Sygn. akt VII K 161/17
Dnia 23 listopada 2017 roku
Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Cisak-Nieckarz
Protokolant: sekr.sądowy Dawid Lesiakowski
przy udziale Prokuratora: xxx
po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 roku sprawy:
1) M. N. , s. M. i B. z d. M., urodz. (...) w P.,
2) F. N. , s. M. i B. z d. M., urodz. (...) w P.,
3) E. S. , s. A. i M. z d. P., urodz. (...) w P.,
oskarżonych o to, że:
W dniu 16 lutego 2017 roku w P. działając wspólnie i w porozumieniu i z dotychczas nieustalonymi mężczyznami wobec których materiały wyłączono odo odrębnego postępowania, brali udział w pobiciu K. M., M. L. i J. G. w ten sposób, że kilkukrotnie uderzali pięściami i kopali po całym ciele pokrzywdzonych w wyniku czego:
K. M. doznał stłuczenia okolicy oczodołu prawego z zasinieniem kącika licznymi wybroczynami okolicy podoczodołowej, wybroczyn podspojówkowych oka prawego, stłuczenia nosa z obrzękiem, stłuczenia małżowiny i okolicy zausznej prawej z zasinieniem, stłuczenia okolicy obojczyka prawego z zasinieniem
M. L. doznał stłuczenia okolicy jarzmowo-oczodołowej lewej z rumieniem postłuczeniowym i zasinieniem w kąciku oka, stłuczenia skroni lewej z obrzękiem, stłuczenia policzka lewego z pasmowatym otarciem naskórka
J. G. doznał stłuczenia okolicy jarzmowej lewej z wybroczynami okolicy podoczodołowej, stłuczenia i otarcia naskórka w centrum policzka lewego
czym spowodowali obrażenia skutkujące naruszeniem czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu Kodeksu Karnego
tj. o czyn art. 158 § 1 kk
1. oskarżonego M. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 158 § 1 kk, przy czym jego opis uzupełnia o stwierdzenie, że pokrzywdzeni zostali narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku opisanego w art. 157 § 1 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk, art. 73 § 2 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat i oddaje go w tym okresie pod dozór kuratora sądowego;
3. na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w liczbie 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;
4. oskarżonego F. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 158 § 1 kk, przy czym jego opis uzupełnia o stwierdzenie, że pokrzywdzeni zostali narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku opisanego w art. 157 § 1 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w liczbie 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;
5. oskarżonego E. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 158 § 1 kk, przy czym jego opis uzupełnia o stwierdzenie, że pokrzywdzeni zostali narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku opisanego w art. 157 § 1 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w liczbie 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;
6. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 133,41 zł (sto trzydzieści trzy złote czterdzieści jeden groszy) tytułem zwrotu wydatków oraz od M. N. kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych, od F. N. i E. S. kwoty po 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem opłat.
Sygn. akt VII K 161/17
(ograniczone w trybie art. 424 § 3 kpk)
Prokuratura Rejonowa w Piotrkowie Tryb. oskarża:
1. M. N. ,
2. F. N. ,
3. E. S. ,
oskarżonych o to, że:
W dniu 16 lutego 2017 roku w P. działając wspólnie i w porozumieniu i z dotychczas nieustalonymi mężczyznami wobec których materiały wyłączono odo odrębnego postępowania, brali udział w pobiciu K. M., M. L. i J. G. w ten sposób, że kilkukrotnie uderzali pięściami i kopali po całym ciele pokrzywdzonych w wyniku czego:
K. M. doznał stłuczenia okolicy oczodołu prawego z zasinieniem kącika licznymi wybroczynami okolicy podoczodołowej, wybroczyn podspojówkowych oka prawego, stłuczenia nosa z obrzękiem, stłuczenia małżowiny i okolicy zausznej prawej z zasinieniem, stłuczenia okolicy obojczyka prawego z zasinieniem
M. L. doznał stłuczenia okolicy jarzmowo-oczodołowej lewej z rumieniem postłuczeniowym i zasinieniem w kąciku oka, stłuczenia skroni lewej z obrzękiem, stłuczenia policzka lewego z pasmowatym otarciem naskórka
J. G. doznał stłuczenia okolicy jarzmowej lewej z wybroczynami okolicy podoczodołowej, stłuczenia i otarcia naskórka w centrum policzka lewego
czym spowodowali obrażenia skutkujące naruszeniem czynności narządów ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu Kodeksu Karnego
tj. o czyn art. 158 § 1 kk
Zgromadzony materiał dowodowy dał podstawy do przypisania oskarżonym zarzucanego im czynu. Czyn ten wyczerpuje dyspozycję art. 158 § 1 kk, wymagał tylko uzupełnienia, iż pokrzywdzeni, w wyniku zdarzenia zostali narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku z art. 157 § 1 kk, na co wskazują tak okoliczności zdarzenia, jak i opinia biegłego, który wprost wskazał na takie narażenie.
Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu. Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności za następstwa działania, co stanowi odstępstwo od zasady indywidualizacji odpowiedzialności karnej. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić, który z nich spowodował konkretne następstwa, ale pod warunkiem, że każdy możliwość ich nastąpienia przewidywał albo mógł przewidzieć /postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2009 r., IV KK 14/09, Prok. i Pr.-wkł. 2009, nr 11-12, poz. 6/. Sprawczym udziałem w bójce lub pobiciu - nie zaś jedynie podżeganiem lub pomocnictwem do popełnienia czynu zabronionego - jest nawet "zagrzewanie" bijących się do kontynuowania bójki lub pobicia /zob. A. Lisowski, Przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu. Orzecznictwo Sądu Najwyższego, Toruń 1996, s. 206; A. Zoll (w:) Kodeks karny..., red. A. Zoll, t. 2, s. 394/. Jeśli zatem "dana osoba włącza się do zajścia na prośbę jednego z jego uczestników, to biorąc następnie aktywny udział w bójce lub pobiciu (jak w tej sprawie), popełnia własne przestępstwo i odpowiada za występek z art. 158 kk w formie dokonanej, nie zaś tylko za udzielenie pomocy do popełnienia tego przestępstwa. Jest ono bowiem dokonane nawet wtedy, gdy udział w zajściu polega jedynie na słownym zagrzewaniu do walki, lub np. na podawaniu narzędzi służących do atakowania strony przeciwnej" /wyrok SA w Katowicach z dnia 26 marca 1996 r., II AKa 16/96, OSA 1998, z. 2, poz. 13/. W realiach tej sprawy udział i aktywność każdego z oskarżonych polegająca na zadawaniu ciosów, zostały udowodnione, bo wskazują na to tak zeznania pokrzywdzonych, jak i wyjaśnień oskarżonych. W realiach tej sprawy, tak liczba napastników, miejsce w jakim rozegrało się zdarzenie, liczba pokrzywdzonych to suma okoliczności wpływających na stopień niebezpieczeństwa zdarzenia. Rodzaj obrażeń pokrzywdzonych, skoncentrowanych w okolicach głowy, wskazują na możliwość przewidywania stopnia niebezpieczeństwa zdarzenia, w którym uczestniczyli oskarżeni.
Oskarżeni są osobami zdatnymi do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżeni są zdolni do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajdują się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonych lub ich winę.
Czyn oskarżonych cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Oskarżeni w sposób świadomy i zawiniony wzięli udział w pobiciu pokrzywdzonych, a niebezpieczeństwo zdarzenia mogli przewidzieć.
Kary 6 miesięcy pozbawienia wolności (M. N.) oraz 70 stawek dziennych grzywny (F. N., E. S.) są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanego im czynu, a uwzględniają:
a/ jako okoliczności obciążające:
- rodzaj obrażeń, jakich doznali pokrzywdzeni, skoncentrowanie obrażeń w okolicach głowy,
- wielość pokrzywdzonych,
- uprzednia karalność (M. N.);
b/ jako okoliczności łagodzące:
- uprzednia niekaralność F. N., E. S.,
- młody wiek – sprawcy młodociani.
Należy zaznaczyć, że zastosowana wobec oskarżonych F. N. oraz E. S. sankcja w postaci grzywny, to kara podlegająca efektywnemu wykonaniu, stanowi zatem realną dolegliwość, jaka dotknie sprawcę pozostawiając go w przekonaniu negatywnej oceny czynu, którego się dopuścił. Przy kształtowaniu wysokości grzywny (jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł) Sąd miał na uwadze treść art. 53 § 2 kk i 33 § 3 kk. Sąd sięgnął po karę o charakterze wolnościowym i najłagodniejszą w katalogu kar, zamiast do kary pozbawienia wolności (a taką sankcję przewiduje art. 158 § 1 kk), bo taką możliwość daje aktualnie (po 1 lipca 2015r.) dyrektywa określona w art. 37a kk. Płynie z niej wyraźny prymat kar wolnościowych, bo przecież daje możliwość (alternatywę) orzeczenia kary grzywny, czy ograniczenia wolności nawet wtedy, gdy możliwości takiej nie daje konkretny przepis prawa materialnego części szczególnej Kodeksu karnego i pozakodeksowych przepisów karnych (tak w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw). Co do powodów, dla których ustawodawca daje prymat kar wolnościowych w tym miejscu wypada się tylko odwołać do obszernego uzasadnienia projektu wspomnianej ustawy nowelizującej. W realiach tej sprawy należy wskazać przede wszystkim na młody wiek oskarżonych oraz fakt ich niekaralności.
Inaczej orzeczono w stosunku do M. N., który mimo młodego wieku, wchodził w przeszłości w konflikt z prawem (vide: karta karna). Z tego powodu, wobec tego oskarżonego sięgnięto po sankcję właściwą dla przepisu art. 158 § 1 kk. W ocenie Sądu, nie ma jednak podstaw do izolacyjnego oddziaływania na postawę oskarżonego – sprawcy młodocianego, a jedynie słusznym rozwiązaniem jest surowe napiętnowanie jego występku, oraz orzeczenie obok kary pozbawienia wolności także grzywny oraz dozoru kuratora sądowego. Okres próby wyznaczono, tak aby zweryfikować, na ile zachowanie oskarżonego będące przedmiotem zainteresowania w tej sprawie jest incydentalne.
W oparciu o treść art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 133,41 zł tytułem zwrotu wydatków obejmujących:
opłaty przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości po 30 zł,
ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym po 13,33 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./),
wynagrodzenie biegłego chirurga po 90,08 zł..
Opłaty w wysokości po 140 złotych wymierzono oskarżonym E. S. i F. N. na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (teks jednolity Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). Natomiast w stosunku do oskarżonego M. N. w kwocie 220 zł. – na podstawie art. 2 ust 1 pkt 2 i art. 3 ust 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (teks jednolity Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).