UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 18 stycznia 2017 roku powód – (...) Spółka z o.o. w L. domagał się zasądzenia od pozwanego – (...) S.A. w S. kwoty 1 295,40 złotych z odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód twierdził między innymi, że w dniu 16 września 2016 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki P. o nr rej. (...) należący do poszkodowanego P. D.. Pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy szkody uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił bezsporną część odszkodowania. W związku z uszkodzeniem pojazdu, poszkodowany zmuszony był do wynajęcia pojazdu zastępczego. W okresie od 24 listopada 2016 roku do 6 grudnia 2016 roku poszkodowany wynajmował od powoda pojazd zastępczy. Za okres najmu 12 dni powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT na kwotę 2 435,40 złotych brutto. Powód przyjął stawkę najmu za dobę 165,00 złotych netto plus VAT. Powód dodał, że nabył wierzytelność obejmującą odszkodowanie za szkodę wynikającą z konieczności najmu pojazdu zastępczego od poszkodowanego. Powód wskazał, że pozwany z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacił odszkodowanie w kwocie 1 140,00 złotych. Wobec wypłaty części należnego odszkodowania powód domaga się w pozwie zapłaty różnicy między kosztem najmu wynikającym z wystawionej przez niego faktury VAT a odszkodowaniem wypłaconym z tego tytułu przez pozwanego. ( 2 435,40 zł – 1 140 zł = 1 295, 40 zł.)

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 8 marca 2017 roku w postępowaniu upominawczym V GC 460/17 referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany – (...) S.A. w S. zaskarżył skutecznie nakaz zapłaty w całości, wnosząc sprzeciw dnia 5 kwietnia 2017 roku i domagając się w nim oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany twierdził między innymi, że w rozmowie telefonicznej z poszkodowanym, w chwili zgłaszania szkody, 19 września 2016r, poinformował poszkodowanego o możliwości uzyskania bezkosztowo pojazdu zastępczego. Pozwany twierdził również, że poinformował poszkodowanego, że jeśli zdecyduje się na najem pojazdu zastępczego we własnym zakresie, stawka czynszu najmu będzie podlegać weryfikacji do stawek stosowanych przez firmy współpracujące z pozwanym. Te same informacje, zdaniem pozwanego zostały przekazane poszkodowanemu w wiadomości mailowej wysłanej dniu 19 września 2016 roku. W ocenie pozwanego zastosowana przez powoda stawka dzienna najmu pojazdu zastępczego ponad dwukrotnie przewyższała stawkę zaproponowaną poszkodowanemu przez pozwanego. Pozwany przyznał, że wypłacił odszkodowanie uznając za zasadny najem pojazdu w wymiarze 12 dni, ale po zastosowaniu stawki w wysokości 95,00 złotych brutto za dobę. Zdaniem pozwanego fakt wynajęcia przez poszkodowanego pojazdu w cenie wyższej od oferowanej przez pozwanego przyczynił się wprost do zwiększenia rozmiaru szkody, tym samym, poszkodowany a za nim powód, nie uczynili zadość obowiązkom na nich ciążącym. Pozwany przyznał, że przedstawiona poszkodowanemu oferta najmu nie była w żadnym aspekcie mniej korzystna dla niego niż oferta powoda. Oferta ta jest wynikiem indywidualnych, wynegocjowanych przez pozwanego warunków najmu w sieci współpracujących z nim wypożyczalni. Oferta ta nie zakłada żadnych dodatkowych opłat. Pozwany podkreślił, że poszkodowany nie był zainteresowany minimalizacją kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego, bowiem za najem pojazdu „zapłacił’ cesją wierzytelności, zatem nie poniósł de facto kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego.

W piśmie procesowym z dnia 8 sierpnia 2017 roku powód potrzymał swoje dotychczasowe stanowisko oraz dodał, że stosowane przez niego ceny – mając na względzie całokształt oferty – nie są wygórowane, a już na pewno nie mogą być uznane za rażąco zawyżone. Zdaniem powoda, warunki na jakich pojazd został poszkodowanemu wynajęty – np. możliwość wyjazdu nim poza granice kraju, uzasadniały wysokość stawki najmu w kwocie 165,00 złotych netto za dobę. W ocenie powoda warunki najmu oferowane przez niego maksymalnie ograniczały konieczność ponoszenia przez poszkodowanego dodatkowych kosztów – jak np. koszty podstawienia samochodu zastępczego, odbioru po okresie najmu. Powód zaznaczył, że pozwany nie wskazał żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że stawka najmu proponowana przez powoda była nieadekwatna do jakości oferty najmu, aby była zawyżona. Bezsporną między stronami jest odpowiedzialność pozwanego za szkodę powstałą w związku ze zdarzeniem drogowym z 16 września 2016 roku. Pełnomocnik powoda ponadto wskazał, iż na podstawie art. 551 ksh, 562ksh oraz 563 ksh i 568 ksh nastąpiło przekształcenia spółki z o.o. (...) w L. w Spółkę Akcyjną pod firmą (...) w L.. Przedłożono odpis pełny z KRS (...)- k. 57.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16 września 2016 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki P. o nr rej. (...) stanowiący własność P. D..

W dniu 19 września 2016 roku poszkodowany P. D. zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy, tj. (...) S.A. w S..

/okoliczności bezsporne/

W chwili zdarzenia do poszkodowanego i sprawcy podszedł pracownik (...) Spółki z o.o. w L., który był przypadkowym świadkiem zdarzenia, zaproponował pomoc, również w wypełnieniu formularza. W obu samochodach były przewożone małe dzieci, które głośno płakały a uczestnicy kolizji byli zaskoczeni sytuacją. Na koniec pracownik spółki (...) podał wizytówkę i wskazał, że gdyby poszkodowany miał jakiekolwiek problemy może do niego zadzwonić, wówczas postara się mu pomóc. Początkowo, tj. do chwili zgłoszenia szkody, P. D. nie zamierzał korzystać z oferty samochodu zastępczego od EuCOcar, licząc na konkretną ofertę ze strony (...) S.A. w S., jako ubezpieczyciela sprawcy szkody.

P. D. w toku telefonicznego zgłoszenia szkody w dniu 19.09.2016r dopytał pracownika (...) S.A. w S., przyjmującego zgłoszenie o możliwość wynajęcia samochodu zastępczego, jednak nie uzyskał żadnych szczegółowych informacji tylko został odesłany na infolinię i stronę internetową. Pracownik poinformował tylko poszkodowanego, że w przypadku wynajęcia samochodu zastępczego od innego podmiotu, ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji stawki najmu do kwoty maksymalnej 95,00 złotych brutto. P. D. dzwonił na wskazaną infolinię, o której wspomniał pracownik jednak nie uzyskał konkretnej oferty wynajęcia samochodu zastępczego. Informacje na stronie internetowej ubezpieczyciela również nie były dla niego wystarczające. Poszkodowany nie był w stanie potwierdzić, że otrzymał maila z 19.09.2016r. Nie pamiętał go. Poszkodowany z rozmów z ubezpieczycielem zrozumiał tylko , iż proponuje się mu gorszy samochód zastępczy klasy B- S. (...). Gdyby mu zaproponowano samochód klasy C ( tej co uszkodzony) to byłby zadowolony. W tym czasie likwidator ubezpieczyciela sprawcy szkody przyjechał oszacować szkodę. Za wyliczoną i wskazaną kwotę warsztat naprawczy odmówił dokonania naprawy. Poszkodowany utracił zaufanie do ubezpieczyciela, skoro zaniżył koszty naprawy. Bojąc się, że takie same problemy będą z samochodem zastępczym skontaktował się wówczas z pracownikiem EuCo C., od którego otrzymał w dniu zdarzenia wizytówkę. Pracownik ten pouczył go jakie działania ma podjąć aby podnieść stawki za naprawę samochodu do rzeczywistych oraz zaproponował wynajem bardzo dobrego samochodu T. (...). Był to duży wygodny samochód, który spełniał oczekiwania poszkodowanego. Poszkodowany mieszka w P. i musi rozwieść codziennie na zajęcia trójkę dzieci: dwójkę w wieku szkolnym a jedno w przedszkolnym. Dzieci dodatkowo uczęszczają na zajęcia pozalekcyjne. Córkę piętnastoletnią, która jest podwójną mistrzynią Polski Juniorów B poszkodowany zawoził dwa razy dziennie na treningi łyżwiarstwa figurowego o 6 rano i po południu. Syna 4 razy w tygodniu zawoził do szkoły muzycznej. Najmłodszego syna zaś do przedszkola w R.. Zgodnie z ustaleniami z innymi rodzicami, zabierał czasami nawet 5 dzieci do samochodu podwożąc je na zajęcia. Oboje z żoną do pracy dojeżdżają codziennie do T.. Duży samochód zastępczy (klasy C) był więc koniecznością dla poszkodowanego. Jego uszkodzony samochód P. był 7 osobowy, był przystosowany do potrzeb dużej rodziny, w której dzieci uczęszczały na zajęcia w różnych miejscach, nadto na liczne zajęcia dodatkowe.

/dowód: nagranie zgłoszenia szkody k. 45,

oświadczenie poszkodowanego k. 61,

zeznania świadka P. D. k. 197v-199/

W dniu 24 listopada 2016 roku poszkodowany oddał samochód do naprawy i wynajął od (...) Spółki z o.o. w L. samochód zastępczy klasy C – T. (...) o nr rej. (...). Strony uzgodniły stawkę dzienną najmu na kwotę 165,00 złotych netto. Poszkodowany P. D. zwrócił samochód w dniu 1 grudnia 2016 roku.

W dniu 1 grudnia 2016 roku P. D. wynajął od EuCOcar jeszcze raz samochód zastępczy, ten sam, co poprzednio, przy zastosowaniu tej samej stawki dziennej. Samochód został zwrócony przez poszkodowanego w dniu 6 grudnia 2016 roku.

Przyjęta dobowa stawka najmu pojazdu mieściła się w granicach stawek stosowanych przez inne podmioty świadczące usługi najmu samochodów zastępczych w tym okresie w 2016 roku na terenie województwa (...).

/dowód: umowa wynajmu samochodu nr (...)/I k. 13-14,umowa wynajmu samochodu nr (...)/II k. 15-16,zeznania świadka P. D. k. 197v-199, tabela wysokości stawek za wynajęcie pojazdu zastępczego w 2016 roku na terenie województwa (...) k. 203-204/

W dniu 6 grudnia 2016 roku spółka (...) w L. wystawiła poszkodowanemu P. D. fakturę VAT (...) na kwotę łączną 2 435,40 złotych brutto. Uwzględniła w fakturze, że najem samochodu zastępczego trwał 12 dni, zaś czynsz najmu za każdy rozpoczęty dzień najmu wyniósł 165,00 złotych netto. Tego samego dnia poszkodowany i spółka zawarli umowę cesji wierzytelności przysługującej P. D. przeciwko (...) S.A. w S. z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego.

/dowód: faktura VAT nr (...) k. 10,

umowa cesji wierzytelności k. 17/

Wiadomością mailową z dnia 15 grudnia 2016 roku pracownik EuCOcar przesłał ubezpieczycielowi komplet dokumentów dotyczących zgłoszenia roszczenia z tytułu wynajmu auta zastępczego.

/dowód: wiadomość mailowa z dnia 15 grudnia 2016 roku k. 92

Pismem z dnia 21 grudnia 2016 roku ubezpieczyciel poinformował poszkodowanego, że dokonał weryfikacji stawki dobowej, wynikającej z przedłożonej faktury VAT ze 165,00 złotych netto za dobę do 77,00 złotych netto za dobę (95,00 złotych brutto).

/dowód: pismo STU E. Hestia z dnia 21 grudnia 2016 roku k. 11-12 i 90-91/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowód z zeznań świadka poszkodowanego – P. D. oraz w oparciu o dowody z dokumentów: oświadczenia poszkodowanego dotyczącego przyczyn nieskorzystania z oferty pozwanego, umowy wynajmu samochodu nr (...), umowy wynajmu samochodu nr (...), tabeli wysokości stawek za wynajęcie pojazdu zastępczego w 2016 roku na terenie województwa (...), faktury VAT nr (...), umowy cesji wierzytelności, wiadomości mailowej z dnia 15 grudnia 2016 roku oraz pisma pozwanego z dnia 21 grudnia 2016 roku oraz nagrania zgłoszenia szkody na płycie CD.

Dowody z dokumentów Sąd uznał za wiarygodne, bowiem nie budziły wątpliwości Sądu, a strony nie kwestionowały ich prawdziwości.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka P. D., które również nie budziły wątpliwości Sądu. Zeznania świadka były jasne, logiczne i spójne, korespondowały i uzupełniały się wzajemnie z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek dokładnie opisał przebieg rozmowy z konsultantem pozwanego, któremu telefonicznie zgłaszał szkodę. Jego zeznania w tej kwestii korespondowały w szczególności z nagraniem tej rozmowy. Świadek opisał również okoliczności związane z najmem samochodu zastępczego od powoda oraz potwierdził przyczyny, dla których wybrał ofertę najmu samochodu zastępczego od powoda.

W niniejszej sprawie bezsporny między stronami był fakt zaistnienia kolizji drogowej w dniu 16 września 2016 roku jak i odpowiedzialność (...) S.A. w S. za szkodę w pojeździe marki P. o nr rej. (...).

Nie było kwestionowane również zawarcie przez poszkodowanego P. D. ze spółką (...) umowy najmu pojazdu zastępczego i umowy cesji wierzytelności. Bezspornym między stronami był również czas najmu samochodu zastępczego, który wynosił 12 dni.

Kwestią sporną między stronami była jedynie wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego. (...) S.A. z siedzibą w S. kwestionowało wysokość dobowej stawki za najem pojazdu zastępczego ustalonej w kwocie 165 złotych netto, wskazując, iż jest ona rażąco wygórowana i winna wynosić 95 złotych brutto za dobę. Z kolei powód (...) S.A. w L. wskazywał, iż stawka w kwocie 165 złotych netto to normalna stawka, maksymalnie ogranicza konieczność ponoszenia przez poszkodowanego dodatkowych kosztów związanych np. z podstawieniem samochodu i odbiorem po zakończeniu najmu. Oferta nie przewidywała kar za przewożenie w samochodzie zastępczym zwierząt, nie ustawiono limitu kilometrów – co z kolei pozwalało na korzystanie z samochodu bez ograniczeń, w takim zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego samochodu. Poszkodowany miał nawet możliwość wyjazdu samochodem zastępczym poza granice kraju, nie musiał posiadać karty kredytowej, będącej warunkiem wynajmu u wielu innych podmiotów. Była to stawka nie odbiegająca od innych stawek za wynajęcie pojazdu na rynku lokalnym w tym okresie czasu.

Zgodnie z art. 822 §1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Sąd orzekający podziela w całości pogląd wyrażony w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku sygn. akt III CZP 5/11, w którym to orzeczeniu Sąd stwierdził, że stratą w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. są objęte także te wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia) pojazdu. Negatywnym następstwem majątkowym jest tu utrata możliwości korzystania z rzeczy. W takiej sytuacji poszkodowanemu przysługuje roszczenie o zwrot wydatków na najem pojazdu zastępczego nieprzeznaczonego do kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, można je bowiem uznać za stratę (art. 361 § 2 k.c.). Słusznie w cytowanym uzasadnieniu podano, że samochód w sposób bardziej wszechstronny i funkcjonalny zaspokaja potrzeby życiowe i korzystanie z niego jest standardem cywilizacyjnym.

W niniejszej sprawie poszkodowany P. D., dyrektor szkoły, uszkodzony pojazd wykorzystywał do codziennego poruszania się, tj. dojazdu z miejsca zamieszkania do pracy, dowożenia trójki dzieci do szkoły i na liczne zajęcia dodatkowe. Po stronie poszkodowanego zaistniała więc strata, skoro musiał ponieść koszt najmu pojazdu zastępczego. Nie ma tu znaczenia, iż do zapłaty za najem pojazdu doszło w formie bezgotówkowej, w drodze cesji przysługującej mu od pozwanego wierzytelności, bowiem stanowi to jedynie sposób zapłaty.

Odnosząc się do wysokości kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, w ocenie Sądu zastosowana przez powoda stawka najmu pojazdu zastępczego marki T. (...) w kwocie 165 złotych netto za dobę mieściła się w granicach stawek zakreślonych w 2016 roku przez lokalny rynek – właściwy dla województwa (...), co wynika z analizy tabeli dotyczącej wysokości stawek najmu pojazdu zastępczego, stosowanych przez podmioty świadczące usługi najmu pojazdów zastępczych w 2016 roku na terenie województwa (...) (k. 203-204). Nadmienić należy, że dokument ten przedłożył powód, podczas gdy ciężar udowodnienia tego, że powód zastosował zawyżoną stawkę spoczywał na pozwanym.

Nadmienić należy, że z tabeli przedłożonej przez powoda (k. 203-204) wynika, iż przy uwzględnieniu warunków oferty przedstawionej poszkodowanemu przez powoda stawka dzienna najmu samochodu klasy C, zatem takiej samej, jak samochodu poszkodowanego, wynosiła od 115 do 220 złotych netto za dobę. Zatem nie ulega wątpliwości, że zastosowana przez powoda stawka dzienna najmu mieściła się w tym przedziale cenowym. Tym samym, w ocenie Sądu, strona pozwana nie wykazała w żaden sposób, aby stawka zaoferowana przez powoda była rażąco wygórowana. Pozwany ograniczył się jedynie do oświadczenia, że stawka wskazana w umowie najmu pojazdu zastępczego jest zawyżona, jednak nie przedłożył żadnych dowodów z dokumentów dla wykazania swoich twierdzeń. W myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie ciężar udowodnienia faktu, iż dobowa stawka najmu samochodu zastępczego została zawyżona przez powoda spoczywał na pozwanym. Pozostając na gruncie wymienionego przepisu i rozkładu ciężaru dowodu w niniejszej sprawie zauważyć należy, że choć pozwany – co przyznał świadek, poszkodowany P. D. – złożył mu propozycję wynajmu samochodu zastępczego to była ona nader ogólna ( oświadczenie poszkodowanego k. 61). Z nagrania zgłoszenia szkody (k. 45) wynika, że pracownik pozwanego poinformował go tylko faktycznie o możliwości najmu pojazdu zastępczego, jednak nie przedstawił żadnych konkretów tylko „odesłał” poszkodowanego na inną infolinię i adres mailowy, celem uzgodnienia szczegółów. Poszkodowany w swoich zeznaniach przyznał jednak, że pomimo kontaktu z inną infolinią, nie otrzymał żadnej konkretnej oferty najmu samochodu zastępczego klasy C. Sąd uznał za wiarygodne zeznanie poszkodowanego w tej kwestii. Dodać należy, że pozwany wysłał co prawda do poszkodowanego wiadomość mailową z informacją o zakresie cenowym najmu samochodów zastępczych w zależności od klasy pojazdu, ale z maila tego nie wynikają żadne konkretne warunki najmu, a jedynie stawka dobowa za określone segmenty pojazdu. Nie było to wykazanie szczegółowych warunków oferty przez pozwanego. Pozwany nie wykazał również, że mail dotarł do poszkodowanego i mógł się z nim zapoznać. Poszkodowany zaprzeczył jakoby go otrzymał. Pozwany nie wykazał więc, że gotów był konkretny samochód zastępczy klasy C, na konkretnych warunkach wynająć, podstawiając go poszkodowanemu w określonym czasie i miejscu. Samo odsyłanie poszkodowanego, aby dzwonił na swój koszt na infolinię i „dopraszał się” o samochód zastępczy może tylko zniechęcać potencjalnego najemcę. Zastanawiać może czy jest to, aby realna oferta złożona poszkodowanemu czy działania ubezpieczyciela obliczone nie są obliczone na ewentualne później podnoszenie zarzutów w procesie przed sądem. Zastanawia dlaczego ubezpieczyciel poprzez swojego likwidatora szacującego szkodę, który miał kontakt z poszkodowanym za jego pośrednictwem nie złożył konkretną ofertę wynajmu. Dlatego- zdaniem sądu -po upływie dwóch miesięcy od zdarzenia poszkodowany który nie otrzymał konkretnej oferty był uprawniony skorzystać z oferty powoda, który niezwłocznie przedstawił mu szczegóły najmu samochodu zastępczego.

Zdaniem Sądu, już w chwili zgłaszania szkody telefonicznie poszkodowany powinien był otrzymać od pozwanego poważną szczegółową ofertę najmu konkretnego pojazdu, ze wskazaniem przedziału cenowego w zależności od klasy pojazdu, a także wraz ze wskazaniem wszystkich dodatkowych, związanych z tym warunków. To pracownik ubezpieczyciela winien zabiegać o spotkanie w jak najkrótszym terminie aby przedstawić konkretną ofertę osobiście. W przeciwnym razie poszkodowany zawsze wybierze ofertę podmiotu, który niezwłocznie i osobiście zaproponuje mu konkretne warunki najmu samochodu zastępczego i to tej samej klasy.

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, iż powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości. Sąd zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w L. kwotę 1 295,40 złotych, na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 817 § 1 k.c.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odnośnie umów ubezpieczenia zastosowanie ma art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. (Dz.U. Nr 124, poz. 1152) tj. z dnia 8 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 392), który stanowi, że Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powód w toku postępowania nie wykazał, kiedy zgłosił stronie pozwanej roszczenie dotyczące zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Z akt szkodowych złożonych przez stronę pozwaną wynikało natomiast, że wraz z wiadomością e-mail z dnia 15 grudnia 2016 roku powód przesłał stronie pozwanej komplet dokumentów szkodowych wraz z fakturą VAT za wynajem pojazdu zastępczego. Należało więc uznać, że w tym dniu najpóźniej zgłosił swe roszczenie. Pozwany powinien był je spełnić w terminie 30 dni, a więc do dnia 14 stycznia 2017 roku. Powód zażądał odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 15 stycznia 2017 roku, więc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 1 295,40 złotych od dnia 15 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty.

Odnośnie kosztów orzeczono zgodnie z art. 98 §1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą sprawę w całości był pozwany i to on winien zwrócić powodowi poniesione koszty procesu. Do niezbędnych kosztów postępowania w niniejszej sprawie należy zaliczyć opłatę sądową od pozwu w kwocie 65 złotych, a także koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 270 złotych ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych. Łączne koszty postępowania wyniosły zatem 352 złotych.

Przewodniczący:	SSR Urszula Martenka
Protokolant:	Stażystka Adrianna Nidzgorska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE