Sygn. akt VIII U 2428/17
Decyzją z dnia 23 listopada 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 września 2017 r. odmówił R. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 12 października 2017 r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy, a daty powstania niezdolności nie da się ustalić.
Organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 14 ust. 2 w/w ustawy jeżeli nie ma możliwości ustalenia daty, ani okresu powstania niezdolności, za datę powstania niezdolności przyjmuje się datę zgłoszenia wniosku o świadczenie tj. 7 września 2017 r.
ZUS dodał, że niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała po upływie 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia, ubezpieczenie ustało w dniu 8 października 2014 r., a niezdolność do pracy powstała 7 września 2017 r.
Dlatego też brak jest prawa do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.
Organ rentowy wskazał nadto, że w 10-leciu przypadającym przed dniem zgłoszenia wniosku oraz przed dniem powstania niezdolności do pracy tj. w okresie od 7 września 2007 r. do 6 września 2017 r. ubezpieczony udowodnił wymagany staż pracy.
/decyzja – k. 18 plik IV akt ZUS/
Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca R. C. w dniu 6 grudnia 2017 r. i zaskarżonej decyzji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że niezdolność do pracy powstała po upływie 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia, a ubezpieczenie zdaniem ZUS ustało w dniu 8 października 2014 r. a niezdolność powstała 7 września 2017 r. W konsekwencji ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
/odwołanie – k. 2/
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o odrzucenie odwołania wskazując, iż wnioskodawca nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.
/odpowiedź na odwołanie – k. 4/
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca R. C. urodził się (...) /bezsporne/
Ubezpieczony w dniu 14 lutego 2013 r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy i decyzją z dnia 15 kwietnia 2013 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 10 kwietnia 2013 r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy.
/wniosek – k. 1 – 4 akt ZUS, decyzja – k. 73 akt ZUS/
Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony i Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 25 lutego 2014 r. w sprawie VIII U 2305/13 oddalił odwołanie wnioskodawcy od w/w decyzji.
/wyrok – k. 13/
Ubezpieczony w dniu 29 maja 2014 r. ponownie złożył wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i decyzją z dnia 8 sierpnia 2014 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując w uzasadnieniu, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 lipca 2014 r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy.
/decyzja – k. 39 – 40 akt ZUS/
Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony i Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 30 września 2015 r. w sprawie VIII U 3274/14 oddalił odwołanie wnioskodawcy od w/w decyzji.
/wyrok – k. 20/
R. C. w dniu 7 września 2017 r. złożył wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.
/wniosek – k. 1- 5 plik IV akt ZUS/
Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 12 października 2017 r. uznał, iż wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy i wskazał, że nie da się ustalić daty powstania niezdolności do pracy. U wnioskodawcy rozpoznał otępienie mieszane, organiczne zaburzenia afektywne, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.
/orzeczenie – k. 15 plik IV akt ZUS, opinia lekarska – k. 67 dokumentacji medycznej/
Wnioskodawca odebrał orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS w dniu 30 października 2017 r., co potwierdził osobiście własnoręcznym podpisem. Wraz z orzeczeniem otrzymał pouczenie o sposobie i terminie wniesienia sprzeciwu do Komisji Lekarskiej ZUS. Został także pouczony, iż odwołanie od decyzji ZUS oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących orzeczenia Lekarza Orzecznika, w przypadku niewniesienia od niego sprzeciwu, sąd odrzuci.
/zwrotne poświadczenie odbioru – k. 15a plik IV akt ZUS/
Od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS wnioskodawca nie wniósł sprzeciwu do Komisji Lekarskiej ZUS.
/bezsporne/
Zaskarżoną decyzją z dnia 23 listopada 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 września 2017 r. odmówił R. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 12 października 2017 r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy, a daty powstania niezdolności nie da się ustalić.
Organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 14 ust. 2 w/w ustawy jeżeli nie ma możliwości ustalenia daty, ani okresu powstania niezdolności, za datę powstania niezdolności przyjmuje się datę zgłoszenia wniosku o świadczenie tj. 7 września 2017 r.
ZUS dodał, że niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała po upływie 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia, ubezpieczenie ustało w dniu 8 października 2014 r., a niezdolność do pracy powstała 7 września 2017 r.
Dlatego też brak jest prawa do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.
Organ rentowy wskazał nadto, że w 10-leciu przypadającym przed dniem zgłoszenia wniosku oraz przed dniem powstania niezdolności do pracy tj. w okresie od 7 września 2007 r. do 6 września 2017 r. ubezpieczony udowodnił wymagany staż pracy.
/decyzja – k. 18 plik IV akt ZUS/
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.) oceny niezdolności do pracy, jej stopnia, daty powstania niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy z określonymi okolicznościami, dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu, w ciągu 14 dni od daty doręczenia tego orzeczenia (art. 14 ust. 2a). Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji (art. 14 ust. 3).
Stosownie zaś z treścią art. 477 9 § 3 1 kpc Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenia z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, jeśli osoba zainteresowana nie złożyła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej ZUS i odwołanie oparte jest wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.
W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca, mimo prawidłowego pouczenia, które odebrał w dniu 30 października 2017 r., nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.
Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że odwołanie wnioskodawcy opiera się jedynie za zarzutach o charakterze medycznym – ubezpieczony zakwestionował datę, od której został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, co oznacza iż jest ono niedopuszczalne z uwagi na fakt, że wnioskodawca pomimo prawidłowego pouczenia nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika do Komisji Lekarskiej ZUS.
Należy nadto wskazać, że art. 477 9 § 3 1 kpc wprowadzony ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 121, poz. 1264) oznacza, że możliwość rozpoznania przez Sąd odwołania wniesionego w określonych w nim sprawach uzależniona jest od wyczerpania przez zainteresowanego dwuinstancyjnego trybu orzekania. Niezachowanie tego trybu skutkuje odrzuceniem odwołania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 listopada 2007 r., III AUa 328/07, LEX nr 399971, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2006 r., II UZP 17/05, OSNP 2006/15-16/245/.
W konsekwencji odwołanie wnioskodawcy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 9 § 3 1 kpc odrzucił.
Na marginesie należy wspomnieć, że jeśli wnioskodawca nadal chce ubiegać się o przyznanie prawa renty z tytułu niezdolności do pracy to powinien złożyć sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS do Komisji Lekarskiej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu bądź ponownie złożyć wniosek o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.
odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.
K.K.-W.