Sygn. akt I C 2270/17
Dnia 15 maja 2018 roku
Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska
Protokolant: sekr. sąd. Daria Mokrzycka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2018 roku w Kłodzku
sprawy z powództwa J. Ł.
przeciwko P. w W.
o zapłatę 4.231,09 zł
I. zasądza od strony pozwanej P. w W. na rzecz powoda J. Ł. kwotę 2.973,53 zł (dwa tysiące dziewięćset siedemdziesiąt trzy złote 53/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 września 2017 roku do dnia zapłaty;
II. oddala powództwo w dalszej części;
III. rozstrzyga, że koszty procesu, który powód wygrał w 70%, będą stosunkowo rozdzielone, pozostawiając szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu;
IV. poleca zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 56,80 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.
(...)
J. Ł. złożył pozew przeciwko P. w W. o zapłatę kwoty 4.231,09 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 19.11.2015r. do dnia zapłaty, tytułem uzupełnienia odszkodowania, za szkodę, poniesioną przez powoda w obrębie pawilonu usługowego, na skutek zdarzenia z dnia 17.08.2015r. Podniósł, że wypłacona mu dotychczas kwota 374,91 zł nie rekompensuje rzeczywiście poniesionej szkody. Powód dochodzi więc pozostałej części odszkodowania, w oparciu o opinię prywatną, zgodnie z którą koszty naprawienia szkody oszacowane zostały na 4.606 zł (4606 – 374,91 = 4231,09).
Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzuciła, że postępowanie likwidacyjne w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone w sposób poprawny, a wypłacone dotychczas powodowi odszkodowanie w kwocie 374,91 zł było uzasadnione okolicznościami przedmiotowej szkody. Pozwana zakwestionowała także datę początkową naliczania odsetek za opóźnienie, zarzucając, że powód nie wzywał jej przed procesem do zapłaty.
Sąd ustalił:
W dniu 17.08.2015r. w należący do powoda budynek pawilonu, położonego w K., na działce nr (...), przy drodze (...), uderzył samochód, powodując uszkodzenie budynku. Uszkodzeniu uległy: konstrukcja dachu z elementami wykończeniowymi (prawy przedni narożnik), rynny i rury spustowe oraz obróbki, deski osłonowe narożnikowe, metalowa kratka zabezpieczająca, podejście betonowe przed drzwiami wejściowymi, blaszana reklama na drzwiach. Na skutek uderzenia i odkształcenia części konstrukcji ścian pawilonu powstały też pęknięcia i szczeliny widoczne na ścianach wewnątrz i suficie oraz odkształcenia ościeżnic okien i drzwi, powodując brak możliwości ich otwierania. Odkształcenie części konstrukcji było znikome (przed większym odkształceniem uchroniła budynek solidna poprzeczna ściana wewnętrzna), miało charakter odkształcenia sprężystego (konstrukcja po czasie powróciła do stanu sprzed zdarzenia) i nie wpłynęło na utratę stabilności ścian oraz nie miało wpływu na obniżenie wartości budynku pawilonu. Wartość szkody, obliczona jako wartość kosztów usunięcia szkód (wartość kosztorysowa robót naprawczych) z uwzględnieniem stopnia zużycia materiałów niezbędnych do naprawy (po przyjęciu stopnia zużycia poszczególnych elementów pawilonu, wymagających naprawy: dla pokrycia dachu 60%, deskowania dachu i desek czołowych 30%, rynien i rur spustowych 50%, obróbek blacharskich 40%, deskowania ścian 30% i opasek otworowych 50%), przy wykonaniu prac zgodnie z obowiązującymi przepisami i sztuką budowlaną, wynosi 3.348,44 zł.
Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu budownictwa ogólnego i rzeczoznawstwa majątkowego M. K. (1) (k-38-52).
Sąd zważył, co następuje:
Kwestia odpowiedzialności strony pozwanej nie była sporna. Bezspornym było także, że - w wyniku postępowania likwidacyjnego - wypłacono powodowi kwotę 374,91 zł, tytułem odszkodowania za szkodę w budynku, będącą skutkiem wypadku z dnia 17.08.2015r.
Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem, wyrządzającym szkodę. Wysokość odszkodowania powinna odpowiadać rozmiarom wyrządzonej szkody. Należne powodowi odszkodowanie, ustalone według zasad art. 363 § 1 kc w zw. z art. 361 § 2 kc, odpowiada wysokości kosztów naprawy budynku, która przywróci mu wartość sprzed wypadku. Koszty te ustalono w oparciu o niekwestionowaną przez strony opinię biegłego sądowego M. K., z uwzględnieniem stopnia zużycia poszczególnych elementów pawilonu, wymagających naprawy, oraz stopnia zużycia materiałów niezbędnych do naprawy. Rzeczą biegłego było ustalenie wartości nakładów remontowych, koniecznych dla całkowitej likwidacji szkody, i - co do przyjętych w opinii wniosków - powód nie zgłosił zastrzeżeń. Należało zatem uznać, że dla przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu poprzedniego wystarczające są koszty naprawy oszacowane przez biegłego na kwotę 3.348,44 zł. Po uwzględnieniu dotychczas wypłaconego już przez ubezpieczyciela (reprezentanta ds. roszczeń) na rzecz powoda odszkodowania w kwocie 374,91 zł, zasądzono na jego rzecz różnicę, tj. kwotę 2.973,53 zł, na podstawie przepisów art. 436 § 1 kc, art. 822 § 1 i 3 kc w zw. z art. 361 § 1 i 2 kc, art. 363 § 1 i 2 kc w zw. z art. 19 ust. 3 i art. 123 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U.2013.392), Dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.
Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono od dnia 12.09.2017r., tj. po upływie 14 dni od dnia doręczenia pozwu w niniejszej sprawie. Zgodnie z zarzutem pozwanej, powód nie wykazał, aby wcześniej wyzwał pozwaną do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu, a samo zgłoszenie szkody nie rodzi obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie (art. 481§1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i art. 817§1 kc).
Orzeczenie o kosztach oparto na przepisie art. 100 zd. 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc i art. 108 § 1 kpc, przyjmując, że powód wygrał sprawę w ~ 70 %.