WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Karp

Protokolant: p.o. protokolanta Joanna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa L. M.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powódki kosztami procesu, w tym zastępstwa procesowego strony pozwanej.

(...)

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka L. M. reprezentowana przez ojca i pełnomocnika adw. J. D. wniosła zasądzenie od P. w W. kwoty 3000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 marca 2017 r. i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu żądania wskazano, że w dniu 7 marca 2017 roku będąc na basenie w N. powódka doznała skaleczenia o wystający element metalowej kratki , co ojciec powódki zgłosił ubezpieczycielowi Centrum (...) ‘ w N. - stronie pozwanej .

W pozwie zawnioskowano przeprowadzenie dowodu z opinii lekarza chirurga celem ustalenia urazów małoletniej i uszczerbku na zdrowiu powódki.

Na rozprawie w dniu 1 lutego 2018 roku pełnomocnik powódki wskazała, ze w wyniku zdarzenia nastąpiły trwałe następstwa nie w zakresie zdrowia fizycznego, ale w psychice powódki i wniosła o powołanie biegłego psychologa na okoliczność trwałych następstw w psychice powódki w związku ze skaleczeniem na basenie.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania i w uzasadnieniu wskazała, że powódka uległa wypadkowi podczas pobytu na basenie, jednak po rozpatrzeniu roszczeń nie może być przyznane odszkodowanie bowiem brak podstaw do uznania, na podstawie przedstawionej dokumentacji , ze doszło do powstania obrażeń ciała i rozstroju zdrowia, które mogą być podstawą wypłaty zadośćuczynienia za szkodę osobową.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. M. w dniu 7 marca 2017 roku będąc na basenie w N. wraz z ojcem M. M. doznała skaleczenia stopy o wystający element metalowej kratki, co ojciec powódki zgłosił ratownikom, którzy założyli na stopę opatrunek. Na drugi dzień w poradni chirurgicznej zmieniono L. opatrunek na rozciętej powierzchniowo podeszwie stopy. Powódka dostała zwolnienie ze szkoły i zajęć w-f.

Małoletnia nie odczuwa skutków fizycznych zdarzenia ale, zdaniem ojca boi się chodzić na basen i obecnie małoletnia z ojcem jeżdżą na basen raz lub dwa razy w miesiącu, a wcześniej częściej.

Ojciec powódki zgłosił zdarzenie ubezpieczycielowi Centrum (...) ‘w N. i wezwał (...) do zapłaty 3000 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania. Strona pozwana odmówiła wypłaty.

Dowód:

- zeznania świadka M. M. K- 39

- zapis pracy ratowników K- 7

- zaświadczenie K- 8

- pisma K- 9-12

Małoletnia L. ma obecnie 10 lat, chodzi do 4 klasy. W chwili zdarzenia miała 9 lat, nie pamięta kiedy to było i nie wie dlaczego jest słuchana w Sądzie. Pamięta, ze gdy się kąpała w basenie coś ją zabolało, potem poszła z tatą do ratowników, którzy ja opatrzyli i długo nosiła opatrunek. L. nie wie co to było, że zraniła sobie nogę.

Obecnie na basen chodzi wtedy, gdy ją tata namówi, ale rzadko, raz na miesiąc, wcześniej chodziła częściej. Po zdarzeniu tata pomagał L. zakładać spodnie. Noga nie była szyta i L. nie ma blizny.

Do szkoły nie chodziła 2 tygodnie, ale to dla powódki „nie kłopot”.

Dowód: przesłuchanie powódki w obecności psychologa K- 47

Powołana w sprawie biegła psycholog sporządziła 21 lutego 2018 roku opinię sądowo-psychologiczną - po analizie akt sprawy oraz uczestnictwie w przesłuchaniu małoletniej oraz badaniu psychologicznym L..

Biegła psycholog stwierdziła, że małoletnia powódka L. M. dysponuje wystarczającymi kompetencjami poznawczymi, by prawidłowo przekazywać swoje spostrzeżenia, nie ujawniła się u małoletniej skłonność do fantazjowania, zeznania jej spełniają psychologiczne kryteria wiarygodności świadków.

Biegła wskazała, że zdarzenie na basenie nie przyczyniło się do powstania u małoletniej L. M. psychologicznych objawów, które można by powiązać z zaburzeniami lękowymi lub związanymi ze stresem traumatycznym. Uraz nie wymagał istotnego przeformułowania codziennego funkcjonowania dziekana czas trwania objawów somatycznych. Zgodnie z zeznaniami nie wpłynął na pojawienie się trudności szkolnych. Stanowił utrudnienie w zakresie czynności ubierania i poruszania, a obecnie w zakresie mniej chętnego chodzenia na basen. Z subiektywnej perspektywy, jak wskazała biegła psycholog jest to prawdopodobnie dyskomfort, ale nie ma on ani cech ani nasilenia żadnej psychologicznej jednostki diagnostycznej.

Dowód: opinia biegłej psycholog L. K. K- 50-51

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd zważył co następuje:

W świetle zebranego materiału dowodowego, należało uznać, że roszczenie małoletniej powódki L. M. o zadośćuczynienie nie jest uzasadnione i nie zostały wskazane ani uprawdopodobnione przesłanki odpowiedzialności strony pozwanej ani przesłanki pozwalające na zastosowanie art. 445 k.c. .

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu stanowi dzienny raport pracy ratowników, zaświadczenie lekarskie o rozcięciu stopy, zeznania przesłuchanego świadka M. M., przesłuchanie małoletniej powódki oraz opinia biegłej psycholog.

Nie jest w sprawie sporne, ze strona pozwana jest ubezpieczycielem w zakresie odpowiedzialności cywilnej Centrum (...) w N. – basenu, na którym doszło do zdarzenia.

Jak wynika z zeznań ojca powódki, przesłuchania powódki oraz opinii biegłej psycholog, zdarzenie nie pozostawiło psychologicznych objawów, które można by powiązać z zaburzeniami lękowymi lub związanymi ze stresem traumatycznym i nie pozostawiło skutków fizycznych, a jego skutkiem jest jedynie rzadsze uczęszczanie na basen.

Zadośćuczynienie to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawą jego żądania jest krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi. Wprawdzie szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz świadczenia te mogą łagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonej poprzez dostarczenie mu środków pozwalających w szerszym stopniu zaspokoić jego potrzeby.

Na pojęcie krzywdy składają się nie tylko trwałe, lecz także przemijające zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu, polegające na znoszeniu cierpień psychicznych (wyrok SN z dnia 20 marca 2002 r., V CKN 909/00, LEX nr 56027).

Zgodnie z art. 444. § 1. K.c. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Artykuł 445. § 1. K.c. wskazuje: „W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zdaniem Sądu przesłanki opisane w cytowanym orzecznictwie oraz zasady z art. 444 k.c. w związku z art. 445 k.c. nie zostały spełnione.

Sąd nie znalazł ani podstaw do ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej. ani podstaw do przyznania rekompensaty małoletniej powódce.

Jak stwierdziła biegła psycholog zdarzenie na basenie nie przyczyniło się do powstania u małoletniej L. M. psychologicznych objawów, które można by powiązać z zaburzeniami lękowymi lub związanymi ze stresem traumatycznym. Uraz nie wymagał istotnego przeformułowania codziennego funkcjonowania dziekana czas trwania objawów somatycznych. Zgodnie z zeznaniami nie wpłynął na pojawienie się trudności szkolnych. Stanowił utrudnienie w zakresie czynności ubierania i poruszania, a obecnie w zakresie mniej chętnego chodzenia na basen. Z subiektywnej perspektywy, jak wskazała biegła psycholog jest to prawdopodobnie dyskomfort, ale nie ma on ani cech ani nasilenia żadnej psychologicznej jednostki diagnostycznej.

Mając na względzie wskazane ustalenia oraz przesłuchanie samej powódki, która podała, że noga nie była szyta i nie ma blizny, okoliczność, ze nie chodziła do szkoły 2 tygodnie określa „ to nie kłopot”, a na basen chodzi mniej chętnie, Sąd nie znalazł podstaw zasądzenia zadośćuczynienia.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 k.p.c. mając na względzie, że powódka ma 10 lat i nie jest pomysłodawcą wniesionego powództwa.