UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 maja 2013 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił L. O. prawa do emerytury na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, że odmowa przyznania świadczenia podyktowana jest tym, że do dnia 1 stycznia 1999 r. nie został udowodniony wymagany 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a tylko 11 lat, 2 miesiące i 13 dni albowiem organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił pracy w okresach od 16 marca 1977 do 31 października 1978 r. oraz od 1 września 1987 do 20 czerwca 1988 r.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł L. O.. W uzasadnieniu swego stanowiska wskazał, iż w okresie pracy w Zakładzie (...) (...) w (...) w świadectwie wykonywania pracy szczególnych warunkach z dnia 12 grudnia 2011 r. wykazano, iż wykonywał on prace na stanowisku spawacz – monter c.o. natomiast w dziale II poz. 1 pkt 9 wymieniono jest stanowisko elektromechanik przyrządów i aparatury cieplnej. Odnośnie zaś pracy w okresie od 7 grudnia 1978 r. do 30 listopada 1979 r. w W. Fabryce (...) w (...) obecnie (...) SA to w dniu 4 kwietnia 2013 r. archiwista wystawił odpowiednie świadectwo pracy w szczególnym charakterze. Ubezpieczony ponadto podniósł, że w okresie od 16 marca 1977 do 31 października 1978 r. pracował również w szczególnych warunkach, ale pracodawca nie wykonał ciążącego na nim obowiązku zamieszczenia właściwego stanowiska pracy, a on zaś nie jest w stanie uzyskać prawidłowego świadectwa pracy z tegoż okresu albowiem zakład ten od kilku lat nie istnieje, a dokumentacja została przekazana do nieznanego archiwum, pomimo tego Agencja Rynku Rolnego Oddział Terenowy w O. pozytywnie zaopiniował, że praca ta również była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach. Jednocześnie wnioskodawca wskazał, że w okresie od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. pracował na stanowisku spawacza w Zakładach (...) w B. Oddział w L..

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy w uzasadnieniu podał, że wnioskodawca udokumentował na dzień 1 stycznia 1999 r. okres ubezpieczenia wynoszący 29 lat, 9 miesięcy i 13 dni, lecz udokumentował 10 lat, 2 miesiące i 18 dni okresu pracy w szczególnych warunkach z wymaganych 15 lat. Podniósł jednocześnie, że uznał pracę w szczególnych warunkach okresy zatrudnienia od 4 czerwca 1970 r. do 8 kwietnia 1972 r., od 12 maja 1972 r. do 16 października 1972 r. od 9 grudnia 1974 r. do 1 marca 1975 r., od 6 listopada 1978 r. do 18 listopada 1978 r., i od 1 grudnia 1979 r. do 31 lipca 1987 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dodatkowo podniósł, że za pracę w warunkach szczególnych ze względu na braki formalne dokumentów nie uznał okresów pracy w:

1) Zakładzie Usług (...) (...) w (...) od 1 września 1987 r. do 20 czerwca 1988 r. (9 miesięcy i 20 dni) – bowiem nie wskazano w nim rodzaju wykonywanej pracy na podstawie określonego działu, punktu, i pozycji zarządzenia resortowego,

2) PGR D. Wytwórnia (...) w okresie od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r. – 1 rok, 7 miesięcy, 16 dni - z uwagi na rozbieżności dotyczące zajmowanego przez skarżącego stanowiska, albowiem w przedmiotowym świadectwie prac w warunkach szczególnych wskazano stanowisko spawacza, jednak w zwykłym świadectwie pracy wskazano, iż odwołujący zajmował stanowisko spawacza – ślusarza remontowego, a z legitymacji ubezpieczeniowej wynika stanowisko ślusarz – mechanik.

Dodatkowo organ rentowy w przedmiocie wniosku ubezpieczonego o zaliczenie okresu pracy w Zakładach (...) w B. Oddział w L. na stanowisku spawacza w okresie od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. – 2 lata, podniósł, iż okres ten nie jest udokumentowany świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje;

L. O., urodzony (...), posiada wykształcenie na stanowisku spawacza. Skarżący, jako pracownik młodociany w okresie od 1 września 1968 r. do 20 czerwca 1970 r. pobierał naukę na stanowisko spawacza w Przyzakładowej (...) Szkole Zawodowej przy W. Fabryce (...) w (...) – obecnie (...) S.A. w (...).

(dowód: świadectwo pracy z dnia 25 marca 2013 r., k. 9 akt sprawy)

Wnioskodawca w dniu 9 grudnia 1974 r. rozpoczął pracę w Spółdzielni Pracy (...) na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony samochodu marki S.. Pracę tę L. O. wykonywał do 1 marca 1975 r.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 21 listopada 2011 r., k. 13 akta ZUS plik I- bezsporne)

Następnie wnioskodawca został zatrudniony w Zakładzie (...) (wcześniej (...)) w B. Oddział w L.. U wskazanego pracodawcy odwołujący pracował stale i w pełnym okresie czasu pracy na stanowisku spawacza w okresie od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. Ubezpieczony w tym czasie zajmował się spawaniem elektrycznym i gazowym ogrodzeń, dorabianiem regałów, spawaniem stojaków do przędzy, praca ta zajmowała mu co najmniej 8 godzin dziennie.

(dowód: zeznania świadków: J. D., C. S. k. 44 v – e – protokół k. 46, akta osobowe k. 9 akt sprawy, wniosek i, umowa o pracę z dnia 17 marca 1975 r. k. 14, 15 akta ZUS plik I).

Ubezpieczony w okresie od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r. pracował w szczególnych warunkach będąc zatrudnionym PGR D. Wytwórnia (...) – na stanowisku spawacza – prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym. U wskazanego pracodawcy skarżący trudnił się jedynie pracami spawalniczymi, oraz pracami należącymi do prac przygotowawczych do procesu spawania m.in. odkręcał śrubki, żadnych innych prac np. mechanicznych ze względu chociażby na brak uprawnień nie wykonywał. Ubezpieczony spawał rury (łatał dziury), zajmował się spawaniem dla działu wytwórni pasz. Prace te ubezpieczony wykonywał najczęściej 10 - 12 godzin dziennie zaś w sezonie „martwym” po 8 godzin dziennie. W powyższym zakładzie pracowali tzw. ślusarze - remontowi, ślusarze - mechanicy, którzy zajmowali się wszelkimi naprawami, wymianą części, pracami konserwatorskimi, a pojęcie ślusarz nie funkcjonowało albowiem nie było ono adekwatne do prac, jakimi trudnił się zakład oraz do prac, jakimi trudnił się dany pracownik. Ponadto u pracodawcy nie było typowego pracownika kadrowego, który umiałby ściśle określić, na jakim stanowisku dany pracownik w rzeczywistości pracuje.

(dowód: zeznania świadków: W. S., k. 44 v, R. P. k. 45, e – protokół k. 46, T. Ł. k. 55, e – protokół k. 57 akt sprawy, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 7, akta ZUS plik I).

Jak wynika ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30 listopada 2011 r. L. O. w okresie od 6 listopada 1978 r. do 18 listopada 1978 r. pracował w (...) Spółka Akcyjna Oddział Zakłady (...) na stanowisku ślusarza – spawacza remontowego.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 30 listopada 2011 r., k. 8 akta ZUS plik I - bezsporne).

Odwołujący następnie w okresie od 7 grudnia 1978 r. do 30 listopada 1979 r. świadczył pracę przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym na stanowisku spawacza na rzecz W. Fabryki (...) w (...) – obecnie (...) SA w (...).

(dowód: świadectwo pracy k. 9, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 4 kwietnia 2012 r., k. 24, akta osobowe k. 37, akt sprawy oraz k. 40 akta ZUS plik I - bezsporne).

Ubezpieczony, bezspornie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w szczególnych warunkach będąc zatrudnionym w okresie od 4 czerwca 1970 r. do 8 kwietnia 1972 r., od 12 maja 1972 r. do 16 października 1972 r., od 1 grudnia 1979 r. do 31 sierpnia 1982 r. oraz od 1 listopada 1986 r. do dnia 31 lipca 1987 r. na stanowisku spawacza a następnie w okresie od dnia 1 września 1982 r. do dnia 31 grudnia 1983 r. i od dnia 1 kwietnia 1985 r. do dnia 31 lipca 1986 r. kiedy to wykonywał pracę oczyszczanie ścieków i filtrów otwartych na stanowisku hydraulika, oraz w okresie od dnia 1 stycznia 1984 r. do dnia 31 marca 1985 r. i od dnia 1 sierpnia 1986 r. do dnia 31 października 1986 r. na stanowisku montera instalacji sanitarnych i spawacza będąc zatrudnionym w (...) obecnie (...) S.A. w (...).

(dowód: świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 3 stycznia 2012 r., k. 10, 11, 12 akta ZUS plik I - bezsporne)

Następnie wnioskodawca w okresie od 1 września 1987 r. do 20 czerwca 1988 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę na rzecz Zakładu Usług (...) (...) Sklep (...) w (...) na stanowisku spawacz - monter c.o. kiedy to zajmował się spawaniem rur gazowych, wcinkami.

W okresie tym odwołujący był jednym spawaczem zatrudnionym w powyższym zakładzie i pracował po 10 godzin dziennie. Trudnił się spawaniem rur gazowych, wcinkami, zaś Z. P. przygotowywał elementy do spawania.

(dowód: zeznania świadka Z. P. k. 55 v, e – protokół k. 57, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 12 grudnia 2011 r., k. 9 akta ZUS plik I oraz z dnia 25 marca 2013 r. k.9, k. 29 akt sprawy i k. 39 akt ZUS plik I, umowa o pracę – duplikat – k. 9, 41, sprostowane świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach - akta osobowe k. 41 akta sprawy)

Ubezpieczony, (...) r., osiągnął wiek 60 lat, a na dzień 1 stycznia 1999 r. udowodnił, co najmniej 25 okresów składkowych i nieskładkowych, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, udowodnił ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach tj.:

1) z tytułu zatrudnienia w W. Fabryce (...) w (...), następnie (...) obecnie (...) S.A. w (...)

- od 4 czerwca 1970 r. do 8 kwietnia 1972 r. – 1 rok, 10 miesięcy i 5 dni, ( bezsporne)

- od 12 maja 1972 r. do 16 października 1972 r. – 5 miesięcy i 6 dni, (bezsporne)

- od 1 grudnia 1979 r. do 31 lipca 1987 r. – 7 lat i 8 miesięcy, (bezsporne)

2) od 9 grudnia 1974 r. do 1 marca 1975 r. – z tytułu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...) – 2 miesiące i 24 dni, (bezsporne)

3) od 6 listopada 1978 r. do 18 listopada 1978 r. – z tytułu zatrudnienia w (...) Spółka Akcyjna - 13 dni (bezsporne)

4) od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. – z tytułu zatrudnienia na stanowisku spawacza w Zakładach (...) w B. Oddział L. – 2 lata,

5) od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r. – z tytułu zatrudnienia w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w (...) Wytwórnia (...) w K. na stanowisku spawacza – 1 rok, 7 miesięcy i 16 dni,

6) od 1 września 1987 r. do 20 czerwca 1988 r. – będąc zatrudnionym w Zakładzie Usług (...) (...) Z. P. w (...) na stanowisku spawacza – 9 miesięcy i 20 dni.

We wskazanych spornych okresach ubezpieczony wykonywał prace na stanowisku spawacza, która została wymieniona w wykazie A, dziale XIV, pkt 12 tj. prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U 1983, nr 8, poz. 43 – zwane dalej rozporządzeniem z 1983 r.)

(dowód: dokumenty k. 9, 24, 29, 43, akta osobowe k. 35, 37, 41, zeznania świadków: J. D., C. S. k. 44 v – e – protokół k. 46, W. S., k. 44 v, R. P. k. 45, e – protokół k. 46, T. Ł., Z. P. k. 55 v, e – protokół k. 57, akta ZUS)

Ostatecznie podczas rozprawy z dnia 27 sierpnia 2013 r. pełnomocnik organu rentowego oświadczył, że akceptuje, jako prace w warunkach szczególnych okres pracy ubezpieczonego w okresie od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. oraz od 1 września 1987 r. do 20 czerwca 1988 r. zaś nadal podtrzymał swoje stanowisko wskazując, iż nie uznaje pracy w okresie od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r.za pracę w szczególnych warunkach. (e – protokół – k. 57 – 26:00:00)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje;

Odwołanie wnioskodawcy od decyzji z dnia 22 maja 2013 r. zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tej ustawy.

Wymienione świadczenie przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie nie rozważał zaistnienia przesłanki rozwiązania stosunku pracy, która od 1 stycznia 2013 r. nie jest wymagana.

Z kolei wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983, Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W myśl § 4 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w przedmiotowym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okres pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach (§ 2 ust. 1 i 2 cytowanego rozporządzenia).

Bez wątpienie wnioskodawca osiągnął w dniu (...) r. wiek 60 lat i spełnił przesłanki uprawniające do uzyskania prawo do emerytury, za wyjątkiem 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Dlatego, kwestią sporną, jest czy ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r., osiągnął wymagany 15 –letni okres pracy w szczególnych warunkach.

Sąd orzekający w pełni podziela pogląd Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 lutego 2013 r., (III AUa 1783/12, LEX nr 1293622), w którym to wyroku wskazano, że brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych ze spornego okresu nie przesądza jeszcze o niemożliwości uznania takiej pracy, jako wykonywanej w warunkach szczególnych.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 roku w sprawie III UZP 6/84 (LEX nr 14625), okresy zatrudniania w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) mogą być ustalane w postępowaniu odwoławczym także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy.

W związku z tym Sąd w celu ustalenia, czy wnioskodawca w powyższych okresach faktycznie przez cały czas wykonywał pracę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z przesłuchania świadków oraz przeprowadził dowód z akt osobowych dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego w okresach zakwestionowanych przez organ rentowy a przedłożonych do niniejszej sprawy.

Ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, iż dla oceny, czy skarżący świadczył pracę w szczególnych warunkach nie ma znaczenia nazwa stanowiska, na jakim był zatrudniony, ale to, jakie czynności w rzeczywistości wykonywał ( patrz wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 24 listopada 2010 r., I UK 21/10, LEX nr 619638, z dnia 24 marca 2009 r., I PK 194/08, OSNP 2010/23-24/281, LEX nr 653420).

Do kategorii prac w szczególnych warunkach należą m.in. prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym (wykaz A, dziale XIV, pkt 12 cytowanego rozporządzenia), i właśnie na wykonywanie tych prac wskazuje skarżący.

Dlatego też Sąd I instancji mając na uwadze dokumenty znajdujące się aktach osobowych ubezpieczonego, których treść i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron zaliczył L. O. okres pracy od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. – z tytułu zatrudnienia na stanowisku spawacza w Zakładach (...) w B. Oddział L.. W ocenie Sądu ustalenie to w pełni wynika z wniosku i umowy o pracę z dnia 17 marca 1975 r., w którym zostało jednoznacznie wskazane, że ubezpieczony zostanie zatrudniony na stanowisku spawacza oraz przysługuje mu za każdą godzinę pracy na stanowisku spawacza dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia.

Ustalenia te również zostały potwierdzone zeznaniami przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków J. D. oraz C. S., którzy pracowali wraz z ubezpieczonym w tym samym okresie u powyżej wskazanego pracodawcy. J. D., który ponadto w odniesieniu do pisma przez siebie przedłożonego (k.31) wskazał, że pracując w zakładzie dziewiarskim nie było stanowisko spawacza a jedynie był podział na ogólne stanowiska np. ślusarz mechanik, a w rzeczywistości wykonywał prace spawacza, dlatego też we wskazanym piśmie zawarł sformułowanie, że ubezpieczony pracował na stanowisku ślusarz – mechanik.

Ponadto ostatecznie na skutek uznania podczas rozprawy z dnia 27 sierpnia 2013 r. przez organ rentowy wskazanego okresu za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych, Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do zasadności, iż praca wykonywana przez ubezpieczonego we wskazanym powyżej okresie jest pracą wykonywaną w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu Okręgowego, odmowa przez organ rentowy zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r. z tytułu zatrudnienia w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w (...) Wytwórnia (...) w K. nie znajduje uzasadnienia.

Ubezpieczony zdołał wykazać za pomocą dokumentu w postaci świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych a w szczególności za pomocą dowodów osobowych, że we wskazanym okresie pomimo rozbieżności w określeniu stanowiska pracy, które w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach zostało wskazane, jako spawacz zaś w świadectwie pracy z dnia 16 października 1978 r., jako spawacz ślusarz remontowy a ponadto, jak podnosił organ rentowy w legitymacji ubezpieczeniowej wynika stanowisko ślusarz – mechanik, że wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace spawacza.

Świadkowie, którzy w spornym okresie od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r. pracowali wraz z wnioskodawcą w K. tj. W. S., R. P., T. Ł., w zeznaniach złożonych w toku postępowania wskazali, że wnioskodawca pracując w K. zajmował wyłącznie stanowisko spawacza. Ponadto wnioskodawca prace spawacza wykonywał przez cały dzień i nie miał czasu na wykonywanie innych czynności niezwiązanych ze stanowiskiem, co również została potwierdzone zeznaniami powyżej wskazanych świadków.

W niniejszym spornym okresie należy również rozważyć, czy inne czynności mechaniczne, na które chociażby wskazywał świadek R. P. tj. odkręcanie śrubek mogą zostać zakwalifikowane, jako prace wykonywane w przebiegu spawania. W pojęciu tym mieszczą się wszystkie prace, także niezwiązane z przebiegiem spawania, jednakże stanowiące „pewien ciąg technologiczny umożliwiający osiągnięcie efektu finalnego”( Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2 marca 2012 r., III AUa 103/12, LEX nr 1136102). W tym celu koniecznym było przeprowadzenie dokładnej analizy pracy ubezpieczonego i ustalenie czy mając za zadanie zespawanie określonych części, produktów musiał sobie przygotować w ramach prac pomocniczych – mechanicznych pewien materiał i czy czynności te były niezbędne do dokonania czynności mieszczących się w typowej pracy spawacza i były z nim nierozerwalnie związane.

Sąd orzekający mając na uwadze zeznania przesłuchanych w sprawie świadków stoi na stanowisku, iż L. O. wykonywał czasami również czynności przygotowujące do spawania. W ocenie Sądu II instancji czynności wykonywane przez ubezpieczonego były pracami nierozerwalnie związanymi z typową pracą spawacza i polegały na przygotowywaniu powierzchni – materiału do spawania.

Następnie, również pomimo braku świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych , Sąd ubezpieczonemu pracę w Zakładzie Usług (...) (...) Z. P. w (...) w okresie od 1 września 1987 r. do 20 czerwca 1988 r. wykonywaną na stanowisku spawacza, którą wykonywał stale i w pełnym wymiarze r. zaliczył do pracy w warunkach szczególnych wymienionej w wykazie A, dziale XIV, pkt 12. Argumentem świadczącym za prawidłowością poczynionych przez sąd ustaleń jest treść ewidencji zatrudnienia , które zostało okazane przez świadka Z. P., z której jednoznacznie wynika, że ubezpieczony w tym okresie pełnił funkcje spawacza. Powyższe zostało również potwierdzone w wyniku zatwierdzenia przez Urząd Skarbowy. Ponadto, mając na uwadze fakt, iż organ rentowy uznał ostatecznie podczas rozprawy w dniu 27 sierpnia 2013 r. pracę wykonywaną w powyższym okresie za pracę w warunkach szczególnych, Sąd nie miał żadnych uzasadnionych i racjonalnych podstaw do poczynienia odmiennych ustaleń.

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkim przesłuchanym w sprawie świadków tj. J. D. oraz C. S., W. S., R. P., T. Ł., Z. P., bowiem zeznania te są jasne i logiczne oraz znajdują potwierdzenie w twierdzeniach podnoszonych przez wnioskodawcę oraz po części w dokumentacji zawartej w aktach niniejszej sprawy.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż ubezpieczony zdołał udowodnić, iż przez ponad 15 lat pracował w warunkach szczególnych na stanowisku spawacza. Do okresów stażu pracy w warunkach szczególnych Sąd I instancji zaliczył ubezpieczonemu dodatkowo prace w okresie:

1) od 17 marca 1975 r. do 15 marca 1977 r. – z tytułu zatrudnienia na stanowisku spawacza w Zakładach (...) w B. Oddział L. – 2 lata,

2) od 16 marca 1977 r. do 31 października 1978 r. – z tytułu zatrudnienia w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w (...) Wytwórnia (...) w K. na stanowisku spawacza – 1 rok, 7 miesięcy i 16 dni,

3) od 1 września 1987 r. do 20 czerwca 1988 r. – będąc zatrudnionym w Zakładzie Usług (...) (...) Z. P. w (...) na stanowisku spawacza – 9 miesięcy i 20 dni.

Tym samym odwołujący spełnił przesłanki 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia (...) r. – tj. od dnia osiągnięcia 60 lat i orzekł jak w sentencji wyroku.

Przewodniczący:	SSO Lidia Molenda
Protokolant:	st. sekr. sądowy Katarzyna Krajewska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE