UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 sierpnia 2013 roku powód R. Ś. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 50.686,93 zł w tym kwoty 50.000,00 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę spowodowaną wypadkiem z dnia 12 czerwca 2012 roku wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 686,93 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia poniesionych w związku z wypadkiem z dnia 12 czerwca 2012 roku wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 12 czerwca 2012 roku na skrzyżowaniu drogi relacji M. – D. – D. z drogą (...) doszło do wypadku z udziałem powoda, w którym kierujący samochodem marki F. o nr rej. (...) A. B. (1) nie zachował należytej staranności i doprowadził do zderzenia z pojazdem marki I. o nr rej. (...). W dniu wypadku odpowiedzialność cywilna sprawcy wypadku objęta była ochroną ubezpieczeniową pozwanego ubezpieczyciela. Pozwany co do zasady nie kwestionował swojej odpowiedzialności w sprawie. W wyniku wypadku powód doznał uszkodzeń ciała w postaci urazu wielonarządowego z urazem głowy, wstrząśnienia mózgu, rany ciętej okolicy czołowej prawej oraz ciemieniowej lewej, które zostały zaopatrzone chirurgicznie, stłuczenie płuc, rany przedramienia lewego zaopatrzonej chirurgicznie, rany barku prawego, niewydolności oddechowej oraz niedowładu połowicznego prawostronnego. Wypadek pozostawił w sferze zdrowia bardzo istotne pozostałości. Następstwem doznanego przez powoda urazu czaszkowo- mózgowego ze stłuczeniem pnia mózgu jest encefalopatia z zaburzeniami pamięci i koncentracji, zaburzenia czucia temperatury na kończynach lewych oraz wygórowane ruchy po prawej stronie. Skutkiem doznanego urazu czaszkowego -mózgowego są także spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia pamięci, spowolnienie myślenia, zaburzenia orientacji, zaburzenia koncentracji uwagi po ciężkim urazie czaszkowo – mózgowym z niewydolnością pnia mózgu. Skutkami pozostałymi po wypadku są także ograniczone zaburzenia nastroju oraz podwójne widzenie przy patrzeniu w dół. Powód doznał także rany łuku brwiowego prawego i czoła, rany okolicy nadgarstka prawego oraz stłuczenia płuc. Do tak istotnych uszczerbków w sferze zdrowia doszło przy młodym wieku powoda w chwili zdarzenia miał 22 lata. Pozwany co do zasady nie kwestionował swej odpowiedzialności w sprawie. W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwany przyznał na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwotę w łącznej kwocie 40.000,00 zł w związku z krzywdą spowodowaną wypadkiem z dnia 12 czerwca 2012 roku. Pozwany odmówił przy tym dalszej dopłaty w tym do zadośćuczynienia do czego był wzywany. Pozwany wycenił uszczerbek na zdrowiu powoda łącznie na 32%, w tym 20% uszczerbek neurologiczny oraz 12% uszczerbek chirurgiczny. Powód również wniósł o zwrot od pozwanego poniesionych kosztów leczenia w kwocie 686,93 zł. Wskazana kwota obejmuje między innymi koszty wizyt lekarskich odbytych przez powoda w prywatnym gabinecie neurologicznym jak również koszt zakupu leków neurologicznych.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w S. wniosło o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu wskazał, iż potwierdza że w dniu 12 czerwca 2012 roku udzielał ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych J. G. właścicielowi samochodu osobowego marki (...) o nr rej. (...). Wskazał, iż A. B. (2), który kierował tym samochodem w chwili zdarzenia ponosi winę za spowodowane wypadku drogowego, do którego doszło w dniu 12 czerwca 2012 roku w D. w następstwie którego obrażeń cielesnych doznał pasażer tego pojazdu R. Ś.. Po zgłoszeniu szkody i przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w wyniku którego pozwany dokonał oceny stanu zdrowia powoda w zakresie ortopedycznym i neurologicznym z której wynikało, że powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 32% w tym 20% w zakresie neurologicznym i 12 % w zakresie chirurgicznym i na tej podstawie przyznał odszkodowanie w kwocie 17.000 zł tytułem bezspornej części zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Po wniesieniu przez powoda dalszej dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia poszkodowanego pozwany przyznał i wypłacił dalszą kwotę 24.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W ocenie pozwanego przyznana kwota 40.000 zł była odpowiednia do doznanej krzywdy. Przedstawia ona znaczącą wartość i zaspokoiła całość jego uzasadnionych roszczeń z tego tytułu. Pozwany nie uznał również roszczenia powoda w zakresie kosztów wizyt w prywatnych gabinetach lekarskich w kwocie 686,93 zł. Wskazał, iż konieczną pomoc w zakresie neurologii oraz psychiatrii powód mógł uzyskać w ramach świadczeń Narodowego Funduszu Zdrowia.

W piśmie procesowym z dnia 6 lutego 2017 roku powód wskazał, iż doszło do połączenia (...) S.A. z (...) S.A. poprzez przejęcie przez (...) S.A. całego majątku (...) S.A. Na powyższą okoliczność przedłożył informację z Krajowego Rejestru Sądowego pozwanego k. 464-470.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy

W dniu 12 czerwca 2012 roku na skrzyżowaniu drogi relacji M. – D. – D. z drogą (...) doszło do wypadku z udziałem powoda, w którym kierujący samochodem marki F. o nr rej. (...) A. B. (1) nie zachował należytej staranności i doprowadził do zderzenia z pojazdem marki I. o nr rej. (...). W wyniku przedmiotowego zdarzenia uszkodzenia ciała doznał podróżujący samochodem F. R. Ś. w postaci wstrząśnienia mózgu IV⁰ z raną ciętą okolicy czołowej prawej, ranę okolicy ciemieniowej lewej i prawego ramienia oraz stłuczenia płuc. Rana łuku brwiowego i okolicy czołowej spowodowała 5% uszczerbku na zdrowiu z powodu oszpecenia twarzy bez zaburzeń funkcji. Uraz głowy spowodował falę wstrząsową, która zakłóciła prawidłowe funkcjonowanie układu siateczkowo- wzgórzowo- korowego odpowiedzialnego za stan czuwania organizmu. R. Ś. doznał również urazu głowy z wstrząśnienie mózgu w postaci encefalopatii pourazowej pod postacią bólów głowy, zmian w obrazie rezonansu magnetycznego okolicy czołowej prawej i asymetrii odruchowej lewostronnej w wysokości 25% uszczerbku na zdrowiu. Doznane obrażenia ciała spowodowały znaczne ograniczenie w życiu zawodowym i prywatnym powoda.

Dowód: bezsporne, dokumentacja medyczna k.11-38,44-51,55-63, opinia sądowa -

lekarska z dnia 10 lutego 2015 roku k.363-367, opinia sądowa -lekarska z

dnia 18 sierpnia 2015 roku k. 390-391, zeznania świadków E. Ś. (1)

k. 339-343, E. Ś. (2) k. 343-345, 345-348 przesłuchanie powoda w

charakterze strony k. 345-348

Pismem z dnia 10 października 2012 roku powód zgłosił szkodę pozwanemu. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ustalił u podwoda 32% uszczerbek na zdrowiu, w tym 20% w zakresie neurologicznym i 12% w zakresie chirurgicznego. Z tego tytułu przyznał kwotę 40.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. Pismem z dnia 18 lutego 2013 roku powód złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Pismem z dnia 14 maja 2013 roku pozwany odmówił podwyższenia zadośćuczynienia.

Dowód: pismo z dnia 10 października 2012 roku k. 282-285, formularz badania

lekarskiego OC k.57-61, formularz badania lekarskiego OC k.180-189,

pismo pozwanego z dnia 18 lutego 2013 roku k. 68-70, pismo z dnia

14 maja 2013 roku k. 71

W związku z obrażeniami doznanym przez powoda w wypadku z dnia 12 czerwca 2012 roku korzystał on również z wizyt w prywatnym gabinecie lekarza neurologia i zażywał leki neurologiczne. Z tego tytułu poniósł koszty w wysokości 686,93 zł.

Dowód: rachunki k.52-54, faktura nr (...) z dnia 20 lutego 2013 roku k. 64,

faktura VAT nr (...) z dnia 7 stycznia 2013 roku, faktura VAT nr

(...) z dnia 14 listopada 2012 roku k. 66, faktura VAT

nr (...) z dnia 29 listopada 2012 roku k. 67

Sąd zważył co następuje

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych dokumentów, dowodu z przesłuchania świadków i powoda w charakterze strony oraz opinii biegłych. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadków i powoda w charakterze strony. Zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie w tym dokumentacją medyczną leczenia powoda i wnioskami opinii biegłych. Powód określił swoje żądania na kwotę 50.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. Jak wskazuje się w doktrynie uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia może stanowić podstawę do żądania zadośćuczynienia za krzywdę art. 445 § 1 k.c. Chodzi o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości ),cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia) – tak Komentarz do kodeksu cywilnego księga trzecia zobowiązania Tom I pod redakcją G. W. 2006 str.470).

W stanie faktycznym sprawy powód niewątpliwie doznał krzywdy w postaci cierpienia fizycznego – bólu spowodowanego zdarzeniem w wyniku którego jak wynika z opinii sądowo – lekarskiej A. K. z dnia 10 lutego 2015 roku doznał uszkodzenia ciała w postaci wstrząśnienia mózgu IV⁰ z raną ciętą okolicy czołowej prawej, ranę okolicy ciemieniowej lewej i prawego ramienia oraz stłuczenia płuc. Uraz głowy spowodował falę wstrząsową, która zakłóciła prawidłowe funkcjonowanie układu siateczkowo- wzgórzowo- korowego odpowiedzialnego za stan czuwania organizmu. Rana łuku brwiowego i okolicy czołowej spowodowała 5% uszczerbku na zdrowiu z powodu oszpecenia twarzy bez zaburzeń funkcji. Pozostałe rany pourazowe zastały dobrze wygojone bez uszczerbku na zdrowiu. Leczenie chirurgiczne zostało zakończone, a powód jest pełnosprawny ruchowo, także manualnie. Powód jest zdolny do każdej pracy zgodnej z umiejętnościami z zastrzeżeniem ewentualnych przeciwwskazań psychiatrycznych i okulistycznych (k.363-369). Biegły sądowy z dziedziny neurologii P. W. w opinii sądowo – lekarskiej z dnia 18 sierpnia 2015 roku wskazał, iż powód w wypadku z dnia 12 czerwca 2012 roku doznał urazu wielomiejscowego z urazem głowy i wstrząśnieniem mózgu, ranami ciętymi okolicy czołowej prawej, ciemieniowej lewej, ran przedramienia prawego i barku prawego, stłuczenia płuc z następową niewydolnością oddechową. Doznał również urazu głowy z wstrząśnienie mózgu w postaci encefalopatii pourazowej pod postacią bólów głowy, zmian w obrazie rezonansu magnetycznego okolicy czołowej prawej i asymetrii odruchowej lewostronnej w wysokości 25% uszczerbku na zdrowiu. Rokowanie ze względu na stwierdzane w badaniu rezonansu magnetycznego głowy zmiany w okolicy czołowej mózgu są niepewne. Brak kontrolnego badania głowy od 2012 roku utrudnia określenie rokowań na przyszłość. Badany nie leczony neurologicznie od kwietnia 2013 roku z prawidłowym zapisem EEG (k.390-391). Biegły sądowy z dziedziny okulistyki A. Z. w opinii sądowo – lekarskiej z dnia 17 lipca 2016 roku wskazała, iż podwójne widzenie powoda jest wynikiem wypadku z dnia 12 czerwca 2012 roku. Spowodowane jest uszkodzeniem nerwu bloczkowego oka prawego, który unerwia mięsień skośny górny oka prawego. Umiejscowieniem uszkodzenia jest najprawdopodobniej jądro nerwu, które znajduje się w pniu mózgu. Wstrząśnienie pnia mózgu jest wymienione w rozpoznaniu. Nie doszło do całkowitego uszkodzenia tego nerwu ponieważ podwójne widzenie występuje tylko przy skrajnym spojrzeniu w lewo do góry i w lewo na dół. Pourazowe dwojenie może cofnąć się do roku od czasu jego wystąpienia. Od wypadku minęły cztery lata więc dwojenie pozostanie na tym samym poziomie. Ponieważ nie ma podwójnego widzenia przy patrzeniu na wprost, stan taki nie wymaga leczenia operacyjnego ani korekcji okularowej. Okresowe podwójne widzenie stanowi niewątpliwie dolegliwość, nie powoduje jednak ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu. Dlatego stan taki nie ujmują przepisy określające uszczerbek na zdrowiu. Uszczerbek określamy wówczas, gdy występuje znaczne podwójne widzenie przy patrzeniu na wprost. Obiektywnym objawem takiego stanu jest ustawienie oczu w zezie zbieżnym, rozbieżnym lub pionowym przy patrzeniu na wprost. Konieczne jest wówczas zasłanianie jednego oka. W przypadku powoda takich nie ma. Konieczność noszenia okularów na związek u powoda z wadą refrakcji, astygmatyzmem krótkowzrocznym. Wada ta nie jest spowodowana wypadkiem, występował już wcześniej ale nie wymagała korekcji okularowej (k. 417). Biegły sądowy z dziedziny otolaryngologii M. Z. w treści opinii sądowo – lekarskiej z dnia 13 grudnia 2016 roku wskazał, iż po zapoznaniu się z aktami sprawy, dokumentacją medyczną, badaniu podmiotowym i przedmiotowym nie stwierdził u powoda pogorszenia słuchu, mogącego mieć związek z wypadkiem z dnia 12 czerwca 2012 roku i doznanymi w wypadku urazami. W porównaniu z badaniem audiometrycznym wykonanym w dniu 1 sierpnia uzyskano poprawę. Obecnie w badaniu audiologicznym słuch w granicach normy. Na podstawie badania tympanograficznego z dnia 13 grudnia 2016 roku nie stwierdzono stałych następstw urazu z dnia 12 czerwca 2012 roku (k.454-455). Sąd podzielił opinię biegłych. Biegli odpowiedzieli rzeczowo i wyczerpująco na pytania zawarte w tezie dowodowej i jasno uzasadniali swoją opinię. Sąd pominął zawnioskowany przez powoda dowodów z opinii biegłego sądowego z dziedziny psychiatrii, albowiem dwukrotnie mimo wezwania nie stawił się na badanie k.483. Na rozprawie w dniu 19 września 2017 roku wskazał, iż w toku postępowania zmienił adres zamieszkania lecz ta okoliczności nie została zgłoszona do akt sprawy k. 490. Powód również wniósł o zasądzenie kwoty 686,93 zł tytułem zwrotu kosztów wizyt w prywatnym gabinecie neurologicznym i zwrotu kosztów zakupu leków neurologicznych. Na powyższą okoliczność przedłożył stosowne rachunki. Koszty te poniesione zostały w związku z zdarzeniem z dnia 12 czerwca 2012 roku. W myśl art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenie ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Należy podnieść, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. W ocenie Sądu przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy także uwzględnić okoliczności konkretnej sprawy –tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2014 roku wydany w sprawie o sygn. akt I ACa 1386/13 publik. Lex 1458946. Mając powyższe na uwadze oraz zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał, iż kwota 50.000,00 zł jest kwotą adekwatną do nasilenia bólu i cierpienia powoda. Kwota 50.000,00 zł jest kwotą odpowiednią, która kompensuje doznaną krzywdę, nie stanowi kwoty symbolicznej ani rażąco niskiej bądź rażąco wysokiej. Uwzględnia charakter naruszonego dobra, trwałość i uciążliwość skutków powstałego naruszenia. Tym samym dochodzona kwota roszczenia z tytułu zadośćuczynienia jest w ocenie Sądu uzasadniona. Również kwestia odpowiedzialności sprawcy wypadku, w którym powód został poszkodowany nie nasuwała wątpliwości. Odpowiedzialność cywilna sprawcy wypadku objęta była ubezpieczeniem na podstawie umowy zawartej z pozwanym, który co do zasady nie kwestionował przyjęcia swojej odpowiedzialności za zdarzenie z dnia 12 marca 2012 roku. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 50.686,93 zł w tym kwotę 50.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 6 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. W kwocie dochodzonej w pozwie Sąd zasądził również 686,93 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i zakupu leków neurologicznych. Natomiast odnosząc się do daty rozpoczęcia naliczenia odsetek ustawowych od kwoty 686,93 zł to w tym zakresie Sąd przyjął datą początkową od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu tj. 28 stycznia 2014 roku , albowiem wcześniej powód nie wzywał pozwanego do zapłaty wskazanej kwoty. Tym samym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda od kwoty 686,93 zł odsetki ustawowe od dnia 28 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Natomiast w zakresie żądania odsetek ustawowych w sposób wskazany w pozwie to Sąd oddalił powództwo z uwagi na uznanie, iż w zakresie kwoty 686,93 zł to odsetki ustawowe winny być naliczane od dnia 28 stycznia 2014 roku jak również mając na uwadze treść zmiany Ustawy kodeks cywilny z dniem 1 stycznia 2016 roku i wprowadzenia odsetek ustawowych za opóźnienie. Zgodnie z art. 56 Ustawy z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach płatności w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw zgodnie z którym do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Z dniem 1 stycznia 2016 roku na podstawie wskazanej ustawy wprowadzono odsetki ustawowe za opóźnienie (punkt drugi wyroku). O kosztach zastępstwa procesowego powoda Sąd orzekł po myśli art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt.6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokacie i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W ocenie Sądu nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek pełnomocnika powoda o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej stawce minimalnej. Sprawa niniejsza nie miała złożonego charakteru. W sprawie odbyły się cztery rozprawy, na których obecny był substytut pełnomocnika sporządzającego pozew, jedynie na jednym terminie przeprowadzono dowód z przesłuchania. Całokształt tych okoliczności prowadzi do wniosku, iż nie są spełnione przesłanki do przyznania wyższego wynagrodzenia (punkt trzeci wyroku). Sąd na podstawie art. 113 ust.1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Inowrocławiu kwotę 4.371,18 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od ponoszenia których zwolniony powód. Na koszty te składała się opłata sądowa od pozwu w kwocie 2.535 zł i koszt opinii biegłych sądowych w kwocie 1.836,18 zł (punkt czwarty wyroku).

SSR Marcin Sroczyński

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE