UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 25 stycznia 2017 r., znak: (...), na podstawie art. 188 ust. 15 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015 r., poz. 478, z późn. zm.), w zw. z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm.), postanowił stwierdzić, że przedsiębiorca (...) Sp. z o. o. we W., nie może skorzystać z uprawnień, o których mowa w art. 53 ust. 1 oraz w art. 96 ust 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii w latach 2016 - 2020.

W uzasadnieniu Prezes URE stwierdził m.in., że wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, przedsiębiorca ten, w ustawowym terminie - do dnia 31 sierpnia 2016 r., nie przekazał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji oraz oświadczenia, o których mowa w tym przepisie. Naruszenie terminu wskazanego w art. 188 ust 14 ustawy skutkuje zatem konkretnymi konsekwencjami w sferze realizacji obowiązków odbiorcy przemysłowego, o których mowa w art. 52 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii, prowadząc w istocie do pozbawienia ulg, określonych w art. 53 ustawy, związanych z zakresem wykonania tego obowiązku.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył (...) Sp. z o. o. z siedzibą we W. zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1) naruszenie art. 58 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2016.0.23 t.j.) w zw. z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U.2015. poz. 478) poprzez wydanie zaskarżonej decyzji przed rozpoznaniem wniosku powoda o przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, tj. terminu do złożenia:

-: informacji o ilości energii elektrycznej zakupione na własny użytek w roku 2015, spełnieniu warunków, o których mowa w art. 188 ust. 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz wykonaniu obowiązku, o którym mowa w art. 188 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii,
-: sprawozdania finansowego za rok 2015,
-: oświadczenia, o którym mowa w art. 188 ust. 14 pkt 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

2) ustalenie w art. 188 ust. 15 ustawy o odnawialnych źródłach energii jest sankcją zbyt surową, naruszającą zaufanie obywateli do prawa oraz naruszającą interes publiczny.

Mając na uwadze przedstawione zarzuty odwołujący wniósł o:

1) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

2) zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17 zł uiszczonej tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Odwołujący wskazał m.in., że spółka nie złożyła ww. informacji i oświadczenia w terminie do dnia 31 sierpnia 2016 r., jednakże w dniu 18 stycznia 2017 r. (...) Sp. z o.o. złożył do Prezesa URE wniosek o przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, tj. terminu do złożenia informacji o ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku 2015, spełnieniu warunków, o których mowa w art. 188 ust. 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz wykonaniu obowiązku, o którym mowa w art. 188 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii, sprawozdania finansowego za rok 2015 oraz oświadczenia, o którym mowa w art. 188 ust. 14 pkt 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii. (...) sp. z o.o. dopełnił czynności, dla której określony był termin i wraz z wnioskiem złożył ww. informacje oraz oświadczenie. W uzasadnieniu wniosku (...) sp. z o.o. uprawdopodobnił, że uchybił terminowi bez swojej winy. Osoby zarządzające spółką nie zostały bowiem powiadomione o istnieniu obowiązku określonego w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii. Jak wskazał odwołujący, wniosek o przywrócenie terminu nie został jeszcze rozpoznany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Mimo to organ wydał już decyzję, w której stwierdził, że (...) sp. z o.o. nie może skorzystać z uprawnień w latach 2016 - 2020. Decyzja ta jest zatem, zdaniem spółki, przedwczesna. W przypadku bowiem, gdy organ uzna wniosek o przywrócenie terminu za skuteczny, decyzja ta będzie nieprawidłowa. Z tego względu organ nie mógł wydać zaskarżonej decyzji przed prawomocnym zakończeniem sprawy o przywrócenie terminu. Zaskarżona decyzja powinna zatem zostać uchylona. Niezależnie od powyższego odwołujący podniósł, że sankcja administracyjna przewidziana w art. 188 ust. 15 ustawy o odnawialnych źródłach energii jest sankcją zbyt surową. Według wstępnych szacunków nieskorzystanie uprawień spowoduje dla spółki szkodę w kwocie (...) zł rocznie. Niedochowanie przez spółkę bez swojej winy terminu do złożenia oświadczenia i informacji będzie zatem skutkować znaczną szkodą finansową po stronie spółki. Konsekwencje takie są zbyt daleko idące i nie odpowiadają obowiązkowi nałożonemu przez ustawodawcę.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o jego oddalenie, przeprowadzenie dowodu z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy przesłanych na podstawie art. 479^{(
48)} § 1 k.p.c. Sądowi Okręgowemu w Warszawie - Sądowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy piśmie z 13 maja 2017 r., znak: (...) - na okoliczność prawidłowości zaskarżonej decyzji.

Prezes URE wskazał m.in., że w dniu 8 marca 2017 r. wydał postanowienie o nr (...)odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie przywrócenia terminu do złożenia informacji i oświadczenia, o których mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii ze względu na materialno prawny charakter tego przepisu.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o. o. we W. złożył oświadczenie o spełnieniu kryteriów do zakwalifikowania go do kategorii odbiorców przemysłowych, o których mowa w art. 188 ust. 3 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Na podstawie tego oświadczenia spółka, zgodnie z informacją Prezesa URE z 24 kwietnia 2015 r. (jednolity tekst tej informacji został ogłoszony w dniu 13 maja 2015 r. w Biuletynie Informacji Publicznej URE, zgodnie z art. 52 ust. 4 ustawy o odnawialnych źródłach energii) została uwzględniona w wykazie odbiorców przemysłowych, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w art. 188 ust. 4 ustawy o odnawialnych źródłach energii („Pozostali odbiorcy przemysłowi", poz. 3).

Pomimo obowiązku wynikającego z art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w ustawowym terminie - tj. do dnia 31 sierpnia 2016 r. - Powód nie przekazał Prezesowi URE informacji i oświadczenia, o których mowa w tym przepisie, co skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji.

Powód z własnej inicjatywy złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 188 ust. 4 ustawy o odnawialnych źródłach energii, które stanowiło podstawę do umieszczenia Powoda w wykazie odbiorców przemysłowych. Nie ulega zatem wątpliwości, że do Powoda znajdowała zastosowanie norma, o której mowa w art. 188 ust. 14 cytowanej ustawy. Należy podnieść, że zgodnie z art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, odbiorca przemysłowy, który złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, jest zobowiązany do dnia 31 sierpnia 2016 r., przekazać Prezesowi URE:

1) informację o:

a) ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji obowiązku,

b) spełnianiu warunków, o których mowa w ust. 7,

c) wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1 - w przypadku odbiorców przemysłowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1;

2) oświadczenie następującej treści:

„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny oświadczam, że:

1) dane zawarte w informacji, o której mowa w art. 188 ust. 14 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, są zgodne z prawdą;

2) znane mi są i spełniam warunki określone w art. 188 ust. 7 ustawy, o której mowa w pkt 7."; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Niewykonanie powyższego obowiązku w terminie przewidzianym w tym przepisie skutkuje - zgodnie z art. 188 ust. 15 tej ustawy - brakiem możliwości skorzystania w latach 2016-2020 przez danego przedsiębiorcę posiadającego status odbiorcy przemysłowego z ulg w obszarze realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii, przewidzianych dla tej kategorii podmiotów w art. 52 ust. 1 oraz art. 96 ust. 2 tej ustawy.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że zgodnie z treścią art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, odbiorca przemysłowy, który złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, jest zobowiązany do dnia 31 sierpnia 2016 r., przekazać Prezesowi URE:

1) informację o:

a) ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji obowiązku,

b) spełnianiu warunków, o których mowa w ust. 7,

c) wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1 - w przypadku odbiorców przemysłowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1;

2) oświadczenie następującej treści:

„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny oświadczam, że:

1) dane zawarte w informacji, o której mowa w art. 188 ust. 14 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, są zgodne z prawdą;

Zgodnie natomiast z treścią art. 188 ust. 15 ustawy o odnawialnych źródłach energii, odbiorca przemysłowy, który nie przekazał Prezesowi URE w terminie informacji oraz oświadczenia, o których mowa w ust. 14, podał w tej informacji nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd dane lub skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w ust. 7, nie spełniając określonych w tym przepisie warunków, nie może skorzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 53 ust. 1, oraz w art. 96 ust. 2, w latach 2016-2020.

Okolicznością bezsporną w przedmiotowej sprawie jest, że przedsiębiorca nie złożył w ustawowym terminie wymaganych informacji. Okoliczność tę potwierdził sam powód.

Zdaniem Sądu zarzut naruszenia art. 58 § 1 k.p.a. w zw. z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii poprzez wydanie zaskarżonej decyzji przed rozpoznaniem wniosku powoda o przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, jest chybiony.

Sankcją zatem za niewypełnienie obowiązku, wynikającego z powyższego przepisu jest pozbawienie przedsiębiorcy z możliwości skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w art. 53 ust. 1, oraz w art. 96 ust. 2, w latach 2016-2020. Jakkolwiek odwołujący stwierdza, że sankcja ta jest zbyt surowa, narażająca spółkę na straty w kolejnych latach prowadzenia działalności, jednakże bez względu na ocenę powoda, sankcja ta jest ustawową konsekwencją nie spełnienia wymogów ustawy. Przekroczenie ustawowego terminu nie podlega przywróceniu, zatem powoływanie się na fakt złożenia wniosku o przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie ma znaczenia. Na marginesie już tylko wskazać należy, że jak podnosił pozwany, w dniu 8 marca 2017 r. wydał postanowienie o nr (...) odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie przywrócenia terminu do złożenia informacji i oświadczenia, o których mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii ze względu na materialno prawny charakter tego przepisu. Termin, którego dotyczył wniosek spółki, ma charakter materialnoprawny i jako taki nie ulega przywróceniu na wniosek strony. Na ten temat wypowiedział się w uchwale z dnia 7 października 2009 r., III CZP 71/09 Sąd Najwyższy, gdzie stwierdził, że „O charakterze terminu nie decyduje okoliczność, w jakim akcie prawnym został umiejscowiony. Nie decyduje o tym także długość terminu, decydujące znaczenie ma rodzaj uprawnienia realizowanego w terminie wskazanym przez ustawodawcę. Do dochodzenia uprawień składających się na określone prawo podmiotowe przewidziane są terminy materialnoprawne, natomiast dla uprawnień (obowiązków) procesowych - terminy procesowe.[…] Rozróżnienia terminu należy więc dokonywać z uwagi na sferę prawną, w której realizują się skutki prawne, powiązane z tym terminem, jeżeli termin (jego niezachowanie) ma wpływ na sytuację materialnoprawną podmiotu, którego dotyczy, przez to, że powoduje wygaśnięcie lub ograniczenie jego praw lub obowiązków o charakterze materialnoprawnym, to mamy do czynienia z terminem materialnym”.

W przedmiotowej sprawie powód pomimo, iż został uwzględniony w wykazie odbiorców przemysłowych, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w art. 188 ust. 4 ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie przekazał Prezesowi URE informacji i oświadczenia, o których mowa w art. 188 ust. 14 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w ustawowym terminie - tj. do dnia 31 sierpnia 2016 r., co skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji.

Nie znajdując zatem podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił je jako bezzasadne na podstawie art. 479⁵³§1 k.p.c.

SSO Bogdan Gierzyński