Sygn. akt V Ka 1680/17
Ł. G. (1) został oskarżony o to, że:
I. w dniu 4 kwietnia 2017 r. około godz. 16.40 w miejscowości W. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód marki R. (...) nr rej. (...), czym nie zastosował się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 miesięcy, orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kutnie sygn. akt II W 1217/16 z dnia 28 grudnia 2016 r., tj. o czyn z art. 244 k.k.,
II. w dniu 15 kwietnia 2017 r. około godz. 7.50 w K. na drodze K-60a, prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. (...) nr rej. (...), czym nie zastosował się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 miesięcy, orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kutnie sygn. akt II W 1217/16 z dnia 28 grudnia 2016 r., tj. o czyn z art. 244 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 9 października 2017 r. w sprawie sygn. akt 509/17 oskarżony Ł. G. (1) został uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 4 kwietnia 2017 r. około godz. 16.40 w miejscowości W. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód marki R. (...) nr rej. (...), czym nie zastosował się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 miesięcy, orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kutnie sygn. akt II W 1217/16 z dnia 28 grudnia 2016 r., wyczerpującego dyspozycję art. 244 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 37a k.k. i art. 33 § 1 i 3 k.k. skazany na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 30 złotych każda oraz obciążony kosztami sądowymi w kwocie 370 złotych.
Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator, zarzucając brak rozstrzygnięcia w zakresie drugiego z zarzutów zawartych w akcie oskarżenia i wnosząc o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja okazała się zasadna.
Oskarżonemu zarzucono aktem oskarżenia popełnienie dwóch przestępstw z art. 244 k.k. Sąd Rejonowy wprawdzie ujawnił na rozprawie materiał dowodowy dotyczący obu czynów zarzucanych Ł. G. (2), jednak wyrokiem rozstrzygnął jedynie w przedmiocie zarzutu I., całkowicie pomijając zarzut II., który nie został nawet wpisany do komparycji. W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy wskazał, że było to wynikiem przeoczenia (jak można przypuszczać – spowodowanego faktem, iż opis czynu II. znajdował się na drugiej stronie aktu oskarżenia). Nie można jednak uznać – jak postuluje Sąd I instancji – że konwalidacja powyższego błędu może nastąpić przez wyłączenie sprawy w zakresie czynu II. do odrębnego postępowania i następnie wydanie wyroku łącznego.
Należy podzielić pogląd skarżącego, że tego rodzaju błąd musi skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania w całości przez Sąd I instancji.
Oskarżyciel publiczny postawił Ł. G. (2) w akcie oskarżenia dwa zarzuty popełnienia czynu z art. 244 k.k., wobec czego, przy braku jakichkolwiek uzasadnionych podstaw do wyłączenia jednego z tych czynów do odrębnego postępowania, zarzuty te winny być rozpoznane łącznie. Fakt, iż w komparycji wyroku został umieszczony tylko jeden z zarzutów, nie zmienia tego, że w rzeczywistości oskarżenie obejmowało dwa czyny. Przepisanie treści zarzutów z aktu oskarżenia do części opisowej wyroku jest czynnością stricte techniczną i brak jednego z nich mógłby zostać uzupełniony w drodze sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej, co jednak było zbędne w sytuacji, gdy w części dyspozytywnej nie zamieszczono w ogóle rozstrzygnięcia co do pominiętej w opisie części oskarżenia. Niezależnie od powyższego należy też zauważyć, iż fakt popełnienia dwóch takich samych przestępstw w odstępie zaledwie 10 dni (w tym drugiego – w czasie toczącego się już postępowania w przedmiocie czynu pierwszego), nie powinien pozostać bez znaczenia dla oceny całości postawy oskarżonego, prognozy kryminologicznej – a w konsekwencji dla wyboru rodzaju kary i jej wymiaru. Należało też rozważyć, czy zachodzą warunki do zastosowania przepisu art. 91 § 1 k.k. Sztuczne i niczym nie uzasadnione rozdzielenie zarzutów zawartych w akcie oskarżenia na dwa odrębne postępowania utrudniłoby znacząco taką kompleksową ocenę.
Z powyższych względów Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kutnie.