UZASADNIENIE

Powód S. P. wniósł pozew przeciwko R. S. domagając się zapłaty na jego rzecz kwoty 11.550 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że jego roszczenie wynika z ustnej umowy o dzieło pomiędzy nim a pozwanym, która miała zostać podpisana w dniu 23 grudnia 2015 roku, na mocy której powód zobowiązał się do wykonania prac stolarskich na rzecz pozwanego w okresie od 08 stycznia 2016 roku do 30 stycznia 2016 roku za kwotę 6.050 zł brutto, od dnia 01 lutego 2016 roku do dnia 29 lutego 2016 roku za kwotę 6.250 zł brutto oraz z uwagi na przedłużające się prace z winy pozwanego od dnia 01 marca 2016 roku do dnia 05 marca 2016 roku za kwotę 1.250 zł. Wysokość wynagrodzenia została obliczona jako iloczyn ilości przepracowanych godzin i stawki roboczogodziny w wysokości 25 zł/h. Pozwany wypłacił powodowi kwotę 2.000 zł mimo, że powód wykonał zlecone prace, które zostały odebrane przez pozwanego w określonym terminie, a nadto zabezpieczał i nadzorował prace w warsztacie stolarskim pozwanego, w szczególności w zakresie przestrzegania przepisów BHP oraz (...). Brak stosowania się pozwanego do uwag powoda w tym zakresie skutkował zakończeniem współpracy przez powoda. Nadto powód podniósł, że pozwany zobowiązał się do uregulowania swoich należności do 10 marca 2016 roku, co nie nastąpiło. Powód wielokrotnie wzywał pozwanego do uregulowania należności. Poza tym pozwany znajduje się w posiadaniu ruchomości należących do powoda. Pozwany poinformował powoda, że strony umówiły się na ryczałtowe rozliczenie wykonanych prac, czemu powód zaprzecza. Powód sygnalizuje, że w związku z niewykonaniem zobowiązania przez pozwanego naraził jego oraz jego rodzinę na straty materialne.

(pozew k. 2-6)

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa oraz obciążenie powoda kosztami postępowania.

Przyznał, że powód wykonywał na jego rzecz prace we wskazanym okresie, przy czym zakwestionował sposób i wysokość ustalonego wynagrodzenia. Zdaniem pozwanego strony umówiły się na ryczałtowe wynagrodzenie za wykonane prace w wysokości 4.000 zł. Nadto przyznał, że z tego tytułu wypłacił pozwanemu łącznie 2.500 zł. Pozwany wzywał powoda do podpisania umowy o dzieło i wskazania swoich danych, jednakże bezskutecznie. Zakwestionował również twierdzenia powoda w zakresie wydania ruchomości, wskazując, że powód miał możliwość ich odbioru, czego nie uczynił. Pozwany zakwestionował również twierdzenia powoda dotyczące rzekomego nadzoru w zakresie przepisów BHP i (...) z uwagi na brak uprawnień powoda w tym zakresie, jak również zanegował wysokie kwalifikacje powoda oraz fakt unikania przez pozwanego kontaktów z powodem.

(odpowiedź na pozew k. 93-96)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W grudniu 2015r. powód S. P. zawarł z prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) pozwanym R. S. ustną umowę o dzieło, na mocy której powód miał wykonać prace stolarskie w zastępstwie nieobecnych pracowników pozwanego.

Strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 2000 zł miesięcznie i czas trwania umowy na 2 miesiące.

Umowa pisemna, mimo jej przygotowania przez pozwanego, nie została podpisana.

(dowód: zeznania pozwanego – k. 155-156, zeznania świadków: J. S. – k. 145v-146, K. S. - k. 146)

Powód wykonywał prace stolarskie na rzecz pozwanego w okresie w okresie od 8 stycznia 2016r. do 5 marca 2016r., zarówno w warsztacie pozwanego jak i u jego klientów. W czasie trwania umowy powód korzystał z warsztatu pozwanego również do prywatnych celów jak np. prace renowacyjne starego zegara czy dotyczące szuflady komody jego klientki.

Pozwany wypłacił powodowi wynagrodzenie w kwocie 2.000 zł za pierwszy miesiąc pracy, a następnie w obecności C. K. 500 zł.

(dowód: zeznania powoda – k. 155v, zeznania świadków: C. K. – k. 131, D. P. – k. 131-132, M. O. – k. 129v-130, wezwanie przedsądowe z18.04.2016r. – k. 44)

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, w szczególności na podstawie zeznań świadków M. O., D. P., C. K., J. S., K. S. i A. W., a także zeznań pozwanego.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pozwanego bowiem były one logiczne, konsekwentne, szczere i poparte dowodami przez niego zawnioskowanymi w postaci zeznań świadków J. S., K. S., C. K. i A. W., którym również w całości dał wiarę jako szczerym i spójnym ze sobą. Niemniej jednak zeznania A. W. okazały się mieć jedynie pomocnicze znaczenie, bowiem świadek nie znał szczegółów umowy stron a wskazywał jedynie na niezadowolenie powoda ze współpracy z pozwanym z powodu zbyt niskich zarobków.

Sąd dał natomiast wiarę zeznaniom świadków M. O. i D. P. jedynie w nieznacznym zakresie, w jakim korelowały one z pozostałymi zeznaniami tj. w zakresie daty rozpoczęcia i zakończenia prac przez powoda, kwoty wypłaconej mu przez pozwanego, miejsca wykonywania prac stolarskich. W pozostałym zakresie były one jednak niepoparte innymi dowodami, jak np. spisem godzin przepracowanych w ramach umowy stron (k. 130v) a także wzajemnie niespójne (M. O. wskazywała, iż wynagrodzenie miesięczne miało wynosić 6000 zł, zaś D. P., że łączna kwota wynagrodzenia to 13500 zł). Powyższe rozbieżności w powiązaniu z brakiem innych dowodów i faktem, iż ww. świadkowie to matka i żona powoda nakazują uznać ich zeznania za niewiarygodne w zakresie okoliczności najistotniejszej dla rozstrzygnięcia tj. wysokości umówionego wynagrodzenia.

Sąd pominął dowód z zeznań świadków w osobach klientów, u których powód wykonywał prace zlecone przez pozwanego, albowiem powód nie sprecyzował tego wniosku zgodnie ze zobowiązaniem z dnia 16.03.2017r. (k. 81) Wniosek ten ponowiony przez powoda w piśmie z 23.01.2018r. został oddalony z tej samej przyczyny, jak również jako spóźniony oraz nieistotny dla rozstrzygnięcia.

Nieistotne dla rozstrzygnięcia były również pozostałe wnioski dowodowe złożone przez powoda na ostatniej rozprawie w piśmie z 23.01.2018r. (k. 165) bowiem nie zmierzały do ustalenia okoliczności istotnych, w szczególności treści umowy stron. Podobnie, nie były istotne w sprawie dowody z dokumentów świadczących o kierowaniu przez powoda zawiadomień do Państwowej Inspekcji Pracy (k. 39-41).

Sąd pominął też dowód z zeznań powoda w charakterze strony, bowiem wezwany prawidłowo na rozprawę w dniu 28.11.2017r. nie stawił się i nie usprawiedliwił prawidłowo nieobecności. Co więcej, obecny na kolejnym terminie, świadomy powyższego, nie wnosił o przesłuchanie go w tym charakterze. (vide k. 182)

Przechodząc do merytorycznych rozważań wskazać należy, iż niesporne było pomiędzy stronami zawarcie umowy o dzieło, jej wykonie oraz okres współpracy stron. Nie była też przedmiotem badania jakość prac wykonanych przez powoda, przebieg zatrudnienia powoda u A. W., czy warunki pracy w zakładzie pozwanego.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie była natomiast wysokość umówionego wynagrodzenia w związku z zawarciem przez strony umowy o dzieło w formie ustnej.

Podstawą roszczenia w niniejszej sprawie jest art. 627 k.c. zgodnie, z którym przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Zważyć przy tym należy, że przepisy nie wymagają, aby była ona zawierana w określonej formie.

Jakkolwiek okolicznością bezsporną między stronami jest fakt wykonywania przez powoda na rzecz pozwanego prac stolarskich w okresie objętym żądaniem pozwu, tj. od dnia 8 stycznia 2016 roku do dnia 5 marca 2016 roku, tak brak jest niebudzących wątpliwości dowodów pozwalających stwierdzić, że rzeczona umowa miała opiewać na wynagrodzenie w łącznej wysokości 13.550 zł wyliczone na podstawie stawki godzinowej na poziomie, jak zeznała żona powoda, 25 zł/h (k. 130v).

Dlatego też, zdaniem Sądu, powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie do wysokości przyznanej przez pozwanego, tj. części wynagrodzenia za drugi miesiąc pracy powoda - kwoty 1.500 zł. Wysokość wynagrodzenia ryczałtowego, jak już wskazano powyżej, wynikała z zeznań powoda popartych zeznaniami świadków J. S., K. S. i C. K., z których nadto wynikało, że zasadą u pozwanego było stosowanie tego rodzaju wynagrodzenia (a nie stawki godzinowej). Również przedprocesowa korespondencja stron wskazywał na stanowisko pozwanego prezentowane później konsekwentnie w toku procesu.

Zgodnie z art. 6 k.c. to na powodzie ciążył obowiązek wykazania okoliczności z których wywodził skutki prawne i jak również wyżej wskazano, powód temu ciężarowi nie sprostał. Zaoferowane w tym zakresie zeznania świadków D. P. i M. O. pozostających w stosunku do niego w bliskich relacjach, pozostają w oderwaniu od pozostałych dowodów w sprawie a nadto, nawet gdyby przyjąć zasadę godzinowego rozliczania, nie dają podstaw do ustalenia a jakich dniach i godzinach powód wykonywał prace na rzecz pozwanego, a w jakich na własne potrzeby. Te ostatnie bowiem niewątpliwe były wykonywane przez powoda, co potwierdza chociażby przyznany przez niego fakt renowacji zegara w warsztacie pozwanego, czy prac dotyczących szuflady jego klientki (k.44).

Mając zatem powyższe na uwadze – na mocy art. 672 k.c. i art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.500 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 kwietnia 2016 roku, bowiem pozwany nie kwestionował daty wymagalności należnej powodowi części wynagrodzenia, wnosząc nawet o zasądzenie odsetek od dnia 17.04.2016r. (k. 182v). Z uwagi jednak na treść przepisu art. 321 §1 kpc orzeczono jak w pkt. I wyroku.

W pozostałym zakresie – na podstawie art. 672 k.c. a contrario – Sąd powództwo oddalił w pkt. II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U z 2015 r. poz. 1804). Powód został zwolniony od kosztów sądowych ponad koszt opłaty sądowej od pozwu. Na pozostałe koszty procesu składały się natomiast wynagrodzenie fachowego pełnomocnika pozwanego (4800 zł) oraz koszt zwrotu utraconego zarobku przyznany świadkowi D. P. (82,31 zł - k. 124) oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł). Mając zatem mając na uwadze, iż powód wygrał proces w 13% zaś pozwany w 87%, na rzecz pozwanego zasądzono kwotę 4.190,72 zł (pkt III). W takich też proporcjach nakazano ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa koszty tymczasowo przez niego wyłożone (pkt. IV i V) oraz przejęto część opłaty sądowej od pozwu (pkt. VI).

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Żelewska
Protokolant:	protokolant Agnieszka Bronk-Marwicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE