UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko T. B. (2) o zapłatę kwoty 529, 58 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany zawarł z (...) Towarzystwem (...) SA umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC nr (...) , jako nabywca pojazdu nr rej. (...) umową z dnia 17.10.2013r i był zobowiązany do ponoszenia opłat w wysokości i terminach wskazanych w umowie , jednak pozwany nie uregulował w całości należnych opłat. Powód wskazał, że na podstawie umowy o zakup wierzytelności z dnia 18 grudnia 2014 r. powód stał się wierzycielem pozwanego, a jego zaległość wynosi: tytułem nieopłaconej składki o terminie zapłaty: do 26.11.2013r – kwotę 415, 13 zł oraz kwotę 114, 45 zł skapitalizowanych odsetek za okres od 27.11.2013r do dnia 10.10.2016r.

( pozew – k. 2-5)

Wyrokiem zaocznym z dnia 30 czerwca 2017 r. wydanym w postepowaniu uproszczonym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu .

(wyrok zaoczny– k. 54)

Wobec niemożliwości skutecznego doręczenia pozwanemu wyroku zaocznego z dnia 30 czerwca 2017 r. ,bowiem doręczyciel konsekwentnie utrzymywał, że ,że nie ma budynku o podanym nr-rze, mimo, że zawiadomienie o terminie rozprawy pozwany pokwitował osobiście pod adresem wskazanym przez powoda, powód złożył wniosek o ustanowienie kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, któremu ,po ustanowieniu ,doręczono w/w wyrok zaoczny i kurator złożył sprzeciw od wyroku zaocznego, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości, nie uzasadniając tego i nie wskazując żadnych argumentów, jednocześnie informując, że nie udało mu się ustalić aktualnego miejsca zamieszkania pozwanego.

(sprzeciw – k. 89-90).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1.4.2013r (...) Towarzystwo (...) SA z siedzibą w W. / dalej zwane (...) T./ zawarło umowę ubezpieczenia OC ,potwierdzoną polisą nr (...), na podstawie której (...) SA zobowiązało się do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej pojazdowi marki B. (...) nr rej. (...), a właściciel pojazdu zobowiązał się uiszczać składkę w wysokości określonej w umowie- 415, 13 zł rocznie. Umowa została zawarta na 12 miesięcy. W dniu 17.10.2013r w/w pojazd został nabyty przez T. B. (2), który nie wypowiedział umowy potwierdzonej polisą nr (...), wobec czego nabywca wszedł w prawa zbywcy, z obowiązkiem zapłaty składki w wysokości 415, 13 zł do dnia 26.11.2013r

(niesporne, polisa k.20)

W dniu 18.12.2014r. (...) Towarzystwo (...) SA z siedzibą w W. (zbywca) zawarło z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (nabywcą) umowę sprzedaży wierzytelności, przedmiotem której było przeniesienie na rzecz nabywcy wierzytelności pieniężnych wskazanych w wyciągu z załącznika, celem ich dalszej windykacji. W treści załącznika wskazana została wierzytelność przysługująca wobec T. B. (2) w kwocie głównej 415,13 zł.

(niesporne, nadto umowa sprzedaży wierzytelności z wyciągiem z załącznika – k. 21-24)

Pismem z dnia 29.12. 2014 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. poinformował T. B. (2) o nabyciu wierzytelności tytułem zadłużenia wynikającego z umowy o OC oraz wezwał go do zapłaty kwoty 473,50 zł.

(niesporne, nadto wezwanie do zapłaty – k. 25, dowód nadania, k. 26)

Sąd zważył, co następuje:

Pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew, ani w inny sposób nie zajął stanowiska w sprawie. Zaszły więc warunki z art. 339 § 1 k.p.c. do wydania wyroku zaocznego w stosunku do pozwanego. Jednocześnie § 2 tego przepisu wskazuje, iż w takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości. Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 70940.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa/ por. art. 6 kc :”Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.”/.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwaną żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz poprzednika prawnego powoda. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż faktów, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie powinien w zasadzie dowieść powód. Nawet brak zajęcia stanowiska przez pozwanego nie zwalnia powoda od wykazania sądowi, iż żądanie sformułowane w pozwie istnieje.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanego kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów
o nr (...) z dnia 1 kwietnia 2013 r. zawartą na okres od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 marca 2014 r. pomiędzy zbywcą pojazdu na rzecz pozwanego (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.. Powód wskazywał, że pozwany na którego wraz z nabyciem pojazdu w dniu 17 października 2013 r. przeszedł obowiązek zapłaty drugiej raty składki w kwocie 415, 13 zł nie uiścił ww. należności, którą to wierzytelność powód nabył na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej
z poprzednim wierzycielem w dniu 18 grudnia 2014 r. Podstawę prawną żądania powoda stanowił więc art. 805 § 1 k.c. i art. 509 k.c.

Kurator pozwanego nie podniósł zarzutów w sprzeciwie , wniósł tylko o oddalenie powództwa bez uzasadnienia. Pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew, ani w inny sposób nie zajął stanowiska w sprawie. Zaszły więc warunki z art. 339 § 1 i 341 k.p.c. do wydania wyroku zaocznego w stosunku do pozwanego. Jednocześnie § 2 przepisu 339 kpc wskazuje, iż w takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że pozwany w postępowaniu przed sądem w Gdyni był reprezentowany przez kuratora, który złożył sprzeciw od wyroku zaocznego. Pozwany nie podniósł zarzutu przedawnienia.

Zważyć należało, iż niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, iż pozwany T. B. (1) nabył w dniu 17 października 2013 r. pojazd marki B. (...) nr rej. (...) i że w momencie jego nabycia obowiązywała umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawarta
z poprzednikiem powoda – (...) Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. przez dotychczasowego właściciela pojazdu . Zgodnie z treścią tej umowy poprzednik powoda miał obowiązek świadczyć ochronę ubezpieczeniową w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 roku do dnia 31 marca 2014 roku, zaś ubezpieczony – posiadacz pojazdu miał obowiązek zapłacić ubezpieczycielowi należną składkę ubezpieczeniową. Płatność składki miała nastąpić gotówką w dwóch ratach, przy czym., drugiej w kwocie 415,13 zł, płatnej do dnia 26 listopada 2013 r.; dotychczasowy właściciel pojazdu –uregulował jedynie pierwszą z rat.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W świetle art. 823 § 1 i 2 k.c., w razie zbycia przedmiotu ubezpieczenia prawa
z umowy ubezpieczenia mogą być przeniesione na nabywcę przedmiotu ubezpieczenia. Przeniesienie tych praw wymaga zgody ubezpieczyciela, chyba że umowa ubezpieczenia lub ogólne warunki ubezpieczenia stanowią inaczej. W razie przeniesienia tych praw, na nabywcę przedmiotu przechodzą także obowiązki, które ciążyły na zbywcy, chyba że strony za zgodą ubezpieczyciela umówiły się inaczej. Pomimo tego przejścia obowiązków zbywca odpowiada solidarnie z nabywcą za zapłatę składki przypadającej za czas do chwili przejścia przedmiotu ubezpieczenia na nabywcę.

Nadto, zgodnie z art. 32 ust. 1 i 4 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. 2013.392) posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności pojazdu, jest obowiązany do przekazania posiadaczowi, na którego rzecz przeniósł prawo własności pojazdu, potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu. Posiadacz pojazdu mechanicznego, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu ponosi odpowiedzialność wobec zakładu ubezpieczeń za zapłatę składki należnej za okres od dnia, w którym nastąpiło przeniesienie na niego prawa własności pojazdu. Posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność z posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń za okres od dnia przeniesienia prawa własności do dnia powiadomienia przez niego zakładu ubezpieczeń o okolicznościach, o których mowa w ust. 1.

W świetle okoliczności faktycznych ustalonych w niniejszej sprawie, uznać należało, iż pozwany uchybił obowiązkowi powiadomienia zakładu ubezpieczeń (poprzednika powoda) w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności pojazdu oraz nie skorzystał z możliwości wypowiedzenia umowy.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, zachodziły przesłanki do obciążenia pozwanego zapłatą składki należnej zakładowi ubezpieczeń (poprzednikowi powoda), wobec braku wypowiedzenia umowy zawartej p rzez poprzednika .

Wobec treści art. 481 § 1 i 2 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, natomiast jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, przy czym gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.- / art. 482 par 1 kc/

Oczywistym jest, że również w zakresie żądanych odsetek pozew jest w pełni uzasadniony. Sąd zasądził odsetki ustawowe od poszczególnych kwot od daty następującej po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu.

Podsumowując powyższe, Sąd w pkt. I wyroku zaocznego, na podstawie art. 32 ust. 4 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j.: Dz. U. 2013.392) art. 805 k.c. w związku z art. 509 k.c. oraz art. 481 i 482 kc , zasądził kwotę żądaną pozwem tj. 529, 58 zł.

Art. 347. k p c stanowi, że ,po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza. Zaś art. 348. k p c stanowi, że koszty rozprawy zaocznej i sprzeciwu ponosi pozwany, choćby następnie wyrok zaoczny został uchylony, chyba że niestawiennictwo pozwanego było niezawinione lub że nie dołączono do akt nadesłanych do sądu przed rozprawą wyjaśnień pozwanego.

Mając na uwadze ustalenia poczynione tej sprawie, Sąd wydając wyrok po sprzeciwie utrzymał w całości wyrok zaoczny z dnia 30.6.2017r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ustalając w pkt. II wyroku zaocznego je na kwotę 407,00 zł, na którą składają się: kwota 360,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 30 zł tytułem opłaty wpisu sądowego oraz 17 zł opłaty za pełnomocnictwo. W całości zostały poniesione przez powoda, wiec Sąd obciążył nimi przegrywającego pozwanego. Zaś w wyroku ocznym na kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia kuratora i Sąd obciążył nimi przegrywającego pozwanego. Wynagrodzenie kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej ustalane jest na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej z dnia 13 listopada 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1476). Zgodnie z § 1 ust 1 cyt. Rozporządzenia wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, zwanego dalej „kuratorem”, nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie […].

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE