Sygn. akt III Ca 1609/17
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 lipca 2017 roku, sprostowanym postanowieniem z dnia 25 września 2017 roku, w sprawie z powództwa W. K. przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Pabianicach zasądził od pozwanego a rzecz powódki kwotę 15253,55 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty oddalając powództwo w pozostałym zakresie oraz zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5.580 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana, zaskarżając go w zakresie pkt 1 i 3 wyroku. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła nierozpoznanie istoty sprawy, a także naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz naruszenie prawa materialnego tj. art. 829 §2 zd. 2 k.c., art. 4 ust 1 i 2 w zw. z art. 12 ust 1 pkt 4 Ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym z dnia 23 sierpnia 2007 r. (Dz.U. Nr 171, poz. 1206, tj. z dnia 10 grudnia 2015 r. Dz.U. z 2016 r. poz. 3, dalej również: u.p.n.p.r.), w zw. z art. 415 k.c. i 58 k.c., art. 17 ust 1 i 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z dnia 11 września 2015 r. (która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2016 r.), art. 429 k.c., art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2017 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, art. 5 ust 1 w zw. z art. 4 ust 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, art. 6 ust 1, w zw. z art. 6 ust 2, w zw. z art. 6 ust 6 pkt 1 – 5 w zw. z art. 4 ust i j 2 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, art. 5 ust 4 oraz art. 6 ust 5 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, art. 808 § 1 k.c. w zw. z art. 829 § 2 k.c., w zw. z art. 415 k.c., art. 2 ust 8 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym oraz art. 405 k.c. W oparciu o wskazane zarzuty pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz poprzez zasądzenie na rzecz Pozwanego od Powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za dwie instancje według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie do ponownego rozpoznania Sądu I Instancji i zasądzenie na rzecz strony ozwanej od powódki kosztów procesu, w tym postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy dodatkowo ustalił co następuje:
w toku rozprawy apelacyjnej w dniu 15 stycznia 2018 roku strony zawarły ugodę, mocą której pozwany zobowiązał się że zapłaci na rzecz Powódki kwotę 15 253,55 zł tytułem roszczenia głównego, kwotę 500 złotych tytułem roszczenia odsetkowego oraz kwotę 5 580 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu przed Sądem I instancji i kwotę 1 800 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu przed Sądem II instancji. Strony uzgodniły, że zapłata przez Pozwanego kwot nastąpi w terminie 14 dni od dnia zawarcia ugody na rachunek Powódki prowadzony przez (...) S.A. w W. o numerze (...). Strony uzgodniły również, że zapłata wskazanych kwot wyczerpuje wszelkie obecne i przyszłe roszczenia Powódki w stosunku do Pozwanego wynikające z Umowy Grupowego (...) z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (...), w tym ubezpieczenia Powódki w ramach wskazanej umowy potwierdzonej Certyfikatem o numerze rachunku udziałów (...) z dnia 17 października 2011 r. a także związane z przystąpieniem Powódki do grupowej umowy bez względu na podstawę roszczenia Powódki tak faktyczną jak i prawną. Powódka oświadczyła również, iż zrzeka się wobec Pozwanego wszelkich dalszych roszczeń istniejących na dzień podpisania niniejszej ugody, jak również roszczeń mogących powstać wobec Pozwanego w przyszłości związanych z ubezpieczeniem Powódki z tytułu Umowy Grupowego (...) z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (...), potwierdzonego Certyfikatem o numerze rachunku udziałów (...) z dnia 17 października 2011 r. Powódka zobowiązała się także, że po wykonaniu niniejszej ugody przez Pozwanego, zachowa w tajemnicy warunki i okoliczności zawartej ugody oraz, iż nie będzie dochodzić już żadnych roszczeń od Pozwanego, chociażby nie istniały one jeszcze na dzień podpisania niniejszej ugody, czy też powstałyby w przyszłości a wynikały z Umowy Grupowego (...) Życie i Dożycie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (...), i ubezpieczenia Powódki w ramach tej umowy potwierdzonego Certyfikatem o numerze rachunku udziałów (...) z dnia 17 października 2011 r.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
zawarcie ugody w toku postępowania apelacyjnego skutkowało koniecznością zbadania, czy w świetle okoliczności sprawy – nie narusza ona prawa lub zasad współżycia społecznego, ani nie zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c. w zw. 391 § 1 k.p.c.).
Zgodnie z art. 917 k.c. ugoda jest umową dwustronną, przez którą strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego co do roszczeń wynikających z tego stosunku, zapewnienia ich wykonania albo też w celu uchylenia sporu już istniejącego lub mogącego powstać w przyszłości. Istnienie niepewności lub sporu (możliwości powstania sporu w przyszłości) jest niezbędną przesłanką ugody. Musi również wystąpić przesłanka wzajemnych ustępstw, choć nie muszą być one wyartykułowane w treści ugody (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lutego 2006 roku, IV CK 393/05, LEX nr 180811). Ugoda może odnosić się zarówno do stosunków obligacyjnych, jak i do innych stosunków o charakterze cywilnoprawnym regulowanych w prawie rzeczowym, spadkowym, rodzinnym, administracyjnym, itp. Nie może natomiast kreować nowego stosunku prawnego między stronami (szerzej patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2004 roku, I CK 178/03, Lex Polonica nr 1539002). Treść powyższej ugody, mając na uwadze wyżej przytoczone uwagi z jednej strony, z drugiej zaś całokształt okoliczności sprawy nie narusza prawa lub zasad współżycia społecznego, ani nie zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4
w zw. z art. 223 § 2 k.p.c.).
Z uwagi na zawarcie ugody w rozpoznawanej sprawie zbędne stało się wydawanie rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym, a zatem uwzględniając treść art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zachodziła podstawa do umorzenia postępowania. Stosownie do treści art. 386 § 3 k.p.c. jeżeli zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd drugiej instancji uchyla wyrok oraz umarza postępowanie.
Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 3 w zw. z art. 355 § 1 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.