UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 lipca 2016r. Sąd Okręgowy w (...) w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w R. przeciwko M. K. i (...)
sp. z o.o. w B. o zapłatę, na skutek zarzutów pozwanych od nakazu zapłaty, utrzymał w całości w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w (...)
z dnia 22 października 2015r., (...) w stosunku do pozwanego M. K. (pkt I), uchylił w całości nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w (...) z dnia 22 października 2015r., (...) w stosunku
do pozwanego (...)sp. z o.o. w B. i powództwo oddalił w całości (pkt II), zasądził od pozwanego M. K. na rzecz powoda Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w R. kwotę 2.491,00 zł tytułem dalszych kosztów procesu (pkt III) oraz zasądził
od powoda Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w R. na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w B. kwotę 9.580,00 zł tytułem kosztów procesu (pkt IV).

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją powód w części, tj. w zakresie jego punktów II, IV
i III w części co do niezasądzenia na rzecz powoda kwoty 2.491,00 zł tytułem dalszych kosztów procesu solidarnie także od (...)” Sp. z o.o. z siedzibą w B., wnosząc jego zmianę w zakresie punktu II wyroku poprzez utrzymanie w całości w mocy nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w (...) z dnia
22 października 2015r., (...) w stosunku do pozwanego (...)Sp. z o.o. w B., w zakresie punktu IV wyroku poprzez uchylenie tego punktu wyroku w całości oraz w zakresie punktu III wyroku poprzez zasądzenie solidarnie od pozwanych
na rzecz powoda kwoty 2.491,00 zł tytułem dalszych kosztów procesu. Ewentualnie powód wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w (...), Wydział VI Gospodarczy z dnia
20 lipca 2016r., wydanego w sprawie o sygn. akt VI GC w zaskarżonej części i przekazanie
w tym zakresie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie
od pozwanego (...) Sp. z o.o. Sp. k. w B. na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa, według norm przepisanych, z uwzględnieniem obu instancji.

Zaskarżonym postanowieniom zawartym w w/w wyroku powód zarzucił:

1) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c., polegające na:

- błędnej ocenie dowodu z zeznań świadka, J. K. (1), w zakresie w jakim Sąd I instancji nie dał wiary tym zeznaniom i uznał, że umowa handlowa z 2014r. nie miała
na celu zwiększenie limitu kupieckiego o kwotę 150.000,00 zł i nie było powodów
dla których uprzednio udzielony limit kupiecki miał zostać zwiększony, podczas
gdy świadek wyraźnie wskazał, że rozwiązanie polegające na zwiększeniu limitu kupieckiego
z 2011r. było wolą stron i przedstawił okoliczności uzasadniające zwiększenie istniejącego limitu w czerwcu 2014r.;

- błędnej ocenie dowodu z zeznań świadka P. S. i nieprzyjęciu,
że ich treść świadczy o fakcie poręczenia przez (...) za cały dług M. K. w stosunku do powoda, podczas gdy z zeznań świadka wynika, że pozwana spółka poręczyła za całość zobowiązań M. K. wynikających z umowy handlowej z 2011r.;

- błędnej ocenie zeznań świadka L. M. poprzez przyjęcie, że nie miał
on szerszej wiedzy w sprawie, podczas, gdy świadek ten potwierdził fakt zabezpieczania przez spółkę działalności M. K., m. in. poprzez poręczenie umowy i kredytu bankowego;

- błędnej ocenie zeznań świadka J. K. (2) w zakresie, w jakim Sąd I instancji
nie dał wiary tym zeznaniom i uznał, że umowa handlowa z 2014r. nie miała na celu zwiększenie limitu kupieckiego o kwotę 150.000,00 zł i według świadka umowa z 2014r. nie obowiązywała, podczas gdy świadek wyraźnie wskazał, że umowa z czerwca 2014r. była skutecznie zawarta,
a intencją stron umowy było zwiększenie istniejącego limitu kupieckiego M. K., co było uzasadnione większą ilością i skalą inwestycji realizowanych przez pozwanego w 2014r.;

- błędnej ocenie dowodu z zeznań pozwanych M. K. i A. K.
i przyjęciu, że zeznania te są wiarygodne co do twierdzenia, że umowa handlowa z 2011r. dotyczyła wyłącznie budowy W. T. w O., która została w całości z powodem rozliczona, podczas gdy z treści tej umowy nie wynika, ażeby miała dotyczyć konkretnej inwestycji, a z zeznań pozostałych świadków, w szczególności J. K. (1) i J. K. (2) jasno wynika, że umowa z 2011r. miała zabezpieczać całość zobowiązań M. K. w stosunku do powoda wynikających z nabywania materiałów budowlanych
na potrzeby wszystkich realizowanych przez pozwanego inwestycji;

- błędnej ocenie dowodu z zeznań powoda J. R. w zakresie, w jakim Sąd I instancji nie dał wiary tym zeznaniom i uznał, że umowa handlowa z 2011r. nie dotyczyła

konkretnej inwestycji, podczas gdy z treści tej umowy nie wynika, ażeby miała dotyczyć konkretnej inwestycji, a z zeznań pozostałych świadków, w szczególności J. K. (1)
i J. K. (2) jasno wynika, że umowa z 2011r. miała zabezpieczać całość zobowiązań M. K. w stosunku do powoda wynikających z nabywania materiałów budowlanych na potrzeby wszystkich realizowanych przez pozwanego inwestycji;

2) sprzeczność ustaleń Sądu z materiałem dowodowym zebranym w sprawie polegającą na:

- błędnym ustaleniu, że towary zamawiane przez pozwanego M. K.,
w oparciu o umowę handlową z dnia 8 kwietnia 2011r., dostarczane były na inwestycję realizowaną przez pozwanego w O. pod nazwą W. T., podczas gdy z treści umowy nie wynika, ażeby dotyczyła ona konkretnej inwestycji, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że umowa dotyczyła wszystkich zobowiązań M. K. niezależnie od budowy, z którą były związane;

- błędnym ustaleniu, że w dniu 30 maja 2014r. doszło do zawarcia umowy handlowej pomiędzy powodem, pozwanym M. K. i M. H., podczas gdy do ostatecznego zawarcia umowy nigdy nie doszło, co M. K. potwierdził, przedkładając powodowi swoją wersję umowy bez podpisu M. H. z adnotacją „nie doszła do skutku;

- błędnym ustaleniu, że w umowie handlowej z dnia 3 czerwca 2014r. nie było wymogu poręczenia weksla przez (...) Sp. z o,o., podczas gdy z zeznań świadków oraz strony powodowej jasno wynika, że powód był zainteresowany udzieleniem takiego poręczenia, jednak spółka (...) nie chciała odpowiadać powyżej kwoty wcześniejszego poręczenia;

- nieustaleniu, że umowa handlowa z dnia 3 czerwca 2014r. była kontynuacją umowy
z dnia 8 kwietnia 2011r., podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego,
w szczególności zeznań świadków, J. K. (1), J. K. (2) oraz zeznań strony powodowej jasno wynika, że intencją stron obu umów było przyznanie M. K. w czerwcu 2014r. dodatkowego limitu kupieckiego w kwocie 150.000,00 zł ponad otrzymane wcześniej 300.000 zł, tj. łącznie 450.000 zł;

- błędnym ustaleniu, że w ramach umowy handlowej z dnia 3 czerwca 2014r. pozwany otrzymywał materiały budowlane na potrzeby budowy (...) A. w B., podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadków i informacji
o kontrahencie (...) wynika, że w 2014r. pozwany realizował co najmniej 7 inwestycji
o dużej skali, w tym także inwestycję w O. (W. T.), co świadczy o tym,
że materiały dostarczane mu w tym czasie przeznaczone były nie tylko na budowę (...) A.;

3) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 232 k.p.c. poprzez przyjęcie, że powód
nie udowodnił zasadności swojego roszczenia w stosunku do (...)Sp. z o.o.
w B., podczas gdy biorąc pod uwagę całokształt materiału dowodowego oraz okoliczności sprawy powód wykazał, że za należności objęte wekslem z dnia
8 kwietnia 2011r. winna odpowiadać także pozwana spółka;

4) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niewskazanie przez Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku wszystkich faktów, które Sąd uznał za udowodnione, wszystkich dowodów, na których się oparł, a w szczególności przyczyn dla których odmówił wiarygodności określonym dowodom, w szczególności dowodom z zeznań świadków, J. K. (1), J. K. (2) oraz strony powodowej;

5) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 496 k.p.c. poprzez uchylenie w całości nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w (...) z dnia 22 października 2015r., (...) w stosunku do pozwanego, (...) Sp. z o.o. w B. i oddalenie powództwa w tym zakresie, podczas gdy całokształt materiału dowodowego oraz okoliczności sprawy wskazują, że za należności objęte wekslem
z dnia 8 kwietnia 2011r. winna odpowiadać także pozwana spółka, co oznacza, że wyżej wymieniony nakaz zapłaty powinien zostać utrzymany w mocy także w stosunku do (...) Sp. z o.o.;

6) naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 98 i 100 k.p.c. polegające na zasądzeniu
od powoda na rzecz pozwanego (...) Sp. z o.o. w B. kosztów procesu, podczas gdy mając na uwadze błędne rozstrzygnięcie podjęte przez Sąd I instancji i zasadność zarzutów niniejszej apelacji koszty postępowania, w tym koszty zastępstwa procesowego, winny zostać zasądzone w tym zakresie na rzecz powoda;

7) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 366 § 1 i 2 k.c. poprzez przyjęcie, że pozwany,(...) Sp. z o.o. B. nie jest zobowiązany solidarnie do zapłaty na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem
w niniejszej sprawie, podczas gdy biorąc pod uwagę całokształt materiału dowodowego
oraz okoliczności sprawy powód wykazał, że za należności objęte wekslem z dnia
8 kwietnia 2011r. winna odpowiadać także pozwana spółka;

8) naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 65 k.c. poprzez błędne przyjęcie,
że podpisanie przez powoda i M. K. umowy handlowej z dnia 3 czerwca 2014r. nie stanowiła rozszerzenia limitu kupieckiego przyznanego pozwanemu M. K. umową handlową z 2011r. i w związku z tym (...)
Sp. z o.o. w B. nie odpowiada za zobowiązania wynikające z umowy z 2011r., podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego i okoliczności sprawy wynika, iż intencją stron umowy z 2014r. było zwiększenie przyznanego uprzednio pozwanemu limitu kupieckiego o 150.000,00 zł, tj. do kwoty 450.000,00 zł, a za należności objęte wekslem z dnia 8 kwietnia 2011r. winna odpowiadać także pozwana spółka;

9) naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 6 k.c. poprzez przyjęcie, że powód
nie udowodnił zasadności swojego roszczenia w stosunku do (...) Sp. z o.o. w B., podczas gdy biorąc pod uwagę całokształt materiału dowodowego oraz okoliczności sprawy powód wykazał, że za należności objęte wekslem z dnia
8 kwietnia 2011r. winna odpowiadać także pozwana spotka.

W odpowiedzi na apelację pozwany, pismem z dnia 4 października 2017r., wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego,
w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Strony po przeprowadzeniu pertraktacji ugodowych w toku postępowania apelacyjnego - na rozprawie apelacyjnej w dniu 7 listopada 2017r. - zawarły ugodę, zgodnie z którą pozwany zobowiązał się zapłacić na rzecz powoda kwotę 100.000,00 zł na zaspokojenie wszelkich roszczeń powoda dochodzonym w niniejszym postępowaniu, w terminie do dnia 15 listopada 2017r. wskazując, iż obowiązek ten został zabezpieczony ustanowieniem na rzecz powoda hipoteki umownej na nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Bydgoszczy prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) do kwoty 100.000,00 zł.

Jednocześnie strony ustaliły, że pozwany nie będzie dochodził od powoda zapłaty
z tytułu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w (...), Wydział VI Gospodarczy, z dnia 20 lipca 2016r. w sprawie
(...) a ponadto strony ustaliły, że koszty procesu pomiędzy nimi, w tym koszty zastępstwa procesowego, znoszą się wzajemnie za I i II instancję.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Wyrok w zaskarżonej części, tj. w zakresie jego punktu II i IV podlega uchyleniu, postępowanie zaś w tym zakresie - umorzeniu.

Stosownie bowiem do treści art. 386 § 3 k.p.c., jeżeli pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd drugiej instancji uchyla wyrok oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie. W myśl art. 355 § 1 k.p.c., Sąd wydaje postanowienie
o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

W niniejszej sprawie strony zawarły ugodę wyczerpującą wszelkie roszczenia powoda, dlatego też wydanie wyroku w zaskarżonej części stało się zbędne.

Wobec powyższego, na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE