UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 grudnia 2017 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił przyznania prawa do emerytury M. S. (1). W uzasadnieniu organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca udowodnił na dzień 1 stycznia 1999 r. staż sumaryczny wynoszący 25 lat , 4 miesiące i 14 dni, i 7 miesięcy i 7 dni stażu pracy w szczególnych warunkach (4.12.1975r. – 9.07.1976r. ).

Skonstatowano, że wnioskodawca nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) na stanowisku montera od 1 października 1980 r. do 31 maja 1998 r., ponieważ ,w ocenie organu, stanowisko to, nie odpowiada charakterowi pracy, wymienionemu w zarządzeniu nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. Wykaz A, (...), poz. 5 i, na podstawie zgromadzonych dowodów, nie można ustalić, czy M. S. (1) wykonywał pracę jako monter konstrukcji żelbetonowych i prefabrykowanych na wysokości.

ZUS, nie zaliczył wnioskodawcy następujących okresów zatrudnienia w przedsiębiorstwach: w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) od 1 czerwca 1988 r. do 7 sierpnia 1992 r., Spółce Akcyjnej (...) od 1 lipca 1992 r. do 6 lutego 1993 r., 6 czerwca 1995 r. do 7 grudnia 1995 r., Spółce Akcyjnej (...) od 20 maja 1996 r. do 20 grudnia 1996 r., od 3 kwietnia 1997 r. do 25 października 1997 r., od 18 maja 1998 r. do 25 sierpnia 1998 r., w CER- (...) -UNII Sp. z o. o. od 9 lutego 1998 r. do 30 kwietnia 1998 r., Spółce Akcyjnej (...) od 8 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. Organ rentowy uzasadniając powyższe stwierdził, że brak jest dokumentów potwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach.

(decyzja k. 115, 115v. akt ZUS)

Dnia 11 styczna 2018 r. M. S. (1) wniósł odwołanie od powyższej decyzji. W jej treści stwierdził, że nie zgadza się z tą decyzją , ponieważ przez wszystkie lata pracował w warunkach szczególnych. Wskazał także, że oczekuje na informację z Archiwów Państwowych, która ma wpływ na potwierdzenie faktu świadczenia przez niego pracy w szczególnych warunkach. Powołując się na powyższe, wniósł o uwzględnienie odwołania.

(odwołanie k. 3, 3v.)

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, argumentując, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie - k. 4, 5)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. (1) urodził się (...) Ukończył (...) Szkołę Zawodową dla Pracujących Fabryki (...) w S. w 1971r.

(kserokopia świadectwa ukończenia (...) k. 8 akt ZUS)

Wnioskodawca odbył zasadniczą służbę wojskową w okresie od 28.10.1972r. do 17.10.1974r.

(kserokopia książeczki wojskowej k. 9 akt ZUS)

Wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

(bezsporne, a nadto wniosek o emeryturę – akta ZUS)

Ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniósł 25 lat, 4 miesiące i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

(bezsporne, a nadto decyzja k. 115, 115v. akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) (dawniej (...) Kombinat Budowlany w S.) od 5 listopada 1976 r. do 31 maja 1988 r., w pełnym wymiarze czasu pracy.

W dniu 5.11.1976r. wnioskodawca zawarł umowę o pracę na 2-tygodniowy okres próbny i okres wstępny do 1 go roku , a następnie na czas nieokreślony, na stanowisku robotnika budowlanego.

Dnia 1 sierpnia 1977 r. powierzono wnioskodawcy obowiązki montażysty budowlanego. Wnioskodawca w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) wykonywał pracę montera konstrukcji żelbetonowych. Jego praca polegała na montowaniu i ustawianiu płyt żelbetonowych w wieżowcach czyli jedenastokondygnacyjnych obiektach , blokach mieszkalnych czyli pięciokondygnacyjnych obiektach. Choć, oczywiście , z przyczyn technologicznych, zaczynał od ustawiania płyt żelbetowych na parterze. Ale na płytach – na parterze , ustawiał kolejne kondygnacje płyt. Płyty na parterze stanowiły element naturalnego, przy wznoszeniu wysokich obiektów, procesu technologicznego. Pracował na wysokościach. Rezultatem jego pracy było powstanie osiedla (...) w S..

W świadectwie pracy z dnia 12.08.1992r., zakład pracy wskazał, że wnioskodawca zajmował stanowiska: robotnik budowlany, a ostatnio zajmowanym stanowiskiem był monter konstrukcji żelbetonowych.

Wnioskodawca nie otrzymał świadectwa pracy w szczególnych warunkach z tego zakładu pracy.

Wraz z wnioskodawcą w jednej brygadzie pracował W. K. , także jako monter konstrukcji żelbetonowych na wysokościach i I. D., jako spawacz, który spawał konstrukcje żelbetonowe – wzniesione przez wnioskodawcę

(oryginały akt osobowych k. 22, nadto : angaż – k. 18, świadectwo pracy – k. 17 akt ZUS(zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:23:50 – 00:24:08 w zw. z 00:02:55 – 00:09:48 – płyta CD – k. 40; zeznania świadka I. D. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:12:00 – 00:16:50 – płyta CD – k. 40; zeznania świadka W. K. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:16:50 – 00:20:17 – płyta CD – k. 40)

Wnioskodawca był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) od 1 czerwca 1988 r. do 7 sierpnia 1992 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku montera konstrukcji żelbetonowych. W świadectwie pracy z dnia 12.08.1992r. wskazano, że zajmowanym, przez cały okres zatrudnienia, stanowiskiem był monter konstrukcji żelbetonowych. Jego praca polegała na montowaniu i ustawianiu płyt żelbetonowych w wieżowcach, blokach mieszkalnych. Pracował na wysokościach. Wznosił wieżowce i bloki mieszkalne na osiedlach (...) w S..

Wnioskodawca nie otrzymał świadectwa pracy w szczególnych warunkach z tego zakładu pracy.

( oryginały akt osobowych, w tym karty przebiegu zatrudnienia – k. 21, 23, 25, 27, 28, 29, 30, 32, 34, 36, k. 22, świadectwo pracy – k. 18 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:23:50 – 00:24:08 w zw. z 00:02:55 – 00:09:48 – płyta CD – k. 40; zeznania świadka I. D. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:12:00 – 00:16:50 – płyta CD – k. 40; zeznania świadka W. K. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:16:50 – 00:20:17 – płyta CD – k. 40)

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce Akcyjnej (...) od 1 lipca 1992 r. do 6 lutego 1993 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 19 akt ZUS; zeznania świadka T. K. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. –00:20:17 – 00:21:57 – płyta CD – k. 40; zeznania świadka S. M. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:21:57 – 00:23:15 – płyta CD – k. 40)

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce Akcyjnej (...) od 6 czerwca 1995 r. do 7 grudnia 1995 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 21 akt ZUS; zeznania świadka T. K. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. –00:20:17 – 00:21:57 – płyta CD – k. 40; zeznania świadka S. M. – e-protokół z dnia 16 kwietnia 2018 r. – 00:21:57 – 00:23:15 – płyta CD – k. 40)

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce Akcyjnej (...) od 20 maja 1996 r. do 20 grudnia 1996 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 22 akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce Akcyjnej (...) od 3 kwietnia 1997 r. do 25 października 1997 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 23 akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w CER- (...) -UNII Sp. z o. o. w W. od 9 lutego 1998 r. do 30 kwietnia 1998 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 24 akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce Akcyjnej (...) od 18 maja 1998 r. do 25 sierpnia 1998 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 25 akt ZUS)

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce Akcyjnej (...) w S. od 8 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku murarza. Z tego tytułu wystawiono mu świadectwo pracy, które to nie jest świadectwem w szczególnych warunkach.

(świadectwo pracy – k. 26 akt ZUS)

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę dnia 2 sierpnia 2017 r.

(wniosek o emeryturę – akta ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 14 grudnia 2017 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił przyznania prawa do emerytury M. S. (1).

(decyzja k. 115, 115v. akt ZUS)

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie, zgromadzonych w aktach organu emerytalnego i sądowych, dokumentów, w tym akt osobowych z (...) Kombinatu Budowlanego : (...) i (...) oraz zeznań wnioskodawcy i świadków: W. K. i I. D., którzy , wraz z wnioskodawcą w jednej brygadzie pracowali: W. K. , także jako monter konstrukcji żelbetonowych na wysokościach i I. D. jako spawacz, który spawał konstrukcje żelbetonowe – wzniesione przez wnioskodawcę . Dlatego bardzo dobrze znają realia wykonywania przez wnioskodawcę czynności zawodowych oraz technologię wykonywania tych czynności – montażu kontrakcji żelbetonowych na wysokości.

Zeznania świadków: T. K. i S. M. dotyczyły zatrudnienia wnioskodawcy w innym zakładzie pracy: (...) i dotyczyły pracy wnioskodawcy w charakterze murarza w Niemczech, zatem Sąd ,ich nie uwzględnił .

Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę w całości, a dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, że jest on wystarczający by wyjaśnić sporną okoliczność – a mianowicie czy wnioskodawca faktycznie wykonywał pracę w szczególnych warunkach w spornych okresach w (...) Kombinacie Budowlanym : (...) i (...) . W tym zakresie, Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy, który wskazał, że wykonywał czynności, związane z montowaniem i układaniem płyt żelbetonowych na wysokościach. Jego stanowisko potwierdzają także zeznania świadków, które w ocenie Sądu są w pełni wiarygodne, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności i pozwalają na uznanie, że praca wykonywana przez odwołującego w spornych okresach była pracą w warunkach szczególnych. Pochodzą od osób bezstronnych, a przy tym dobrze znających pracę odwołującego się i realia, panujące na budowie, gdyż świadkowie byli zatrudnieni w tym samym zakładzie pracy, w którym - odwołujący, w tożsamym okresie czasu. Zeznania te także korespondują z zeznaniami wnioskodawcy i przedłożoną dokumentacją pracowniczą. Skoro zeznania świadków były spójne i logiczne i wzajemnie się uzupełniały z pozostałym materiałem dowodowym, Sąd, wobec braku jakiegokolwiek dowodu przeciwnego, nie miał również wątpliwości, co do ich wiarygodności. Właśnie z zeznania osobach źródeł dowodowych : świadków i wnioskodawcy , wspartych oryginalnymi dowodami z dokumentów pracowniczych, wynika jednoznacznie, że od dnia 1 sierpnia 1977 r. czyli od dnia kiedy zakład pracy Przedsiębiorstwa Budowlane (...), powierzył wnioskodawcy obowiązki montażysty budowlanego, wnioskodawca w wykonywał pracę montera konstrukcji żelbetonowych, która polegała na montowaniu i ustawianiu płyt żelbetonowych w wieżowcach czyli jedenastokondygnacyjnych obiektach , blokach mieszkalnych czyli pięciokondygnacyjnych obiektach. Choć, oczywiście , z przyczyn technologicznych, zaczynał od ustawiania płyt żelbetowych na parterze. Ale na płytach – na parterze , ustawiał kolejne kondygnacje płyt. Płyty na parterze stanowiły element naturalnego, przy wznoszeniu wysokich obiektów, procesu technologicznego. Wnioskodawca p racował na wysokościach. Rezultatem jego pracy było powstanie osiedla (...) w S..

Na marginesie Sąd zwraca uwagę , ze żelbeton to konstrukcja , której szkielet jest metalowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Na wstępie należy zaznaczyć, że Sąd Okręgowy dostrzegł omyłkę pisarską w uzasadnieniu do skarżonej decyzji, albowiem wskazano w niej, że organ nie uznał za udowodnione okresu pracy w szczególnych warunkach w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) na stanowisku montera od 1 października 1980 r. do 31 maja 1998 r. Natomiast z akt sprawy wynika bezsprzecznie, że chodziło o okres od 5 listopada 1976 r. do 31 maja 1988 r. Powyższe pozostaje bez wpływu na wynik postępowania, bowiem w ocenie Sądu decyzja ZUS jest nieprawidłowa i nie powinna się ostać.

Zgodnie z brzmieniem art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U z 2017 r., poz. 1778, ze zm.) (dalej: ustawa emerytalna) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Z przepisu art. 32 ustawy emerytalnej wynika z kolei, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zasady przechodzenia na wcześniejsze emerytury oraz wykazy stanowisk do tego uprawniających określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 z późn. zm). Według treści § 3 i 4 tego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

W przedmiotowym stanie faktycznym, nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku oraz posiada wymaganą ilość okresów składkowych i nieskładkowych, a także nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. W ocenie Sądu, wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) (dawniej (...) Kombinat Budowlany w S.) od 5 listopada 1976 r. do 31 maja 1988 r., w pełnym wymiarze czasu pracy.

W dniu 5.11.1976r. wnioskodawca zawarł umowę o pracę na 2-tygodniowy okres próbny i okres wstępny do 1 go roku , a następnie na czas nieokreślony, na stanowisku robotnika budowlanego.

Z dokonanych ustaleń wynika, ze wnioskodawca był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) od 1 czerwca 1988 r. do 7 sierpnia 1992 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku montera konstrukcji żelbetonowych. W świadectwie pracy z dnia 12.08.1992r. wskazano, że zajmowanym, przez cały okres zatrudnienia, stanowiskiem był monter konstrukcji żelbetonowych. Jego praca polegała na montowaniu i ustawianiu płyt żelbetonowych w wieżowcach, blokach mieszkalnych. Pracował na wysokościach. Wznosił wieżowce i bloki mieszkalne na osiedlach (...) w S..

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uwzględniając okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) od 1 sierpnia 1977 r. jako monter konstrukcji żelbetonowych na wysokościach ( Sąd nie uwzględnił okresu wykonywania przez wnioskodawcę prac na stanowisku – robotnika budowlanego od 5.11.1976r. do 31.07.1977r. ) do 31 maja 1988 r. oraz od 1 czerwca 1988 r. do 7 sierpnia 1992 r., Sąd uznał, że praca wnioskodawcy, w tym okresie: od 1 sierpnia 1977 r. do 31 maja 1988 r. oraz od 1 czerwca 1988 r. do 7 sierpnia 1992 r ., jako monter konstrukcji żelbetonowych na wysokościach, spełnia przesłanki wykazu A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 z późn. zm) Dział V poz. 5 oraz – zarządzenia resortowego - Załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i (...) z dnia 1.08.1983r. w sprawie wykazu stanowisk (…) , na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach (…) [ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Budownictwa i (...) nr 3 z dnia 6.12.1983r. ] wykaz A Dział V poz. 5 pkt. 2 (monter konstrukcji żelbetowych i prefabrykowanych na wysokości).

Przyczyną nieuwzględnienia przez organ rentowy okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych był fakt, że w świadectwach pracy brak jest przyporządkowania do właściwego zarządzenia resortowego lub w ogóle pracodawca nie wystawił świadectw pracy w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu Okręgowego, zakład pracy nie miał obowiązku nawet wskazywania właściwego przepisu zarządzenia i zasadnym jest poprzestanie na odwołaniu się do rozporządzenia. Odmienne twierdzenia organu rentowego świadczą o braku znajomości katalogu źródeł prawa, obowiązujących w polskim systemie prawnym. Przepisy resortowe, o których traktuje § 1 ust. 2 przywołanego rozporządzenia nie stanowią źródła prawa w rozumieniu art. 87 Konstytucji RP. Do nich natomiast odwołuje się art. 93 Konstytucji RP, który stwierdza że zarządzenia ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty. Co więcej, określenie stanowisk w zarządzeniach resortowych ma znaczenie techniczne i nie jest rezultatem tworzenia, tylko stosowania prawa. Zarządzeniom tym przypisuje się charakter informacyjny, techniczno-porządkujący, uściślający. Mogą one więc być pomocne przy dokonywaniu wykładni oraz kwalifikacji stanowisk pracy określonych w załączniku do rozporządzenia. Podobnie w tej kwestii wypowiada się orzecznictwo sądowe, tj. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 22 marca 2012 r., I UK 403/11, LEX nr 1214549, z dnia 14 lutego 2008 r., I UK 313/07, LEX nr 842930, wyrok z dnia 26 maja 2011 r., II UK 356/10, LEX nr 901608.

Dodatkowo podkreślić należy, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (podobnie stwierdził Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 8 czerwca 2011 r. I UK 393/10). W związku z powyższym, nawet jeśli nazwa de facto zajmowanego stanowiska nie odpowiada nazwie wymienionej w świadectwie pracy, nie ma to znaczenia, albowiem istotnym jest, jaki był faktyczny zakres obowiązków wnioskodawcy.

Fakt pracy M. S. (2) na stanowiskach montera konstrukcji żelbetonowych na wysokościach, został potwierdzony zachowaną dokumentacją pracowniczą, w szczególności świadectwami wykonywania pracy, zeznaniami świadków oraz zeznaniami samego wnioskodawcy. Świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym w spornym okresie w Przedsiębiorstwie Budowlanym (...) , a zatem znali charakterystykę i wykonywanej tam pracy. Świadkowie zgodnie potwierdzili, że wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku montera żelbetonowego na wysokościach .

Sąd pominął - okresy pracy wnioskodawcy w:

Spółce Akcyjnej (...) od 1 lipca 1992 r. do 6 lutego 1993 r., 6 czerwca 1995 r. do 7 grudnia 1995 r., Spółce Akcyjnej (...) od 20 maja 1996 r. do 20 grudnia 1996 r., od 3 kwietnia 1997 r. do 25 października 1997 r., od 18 maja 1998 r. do 25 sierpnia 1998 r., w CER- (...) -UNII Sp. z o. o. od 9 lutego 1998 r. do 30 kwietnia 1998 r., Spółce Akcyjnej (...) od 8 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. jako murarz.

Reasumując Sąd przyjął, iż wnioskodawca posiada okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, w wymiarze przekraczającym 15 lat ( wraz z okresem uwzględnionym przez ZUS 4.12.1975r. – 9.07.1976r. ) oraz spełnia pozostałe przesłanki do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 1 sierpnia 2017 roku.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE