Dnia 9 marca 2018 roku
Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu w Wydziale VI Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Monika Małasiak
Protokolant: p.o. stażysty Agata Jarzynka
przy udziale przedstawiciela z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych radcy prawnego H. K.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2018r.
sprawy T. W., syna P. i K. z domu K., ur. (...) w Z.
obwinionego o to, że:
W okresie od lipca 2017 r. do sierpnia 2017 r. w P., przy ulicy (...), T. W. będąc prezesem zarządu (...) S. A. udaremniał przeprowadzenie kontroli w zakresie „prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego”; „Ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wypłacanie tych świadczeń oraz dokonywanie rozliczeń z tego tytułu”; „Prawidłowość i terminowość opracowywania wniosków o świadczenia emerytalne i rentowe”; „Wystawianie zaświadczeń lub zgłaszanie danych dla celów ubezpieczeń społecznych”; w ten sposób, że pomimo doręczenia wezwań do przedłożenia dokumentów z dnia 20.07.2017 r., 25.07.2017 r., 28.07.2017 r., nie przedłożył wymaganych do kontroli dokumentów i tym samym utrudnił przeprowadzenie kontroli
tj. o wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. „ O systemie ubezpieczeń społecznych” (tj. z dnia 15 września 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 1778)
1. Uznaje obwinionego za winnego wykroczenia z art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. „ O systemie ubezpieczeń społecznych” (tj. z dnia 15 września 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 1778) popełnionego w sposób wyżej opisany i za to na podstawie art. 98 ust. 1pkt 3 w/w ustawy wymierza mu karę grzywny w wysokości 3.000 (trzy tysiące złotych)
2. Na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. w zw. z § 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenie (Dz. U. z 2001 r. Nr 118, poz. 1269) i w zw. z art. 1 i 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. O opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wymierza mu opłatę w kwocie 300 (trzysta) złotych.
/-/ SSR Monika Małasiak
W dniu 24 maja 2017r. wystawione zostało upoważnienie dla P. K. i K. P. do przeprowadzenia kontroli w (...) S.A. w zakresie między innymi prawidłowości i rzetelności obliczania składek. Kontrola miała trwać 18 dni roboczych.
W dniu 18 lipca 2017r. w siedzibie (...). w P. na ul. (...) of godz. 8:30 miało miejsce przesłuchanie T. W. w związku z kontrolą wszczętą w (...) S.A. O godzinie 9:24 T. W. odmówił udzielania odpowiedzi na dalsze pytania, gdyż jak poinformował o godzinie 10:00 miał inne spotkanie. T. W. odmówił podpisania protokołu przesłuchania i poinformował, że jeszcze tego samego dnia zadzwoni i poda, kiedy dalsze przesłuchanie będzie możliwe.
W dniu 18 lipca 2017r. T. W. nie skontaktował się jednak z inspektorami kontroli, nie odbierał od nich połączeń bądź też je odrzucał.
Wobec powyższego w dniu 20 lipca 2017r. zostało wysłane wezwanie do przedłożenia dokumentów, które zostało odebrane przez osobę upoważnioną do reprezentowania spółki w trakcie kontroli J. S.. W wezwaniu określono, że przedłożone mają być materialne dowody wykonywania pracy przez trzy wymienione w tym piśmie osoby, a także listy płac J. M. za okres od dnia 1 stycznia 2017r. do dnia 30 czerwca 2017r.
W dniu 25 lipca 2017r. T. W. nie przedłożył wymaganych dokumentów, wobec czego wystosowano kolejne wezwanie do przedłożenia dokumentów na dzień 28 lipca 2017r. W wyznaczonym terminie T. W. nie stawił się i nie przedłożył wymaganej dokumentacji. W tym samym dniu T. W. oświadczył, że nie może dokończyć przerwanego przesłuchania, gdyż przebywa na urlopie i nie wie, kiedy będzie mógł to przesłuchanie kontynuować.
W dniu 28 lipca 2017r. wysłano do T. W. kolejne wezwanie do przedłożenia dokumentów na dzień 29 sierpnia 2017r. Wezwanie zostało odebrane w dniu 10 sierpnia 2017r. T. W. nie zareagował na wezwanie.
Wezwania wysyłane były na adres zamieszkania T. W. i adres siedziby spółki (...) S.A.
W dniu 30 sierpnia 2017r. wystosowano wobec T. W. wezwanie do stawienia się w dniu 15 września 2017r. celem przeprowadzenia czynności wyjaśniających. T. W. nie stawił się.
W okresie od lipca 2017 r. do sierpnia 2017 r. w P., przy ulicy (...), T. W. będąc prezesem zarządu (...) S. A. udaremniał przeprowadzenie kontroli w zakresie „prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego”; „Ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wypłacanie tych świadczeń oraz dokonywanie rozliczeń z tego tytułu”; „Prawidłowość i terminowość opracowywania wniosków o świadczenia emerytalne i rentowe”; „Wystawianie zaświadczeń lub zgłaszanie danych dla celów ubezpieczeń społecznych” w ten sposób, że pomimo doręczenia wezwań do przedłożenia dokumentów z dnia 20.07.2017 r., 25.07.2017 r., 28.07.2017 r., nie przedłożył wymaganych do kontroli dokumentów i tym samym utrudnił przeprowadzenie kontroli.
T. W. jest synem P. i K. z domu K., ur. (...) w Z.. T. W. jest prezesem zarządu (...) S. A. T. W. figuruje w K..
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:
- zeznań świadków: K. P. (k. 68-69), P. K. (k. 68-69)
- dokumentów: notatki służbowej wraz z załącznikami (k. 4-25), karty karnej (k.28-30, k. 50-53)
Obwiniony nie był przesłuchiwany w toku czynności wyjaśniających, jak również nie stawił się na rozprawę, w związku z czym Sądowi nie jest znane jego stanowisko w sprawie.
Podstawą ustaleń faktycznych było zeznania świadków: K. P. i P. K.. Zeznania te były logiczne, jasne, spójne wzajemnie i zgodne ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami. Świadkowie zeznawali na okoliczności kontroli, którą mieli przeprowadzić, a zeznania znalazły potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach. Sąd nie dostrzegł żadnych powodów, by kwestionować wiarygodność zeznań K. P. i P. K..
Podstawą ustaleń faktycznych były także zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów. Dokumenty te zostały sporządzone przez upoważnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji i nie budziły żadnych wątpliwości Sądu co do wiarygodności.
Sąd zważył, co następuje:
T. W. został obwiniony o to, że w okresie od lipca 2017 r. do sierpnia 2017 r. w P., przy ulicy (...), T. W. będąc prezesem zarządu (...) S. A. udaremniał przeprowadzenie kontroli w zakresie „prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego”; „Ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wypłacanie tych świadczeń oraz dokonywanie rozliczeń z tego tytułu”; „Prawidłowość i terminowość opracowywania wniosków o świadczenia emerytalne i rentowe”; „Wystawianie zaświadczeń lub zgłaszanie danych dla celów ubezpieczeń społecznych”; w ten sposób, że pomimo doręczenia wezwań do przedłożenia dokumentów z dnia 20.07.2017 r., 25.07.2017 r., 28.07.2017 r., nie przedłożył wymaganych do kontroli dokumentów i tym samym utrudnił przeprowadzenie kontroli tj. o wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. „ O systemie ubezpieczeń społecznych” (tj. z dnia 15 września 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 1778)
Wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. „O systemie ubezpieczeń społecznych” popełnia ten, kto jako płatnik składek albo osoba obowiązana do działania w imieniu płatnika udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał obwinionego za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie 98 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998r. „O systemie ubezpieczeń społecznych” (Dz. U. z 2009r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) wymierzył mu karę grzywny w kwocie 3000 zł.
Sąd uznał zatem, że obwiniony okresie od lipca 2017 r. do sierpnia 2017 r. w P., przy ulicy (...), T. W. będąc prezesem zarządu (...) S. A. udaremniał przeprowadzenie kontroli w zakresie „prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego”; „Ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wypłacanie tych świadczeń oraz dokonywanie rozliczeń z tego tytułu”; „Prawidłowość i terminowość opracowywania wniosków o świadczenia emerytalne i rentowe”; „Wystawianie zaświadczeń lub zgłaszanie danych dla celów ubezpieczeń społecznych”; w ten sposób, że pomimo doręczenia wezwań do przedłożenia dokumentów z dnia 20.07.2017 r., 25.07.2017 r., 28.07.2017 r., nie przedłożył wymaganych do kontroli dokumentów i tym samym utrudnił przeprowadzenie kontroli . Zdaniem Sądu ignorując wezwania obwiniony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.
Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze dyrektywy ustawowego wymiaru kary zawarte w art. 98 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy jak i wskazania z art. 33 k.k.
Sad nie dostrzegł szczególnych okoliczności łagodzących. Okolicznością obciążającą jest natomiast wysoka społeczna szkodliwość czynu obwinionego. Nie może być tak, że osoba, która winna poddać się kontroli ze strony Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wezwania takie lekceważy i uniemożliwia przeprowadzenie tej kontroli. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył także wielokrotną karalność obwinionego za przestępstwa.
Mając na uwadze powyższe oraz ustawowe granice zagrożenia Sąd uznał, iż kara grzywny w wysokości 3.000 zł jest w pełni adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu obwinionego.
Tak ukształtowana kara w ocenie Sądu nie przekracza stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości, spełniając jednoczenie tak dyrektywy prewencji generalnej, jak i indywidualnej.
O kosztach Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku, mając na uwadze, zawartą w art. 118 § 1 k.p.w. zasadę ponoszenia kosztów postępowania przez osobę ukaraną. Brak było w ocenie Sądu podstaw do zwolnienia z tego obowiązku obwinionego.
/-/ SSR Monika Małasiak