UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 lipca 2016 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej J. S. (1) kwoty 2.675,06 złotych wraz z należnymi odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, nie wyższymi jednakże od dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, obliczonymi od kwoty 2.610,00 zł za okres od dnia 13 lipca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż swoje roszczenie wywodzi z umowy pożyczki zawartej z pozwaną J. S. (1), na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną: 3.900,00 zł, którą miała zwrócić w dwunastu miesięcznych ratach w wysokości po 325,00 zł każda, płatnych od następnego miesiąca, w którym zawarto umowę oraz kosztami działań windykacyjnych. W związku z brakiem spłat przez pozwaną poszczególnych rat pożyczki, powód w dniu 25 stycznia 2016 r. wezwał listownie pozwaną do zapłaty zaległych rat, a następnie w dniu 21 marca 2016 r. złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Tym samym niezapłacona część należności stała się wymagalna z dniem 27 kwietnia 2016 r., zgodnie z § 6 ust. 1 łączącej strony umowy. Powód wskazał, iż na poczet spłaty zadłużenia, pozwana dokonała wpłat na łączną kwotę 1 300,00 zł, z czego na kapitał zaksięgowana została kwota 1 290,00 zł, zaś kwota w wysokości 10,00 zł - na koszty działań windykacyjnych.

Na kwotę żądaną pozwem składa się: kapitał w wysokości 2 610,00 zł, odsetki karne naliczone od kapitału od dnia następnego po dniu postawienia wierzytelności w stan wymagalności do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w sprawie w wysokości 55,06 zł oraz koszty działań windykacyjnych – korespondencji wysłanej listem poleconym w wysokości 10,00 zł.

(pozew – k. 2-4)

Nakazem zapłaty z dnia 14 listopada 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1176482/16 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie, uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k. 5-v)

Pozwana J. S. (1), działająca poprzez pełnomocnika – męża J. S. (2), zaskarżając powyższy nakaz zapłaty w całości, wniosła od niego sprzeciw, w którym domagała się oddalenia powództwa. W uzasadnieniu sprzeciwu wskazała, iż od wielu lat, również obecnie, leczy się psychiatrycznie, ma stany depresyjne i przyjmuje silne leki psychotropowe. Pozwana przyznała, iż należność żądana pozwem wynika z umowy z dnia 14 września 2015 r. o numerze 15 (...), niemniej jednak wskazała, iż w momencie podpisywania tej umowy, znajdowała się w na tyle słabym stanie psychicznym, który zdecydowanie wyłączył świadome powzięcie decyzji oraz wyrażenie woli, wobec czego, zgodnie z art. 82 k.c. przedmiotowa umowa pożyczki jest nieważna. Dodatkowo pozwana wskazała, iż wysoce prawdopodobne jest, iż w ogóle nie dostała pieniędzy z tytułu powyższej umowy, bowiem nie kojarzy takiej sytuacji, zaś dokumentu umowy nie posiada.

(sprzeciw od nakazu zapłaty wniesiony przez pozwaną – k. 9-9-v)

Postanowieniem z dnia 23 grudnia 2016 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie, wobec skutecznego wniesienia przez pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty i utraty mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty w całości, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie z dnia 23 grudnia 2016 r. – k. 15-v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 września 2015 roku pomiędzy J. S. (1) (pożyczkobiorcą) i (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (pożyczkodawcą), zawarta została umowa pożyczki o numerze (...)(...), na podstawie której J. S. (1) udzielona została pożyczka w kwocie całkowitej 3 900,00 zł.

Zgodnie z zapisem § 4.1. łączącej strony umowy, pożyczkobiorca zobowiązany był zwrócić pożyczkodawcy Całkowitą kwotę pożyczki w ten sposób, że wpłaci kwotę wynoszącą 3.900,00 zł w 12 miesięcznych równych ratach w wysokości 325,00 zł każda w terminach wskazanych w harmonogramie spłaty, stanowiącym załącznik do niniejszej umowy.

Zgodnie z zapisem § 6.1. umowy w razie zwłoki Pożyczkobiorcy z zapłatą dwóch pełnych rat pożyczki w terminach, o których mowa § 4.2 umowy i wskazanych w harmonogramie spłaty, Pożyczkodawca może wypowiedzieć umowę pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, po uprzednim bezskutecznym listownym wezwaniu Pożyczkobiorcy do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Po skutecznym upływie terminu wypowiedzenia, Pożyczkodawca ma prawo dochodzić od Pożyczkobiorcy całości niespłaconych należności, wynikających z niniejszej umowy oraz domagać się od Pożyczkobiorcy zapłaty odsetek karnych za opóźnienie w zapłacie wszelkich kwot należnych Pożyczkodawcy.

Zgodnie z zapisem § 6.5. umowy w przypadku opóźnienia w spłacie którejkolwiek z rat pożyczki, Pożyczkodawca może w czasie trwania umowy podjąć działania windykacyjne, obejmujące w szczególności: wezwania do zapłaty wysyłane listami zwykłymi i listami poleconymi […]

niesporne, a nadto: umowa pożyczki – k. 26-30 akt

Pismem z dnia 25 stycznia 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., w związku ze zwłoką w spłacie rat pożyczki, wezwała J. S. (1) do zapłaty zaległości w kwocie 325,00 zł oraz poinformowała, iż zgodnie z zapisami Umowy pożyczki, kwota zadłużenia uległa zwiększeniu o koszty niniejszego wezwania w wysokości 10,00 zł.

niesporne, a nadto: wezwanie do zapłaty – k. 31 akt

Pismem z dnia 21 marca 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wypowiedziała J. S. (1) umowę pożyczki zwartą w dniu 14 września 2015 r., w którym to piśmie pożyczkodawca wskazał także, iż po bezskutecznym upływie 30-dniowego terminu wypowiedzenia, cała kwota pożyczki wraz z odsetkami karnymi za zwłokę stanie się wymagalna.

niesporne, a nadto: wypowiedzenie umowy pożyczki wraz z dowodem nadania – k. 32- 33 akt

Pismem z dnia 21 marca 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. skierowała do J. S. (1) ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty zadłużenia wymagalnego na dzień 21 marca 2016 r. w wysokości 670,00 zł (w tym: kapitał w kwocie 660,00 zł, koszty korespondencji 2 w kwocie 10,00 zł).

niesporne, a nadto: ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania – k. 34- 35 akt

J. S. (1) leczyła się w Centrum (...) przy ulicy (...) w G.; w okresie od dnia 05.02.2016 r. do dnia 04.03.2016 r. przebywała w (...) G. S., natomiast w okresie od 15.03.2016 r. do dnia 10.6.2016 r. przebywała na Oddziale Dziennym Psychiatrycznym Centrum (...) w G.. Po przeprowadzonym w dniu 12 lipca 2017 r. badaniu specjalistycznym – biegli z zakresu psychiatrii i psychologii nie stwierdzili u opiniowanej J. S. (1) choroby psychicznej ani obniżenia funkcji poznawczych pierwotnego – o charakterze upośledzenia umysłowego czy wtórnego – o charakterze otępienia. Pozwana nie jest też ubezwłasnowolniona częściowo ani całkowicie.

niesporne, nadto: zaświadczenia lekarskie – k. 10-12-v, opinia sądowa psychologiczno-psychiatryczna z dnia 12.07.2017 r. – k. 46-50, protokół rozprawy z dn. 4.01.2018 r.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia powyższego stanu faktycznego, który był niesporny pomiędzy stronami, Sąd dokonał na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się również na dowodzie z zeznań pozwanej J. S. (1), uznając te zeznania za wiarygodne, spójne i zgodne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Pozwana nie kwestionowała, iż łączyła ją z powodem umowa pożyczki, na podstawie której otrzymała wskazaną w tej umowie kwotę pieniężną, jak również nie kwestionowała ciążącego na niej obowiązku zwrotu tej kwoty wraz z należnymi odsetkami i kosztami podjętych działań windykacyjnych, a tym samym ostatecznie nie kwestionowała żądania pozwu tak, co do zasady, jak i wysokości.

Pozwana, zaskarżając wydany w niniejszej sprawie w elektronicznym postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty, zarzucała wprawdzie, iż w chwili podpisywania przedmiotowej umowy, znajdowała się w na tyle słabym stanie psychicznym, iż wyłączona została jej świadomość w zakresie powzięcia decyzji i wyrażenia woli, czyniąc przedmiotową umowę pożyczki nieważną w świetle przepisów art. 82 k.c., niemniej jednak z przedłożonej do akt sprawy opinii sądowej psychologiczno-psychiatrycznej, która sporządzona została na zlecenie Sądu Okręgowego w Gdańsku do sprawy o sygn. akt I Ns 154/17 o ubezwłasnowolnienie, biegli nie stwierdzili u pozwanej choroby psychicznej. Ponadto pozwana nie wykazała żadnymi innymi środkami dowodowymi by w chwili zawarcia przedmiotowej umowy była w stanie wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli. Tym samym, w świetle całokształtu okoliczności niniejszej sprawy, powyższe zarzuty pozwanej, nie zostały uwzględnione przez Sąd, a nadto – wobec poczynionych ustaleń - należało przyjąć, iż żądana pozwem kwota, w całości znajduje odzwierciedlenie w zaoferowanym przez powoda materiale dowodowym.

W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Wskazać należy, iż roszczenie powoda znajduje swoje normatywne podstawy w treści przepisu art. 720 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, iż pozwana z tytułu łączącej ją z powodem umowy pożyczki, zobowiązana była do zwrotu na rzecz powoda, całkowitej kwoty udzielonej pożyczki wraz z odsetkami i kosztami podjętych działań windykacyjnych, w wysokości żądanej pozwem, jak również nie było wątpliwe, to że roszczenie pozwu nie zostało skutecznie zakwestionowane przez pozwaną, tak co do zasady jak i wysokości.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 720 k.c. Sąd zasądził od pozwanej J. S. (1) na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 2.675,06 zł, zaś na podstawie art. 481 § 1, 2 i 2 ¹k.c. zasądził również odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, nie wyższe jednakże od dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie, obliczone od kwoty 2 610,00 zł od dnia 13 lipca 2016 r. do dnia zapłaty (zgodnie z żądaniem pozwu) – czemu dał wyraz w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na postawie art. 108 § 1 k.p.c. i stosownie do wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu, obowiązek poniesienia kosztów niniejszego postępowania w całości spoczął na stronie pozwanej, która sprawę przegrała, stąd też Sąd zasądził od pozwanej J. S. (1) na rzecz powoda kwotę 34,34 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, na co składa się: kwota 34,00 złotych tytułem opłaty sądowej oraz kwota 0,34 złotych tytułem opłaty manipulacyjnej poniesionej w ramach postępowania elektronicznego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE