UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) decyzją z dnia 7 lipca 2015 r. znak (...) stwierdził wygaśnięcie decyzji Prezesa URE wydanej 13 czerwca 2014 r. nr (...), o udzieleniu P. D. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowe (...) (Przedsiębiorca, powód) z siedzibą w O. koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii.

Przedsiębiorca P. D. w złożonym odwołaniu zaskarżył decyzję Prezesa URE w całości. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił, iż narusza jego prawa. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania powód oświadczył, że nie zgadza się ze wskazanymi w zaskarżonej decyzji przyczynami uchylenia decyzji z dnia 13 czerwca 2014 r. o udzieleniu mu koncesji na wytwarzanie energii w odnawialnym źródle energii. Zdaniem powoda zaskarżona decyzja narusza zasadę praw nabytych. Stwierdził, że nie można mu odebrać prawa do wytwarzania energii elektrycznej, które uzyskał na mocy decyzji o udzieleniu koncesji. Podkreślił, że podejmował działania i poniósł koszty rozbudowy źródła energii w sposób zgodny z decyzją o udzieleniu koncesji.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, że zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dacie wydania Przedsiębiorcy koncesji wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii podlegało koncesjonowaniu, niezależnie od mocy źródła. Wskazał, iż w wyniku wejścia w życie w dniu 4 maja 2015 r. ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r., poz. 478) – dalej również: ustawa OZE - doszło do zmiany niektórych przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (t.j. Dz. U . z 2012 r., poz. 1059 ze zm.) – dalej: Pe. W aktualnym stanie prawnym wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji nie wymaga posiadania koncesji (art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. c Prawa energetycznego). Ponadto zgodnie z art. 200 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii, udzielone wcześniej przez Prezesa URE koncesje na wytwarzanie energii elektrycznej w mikroinstalacji, wygasają z dniem wejścia ustawy w życie.

Pozwany wyjaśnił, że powód prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na wytwarzaniu energii elektrycznej w źródle odnawialnym, które w świetle przepisów ustawy o odnawialnych źródłach energii spełnia kryteria uznania za mikroinstalację. Z tego względu, stosownie do art. 200 ust. 1 ustawy OZE, w dniu 4 maja 2015 r. z mocy prawa, udzielona powodowi decyzją z dnia 13 czerwca 2014 r. koncesja wygasła. Jednocześnie wobec braku wymogu posiadania koncesji na działalność polegającą na wytwarzaniu energii w mikroinstalacji, decyzja o udzieleniu powodowi koncesji, stała się bezprzedmiotowa. W zaistniałym stanie prawnym, z uwagi na jednoznaczną treść art. 200 ust. 1 ustawy OZE, mającego charakter bezwzględnie obowiązujący, stosownie do art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. na Prezesie URE spoczywał obowiązek dokonania subsumpcji stanu faktycznego do właściwej normy prawnej poprzez wydanie zaskarżonej decyzji. Zdaniem Prezesa URE w stanie prawnym zaistniałym na skutek wejścia w życie ustawy o odnawialnych źródłach energii kwestionowanie w odwołaniu przyczyn, na podstawie których została wydana zaskarżona decyzja, nie może przynieść oczekiwanego przez powoda skutku.

Pozwany zaznaczył, iż wygaśniecie z mocy prawa decyzji o udzieleniu mu koncesji nie wywołuje dla powoda negatywnych skutków w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie ustalonym w koncesji. Na skutek wydania zaskarżonej decyzji Przedsiębiorca nie zostanie pozbawiony systemu wsparcia dla odnawialnych źródeł energii i nadal będzie mógł wykonywać działalność gospodarczą w dotychczasowym zakresie.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie udzielonej decyzją Prezesa URE z 13 czerwca 2014 r. nr (...) koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej P. D. prowadzi działalność koncesjonowaną w odnawialnym źródle energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej 9,6 kW, przyłączonym do sieci o napięciu znamionowym 110 kV. W dniu 4 maja 2015 r. weszła w życie ustawa o odnawialnych źródłach energii, wprowadzająca m.in. nowelizację przepisów Prawa energetycznego. Instalacja wykorzystywana przez powoda do prowadzenia działalności wytwarzania energii elektrycznej spełnia kryteria mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach energii. Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 Pe w brzmieniu po nowelizacji, prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu energii elektrycznej w mikroinstalacji nie wymaga uzyskania koncesji. Ponadto w myśl art. 200 ust. 1 ustawy OZE koncesje udzielone przez Prezesa URE wytwórcom energii elektrycznej w mikroinstalacji wygasają z dniem wejścia w życie tej ustawy. W świetle obowiązujących po dniu 4 maja 2015 r. przepisów prawa udzielona powodowi w 2014 r. koncesja wygasła z mocy prawa. W celu dostosowania istniejącego stanu faktycznego do obowiązującej normy prawnej Prezes URE, na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a., wydał decyzję stwierdzającą wygaśnięcie decyzji o udzieleniu P. D. koncesji.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Bezsporne jest, że przed wejściem w życie ustawy o odnawialnych źródłach energii powód posiadał koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii o łącznej mocy zainstalowanej 0,0096 MW, przyłączonym do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV. W świetle art. 2 pkt 19 ustawy OZE, obowiązującej od dnia 4 maja 2015 r., wykorzystywana przez powoda w prowadzonej działalności gospodarczej instalacja, spełnia kryteria mikroinstalacji. Zgodnie z art. 32 ust 1 pkt 1 lit c Pe w brzmieniu po nowelizacji wprowadzonej ustawą OZE, wytwarzanie energii elektrycznej w mikroinstalacji zostało zwolnione z obowiązku uzyskania koncesji. Na mocy przepisu art. 200 ust. 1 ustawy OZE, udzielone przed wejściem w życie tej ustawy koncesje na wytwarzanie energii elektrycznej w mikroinstalacji wygasają z mocy prawa z dniem wejścia ustawy w życie. Oznacza to, że z dniem 4 maja 2015 r. udzielona powodowi decyzją z dnia 13 czerwca 2014 r. koncesja wygasła z mocy prawa, a dotycząca przyznania tej koncesji decyzja Prezesa URE stała się bezprzedmiotowa.

W myśl art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. organ administracji publicznej, który wydał decyzję, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli stała się bezprzedmiotowa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony. Mając na uwadze określone w przepisach Prawa energetycznego cele polityki energetycznej państwa oraz zadania i zakres działania Prezesa URE, zdaniem Sądu stwierdzić należy, iż określenie kręgu podmiotów, posiadających koncesję leży w interesie społecznym. Ponadto, wobec faktu, że w następstwie wygaśnięcia z mocy prawa koncesji Przedsiębiorca P. D. nie utracił uprawnień, które uzyskał na podstawie wydanej przez Prezesa URE decyzji koncesyjnej z dnia 13 czerwca 2014 r. uznać należy, iż zaskarżona decyzja nie wywołuje żadnych ujemnych skutków dla wymienionego w niej przedsiębiorcy i nie narusza jego interesów. Podkreślić wypada, że wobec stwierdzenia wygaśnięcia na mocy prawa z dniem 4 maja 2015 r. udzielonej powodowi koncesji i stwierdzenia, że decyzja z 13 czerwca 2014 r. stała się bezprzedmiotowa Prezes URE, zgodnie z art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. miał obowiązek wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie własnej decyzji o udzieleniu powodowi koncesji w celu dostosowania istniejącego stanu faktycznego do obowiązującej normy prawnej. Z treści decyzji nie wynika, że cofa przyznane P. D. uprawnienie do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii lub, że na skutek jej wydania Przedsiębiorca zostanie pozbawiony uprawnień do korzystania z systemu wsparcia dla energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych. Zawarty w odwołaniu zarzut, iż zaskarżona decyzja odbiera Przedsiębiorcy przyznane mu uprawnienie do wytwarzania energii elektrycznej i narusza zasadę praw nabytych nie znajduje potwierdzenia również w przepisach prawa obowiązujących po dniu wejścia w życie ustawy o odnawialnych źródłach energii. Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, ma ona charakter deklaratoryjny, co oznacza, że potwierdza jedynie istnienie stanu prawnego obowiązującego z mocy prawa od dnia 4 maja 2015 r.

Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z przesłuchania strony mając na uwadze, że zgodnie z art. 227 k.p.c. dowód ma służyć wykazanie określonych faktów a nie wyrażeniu przez stronę opinii w kwestii stanu prawnego i uznając, że w odwołaniu powód nie wskazał faktów, których wykazaniu wnioskowany dowód miał służyć.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do uwzględnienia, na zasadzie art. 479 ⁵³§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

O zasądzeniu od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu.

SSO Witold Rękosiewicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE


Protokolant: sekretarz sądowy Iwona Hutnik