UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2016 roku powódka Krajowy Rejestr Długów Biuro (...) spółka akcyjna z siedzibą we W. wniosła do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu V. I. o zapłatę kwoty 1.373, 14 zł oraz kosztów postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, że w dniu 22 kwietnia 2015 roku strony w ramach prowadzonych działalności gospodarczych zawarły umowę o współpracy na czas określony, na mocy której miała ona świadczyć usługi określone w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych, natomiast pozwany zobowiązał się do uiszczania miesięcznego abonamentu oraz opłat dodatkowych określonych cenniku. Powódka podała, że z uwagi na świadczone pozwanemu usługi wystawiła faktury VAT, jednak należności z nich wynikające nie zostały uregulowane. Dodatkowo powódka w rozpoznawanej sprawie dochodzi kwoty 170, 61 zł stanowiącej równowartość kwoty 40 euro jako stałej rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

W dniu 8 września 2016 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W złożonym sprzeciwie, w którym przedmiotowy nakaz zaskarżony w całości, pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. Pozwany podniósł, że pismem z dnia 24 sierpnia 2014 roku doręczonym powódce w dniu 28 sierpnia 2015 roku wypowiedział umowę o współpracy, stąd powinna ona ulec rozwiązaniu z końcem listopada 2015 roku, nie zaś z końcem marca 2016 roku. Pozwany zwrócił uwagę, że powódka nalegała na odwołanie wypowiedzenia i zmianę warunków poprzedniej umowy, jednak nie przystał na tego rodzaju propozycje. Zaznaczył, że po wysłaniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kontaktowali się z nim pracownicy powódki z ofertą, że jeżeli wycofa wypowiedzenie zaproponowane zostaną mu nowe, lepsze warunki współpracy, jednak nie wyraził zgody na taką zmianę. Pozwany podał, że mimo takiej postawy otrzymał informacje o zmianie pakietu i nowej opłacie abonentowej, następnie dowiedział się, że umowa nie została wypowiedziana z uwagi na wyrażenie przez niego zgody na cofnięcie tego rodzaju oświadczenia woli i akceptacje nowych warunków. W konsekwencji pozwany ponownie wysłał oświadczenie o wypowiedzeniu umowy.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2017 roku powódka podniosła, że pozwany wprawdzie złożył w dniu 24 sierpnia 2015 roku oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, jednak następnie w drodze przeprowadzonych negocjacji telefonicznych, dokonał cofnięcia złożonego oświadczenia. Powódka zwróciła uwagę, że odwołanie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy nie jest zmianą umowy, stąd nie wymaga szczególnej formy, może nastąpić w dowolny sposób dostatecznie ujawniający wole zapobieżenia skutkom odwoływanego oświadczenia.

W piśmie z dnia 8 września 2017 roku pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie podkreślając, że skoro aneks zawarty miał zostać w trakcie rozmowy telefonicznej, nie jest wiążący.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany V. I. jest obywatelem Ukrainy, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych.

Dowód:

−: informacja (...) k. 85,
−: kserokopia dowodu osobistego k. 86.

W dniu 22 kwietnia 2015 roku pozwany – V. I. zawarł z Krajowy Rejestr Długów Biuro (...) spółką akcyjną z siedzibą we W. umowę w ramach której uzyskiwał możliwość korzystania z usług Krajowego Rejestru Długów zgodnie z opisem usług oraz cennikiem stanowiącym załącznik do umowy. Strony ustaliły, że określona w cenniku opłata miesięczna za korzystanie z pakietu wynosi 300 zł.

Umowa zawarta została na czas nieokreślony. Z tytułu umowy klient ponosi opłatę miesięczną za prawo korzystania z systemu (...) w ramach Serwisu Ochrony (...), która nalicza jest co miesiąc przez cały okres obowiązywania umowy niezależnie od ilości logowań klienta do systemu (...) oraz opłaty za wykonane przez (...) usługi gdy klient dokonana zlecenia usług płatnych lub zleci usługi przekraczające bezpłatne limity. Wszelkie wskazane w umowie kwoty są kwotami netto do których należy doliczyć podatek VAT. Umowa może zostać rozwiązana przez każdą ze stron w formie pisemnej pod rygorem nieważności z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Klient zobowiązany jest do dostarczenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy na adres siedziby (...). Wszelkie zmiany umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności w postaci aneksu podpisanego przez obi strony, za wyjątkiem przypadków gdzie umowa wskazuje możliwość dokonania zmian w inny sposób.

Dowód:

−: umowa z dn. 22.04.2015 r. k. 50-54.

Pozwany V. I. w okresie od 23 kwietnia 2015 roku do 16 czerwca 2015 roku logował się jako klient Krajowego Rejestru Długów Biura (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W., pobierając również informacje gospodarcze. Pozwany uiszczał na rzecz powódki należności wynikające z wystawionych mu na podstawie umowy z dnia 22 kwietnia 2015 roku faktur VAT.

Dowód:

−: informacje o logowaniu k. 65-66,
−: wydruk z systemu k. 99.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2015 roku pozwany oświadczył powódce, że dokonuje wypowiedzenia umowy o współpracy zawartej dnia 22 kwietnia 2015 roku z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia według warunków określonych w umowie. Pismo to zostało odebrane przez pełnomocnika pocztowego spółki w dniu 28 sierpnia 2015 roku.

Dowód:

−: wypowiedzenie z dn. 24.08.2015 r. k. 82-84.

W dniu 31 sierpnia 2015 roku przedstawicielka powódki skontaktowała się telefonicznie z pozwanym zwracając się o podanie przyczyn złożonego wypowiedzenia umowy. Pozwany wyjaśnił, że usługi objęte umową nie są mu potrzebne. W odpowiedzi pracownica podała, że ma dla pozwanego propozycje zmiany warunków zawartej umowy. Zwróciła uwagę na usługę, która nie wymaga logowania i sprawdzania, polegającą na przekazaniu jednorazowo bazy kontrahentów, którzy zostaną przez spółkę sprawdzeniu. Podała, że usługa ta jest bezpłatna. Pozwany w trakcie rozmowy telefonicznej wskazywał, że nie potrzebuje tego typu usług, ewentualnie skontaktuje się w razie wystąpienia takiej potrzeby ze spółką. Pracownica spółki poinformowała pozwanego, że jest możliwość obniżenia abonamentu do kwoty 160 zł miesięcznie. Pozwany ponownie zaznaczył, że nie jest w tej chwili zainteresowany. Pracownica wyjaśniła pozwanemu, że z uwagi na dokonane wypowiedzenie przez okres trzech miesięcy będzie musiał uiszczać opłatę abonamentową, która wyniesie łącznie 900 zł. W odpowiedzi, po rozmowie na temat kwestii okresu wypowiedzenia ustalonego w umowie, pozwany zwrócił się o możliwość uiszczania opłaty 160 zł w okresie wypowiedzenia, na co pracownica odparła, że koniecznym jest wycofanie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Ostatecznie pozwany zgodził się na zmianę. Następnie pracownica spółki rozpoczęła odczytywanie formuł dotyczących wycofania oświadczenia o wypowiedzeniu umowy w tym potwierdziła dane prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej. Pozwany potwierdził cofnięcie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, jeżeli będzie to związane z obniżeniem kosztów. Kolejno pracownica spółki rozpoczęła odczytywanie formuł dotyczących przyjęcia w ramach umowy zawartej pomiędzy stronami pakietu DEBIUT z abonamentem w wysokości 160 zł miesięcznie, co pozwany zaakceptował.

Dowód:

−: nagranie na płycie CD k. 71, 93,
−: przesłuchanie pozwanego V. I. k. 119.

W dniu 31 sierpnia 2015 roku pracownik powódki - Krajowy Rejestr Długów Biuro (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. przesłała pozwanemu V. I. wiadomość mailową w której potwierdziła wycofanie przez niego wypowiedzenia umowy o zmianę aktualnego pakietu w umowie z dnia 22 kwietnia 2015 roku na pakiet (...) Debiut zgodnie z załączonym cennikiem, gdzie miesięczna opłata będzie wynosić 160 zł.

Sporządzony został aneks do umowy łączącej powódkę oraz pozwanego z datą zawarcia określoną na dzień 31 sierpnia 2015 roku. Zgodnie z § 1 aneksu zmianie ulec miał pkt I pkkt 1 poprzez otrzymanie brzmienia, iż w ramach umowy klient uzyskuje możliwość skorzystania z usług (...) w ramach pakietu (...) Debiut w cenie 160 zł netto. Zgodnie z § 4 aneksu strony ustalają, że postanowienia aneksu obowiązują od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu w którym powódka otrzyma poprawnie podpisany aneks. Powódka dopuszczała możliwość rejestracji aneksu przesłanego przez klienta w formie elektronicznej lub za pośrednictwem faksu.

Dowód:

−: wiadomość mailowa k. 31, 67-68, 87,
−: aneks k. 32-34, 69-70,
−: cennik k.35.

W dniu 2 listopada 2015 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT tytułem opłaty abonamentowej (...) za okres od 1 października 2015 roku do 31 października 2015 roku na kwotę 196, 80 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 12 listopada 2015 roku.

W dniu 1 grudnia 2015 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT tytułem opłaty abonamentowej (...) za okres od 1 listopada 2015 roku do 30 listopada 2015 roku na kwotę 196, 80 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 11 grudnia 2015 roku.

W dniu 4 stycznia 2016 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT tytułem opłaty abonamentowej (...) za okres od 1 grudnia 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku na kwotę 196, 80 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 14 stycznia 2016 roku.

W dniu 2 lutego 2016 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT tytułem opłaty abonamentowej (...) za okres od 1 stycznia 2016 roku do 31 stycznia 2016 roku na kwotę 196, 80 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 11 lutego 2016 roku.

W dniu 1 marca 2016 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT tytułem opłaty abonamentowej (...) za okres od 1 lutego 2016 roku do 29 lutego 2016 roku na kwotę 196, 80 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 11 marca 2016 roku.

W dniu 1 kwietnia 2016 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT tytułem opłaty abonamentowej (...) za okres od 1 marca 2016 roku do 31 marca 2016 roku na kwotę 196, 80 zł z terminem płatności ustalonym na dzień 11 kwietnia 2016 roku.

Dowód:

−: faktur k. 55-60.

Pismem z dnia 17 grudnia 2015 roku pozwany oświadczył powódce, że dokonuje wypowiedzenia umowy o współpracy zawartej dnia 22 kwietnia 2015 roku (zmienionej aneksem z dnia 31 sierpnia 2015 roku) z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia według warunków określonych w umowie. Pismo to zostało odebrane przez pełnomocnika pocztowego spółki w dniu 23 grudnia 2015 roku.

Dowód:

−: wypowiedzenie umowy z dn. 17.12.2015 r. k. 36, 88-90.

Pismem z dnia 4 maja 2016 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty należności wynikajacych z faktur VAT w łącznej w kwocie 1.180, 80 zł oraz obciążającej go równowartości kwoty 40 euro na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych z dnia 8 marca 2013 roku.

Dowód:

−: wezwanie do zapłaty k. 61-64.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione częściowo.

W rozpoznawanej sprawie powódka dochodziła zapłaty wynagrodzenia za świadczone na rzecz pozwanego usługi w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych oraz wymianie danych gospodarczych na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy o współprace, a nadto równowartości 40 euro tytułem stałej rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

Podstawą żądania pozwu stanowiła więc umowa o świadczenie usług, o której mowa w przepisie art. 750 k.c., a do której zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie z treścią art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W myśl natomiast art. 735 § 1 k.c. jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Mając na uwadze żądanie powódki, wskazać należy, iż podstawę prawną powództwa stanowił również art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Zgodnie z przywołanym przepisem wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzające miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 tejże ustawy - z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki w wysokości odsetek za zwłokę określanej na podstawie art. 56 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie oraz nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie albo wezwaniu. Zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (obowiązującej od dnia 1 stycznia 2016 roku) do transakcji handlowych zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Wątpliwości Sądu nie budziło bowiem, iż żądanie powódki oparte było na transakcji handlowej, która miała mieć miejsce w 2014 roku.

Pozwany kwestionując żądanie pozwu podniósł, że wypowiedział zawartą z powódkę umowę o współpracy pismem doręczonym spółce w dniu 28 sierpnia 2015 roku, stąd uległa ona rozwiązaniu z końcem listopada 2015 roku.

Przechodząc do rozważań merytorycznych wskazać należy, że w okolicznościach sprawy w istocie bezspornym pozostawało zawarcie pomiędzy stronami umowy o współpracy z dnia 22 kwietnia 2015 roku. Podkreślenia wymaga, że zgodnie z jej treścią mogła być rozwiązania przez każdą ze stron w formie pisemnej pod rygorem nieważności z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Istotnym jest również, że zgodnie z jej szczegółowymi warunkami wszelkie zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności w postaci aneksu podpisanego przez obie strony, za wyjątkiem przypadków gdzie umowy wskazuje możliwość dokonania zmian w inny sposób.

Dokonując oceny sformułowanego przez powódkę żądania obejmującego wynagrodzenie za okres od listopada 2015 do kwietnia 2016 roku zauważyć należy, że pismem odebranym przez powodową spółkę w dniu 28 sierpnia 2015 roku pozwany dokonał wypowiedzenia zawartej umowy z zachowaniem określonego w niej trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że po otrzymaniu przez spółkę wskazanego oświadczenia woli, pracownik powódki skontaktował się telefonicznie z pozwanym celem ustalenia przyczyn złożonego wypowiedzenia oraz zaproponowania zmiany warunków umowy prowadzącej do obniżenia wynagrodzenia do kwoty 160 zł za miesiąc świadczenia usług. Podkreślenia wymaga, że z nagrania znajdującego się na płycie CD wynika, iż pozwany początkowo wielokrotnie informował, że nie jest zainteresowany kontynuowaniem współpracy, gdyż usługa nią objęta nie jest mu potrzebna w kontekście prowadzonej działalności gospodarczej i generuje dodatkowe koszty, dopiero zaś po przypomnieniu przez pracownika spółki, że koniecznym będzie uiszczanie przez niego wynagrodzenia również w okresie wypowiedzenia umowy, zdecydował się on skorzystać z przedstawionej mu oferty. Zwrócić należy uwagę, iż w tym właśnie celu - sprowadzającym się do obniżenia należnego spółce wynagrodzenia, pozwany ostatecznie zgodził się na wycofywanie złożonego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. W istocie pozwany bowiem nie chciał kontynuować współpracy z powódką, zaś złożenie oświadczenia w przedmiocie wycofania dokonanego wypowiedzenia oraz dokonania zmiany warunków umowy było podyktowane wskazywanym przez pracownika powódki obniżeniem kosztów związanych z łączącym strony stosunkiem zobowiązaniowym.

W konsekwencji, w tym właśnie świetle, należy oceniać składane przez pozwanego oświadczenia woli. Zauważyć bowiem należy, że jak wskazane zostało na wstępie rozważań, zmiany umowy wymagały formy pisemnej – pod rygorem nieważności. Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 76 zd. 1 k.c. jeżeli strony zastrzegły w umowie, że określona czynność prawna między nimi ma być dokonana w szczególnej formie, czynność ta dochodzi do skutku tylko przy zachowaniu zastrzeżonej formy. Oznacza to, że dokonane w trakcie rozmowy telefonicznej ustalenia w przedmiocie takiej zmiany – co zakresu świadczonych usług co prowadziło do obniżenia wynagrodzenia należnego powódce, nie były prawnie doniosłe. Innymi słowy zmiana warunków umowy, aneks zawarty w trakcie rozmowy telefonicznej przeprowadzonej w 31 sierpnia 2015 roku z uwagi na niezachowanie przewidzianej umową formy zastrzeżonej pod rygorem nieważności, należy uznać za nieważne.

Zaznaczenia wymaga, że oświadczenie o cofnięciu wypowiedzenia umowy w świetle art. 60 k.c. nie wymagało szczególnej formy, jedynie, jak się przyjmuje, wymagało zgody drugiej strony, jeżeli odwoływane oświadczenie już do niej dodarło. Jednocześnie art. 65 kc wymaga, iż oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje (§ 1.), a w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (§ 2.).

Istotnym dla oceny skutków tego oświadczenia jest uwzględnienie, że było ono nierozerwalnie związane z mającą mieć miejsce zmianą warunków umowy, w tym właśnie celu miało zostać złożone. Pozwany bowiem złożył wypowiedzenie tylko z tego względu, że miało mieć ono charakter warunkowy, pozwalający na dokonanie następnie korzystnej dla niego zmiany warunków umowy. Oznacza to, że gdyby celem stron nie było zawarcie następczo aneksu do umowy obniżającego kwotę obciążającego go wynagrodzenia, pozwany z pewnością nie złożyłby oświadczenia woli w przedmiocie wycofania wypowiedzenia umowy, gdyż jak wynika z całokształtu okoliczności w istocie nie był zainteresowany kontynuowaniem współpracy z powódką, co potwierdza fakt, że następnie złożył kolejne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy.

Mając na uwadze powyższe, uwzględniając całokształt okoliczności sprawy oraz cel składanych oświadczeń woli, w ocenie Sądu za nieskuteczne należy uznać również złożone przez pozwanego oświadczenie o cofnięciu wypowiedzenia umowy. Skoro bowiem z uwagi na niezachowanie formy pisemnej zastrzeżonej pod rygorem nieważności niewątpliwie za nieważne należy uznać zawarcie aneksu, skutków prawnych nie może wywołać również ściśle powiązane z nim oświadczenie, którego cel złożenia, znajdowałoby uzasadnienie jedynie w przypadku gdyby do zmiany warunków doszło.

Oznacza to, że pismem odebranym przez powódkę z dnia 28 sierpnia 2015 roku pozwany skutecznie skorzystał z uprawnienia umownego, co doprowadziło do jej wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia. W związku z powyższym stosunek zobowiązaniowy łączący strony uległ rozwiązaniu ze skutkiem na dzień 30 listopada 2015 roku, co oznacza, że powódka zasadnie domaga się wynagrodzenia ujętego w fakturze z dnia 2 listopada 2015 roku obejmującej okres od dnia 1 października 2015 roku do 31 października 2015 roku (zgodnie z żądaniem w kwocie 196, 90 zł) oraz w fakturze z dnia 1 grudnia 2015 roku obejmującej okres od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia 30 listopada 2015 roku – zgodnie z żądaniem w kwocie 196, 90 zł.

Przechodząc do dalszych rozważań, zauważyć należy, że pozwany niewątpliwie opóźnił się w zapłacie wynagrodzenia należnego powódce jako stronie transakcji handlowej, która spełniła przewidziane nią świadczenie, w konsekwencji uzyskała ona uprawnienie do domagania się odsetek przewidzianych w art. 7 ust. 1, w dalszej zaś kolejności na podstawie art. 10 ust. 1 przywołanej ustawy do żądania równowartości kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzające miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne – co w okolicznościach niniejszej sprawy stanowiło kwotę 170, 61 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalić należało, iż powództwo okazało się uzasadnione w łącznej kwocie 564, 21 zł, obejmującej należności wynikające z wystawionych za okres od października do listopada faktur VAT (393, 80 zł) oraz stałą rekompensatę za koszty odzyskiwania należności w kwocie 170, 06 zł.

Z tych względów Sąd orzekł jak w pkt I oraz II sentencji wyroku.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie Sąd oparł się na treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Podstawą ustalenia stanu faktycznego było także ocenione jako wiarygodne, jasne i logiczne przesłuchanie pozwanego. Sąd pominął dowód z zeznań świadka O. I., uznając, że w świetle dokonanych ustaleń nie miałby on istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a jego przeprowadzenie prowadziłby do nieuzasadnionego przedłużenia jej rozpoznawania.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione albo stosunkowo rozdzielone. W związku z oddaleniem powództwa nad kwotę 3. 407, 04 zł Sąd ustalił, że powódka wygrała postępowanie w 41 %, natomiast pozwany w 59 %. Na koszty powódki złożyła się opłata od pozwu – 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego – 360 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. z 2015 r. poz. 1804). Natomiast na koszty pozwanego złożyła się opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego – 360 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).Biorąc pod uwagę powyższe, powódka była zobowiązana zwrócić koszty w kwocie 222, 43 zł, natomiast pozwany w kwocie 166, 87 zł. W konsekwencji wzajemnego zniesienia się kosztów w części, powódka obowiązana jest zwrócić na rzecz pozwanego kwotę 55, 56 zł.

Przewodniczący:	SSR Rafał Sieradzki
Protokolant:	Aldona Kołakowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE