UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 12.09.2017r. znak: (...), organ rentowy odmówił S. K. ponownego wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z najkorzystniejszych 20 lat

W dniu 18 września 2017 roku ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o prawidłowe wyliczenie wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z najkorzystniejszych 20 lat z całego okresu zatrudnienia, na podstawie dokumentacji emerytalnej. W ocenie skarżącego, dotychczas wyliczony wskaźnik w decyzji z dnia 29.06.2015 roku. ustalony w wysokości 186.92%. następnie zmieniony pismem procesowym przez ZUS z dnia 14.01.2016 r na 184.19%. jest wyliczony błędnie. Zdaniem ubezpieczonego. ZUS ukrył wynagrodzenia uznane przez Sąd Okręgowy w sprawie Sygn. akt: VU 25/14 za okres od 1 lipca 1970 r. do 15 czerwca 1976r, jednocześnie ukrył wynagrodzenia za 1967-68 r., otrzymane w (...) w T. na stanowisku Kierownika (...) (...) na 0,5 etatu, potwierdzone w książeczce ubezpieczeniowej. Ukryto wynagrodzenia wystawione na Rp-7 za 1986r. przez (...) w B. oraz (...) w P., z których wynika wskaźnik 153.62%. Na podstawie przedłożonych dokumentów płacowych znajdujących się w aktach emerytalnych wysokość wskaźnika z 20 lat najkorzystniejszych winna być wyliczona z następujących lat: 1966 itd., 1967 itd.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. urodzony w dniu (...). jest uprawniony do emerytury od dnia 1 września 1997 r. W dniu 16 września 1999 roku ubezpieczony wystąpił do ZUS o przeliczenie emerytury z 20 lat kalendarzowych od 1968 r. do 1993 r., załączając do wniosku m.in. zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z (...)

(...)w P. z dnia 6 września 1999 r. z wynagrodzeniami za lata 1970- 1976. Decyzją z dnia 23 września 1999 roku. ZUS przeliczy! świadczenie emerytalne wnioskodawcy przyjmując do ustalenia podstawy jego wymiaru wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych, tj. z lat: 1968-1974. 1976-1984. 1990-1993. Wskaźnik wysokości podstawy wyniósł 248.96 %. Na skutek prowadzonych przez ZUS czynności wyjaśniających, pismem z dnia 28 lutego 2001 roku (...) w P. poinformowała ZUS. że wnioskodawca był zatrudniony w Zakładzie (...) na 1/2 etatu w okresie od 1 lipca 1970 r. do 16 czerwca 1976 r. Zakład został zlikwidowany w 1993 r. Natomiast zaświadczenie RP-7 o wynagrodzeniu za ten okres, wobec braku dokumentów płacowych, zostało wystawione na podstawie świadectwa pracy. (...) w P. wniosła jednocześnie o anulowanie wystawionego w dniu 6 września 1999 r. zaświadczenia RP- 7 o wynagrodzeniu, gdyż na podstawcie posiadanej dokumentacji osobowej, angaży, nie można obliczyć wynagrodzenia wnioskodawcy w poszczególnych latach. Z powodu przedłożenia przez S. K. dokumentów niezgodnych ze stanem faktycznym, decyzją z dnia 30 marca 2001 roku. ZUS obniżył należne ubezpieczonemu świadczenie, wyliczając je w oparciu o wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek z 5 lat: 1989 - 1993 przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 218.68%.

W dniu 23 września 2004 r. wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o przeliczenie świadczenia z 20 lat. ij. z lat 1966 -1993. 1999. przedkładając kserokopię fragmentu legitymacji ubezpieczeniowej z dnia 23 lutego 1965 r. z wpisanymi wynagrodzeniami za lata 1970-1976 w (...) w P. - Zakładzie (...) w P. (tj. stronę 1,2, 86 i 87) oraz za lata 1965-1968 w (...) w T.. Fragment ten został poświadczony notarialnie przez notariusza. W dniu 25 października 2004 roku. ZUS wydał decyzję przeliczającą emeryturę z 20 lat. tj. 1966-1979. 1984. 1989-1993 i ze wskaźnikiem wpw 225.11%. Do obliczenia przyjął dodatkowo: rok 1966 i wynagrodzenie wpisane w legitymacji w tym roku w kwocie 54.658 zł., wynagrodzenia z roku 1967. także wpisane w legitymacji w tym roku. tak że wynagrodzenie za ten rok wyniosło kwotę 53.183 złotych i składało się nań wynagrodzenie z legitymacji w wysokości 23.712 zł. i wynagrodzenie dotychczas uwzględniane przez ZUS w wysokości 29.471 zł. Podobnie w roku 1968- wynagrodzenie przyjęte do przeliczenia 75.566 zł., to suma wynagrodzenia z legitymacji tj. 23.248 zł. i wynagrodzenia dotychczas uwzględnianego przez ZUS w7 wysokości 49.318 zł. Zatem wynagrodzenie w latach 1966, 1967 i 1968 zostało podwyższone o wpisy zarobków, wynikające z legitymacji ubezpieczeniowej z dnia 23 lutego 1965 r. Wynagrodzenia w latach 1969-1976 ZUS uwzględnił w wysokości przyjmowanej dotychczas, czyli po uwzględnieniu wynagrodzenia wynikającego z anulowanego w 2001 r. przez (...) RP -7 z 6.09.1999 r. Zarobki te wyniosły: 1969 r.- 57.790 zł.; 1970 r.- 78.330 zł.; 1971 r.-94.140 zł.; 1972 r. - 96.570 zł.; 1973 r.- 89.130 zł.; 1974 r.- 88310 zł.; 1975 r.- 84.860 zł.; 1976 r.- 86.542 zł.

W dniu 18 listopada 2004 r. wnioskodawca wystąpił do ZUS z pismem o „anulowanie" decyzji z dnia 25 października 2004 r. i wypłacanie świadczenia według dotychczasowych zasad i wg wskaźnika wysokości podstawy - 218. 35 %. Decyzją z dnia 24 listopada 2004 r. ZUS przeliczył świadczenie emerytalne, przyjmując do ustalenia jego podstawy podstawę wymiaru składek z 5 lat: 1898 - 1993 i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 218. 35 %.

Z kolejnym wnioskiem o przeliczenie emerytury z 20 lat kalendarzowych (1996- 1993. 2004) wnioskodawca wystąpił w dniu 26 stycznia 2005 r. Decyzją z 22 lutego 2005 r. przeliczono świadczenie, przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenie z 20 lat kalendarzowych (1966-1979, 1989, 1990-1993 i 2004) i wyliczając wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia w wysokości 218.82 %. ZUS przyjął do podstawy wymiaru emerytury następujące zarobki: 1966 r. - 54.658 zł.; 1967 r. - 53.183 zł.; 1968 r.-75.566 zł.; 1969 r.-57.790 zł.; 1970 r.- 78.330 zł.; 1971 r.-94.140 zł.; 1972 r. - 96.570 zł.; 1973 r.- 89.130 zł.; 1974 r.- 88310 zł.; 1975 r.- 84.860 zł.; 1976 r. - 89.142 zł.;

Kolejną decyzją z dnia 2 czerwca 2005 r. przeliczono świadczenie z 20 lat (1966- 1993. 1995), uzyskując wyższy wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia - 219, 31 %. W decyzji tej za podstawę wymiaru składek za lata 1970 - 1976 uwzględniono wynagrodzenie wskazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 (...) w P. z dnia 6 września 1999 roku. pomimo jego wcześniejszego anulowania przez pracodawcę. ZUS za lata 1966-1976 r. przyjął tożsame zarobki, jak w decyzji z 22 lutego 2005 r.

Decyzją z dnia 13 lutego 2006 r., ZUS po raz kolejny przeliczył świadczenie wnioskodawcy, przyjmując do ustalenia jej podstawy przeciętną podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych: 1966-1979. 1984, 1989-1993 i przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia w wysokości 225.36 %. W decyzji tej do ustalenia podstawy wymiaru za lata 1970 - 1976, przyjęto te same kwoty wynagrodzenia, które przyjęto w decyzji z dnia 22 lutego 2005 r.

Decyzją z dnia 23 listopada 2010 roku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wobec stwierdzenia, iż dotychczas wypłacane S. K. świadczenie ustalono od błędnej podstawy wymiaru, z urzędu przeliczył świadczenie ubezpieczonego, przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru przychód, który stanowił podstawę wymiaru składek z 5 lat kalendarzowych, tj. z lat 1989-1993. przy zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia w wysokości 214,84 %. Od decyzji z dnia 23 listopada 2010 roku wnioskodawca odwołał się w dniu 30 grudnia 2010 roku. W odwołaniu domagał się zmiany decyzji i wyliczenia świadczenia poprzez przyjęcie do podstawy wymiaru wynagrodzeń z 20 lat. bowiem tak wyliczone świadczenie otrzymywał od 22 lutego 2005 roku. Decyzją z 30 grudnia 2010 roku ZUS zobowiązał S. K. do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za okres od 1 grudnia 2007 roku do 30 listopada 2010 roku w kwocie 25.976.58 złotych z odsetkami od dnia 18 grudnia 2007 do 30 grudnia 2010 roku w kwocie 9.872.88 złotych.

S. K. w odwołaniu od decyzji z dnia 30 grudnia 2010 roku domagał się jej uchylenia. Na skutek ww. odwołań w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim toczyła się pod sygnaturą akt V U 25/14 sprawa o wysokość emerytury oraz ustalenie nieistnienia obowiązku zwrotu świadczenia. Wyrokiem z dnia 22 października 2014 roku. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w punkcie pierwszym oddalił odwołanie od decyzji z dnia 23 listopada 2010 roku, a w punkcie drugim zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 30 grudnia 2010 roku w ten sposób, że ustalił, iż S. K. nie jest zobowiązany do zwrotu świadczenia za okres od 1 grudnia 2007 roku do 30 listopada 2010 roku w kwocie 25.976. 58 zł. z odsetkami od dnia 18 grudnia 2007 roku do 30 grudnia 2010 roku. ustalonymi po korekcie organu rentowego na kwotę 5.199.87 złotych.

Sąd Okręgowy w sprawie VU 25/14 ustalił, że legitymacja ubezpieczeniowa wnioskodawcy z dnia 23 lutego 1965 r. w zakresie zarobków' za lata 1970-1976 została wypełniona na jego prośbę w dniu 10 października 1980 r. przez B. T., która była zatrudniona w Zakładzie (...) w P., jako inspektor ds. ekonomicznych i specjalista ds. plac. We wrześniu 1999 r. skarżący udał się do następcy prawnego (...) w P. o wydanie mu druku RP -7 potwierdzającego jego wynagrodzenie za lata 1970 - 1976. choć zakład już nic istniał od 1993 r., a Spółdzielnia przejęła akta osobowe. Nie było już w tym czasie dokumentów placowych z okresu jego pracy, dlatego dokument wystawiony był w oparciu o treść świadectwa pracy, a nie dokumenty płacowych. Wnioskodawca sam wypełnił druk RP -7. a pracownica tylko podpisała się pod wypełnionym przez wnioskodawcę drukiem RP- 7. W 1999 r. wnioskodawca złożył do ZUS zaświadczenie RP- 7 z 6 września 1999 r. z wpisanymi zarobkami, jakie miał osiągnąć za okres od 1970 r. do 1976 r. w Zakładzie (...) w P. ZUS. po uwzględnieniu w/w dokumentów, na nowo przeliczył emeryturę, tym razem z 20 lat 68-74. 76-84. 90-93 i wwpw wyniósł 248.06%. W 2001 r. ZUS zwrócił się do (...) w P. o potwierdzenie zatrudnienia wnioskodawcy i wynagrodzenia za lata 1970-1976. Spółdzielnia potwierdziła zatrudnienie ubezpieczonego, poinformowała, że zakład pracy wnioskodawcy został zlikwidowany w 1993 r oraz, że RP -7 zostało wystawione na podstawie świadectwa pracy, ponieważ dokumentacji płacowej nie było. Jednocześnie Spółdzielnia anulowała wystawione zaświadczenie RP- 7 z 6 września 1999 r. Po uzyskaniu powyższych informacji, ZUS wydał decyzję z dnia 30 marca 2001 r.. którą obniżył wwpw do 218.35%, który obliczył z 5 lat 1989-1993 i zobowiązał ubezpieczonego do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia od 1.09.1999 r. do 31.03.2001 r. W okresie od 2001 r. do września 2004 r. skarżący nie składał nowej dokumentacji płacowej. Dopiero w dniu 23 września 2004 r. wnioskodawca złożył kolejny wniosek o przeliczenie emerytury z 20 lat kalendarzowych i załączył kserokopię fragmentu legitymacji ubezpieczeniowej z wpisanymi wynagrodzeniami za lata 1970-1976 w Spółdzielni (...)w P. tj. stronę 1.2. 86 i 87. ZUS nic uwzględnił w latach 1970-1976 wynagrodzenia w wysokości wpisanej do legitymacji ubezpieczeniowej.

Sąd Okręgowy wskazał, że prawidłowo organ rentowy w decyzji z 23 listopada 2010 r. ustalił podstawę wymiaru emerytury ponownie z 5 lat, jako najkorzystniejszych dla skarżącego, albowiem ustalenie w poprzednich decyzjach emerytury wnioskodawcy z 20 najkorzystniejszych lat. obejmujących także lata 1970 -1976 w wysokościach wynikających z anulowanego druku Rp-7 z dnia 6 września 1999 r. było zupełnie bezpodstawne i niezgodne z wolą samego skarżącego. Sąd nie znalazł także podstaw do uwzględnienia wysokości wynagrodzeń skarżącego za lata 1970-1976 wynikających z kserokopii fragmentu legitymacji ubezpieczeniowej, uznając dokument ten za niewiarygodny. Sąd podkreślił bowiem, że skarżący nie złożył nigdy, nawet w dacie składania wniosku o emeryturę tj. w 1995 r.. oryginału ani kserokopii legitymacji ubezpieczeniowej z lutego 1965 r. Sąd Okręgowy w sprawie V U 25/14 ustalił, że zarobki skarżącego w latach 1970- 1976 wynosiły: w okresie od 1 lipca 1970 r. do 30 kwietnia 1973 r. - 8 zł/h; w okresie od 1 maja 1973 r. do 14 marca 1976 r. - 8.50 zł/h; w okresie od 15 marca 1976 r. do 15 czerwca 1976 r. - 2.200 zł. Sąd Okręgowy dokonał hipotetycznego przeliczenia emerytury wnioskodawcy przy uwzględnieniu 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu ubezpieczenia, tj. lat: 1968 -1982. 1984. 1989 - 1993 i założeniu, że będąc zatrudnionym na pół etatu :

- w okresie od 1 lipca 1970 r. do 30 kwietnia 1973r. otrzymywał stawkę godzinową 8 zł/h. w okresie od 1 maja 1973r. do 14 marca 1976r. - 8.50 zł/h, w okresie od 15 marca 1976r. do 15 czerwca 1976r. - 2200 zł wynagrodzenia zasadniczego + 400 zł dodatku funkcyjnego. Uzyskany wskaźnik wyniósł 199,01 %, który był niższy od ustalonego decyzją z 23 listopada 2010 r. na 214,84 %.

Sąd Apelacyjny w Łodzi mając na uwadze treść apelacji i stanowisko apelującego wyrażone na rozprawie apelacyjnej w dniu 4 marca 2015r. uznał, iż ostatecznie spór dotyczył ustalenia podstawy wymiaru emerytury przy uwzględnieniu w latach 1970-1976 kwot wskazanych w legitymacji ubezpieczeniowej z dnia 23 lutego 1965 r., tj. za rok 1970 r. - 15.875 zł, za rok 1971 - 22.923 zł, za rok 1972 - 24.960 zł, za rok 1973 - 27.490 zł, za rok 1974 - 28.360 zł. za rok 1975 - 36.240 zł, za rok 1976 r. - 22.360 zł. Uwzględnienie powyższych kwot umożliwiłoby przeliczenie emerytury z 20 najkorzystniejszych lat z zastosowaniem wskaźnika wysokości wymiaru wyższego niż obecnie obliczony z 5 lat.

Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko Sądu 1 instancji, że jakkolwiek legitymacja złożona przez skarżącego zawiera wpisy rocznego wynagrodzenia potwierdzone pieczątką i podpisem świadka B. T., to jednak po pierwsze: nie wiadomo w jakich okolicznościach i w oparciu o jakie dokumenty legitymacja została uzupełniona dopiero po czasie ponad 4 lat po ustaniu stosunku pracy. Po drugie: skarżący z całej legitymacji przedstawił jedynie 4 strony, w tym dwie tytułowe oraz stronę 86 i 87. czego również nie był w stanie logicznie wyjaśnić i nie przedstawił na żadnym etapie postępowania oryginału legitymacji oraz brak dowodów, że oryginał ten był okazany organowi rentowemu w dacie złożenia kserokopii dokumentu do ZUS. Po trzecie: brak jest jakiekolwiek dokumentacji płacowej, z którą można by zweryfikować dokonane w legitymacji wpisy. Wreszcie po czwarte: sama okoliczność, że wnioskodawca przedstawił organowi rentowemu wydaną w dniu 17 kwietnia 1992 r. legitymację ubezpieczeniową noszącą cechy fałszerstwa, zgodnie z opinią biegłego sądowego grafologa (k. 68 akt sprawy), a także zaświadczenie o zatrudnieniu w (...) w P., podczas gdy ponad wszelką wątpliwość ustalono, że skarżący w szkole tej nigdy nie pracował wskazuje, iż ubezpieczony jest osobą niewiarygodną (dowód: akta sprawy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. VU 25/14).

Decyzją z dnia 29.05.2015 roku, ZUS odmówił przeliczenia emerytury z lat 1966-2004 z uwagi na to, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury jest niższy od dotychczasowego i wynosi 186,92%. S. K. odwołał się od powyższej decyzji w dniu 31.07.2015 roku, sprawa zawisła przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Tryb. sygn. akt VU 913/15. W sprawie tej sąd ustalił, iż w okresie od 1 lipca 1970 r. do 16 czerwca 1976 r. S. K. zatrudniony był w (...) w P. w Zakładzie (...) ( (...)) w P. (późniejsza nazwa (...) w P.) w wymiarze pól etatu. Początkowo pracował na stanowisku elektromontera pomiarowego z wynagrodzeniem 8 zl. za godzinę pracy, następnie angażem z dnia 25 lipca 1973 r. przyznano wnioskodawcy od dnia 1 maja 1973 r. stawkę 8.50 zł. za godzinę wg IV kategorii zaszeregowania. Od dnia 15 marca 1976 r. do dnia 15 czerwca 1976 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki po. Kierownika Grupy (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 2.200/1 z dodatkiem funkcyjnym w wysokości 400 zl i premią regulaminową. W okresie zatrudnienia w Spółdzielni (...)w P. w Zakładzie (...) ( (...)) w P. S. K. był także zatrudniony w firmie (...) w L. od 17 marca 1967 r. do 31 października 1975 r.

Sąd Okręgowy ustalił, iż przeliczenie emerytury wnioskodawcy z 20 wskazanych przez niego lat tj. z lat 1966- 1979, 1989-1993 i 2004 roku , przy uwzględnieniu zarobków wnioskodawcy osiągniętych w okresie 1970-1976 w firmie (...) oraz w (...) w P. w Zakładzie (...) ( (...)) w P. w wymiarze pół etatu z uwzględnieniem stawek osobistego zaszeregowania tj. zarobków w wysokości: 1970- 69.054zł. - 257,47%; 1971 - 75.588/1 - 267,13%; 1972- 78.018/1. - 259.13%; 1973 - 76.914zł. - 229.07%; 1974 - 79.262 zł. - 207.38%; 1975 r. - 75.812 zł - 161.45%; 1976 r. - 88.364 zl. - 172,01% - daje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 195,73%, który jest niższy od dotychczasowego ustalonego decyzją z 23 listopada 2010 r. na 214.84%,

Nadto Sąd wskazał, iż najkorzystniejszy okres 20-lat wybranych z całego okresu

ubezpieczenia przypada dla wnioskodawcy wr latach: 1966 — 54.658 zl. -235,51%; 1968 -49.318 zł. — 195,15%; 1969 - 57.790 zł. -221,52%; 1970 - 69.054 zł. - 257.47%; 1971 - 75.588 zl. - 267,13%; 1972 - 78.018zł. - 259.13 %; 1973 - 76.914 zl. - 229.07%; 1974 - 79.262 zł. - 207.38%; 1975 r. - 75.812 zł. - 161.45%; 1976 r. - 88.364 zl. - 172.01%; 1977 - 93.500 zl. - 169.53%; 1978 - 96.720 zł. - 164.93%; 1979 - 99.820 zł. - 156.15%; 1981 r. - 134.971 zl. - 146.28%; 1984 - 308.692 zl. - 1 52.78%; 1989 r. - 4.744.479 zł. -191,23%; 1990 - 30.537.042 zł. - 247.15%; 1991 - 51.266.142 zl. -241.37%; 1992 -68.474.900 zl. - 194.42%; 1993 -95.890.100zł. - 200,02%. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyliczony z tych lat wynosi 203,47%. Wskaźnik ten jest niższy od dotychczas ustalonego decyzją z 23 listopada 2010 r. na 214.84%.

Nadto w piśmie procesowym z dnia 14.01.2016 roku organ rentowy wskazał, iż hipotetyczne przeliczenie emerytury wnioskodawcy z 20 lat wskazanych przez niego w piśmie z dnia 7 lipca 2015 roku tj. 1966-1993 i 2004 daje wskaźnik wymiaru w wysokości 184,19% (dowód: pismo ZUS k-26 akt sprawy sygn. akt VU 913/15).

W świetle tak poczynionych ustaleń faktycznych Sąd Okręgowy uznał odwołanie ubezpieczonego za niezasadne. Sąd podkreślił, iż wnioskodawca domagał się przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzeń z okresu zatrudnienia w Zakładzie (...) w P. od 1 lipca 1970 roku do 15 czerwca 1976 roku. tymczasem wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy w okresie od 1 lipca 1970 roku do 15 czerwca 1976 roku była już przedmiotem postępowania sprawie V U 25/14. która toczyła się przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim, tak więc Sąd jest związany ustaleniami prawomocnie zakończonej sprawy VU 25/14. Sąd Okręgowy w sprawie V U 25/14 ustalił wysokość zarobków skarżącego w okresie od 1 lipca 1970 roku do 15 czerwca 1976 roku na podstawie umowy o pracę oraz angaży i jednocześnie zanegował możliwość ustalenia zarobków skarżącego za w/w okres na podstawie druku RP- 7. wystawionego w dniu 6 września 1999 r.. albowiem dokument ten został anulowany w 2001 r. przez następcę prawnego pracodawcy skarżącego, jako że nie został wypełniony w oparciu o dokumentację placową, a przez samego wnioskodawcę. Nadto Sąd w sprawie VU 25/14 zakwestionował możliwość ustalenia zarobków' za ten okres na podstawie kserokopii fragmentów stron legitymacji ubezpieczeniowej, albowiem ustalono w oparciu o opinię biegłego grafologa, iż nosi ona znamiona fałszerstwa. Konkludując Sąd Okręgowy wskazał, iż wobec nie przedłożenia przez skarżącego nowych dowodów w zakresie wysokości zarobków za lata 1970-1976 - nie może przyjąć innych zarobków niż te. które wynikają z dokumentów w postaci umowy o pracę z dnia 15 marca 1976 r.

Orzeczenie Sądu Okręgowego apelacją zaskarżył S. K., która mocą wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 maja 2017 roku została oddalona (dowód: akta sprawy VU 913/15 Sądu Okręgowego w1 Piotrkowie Tryb.

Sąd Okręgowy dokonał nasypującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zawył, co następuje:

odwołanie jest niezasadni i jako takie podlega oddaleniu.

W niniejszej sprawie ubezpieczony S. K. po raz kolej już wnosi o prawidłowe wyliczenie wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z najkorzystniejszych 20 lat z całego okresu zatrudnienia, na podstawie dokumentacji emerytalnej. W ocenie skarżącego dotychczas wyliczony wskaźnik w decyzji z dnia 29.06.2015 roku. ustalony w wysokości 186.92%. następnie zmieniony pismem procesowym przez ZUS z dnia 14.01.2016 r na 184,19% jest wyliczony błędnie. Zdaniem ubezpieczonego. ZUS ukrył wynagrodzenia uznane przez Sąd Okręgowy w sprawie Sygn. akt: VU 25/14 za okres od 1 lipca 1970 r. do 15 czerwca 1976r, jednocześnie ukrył wynagrodzenia za 1967-68 r. otrzymane w (...) w T. na stanowisku Kierownika (...) (...) na 0.5 etatu, potwierdzone w książeczce ubezpieczeniowej. Ukryto wynagrodzenia wystawione na Rp-7 za 1986r. przez (...) w B. oraz (...) w P., z których wynika wskaźnik 153.62%.

Podstawę roszczenia ubezpieczonego stanowi przepis art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. nr 162, poz. 1118 ze zm. ) zgodnie z którym, wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15. jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego: 1 )z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia, 2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176, 3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty, - a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. Stosownie do art. 111 ust. 2 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15. mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia. Zgodnie zaś z treścią ust. 2a wskazanego wyżej przepisu art. 15, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Dokonując oceny roszczenia wnioskodawczyni stwierdzić należy, iż jest ono niezasadne. Zakład Ubezpieczeń Społecznych bowiem w sposób prawidłowy ustalił podstawę wymiaru emerytury wnioskodawcy, przyjmując do jej ustalenia wskaźnik wymiaru wyliczony z 5 lat tj. 1989-1993 w wysokości 214,84%. Dokonane przez organ rentowy wyliczenie było już dwukrotnie weryfikowane przez sąd. w sprawach toczących się przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Tryb.: sygn. akt VU 25/14 ora sygn. akt VU 913/15, których ustaleniami Sąd okręgowy rozpoznający odwołanie ubezpieczonego jest związany. Wnosząc przedmiotowy wniosek o przeliczenie emerytury ubezpieczony nie przedłożył w sprawie żadnych nowych dowodów, ograniczając się jedynie do powielania argumentacji podnoszonej już w poprzednio toczących się sprawach z jego wniosku. Tymczasem okolicznością bezsporną jest. iż Sąd Okręgowy w sprawie VU 25/14 ustalił, że legitymacja ubezpieczeniowa wnioskodawcy z dnia 23 lutego 1965 r. w zakresie zarobków za lata 1970-1976. na która skarżący ponownie się powołuje, została wypełniona na jego prośbę przez B. T., która była zatrudniona w Zakładzie (...) w' P. jako inspektor ds. ekonomicznych i specjalista ds. płac. Wnioskodawca sam wypełnił druk RP -7, a pracownica tylko go podpisała i taki druk w 1999 r. z wpisanymi zarobkami, jakie miał osiągnąć za okres od 1970 r. do 1976 r. w Zakładzie (...) w P. W 2001 r. ZUS zwrócił się do (...) w P. o potwierdzenie zatrudnienia wnioskodawcy i wynagrodzenia za lata 1970-1976. Spółdzielnia potwierdziła zatrudnienie ubezpieczonego, poinformowała, że zakład pracy wnioskodawcy został zlikwidowany w 1993 r oraz. że RP- 7 zostało wystawione na podstawie świadectwa pracy, ponieważ dokumentacji płacowej nie było. Jednocześnie Spółdzielnia anulowała wystawione zaświadczenie RP -7 z 6 września 1999 r. Po uzyskaniu powyższych informacjach ZUS wydał decyzję z dnia 30 marca 2001 r., którą obniżył w.w.p.w. do 218.35%, który obliczył z 5 lat 1989-1993 i zobowiązał ubezpieczonego do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia od 1.09.1999 r. do 31.03.2001 r. W 2004 roku wnioskodawca składając kolejny wniosek o przeliczenie emerytury z 20 lat kalendarzowych, załączył kserokopię fragmentu legitymacji ubezpieczeniowej z wpisanymi wynagrodzeniami za lata 1970-1976 w Spółdzielni (...)w P. tj. stronę 1,2, 86 i 87. Jak wykazało przeprowadzone przez sąd postępowanie dowodowe, ZUS prawidłowo nie uwzględnił wr latach 1970-1976 wynagrodzenia w wysokości wpisanej do legitymacji ubezpieczeniowej, albowiem nie wiadomo w jakich okolicznościach i w oparciu o jakie dokumenty legitymacja została uzupełniona dopiero po czasie ponad 4 lat po ustaniu stosunku pracy, nadto skarżący z całej legitymacji przedstawił jedynie 4 strony, w tym dwie tytułowe oraz stronę 86 i 87. czego również nie był w stanie logicznie wyjaśnić i nie przedstawił na żadnym etapie postępowania oryginału legitymacji oraz brak dowodów, że oryginał ten był okazany organowi rentowemu w dacie złożenia kserokopii dokumentu do ZUS. Wreszcie brak jest jakiekolwiek dokumentacji płacowej, z którą można by zweryfikować dokonane w legitymacji wpisy, nadto, co najistotniejsze, przedstawiona organowi rentowemu przez skarżącego legitymacja ubezpieczeniowa, nosi cechy fałszerstwa, co potwierdził w swojej opinii biegły sądowy grafolog w sprawie sygn. akt VU 25/14. Nadto okazało, się. że wnioskodawca złożył do ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu w (...) w P., podczas gdy ponad wszelką wątpliwość ustalono, że skarżący w szkole tej nigdy nic pracował. Sąd Okręgowy w sprawie V U 25/14 ustalił, że zarobki skarżącego w latach 1970- 1976 wynosiły: w okresie od 1 lipca 1970 r. do 30 kwietnia 1973 r. - 8 zł/h; w okresie od 1 maja 1973 r. do 14 marca 1976 r. - 8.50 zł/h; w okresie od 15 marca 1976 r. do 15 czerwca 1976 r. - 2.200 zł. i dokonał hipotetycznego przeliczenia emerytury wnioskodawcy przy uwzględnieniu 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu ubezpieczenia, tj. lat: 1968 -1982, 1984. 1989 - 1993 i założeniu, że będąc zatrudnionym na pół etatu :

- w okresie od 1 lipca 1970 r. do 30 kwietnia 1973r. otrzymywał stawkę godzinową 8 zł/h. w okresie od 1 maja 1973r. do 14 marca 1976r. - 8,50 zł/h, wr okresie od 15 marca 1976r. do 15 czerwca 1976r. - 2200 zl wynagrodzenia zasadniczego + 400 zł dodatku funkcyjnego. Uzyskany wskaźnik wyniósł 199,01 %, który był niższy od ustalonego decyzją z 23 listopada 2010 r. na 214,84 %.

W dniu 29 maja 2015 roku S. K. ponownie wniósł o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury na podstawie zarobków z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. od 1966 roku do 1993 roku oraz z 2004 roku z uwzględnieniem wynagrodzenia za okres zatrudnienia w Zakładzie (...) w P. od 1 lipca 1970 roku do 15 czerwca 1976 roku. które zostały uznane przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Decyzją z dnia 29.05.2015 roku. ZUS odmówił przeliczenia emerytury z lat 1966-2004 z uwagi na to. że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury jest niższy od dotychczasowego i wynosi 186,92%. S. K. odwołał się od powyższej decyzji w; dniu 31.07.2015 roku, sprawa zawisła przed Sądem Okręgowym w Piotrkowic Tryb. sygn. akt VU 913/15. W sprawie tej sąd ustalił, iż w okresie od 1 lipca 1970 r. do 16 czerwca 1976 r. S. K. zatrudniony był w Spółdzielni (...) w P. w Zakładzie (...) ( (...)) w P. (późniejsza nazwa (...) w P.) w wymiarze pól etatu. Początkowo pracował na stanowisku elektromontera pomiarowego z wynagrodzeniem 8 zł. za godzinę pracy, następnie angażem z dnia 25 lipca 1973 r. przyznano wnioskodawcy od dnia 1 maja 1973 r. stawkę 8.50 zł. za godzinę wg IV kategorii zaszeregowania. Od dnia 15 marca 1976 r. do dnia 15 czerwca 1976 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki po. Kierownika Grupy (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 2.200zł. z dodatkiem funkcyjnym w wysokości 400 zł i premią regulaminową. W okresie zatrudnienia w Spółdzielni (...)w P. w Zakładzie (...) ( (...)) w P. S. K. był także zatrudniony w firmie (...) w L. od 17 marca 1967 r. do 31 października 1975 r.

Sąd Okręgowy ustalił, iż przeliczenie emerytury wnioskodawcy z 20 wskazanych przez niego lat tj. z lat 1966- 1979, 1989-1993 i 2004 roku , przy uwzględnieniu zarobków wnioskodawcy osiągniętych w okresie 1970-1976 w firmie (...) oraz w Spółdzielni (...)w P. w Zakładzie (...) ( (...)) w P. w wymiarze pól etatu z uwzględnieniem stawek osobistego zaszeregowania tj. zarobków w wysokości: 1970- 69.054zł. - 257,47%; 1971 - 75.588zł. - 267,13%; 1972- 78.018zl. - 259.13%; 1973 - 76.914zł. - 229.07%; 1974 - 79.262 zł. - 207,38%: 1975 r. - 75.812 zł - 161,45%; 1976 r. - 88.364 zł. - 172,01% - daje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 195,73%, który jest niższy od dotychczasowego ustalonego decyzją z 23 listopada 2010 r. na 214.84%. Nadto Sąd wskazał, iż najkorzystniejszy okres 20-lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia przypada dla wnioskodawcy w latach: 1966 — 54.658 zł. -235.51%; 1968 -49.318 zł. — 195.15%; 1969 - 57.790 zł. - 221.52%; 1970 - 69.054 zł. - 257.47%; 1971 - 75.588 zł. - 267,13%; 1972 - 78.018zł. - 259.13 %; 1973 - 76.914 zł. - 229.07%; 1974 - 79.262 zł. - 207,38%; 1975 r. - 75.812 zł. - 161,45%; 1976 r. - 88.364 zł. - 172.01%; 1977 - 93.500 zł. - 169,53%; 1978 - 96.720 zł. - 164.93%; 1979 - 99.820 zł. - 156.15%; 1981 r. - 134.971 zl. - 146,28%; 1984 - 308.692 zl. - 1 52,78%; 1989 r. - 4.744.479 zł. - 191.23%; 1990 - 30.537.042 zł. - 247,15%; 1991 - 51.266.142 zł. -241.37%; 1992 -68.474.900 zl. - 194.42%: 1993 -95.890.100 zł. - 200,02%. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyliczony z tych lat wynosi 203,47%. Wskaźnik ten jest niższy od dotychczas ustalonego decyzją z 23 listopada 2010 r. na 214.84 %.

Powyższe okoliczności wyraźnie wskazują, iż odwołanie skarżącego jest niezasadne i stanowi jedynie powielenie augmentacji będącej już przedmiotem osądu.

Podnoszona zaś w uzasadnieniu odwalania argumentacja, dotycząca wadliwego wyliczenia przez organ rentowy wskaźnika w wysokości 184,19% jest chybiona, albowiem wskaźnik ten został wyliczony jedynie na potrzeby postępowania sądowego w sprawie sygn. akt VU 913/15, w której ZUS na polecenie sądu w piśmie procesowym z dnia 14.01.2016 roku wskazał, iż hipotetyczne przeliczenie emerytury wnioskodawcy z 20 lat wskazanych przez niego w piśmie z dnia 7 lipca 2015 roku tj. 1966-1993 i 2004 daje wskaźnik wymiaru w wysokości 184,19%. Nadto wbrew stanowisku skarżącego wynagrodzenie uzyskane przez niego w' 1986 roku zostało uwzględnione przez ZUS przy obliczeniu wskaźnika 20 najkorzystniejszych lat, na co wskazuje karta 777 akt ZUS.

Mając powyższe rozważania na uwadze. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 14 § 1 k.p. c. oddalił wniesione odwołanie.

WYROK

UZASADNIENIE