionowane przez stronę przeciwną.
Kwalifikacja prawna
Bezspornym faktem jest, że pozwani zostali upoważnieni prawomocnym orzeczeniem sądu do dokonania zapłaty na rzecz m.in. wierzyciela S. B. (2) poprzez złożenie określonej sumy 7.290,60 zł do depozytu sądowego. Suma ta – co sprecyzowano w sentencji wyroku – w zakresie 6.876,64 zł stanowi kwotę główną spłaty (z punktu 2. postanowienia SR w Częstochowie z dnia 19 stycznia 2016 r. , zaś w pozostałym zakresie 413,96 zł – koszty postępowania (z punktu 5. tegoż postanowienia).
W tym też zakresie powództwo uwzględniono, gdyż zgodnie z art. 470 k.c. powyższe złożenie sumy do depozytu jest równoważne spełnieniu świadczenia. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy bez znaczenia była pewna niejasność punktu 2. w/w postanowienia, na którą zwracał uwagę pełnomocnik pozwanego. Wynika to z tego, że owo sądowe (prawomocne) zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego i jego wykonanie przez pozwanych jest i tak ważnym spełnieniem wierzytelności w zakresie dokonanej wpłaty. Jeżeli powód w przyszłości uzyska potwierdzenie, że ów punkt postanowienia w rzeczywistości obejmuje wymienione w nim sumy liczone podwójnie (dla każdego z wierzycieli i odrębnie dla każdej z grup dłużników), to niniejszy wyrok nie będzie z takim ustaleniem stał w żadnej sprzeczności. Innymi słowy, ta kwestia nie była konieczna do uprzedniego wyjaśnienia przed zamknięciem rozprawy.
Powództwo oddalono w pozostałym zakresie: po pierwsze w zakresie podmiotowym dotyczącym klauzuli na rzecz K. B., która nie występowała w niniejszej sprawie w charakterze pozwanej, po drugie w pozostałym zakresie nie objętym kwotą złożonego do depozytu świadczenia, bo – co oczywiste – nie wykazano wpłat w wyższej kwocie niż wynikająca z postanowienia o zezwoleniu na złożenie do depozytu sądowego.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.
W pozostałym zakresie – szczegółowo opisanym wyżej – powództwo oddalono jako nieudowodnione i podmiotowo niezasadne – na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. a contrario ( punkt II. sentencji).
Koszty
O kosztach orzeczono na mocy art. 100 k.p.c. zasądzając połowę kosztów na rzecz powodów od pozwanego. Wada w zakresie podmiotowego określenia powództwa (tj. domaganie się pozbawienie wykonalności także w odniesieniu do wierzyciela, którego nie pozwano) jest istotna z punktu widzenia kosztów procesu choćby z tego względu, że zadecydowała o wartości przedmiotu sprawy. Powództwo zostało w rzeczywistości uwzględnione w połowie. Pozwany, co oczywiste nie może ponosić na gruncie kosztów procesu negatywnych skutków ewidentnej wadliwości zakresu powództwa, w szczególności jeżeli autorem pozwu jest radca prawny i ma to znaczący wpływ na poziom kosztów należnych stronom. Łącznie koszty powodów obejmują: opłatę sądową od pozwu (688 zł), 3.600 zł tytułem opłaty w stawce minimalnej za czynności radcy prawnego (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […], ze zm.), 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw, tj. łącznie 4422 zł. Połowa z tej sumy to 2211 zł, która została rozłożona na rzecz każdego z powodów po równo (po 1/3 – 737 zł, punkty III-V sentencji). Profesjonalny pełnomocnika pozwanego nie wniósł o zasądzenie kosztów, stąd roszczenie w tym zakresie wygasło (art. 109 § 1 k.p.c.).