Sygn. akt VII K 104/17
Dnia 20 października 2017 r.
Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny
w składzie:
Przewodnicząca: SSR Jolanta Korkus
Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Chojnacka
po rozpoznaniu w dniach 07.09.2017r., 18.10.2017 r.
sprawy
1. H. W., syna S. i M. z domu S., urodzonego (...) w P.
oskarżonego o to, że:
w dniu 20 grudnia 2016 roku pomiędzy godz. 20:00 a 23:30 w S., przy ulicy (...), gm. S., pow. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. umyślnie dokonał uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki F. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zadawali kopnięcia i uderzenia w karoserię pojazdu oraz w szyby pojazdu powodując uszkodzenie szyby czołowej, wybicie tylnej szyby klapy bagażnika, wgniecenie karoserii tylnego prawego błotnika w okolicy wlewu paliwa powodując straty w łącznej wysokości 2000 złotych na szkodę M. P.
tj. o czyn z art. 288 § 1 kk
2. W. P. , syna M. i J. z domu S., urodzonego (...) w P.
oskarżonego o to, że:
w dniu 20 grudnia 2016 roku pomiędzy godz. 20:00 a 23:30 w S., przy ulicy (...), gm. S., pow. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z H. W. umyślnie dokonał uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki F. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że zadawali kopnięcia i uderzenia w karoserię pojazdu oraz w szyby pojazdu powodując uszkodzenie szyby czołowej, wybicie tylnej szyby klapy bagażnika, wgniecenie łącznej wysokości 2000 złotych na szkodę M. P.
tj. o czyn z art. 288 § 1 kk
1. Oskarżonych H. W. i W. P. uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu wyczerpującego dyspozycję 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza im kary
grzywny w wysokości po 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, przyjmując wartość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia ) złotych,
2. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka obowiązek naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. P. kwoty 1000,00 ( jednego tysiąca) złotych od każdego z oskarżonych
3. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 70,00 ( siedemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków oraz kwoty po 100,00 ( sto) złotych tytułem opłat.
Sygn. akt VII K 104/17
M. P. wraz z żoną A. P. mieszkają w S. na ul. (...). M. P. jest właścicielem samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...).
W dniu 20.12.2016r. około godziny 20:00 w/w samochodem wrócił do domu wraz z żoną. Samochód pozostawił na noc przed domem. Następnego dnia rano około godziny 08:00 jego syn wychodząc do szkoły zauważył, że samochód jest uszkodzony i powiadomił o tym tatę. M. P. wyszedł zobaczyć co się stało. Na zewnątrz stwierdził, że w samochodzie wybita jest tylna szyba, rozbita jest szyba przednia czołowa, a na tylnim prawym błotniku, w okolicy wlewu paliwa widoczne jest wgniecenie karoserii. Ponadto na szybie w tylnich prawych drzwiach pasażera widoczny jest zabłocony ślad obuwia. Taki sam odcisk obuwia widoczny był również na tylniej prawej szybie części bagażowej.
( zeznania M. P. k.104, k.2-3, k. 46-47 , protokół oględzin pojazdu k. 9-10, notatka urzędowa k. 1, umowa k. 6 )
W dniu 20.12.2016 r. oskarżeni W. P. i H. W. spotkali się towarzysko z D. Ś. w Hotelu (...) w S.. Tam spożywali alkohol. Po zakończeniu picia przyjechała po nich samochodem konkubina W. P. – M. K. Panowie wyszli do samochodu. Na parkingu podczas rozmowy W. P. poskarżył się kolegom na M. P., że kiedyś musiał zostać za niego w pracy. Wówczas H. W. stwierdził używając słów wulgarnych, żeby poszli zniszczyć samochód M. P.. D. Ś. odmówił i pozostał z M. K. w samochodzie. Obaj oskarżeni wrócili się w kierunku P. i poszli w stronę miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. W tym czasie M. K. i D. Ś. pojechali w innym kierunku. Po drodze do centrum miasta spotkali na ul. (...) W. P. i H. W. Obaj oskarżeni wsiedli do samochodu i opowiadali, o tym że uszkodzili samochód M. P., m. in. wybili dwie lub trzy szyby.
( wyjaśnienia oskarżonego H. W. k. 27-28, k. 102, k.103, zeznania D. Ś. k. 20 odwrót, k. 108-109)
Wartość powstałych uszkodzeń wyniosła około 2000 złotych.
(zeznania M. P. k. 104, k.2-3, k. 46-47)
Oskarżony W. P. był karany
( karta karna k. 42-43 )
Oskarżony H. W. był karany.
( karta karna k. 45 )
Oskarżony H. W. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że był wówczas po wpływem alkoholu. Kopnął raz czy dwa w w drzwi tylne i błotnik przy wlewie paliwa, ale nie wybił żadnej szyby. Szyby wybił P. przy użyciu jakiejś rurki. Inicjatorem tego zdarzenia był P.. Oskarżony wyraził skruchę i zobowiązał się do pokrycia połowy kosztów naprawy pojazdu.
( wyjaśnienia H. W. k. 27-28, k. 101, k. 103 )
Oskarżony W. P. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że był wówczas po wpływem alkoholu. H. W. namawiał go, aby wybić szyby w samochodzie M. P.. Oskarżony się na to nie zgodził, ale poszedł razem z H. W. do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego. Dobijali się razem do jego drzwi , ale nikt im nie otworzył. Gdy wyszli z posesji H. W. wybił w samochodzie M. P. przednią i tylną szybę. Nie widział, aby W. kopał w samochód. W.miał pretensje do P., o to, że obmówił go na mieście i za to (...) był zły na P..
( wyjaśnienia W. P. k. 30-31, k. 103)
Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego H. W. w części dotyczącej przyznania się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wątpliwości budzą wyjaśnienia oskarżonego co do okoliczności , kto wyszedł z inicjatywą uszkodzenia pojazdu pokrzywdzonego.
Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego W. P., stwierdzając, iż stanowią one wyraz przyjętej przez niego linii obrony. Są one sprzeczne nie tylko z wyjaśnieniami H. W., ale także z zeznaniami D. Ś.. Świadek jest kolegą obu oskarżonych. W wieczór zdarzenia razem spożywali alkohol. Nie ma więc powodu aby bezpodstawnie obciążać obu oskarżonych. Świadek jednoznacznie stwierdził, że gdy obaj oskarżeni wrócili do pojazdu to obaj opowiadali o wspólnym uszkodzeniu pojazdu pokrzywdzonego. W ocenie Sądu zeznania tego świadka są szczere i przekonujące.
Sąd uznał za wiarogodne zeznania pokrzywdzonego M. P. oraz jego żony A. P.. Były one spontaniczne , konsekwentne i logiczne. Wzajemnie się potwierdzały i uzupełniały. Nie ma podstaw , aby kwestionować ich wiarygodność.
Zeznania M. K. nic istotnego do sprawy nie wnoszą.
Pozostały materiał dowodowy nie budzi zastrzeżeń i oskarżeni go nie kwestionowali.
Oskarżeni H. W. i W. P. wyczerpali dyspozycję art. 288 § 1 kk, ponieważ działając umyślnie , wspólnie i w porozumieniu dokonali uszkodzeń pojazdu F. (...) nr rej. (...) na kwotę 2000 złotych. Mimo tego, że każdy z oskarżonych spowodował inne uszkodzenia w pojeździe pokrzywdzonego , obaj obejmowali swoim zamiarem zniszczenie pojazdu.
Przy wymiarze kary w stosunku do Sąd kierował się następującymi względami:
Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonych wyrażający się w wartości wyrządzonej szkody i sposobie działania .
Jako okoliczności obciążające potraktował działanie w stanie nietrzeźwym, wspólnie i porozumieniu , uprzednią karalność oskarżonych, brak naprawienia szkody.
Za okoliczność łagodzącą Sąd poczytał oskarżonemu H. W. częściowe przyznanie się do winy.
Z tych względów Sąd uznał, że 50 stawek dziennych grzywny po 20,00 złotych każda stanowić będzie dla oskarżonych dolegliwość współmierną do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa , która prawidłowo spełni funkcję odwetową kary, a także będzie właściwą reakcją z punktu widzenia prewencji ogólnej i szczególnej.
Z uwagi na brak naprawienia szkody Sąd nałożył na obu oskarżonych obowiązek jej naprawienia w częściach równych.
Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.