Sygn. akt XII Ca 10/18
Pozwem z dnia 25 stycznia 2016 r powód S. M. (1) wystąpił o obniżenie alimentów
zasądzonych w sprawie VRC 596/11 z dnia 21 lutego 2012 r na rzecz jego małoletniej córki
N. M. z kwoty po 400 złotych do kwoty po 200 złotych.
Postępowanie w tej sprawie V RC 35/16 zostało zawieszone postanowieniem z dnia 16
czerwca 2016 roku z uwagi na toczące się postępowanie o rozwód pomiędzy S.
M. a S. M. (2) – przedstawicielką ustawową małoletniej N. M..
W wyroku rozwodowym Sąd Okręgowy orzekł alimenty od S. M. (1) na
rzecz jego córki N. w kwocie uprzednio zasądzonej w sprawie VRC 596/11.
Po zakończonym postepowaniu przed Sądem Okręgowym S. M. (1) złożył
wniosek o podjęcie postępowania w sprawie VRC 35/16.Sąd Rejonowy zarządzeniem z dnia
15 listopada 2016 r wyłączył żądanie o obniżenie alimentów do odrębnego postepowania i
umorzył postepowanie w sprawie.
Wyłączony pozew został zarejestrowany w niniejszej sprawie pod sygnaturą VRC 389/16.
Na rozprawie w dniu 02 czerwca 2017 r powód poparł powództwo , przedstawicielka
ustawowa wniosła o jego oddalenie.
Sąd Rejonowy ustalił , że w sprawie XII C 180/15 orzeczono separację między małżonkami
S. M. (1), ustalając alimenty na rzecz wspólnej małoletniej córki stron N. w
kwocie 400 złotych. Wysokość ustalonych alimentów pozostała bez zmian również w wyroku
rozwodowym stron w sprawie XIIC 117/16.
W dacie rozwodu powód mieszkał u siostry, pracował dorywczo przy remontach i
przeprowadzkach. Osiągał dochód około 1500 złotych miesięcznie. Był zarejestrowany w
PUP jako osoba bezrobotna. Dokładał siostrze 200 złotych do utrzymania mieszkania.
Powód ma obecnie 42 lata , nadal jest zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku.
Podejmował prace dorywcze przy remontach , w sierpniu zarobił 800 złotych, we wrześniu
nie pracował, następnie prowadził rozmowy o pracę z przedsiębiorcą .Poza małoletnią
N. nie ma nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje kontakty z córką ,nawet częstsze niż
ustalone sądownie. Mieszka obecnie z partnerką w jej domu , która utrzymuje powoda ,
siebie i swoje dzieci ze świadczeń socjalnych i renty. Korzysta z samochodów partnerki,
która je utrzymuje.
Małoletnia N. w dacie rozwodu rodziców miała 7 lat, uczęszczała do szkoły
podstawowej, mieszkała z matką i dwoma przyrodnimi braćmi w mieszkaniu komunalnym.
Jej matka pracowała i zarabiała 1500 złotych miesięcznie.
Obecnie małoletnia N. ma 8 lat, nadal chodzi do szkoły podstawowej. Jej koszty
utrzymania przedstawicielka ustawowa kreśliła na kwotę 730 złotych. Chodzi na dodatkowe
zajęcia z tańca, będzie uczyła się gry na gitarze , należy do zuchów. Jest zdrowa , ale ma
wadę wzroku, przedstawicielka ustawowa zakupiła jej okulary za 360 złotych. Matka
małoletniej pracuje jako magazynier , zarabia 1700 złotych, spłaca raty na ponad 300 złotych,
ponosi koszty utrzymania mieszkania na kwotę 700 złotych. Otrzymuje alimenty z funduszu
alimentacyjnego , korzysta z 500 plus na dwoje dzieci. Zabrała w tym roku nad jezioro
małoletnią na dwa tygodnie , poniosła z tego tytułu koszty 2000 złotych.
Wyrokiem z dnia 5 października 2017 roku Sąd Rejonowy oddalił powództwo i przyznał
wynagrodzenie pełnomocnikowi powoda ustanowionemu z urzędu.
W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że w jego ocenie możliwości zarobkowe powoda
pozwalają na utrzymanie alimentów na dotychczasowym poziomie. Powód nie jest osobą
niepełnosprawną , w dacie orzekania rozwodu również był zarejestrowany jako osoba
bezrobotna a mimo to potrafił osiągać wynagrodzenie w kwocie około 1500 złotych
miesięcznie. W ocenie Sądu Rejonowego nie nastąpiła po obu stronach postępowania żadna
istotna zmiana , która skutkowała by zmianą już ustalonego obowiązku .Małoletnia nadal
uczęszcza do szkoły podstawowej , jej koszty utrzymania kształtują się na tym samym
poziomie , zatem nie zostały spełnione przesłanki z art. 138 kriop , co skutkuje oddaleniem
powództwa.
Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył pełnomocnik powoda,
podnosząc ,że zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy naruszył przepisy prawa
procesowego , a w szczególności art.328 par 2 w zw z art.233 par1 kpc przez pominięcie
materiału dowodowego z dokumentów. Skarżący zarzucił Sądowi I instancji , iż nie wziął pod
iż na skutek działań wierzycielki poprzez wskazanie błędnego adresu powoda powstało
zadłużenie w postępowaniu egzekucyjnym , co powoduje konieczność spłaty dodatkowych
kosztów obok świadczenia alimentacyjnego.
Nadto skarżący zarzucił Sądowi naruszenie prawa materialnego poprzez błędną
wykładnię art. 135par1 kriop poprzez przyjęcie , że możliwości zarobkowe powoda pozwalają
na płacenie zasądzonych alimentów, co nie pozostaje w zgodzie z rzeczywistością , a nadto
naruszenie art. 138 kriop poprzez błędne przyjęcie , że nie nastąpiła zmiana
stosunków, podczas gdy sytuacja powoda zmieniła się, ponieważ jest zmuszony pokrywać
koszty egzekucyjne a nadto obecnie nie osiąga żadnych dochodów podczas , gdy w okresie
sprawy o rozwód miał te dochody na poziomie około 1500 złotych.
Tym samym skarżący wniósł na podstawie art. 381 kpc w zw z art. 299 kpc o
uzupełnienie materiału dowodowego poprzez przesłuchanie powoda na okoliczność jego
aktualnej sytuacji oraz na podstawie art. 368 par 1 pkt 5 kpc w zw z art. 286 par 1 kpc o
zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości bądź o jego
uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania .
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd II instancji podziela pogląd Sądu Rejonowego, iż nie zaistniały żadne okoliczności
wynikające z art. 138 kriop skutkujące koniecznością obniżenia zasądzonych alimentów.
Sąd II instancji uzupełnił materiał dowodowy poprzez przesłuchanie w charakterze strony
powoda, który to dowód nie wniósł żadnych nowych okoliczności , które nie były by
przedmiotem analizy i oceny Sądu Rejonowego.
Sąd Okręgowy, podziela zadanie Sądu Rejonowego , iż powód posiada możliwości
zarobkowe, nie jest on osobą niezdolną do pracy .Treść art. 135 par 1 kriop wskazuje na
konieczność badania możliwości, a nie faktycznego zarobkowania strony i zdaniem Sądu II
instancji takie przesłanki badał i ich prawidłowej oceny dokonał Sąd I instancji , zatem nie
nastąpiło naruszenie prawa materialnego w tym zakresie jak również i w ocenie art. 138
kriop. Zarówno obecnie jak w przy rozpatrywaniu sprawy o rozwód powód podejmował
jedynie prace dorywcze , które właśnie ze względu na swój tymczasowy charakter
wykonywanych czynności różnią się wynagrodzeniem , które raz jest większe a raz mniejsze
ale zawsze pozostaje świadczeniem tymczasowym , zależnym od czasu trwania wykonania
danej pracy. Powód nie czyni faktycznych starań o podjęcie stałej pracy ,udokumentowanej
pracy jako 42 letni człowiek ma zaledwie kilka miesięcy. Ta właśnie okoliczność świadczy o
tym , że sytuacja powoda od wielu lat pozostaje taka sama i wynika z jego braku starań o
unormowanie swoich spraw życiowych i zawodowych , a żadne względy zdrowotne nie
wskazują na brak możliwości w tym zakresie po stronie powoda.
Zadaniem Sądu II instancji , apelacja powoda jest jedynie polemiką z prawidłowo
wywiedzionymi wnioskami Sądu Rejonowego a argumenty zaskarżenia nie znajdują oparcie
w zebranym i zanalizowanym materiale dowodowym.
Biorąc powyższe pod uwagę ,uznając apelację za nieuzasadnioną Sąd II instancji na
podstawie art. 385 kpc oddalił apelację i orzekł jak w sentencji.
SSO J. R. - GrzybowskaSSO B. S. SSR/del/.H. W.