UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12.12.2017 r. (data wpływu do tut. Sądu) strona powodowa G. (...) reprezentowana przez zarządcę nieruchomości s.c. (...).M. K. w O., zastępowana przez r.pr. K. U. wystąpiła przeciwko pozwanym S. M. (1), T. M., E. M., D. D. oraz małoletnim: S. M. (2), S. M. (3) i D. M. - reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego - matkę E. M. o nakazanie opróżnienia lokalu mieszkalnego położonego
w O. przy ul. (...), o łącznej powierzchni użytkowej 77,70 m^{(

2)}, mieszkalnej 52,90 m^{(

2)}, składającego się z 2 pokoi, kuchni, łazienki, wraz z osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi. Ponadto strona powodowa wniosła
o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kosztów procesu i zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W uzasadnieniu wskazano, iż powód włada budynkiem i lokalem mieszkalnym w O. przy ul. (...). Administrowanie nieruchomością zostało powierzone zarządcy nieruchomości. Pozwani zajmowali lokal mieszkalny przy ul. (...) w O. na podstawie umowy najmu lokalu socjalnego z dnia 22.01.2014 r. Umowa najmu tego lokalu wygasła 21.01.2015 r. Wyjaśniono, iż powód nalicza pozwanym opłaty za bezumowne korzystanie z lokalu. Powód wezwał również pozwanych do dobrowolnego wydania lokalu. W uzasadnieniu podniesiono także, że pozwani zamieszkując w lokalu nie regulowali zaległości czynszowych, jak i należności za bezumowne korzystanie z zajmowanego lokalu. Zaległość pozwanych na listopad 2017 r. wynosi 3.112,10 zł. Strona powodowa wskazała, iż zakreśliła termin do spłaty zaległości, a następnie zdecydowała o podjęciu kroków zmierzających do odzyskania zajmowanego bez tytułu lokalu, informując o tym pozwanych. Pomimo powyższego strona pozwana nie opróżniła i nie zwróciła lokalu. Powodowa Gmina wskazała, że w lokalu zameldowanych jest 7 osób. Wystąpiła o orzeczenie eksmisji wobec wszystkich pozwanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22.02.2018 r. (data wpływu do tut. Sądu) pozwany S. M. (1) poinformował, że zadłużenie w wysokości 2110 zł zostało już spłacone oraz że opłaca również rachunki bieżące. Zadeklarował, że pozostałą część zadłużenia spłaci do końca marca 2018 r. Wskazał, że po uregulowaniu całej kwoty z G. (...)zostanie zawarta umowa najmu. Wyjaśnił, iż obecnie przebywa za granicą ze względu na stan zdrowia syna S.. Zaznaczył, że gdy stan zdrowia dziecka ulegnie znacznej poprawie, chce wrócić do Polski. Zwrócił się z prośbą o odstąpienie od eksmisji jego rodziny. (k. 68)

W piśmie z dnia 21.03.2018 r. pozwany S. M. (1) załączył bankowy dowód wpłaty kwoty 500 zł na konto G. (...) tytułem: „M. S. koszty sądowe” (k. 101-102).

Ustosunkowując się do odpowiedzi na pozew S. M. (1) G. (...) potrzymała stanowisko przedstawione w pozwie. Wskazano, iż podnoszony przez pozwanego fakt aktualnego regulowania należności, nie zmienia faktu braku tytułu prawnego pozwanych do zajmowanego lokalu mieszkalnego. (k. 103)

W piśmie procesowym z dnia 30.03.2018 r. strona powodowa wyjaśniła, iż wpłata pozwanego w wysokości 500 zł dotyczyła nakazu zapłaty z dnia 12.11.2014 r., sygn. akt I Nc 408/14. Ponadto wskazała, że pozwani nie zamieszkują w lokalu będącym przedmiotem postępowania co najmniej od dnia 30.01.2016 r. ( k. 117)

Na rozprawie w dniu 23.03.2018 r. pełnomocnik strony powodowej podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wskazał, iż żądanie pozwu obejmuje również wydanie przedmiotowego lokalu. Wniósł o nieorzekanie o lokalu socjalnym dla pozwanych. Podniósł, iż S. M. (1) mieszka i pracuje za granicą. Wniósł także o zasądzenie kosztów. (k. 107)

Na rozprawie w dniu 27.04.2018 r. pełnomocnik strony powodowej cofnął powództwo odnośnie pozwanego D. D. , wskazując iż po opuszczeniu zakładu karnego zamieszkał on w O. przy ul. (...) w lokalu socjalnym. W pozostałym zakresie podtrzymał powództwo i wniósł jak w pozwie. W głosach końcowych pełnomocnik strony powodowej pozostawił do decyzji Sądu orzeczenie co do lokalu socjalnego w zależności od spełnienia ustawowych przesłanek do przyznania takiego lokalu. Wskazał, że w ocenie Gminy pozwani przenieśli swoje centrum życiowe do Niemiec.

Pozwany S. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, iż nie wiedział, że trzeba zawrzeć kolejną umowę, dlatego też nie zgłosił się do Gminy, żeby taką umowę zawrzeć. W głosach końcowych podkreślił trudną sytuację życiową swojej rodziny. Wniósł o przyznanie lokalu socjalnego w razie orzeczenia eksmisji.

Pozwana E. M. oświadczyła, że nie zgadza się z pozwem i wnosi o jego oddalenie. Wyraziła chęć zatrzymania mieszkania. Zaznaczyła, że po uzyskaniu informacji od lekarzy, że dziecko jest zdrowe, rodzina chciałaby wrócić do tego mieszkania. Zapewniła, że mieszkanie jest opłacone. W głosach końcowych wniosła o przyznanie lokalu socjalnego przede wszystkim dla swoich dzieci.

Pozwany D. D. wyraził zgodę na cofnięcie pozwu przez G. (...) w stosunku do niego. (k. 131)

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 27.04.2018 r. Sąd umorzył postępowanie w stosunku do pozwanego D. D.. (k. 130)

Pozwany T. M. nie stawił się – mimo wezwania - na rozprawach w dniu 23.03.2018 r. oraz w dniu 27.04.2018 r., nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złożył również odpowiedzi na pozew i w żaden sposób nie ustosunkował się do żądań pozwu. Pozwany S. M. (1) podał, że pozwany T. M. mieszka w O. przy ul. (...), a aktualnie opiekuje się chorą teściową.

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.01.2014 r. w O. została zawarta pomiędzy G. (...), w imieniu której występowała Spółka Cywilna (...) L.K.M. K. z siedzibą w O. Oddział w O. („Wynajmującym”) oraz S. M. (1) („Najemcą”) umowa najmu lokalu socjalnego położonego w O. przy
ul. (...), o powierzchni łącznej 52,90 m^{(

2)}, składającego się z dwóch pokoi, kuchni i łazienki (pkt 1.1). W pkt 1.4 umowy wskazano, że razem z najemcą po podpisaniu umowy w lokalu będą zamieszkiwali: E. M., D. M. (syn-pasierb), S. M. (2) (syn) i S. M. (3) (syn).

Lokal został wynajęty na czas określony od dnia 22.01.2014 r. do dnia 21.01.2015 r., z obowiązkiem opróżnienia lokalu w ostatnim dniu najmu (pkt 2.1).

Najemca zobowiązał się do zapłaty Wynajmującemu miesięcznego czynszu w wysokości 0,65 zł/m² (pkt 3.1), najpóźniej do dnia dziesiątego każdego miesiąca, za który płacony jest czynsz (pkt 3.3).

W punkcie 5.5 umowy najemca zobowiązał się do wyprowadzenia się z lokalu po zakończeniu niniejszej umowy i jego przekazania Wynajmującemu w dniu zakończenia Umowy, co najmniej w takim samym stanie technicznym, w jakim Najemca otrzymał lokal.

Punkt 8.1 umowy przewidywał, że umowa ulegnie rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta. Natomiast punkt 8.3 umowy stanowił, że wraz z rozwiązaniem umowy najemca oraz osoby zamieszkujące wraz z nim są obowiązane do wyprowadzenia się z lokalu i przekazania go wynajmującemu.

Dowód: - umowa najmu lokalu socjalnego z dnia 22.01.2014 r., k. 11-14

Umowę podpisała w imieniu S. M. (1) jego żona E. M..

Dowód: - przesłuchanie pozwanego S. M. (1), k. 132 akt,

- przesłuchanie pozwanej E. M., k. 132verte akt

Od listopada 2017 r. opłata za bezumowne zajmowanie lokalu przy ul. (...) w O. wynosiła 34,39 zł (powierzchnia użytkowa: 52,90 m² x stawka 0,65 zł).

Dowód: - wyliczenie ogólnej kwoty opłat od listopad 2017 r. z dnia 21.11.2017 r., k. 15

Pismem z dnia 30.05.2017 r. Zarządca Nieruchomości G. (...) - (...) s.c. L.M. K. - wezwał S. M. (1) w związku z wygaśnięciem umowy najmu lokalu socjalnego przy ul. (...) w O. z dniem 21.01.2015 r. do wydania go Zarządcy Nieruchomości w terminie 14 dni od dnia otrzymania niniejszego pisma. Pouczono najemcę, iż niewydanie lokalu w zakreślonym terminie spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego.

Powyższe wezwanie zostało doręczone S. M. (1) w dniu 06.06.2017 r.

Dowód: - pismo (...) s.c. (...) z dnia 30.05.2017 r., k. 16

- potwierdzenie odbioru, k. 17

W piśmie z dnia 10.07.2017 r. Burmistrz O. wyraził zgodę na zawieszenie postępowania eksmisyjnego pod warunkiem uregulowania wszystkich zaległości czynszowych ciążących na mieszkaniu przy ul. (...) do dnia 31.10.2017 r. w wysokości 2315,65 zł. Pouczono najemcę, że w przypadku niewywiązywania się ze spłaty zadłużenia w zakreślonym terminie, postępowanie eksmisyjne zostanie bezwarunkowo podjęte, a kolejne wnioski w przedmiotowej sprawie nie będą rozpatrywane.

Dowód: - pismo Burmistrza O. z dnia 10.07.2017 r., k. 18

W piśmie opatrzonym datą „13 października 2017 r.” Burmistrz O. w związku z nieuregulowaniem do dnia 31.10.2017 r. zaległości czynszowych ciążących na mieszkaniu przy ul. (...), zawiadomił S. M. (1) o wszczęciu postępowania eksmisyjnego w celu wydania i opróżnienia przedmiotowego lokalu.

Dowód: - pismo Burmistrza O. z dnia 13.10.2017 r., k. 19

W dniu 06.11.2017 r. S. M. (1) wpłacił na konto G. (...) kwoty: 300 zł tytułem: „wpłata zaległa” oraz 50 zł tytułem: „wpłata”.

Dowód: - potwierdzenia przelewów z dnia 06.11.2017 r., k. 69, 70

Zaległość w opłatach za mieszkanie przy ul. (...) w dniu 21.11.2017 r. wynosiła łącznie 3112,10 zł.

Dowód: - syntetyczne dane za rok 2017, k. 20-21

W dniu 01.12.2017 r. A. M. wpłaciła na konto G. (...) kwotę 2110 zł tytułem: „zaległość S. O. ul. (...)” oraz kwotę 70 zł tytułem: „czynsz za 12/2017 i 01/2018 2x35 pln S. M. (1) O. ul. (...)”.

Dowód: - bankowe dowody wpłaty z dnia 01.12.2017 r., k. 71, 72

W piśmie z dnia 08.12.2017 r. Burmistrz O. odpowiadając na pismo S. M. (1) z dnia 23.11.2017 r. z prośbą o przedłużenie umowy najmu lokalu socjalnego w O. przy ul. (...), poinformował, iż nie wyraża zgody na zawarcie umowy najmu przedmiotowego lokalu na kolejny okres. Jednocześnie wezwał S. M. (1) do dobrowolnego zdania lokalu socjalnego do dnia 31.12.2017 r.

Dowód: - pismo Burmistrza O. z dnia 08.12.2017 r., k. 105

W lokalu przy ul. (...) w O. zameldowani na pobyt stały są: S. M. (1) (od 20.12.2006 r.), T. M. (od 20.12.2006 r.), D. D. (od 20.12.2006 r.), E. M. (od 04.10.2011 r.), D. M. (od 04.10.2011 r.), S. M. (2) (od 02.04.2009 r.), S. M. (3) (od 04.01.2012 r.).

Dowód: - poświadczenie zameldowania na pobyt stały, k. 22

E. M. i T. M. nie figurują obecnie w ewidencji bezrobotnych i poszukujących pracy Powiatowego Urzędu Pracy w O.. S. M. (1) nie figurował i nie figuruje w ewidencji Powiatowego Urzędu Pracy w O..

Dowód: - informacja z PUP w O. z dnia 19.02.2018 r., k. 59

E. M. i S. M. (1) nie pobierają renty ani emerytury.

Dowód: - informacja ZUS z dnia 22.02.2018 r., k. 82

- informacja ZUS z dnia 23.02.2018 r., k. 92

T. M. pobiera rentę socjalną z ZUS Oddział w O. od dnia 01.12.2012 r. w wysokości 840 zł brutto.

Dowód: - informacja ZUS z dnia 26.02.2018 r., k. 96

S. M. (1), T. M. i E. M. obecnie nie korzystają ze świadczeń Ośrodka Pomocy Społecznej w O..

Dowód: - informacja Ośrodka Pomocy Społecznej w O. z dnia 16.02.2018 r., k. 84

S. M. (1) i E. M. są małżeństwem. Mają dwóch synów: S. M. (2) oraz S. M. (3). Wychowują również syna E. D. M.. S. M. (2) ma 9 lat, S. M. (3) ma 6 lat, a D. M. ma 15 lat.

T. M. jest bratem S. M. (1).

Okoliczności bezsporne

Małoletni S. M. (2) podczas wizyty u rodziny w H. w Niemczech w styczniu 2016 r. przeszedł wylew, w związku z czym był hospitalizowany w H. przez około 8 miesięcy. Nadal jest chory, wymaga codziennej rehabilitacji oraz kontroli stanu zdrowia. Od czasu wylewu S. M. (2) jest leczony w Niemczech i nie był w Polsce.

W związku z chorobą syna S. M. (1) i E. M. wraz z dziećmi nadal przebywają w H., w mieszkaniu kuzyna S. M. (1), który mieszka tam wraz z żoną i synem. Dzieci chodzą do szkoły w H..

S. M. (1) i E. M. przyjeżdżają do mieszkania w O. przy ul. (...) co 2-3 miesiące, na wolne dni, wakacje, święta i dłuższe weekendy. Jeżeli S. M. (3) i D. M. mają wolne w szkole, to także przyjeżdżają do O. z rodzicami.

Rodzice zaprowadzają syna S. M. (2) na rehabilitacje w H.. Leczenie obejmuje również nogi, które wcześniej zostały nieprawidłowo zoperowane w Polsce. Zdarza się, że nocuje on w szpitalu. S. M. (2) czekają jeszcze dwie operacje w H.. Do tego czasu musi zostać w Niemczech. Jest leczony w ramach niemieckiej służby zdrowia. Korzysta z ubezpieczenia kuzyna S. M. (1). Żeby S. M. (2) mógł przyjechać do Polski, to musi otrzymać zaświadczenie od lekarza, że jest w stanie przyjechać do Polski.

W mieszkaniu przy ul. (...) w O. mieszka również T. M., który aktualnie opiekuje się chorą teściową. Mieszka w Polsce na stałe i pobiera tutaj rentę.

S. M. (1) kontynuuje najem mieszkania przy ul. (...) w O. po śmierci swojej mamy.

Rodzina S. M. (1) i E. M. utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę E. M., która pracuje jako sprzątaczka w fundacji w H. i uzyskuje z tego tytułu dochody w wysokości 300-330 euro na miesiąc. Dodatkowo pomaga im rodzina - kuzynostwo od strony męża. Otrzymują świadczenie socjalne na dzieci, tzw. Kindergeld. Poza tym nie korzystają z innej pomocy. W Polsce nie otrzymują świadczeń z opieki społecznej ani z ZUS. S. M. (1) poszukuje pracy. Nie jest zarejestrowany jako bezrobotny w Niemczech, ponieważ nie jest tam zameldowany.

S. M. (1) i E. M. chcą wrócić wraz z dziećmi do O., gdy wyzdrowieje ich syn S.. Nie rejestrowali się w Niemczech nawet na pobyt czasowy. Nie chcą zostać w Niemczech.

Nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu niż lokal przy ul. (...). Nie mają innego mieszkania, w którym mogliby zamieszkać po powrocie z Niemiec. Rodzina S. M. (1), która mieszka w O., nie ma tyle miejsca, żeby przyjąć ich na stałe.

S. M. (1) ma problemy z nogami, z sercem i z ciśnieniem.

E. M. jest zdrowa.

Dowód: - przesłuchanie pozwanego S. M. (1), k. 132 akt,

- przesłuchanie pozwanej E. M., k. 132verte akt

- notatka służbowa z dnia 04.01.2017 r., k. 118

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady.

W przedmiotowej sprawie poza sporem był fakt zawarcia przez pozwanego S. M. (1) umowy najmu lokalu socjalnego przy ul. (...) w O. z powodemG. (...), a także fakt zameldowania w przedmiotowym lokalu pozwanych S. M. (1), E. M., D. M., S. M. (2), S. M. (3) i T. M..

Niewątpliwy w niniejszej sprawie był także fakt zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego na czas określony od dnia 22.01.2014 r. do dnia 21.01.2015 r. Wprawdzie pozwany S. M. (1) podczas przesłuchania wskazał, iż nie wiedział, że jest to umowa na czas określony. Jednakże przyznał, że otrzymał egzemplarz umowy, ale jej nie przeczytał. Ponadto oświadczył, iż rozumie, że umowa jest na czas określony. Pozwana E. M. podczas przesłuchania również przyznała, że nie przeglądała umowy. Oświadczyła, że zdaje sobie sprawę, że umowa była na czas określony. Poza podnoszoną przez tych pozwanych okolicznością, iż nie czytali postanowień umowy, nie podnieśli oni żadnych merytorycznych argumentów przeciwko roszczeniu dochodzonemu w pozwie. Nadto strona powodowa – G. (...) udowodniła dokumentem w postaci umowy najmu lokalu socjalnego z dnia 22.01.2014 r. fakt zawarcia umowy na czas określony do dnia 21.01.2015 r. Pozwani nie kwestionowali prawdziwości tegoż dokumentu. Po okazaniu na rozprawie w dniu 27.04.2018 r. pozwany S. M. (1) wyjaśnił, że jego żona E. M. podpisała za niego umowę. Potwierdziła to również pozwana E. M..

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach z dokumentów oraz przesłuchaniu pozwanych S. M. (1) i E. M.. Prawdziwość, autentyczność i wiarygodność zgromadzonych w sprawie dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu. Odnośnie pisma Burmistrza O. opatrzonego datą „13 października 2017 r.” należało uznać, iż takie wskazanie daty stanowi oczywistą omyłkę pisarską, a jego faktyczną datą jest listopad, gdyż z treści pisma wynika, iż zostało ono sporządzone z uwagi na nieuregulowanie do dnia 31 października 2017 r. zaległości czynszowych przez pozwanych, a nadto na dokumencie tym widnieje odcisk pieczęci zarządcy nieruchomości (...) s.c. z dnia 15.11.2017 r., któremu pismo to zostało przesłane do wiadomości. Z kolei treść przesłuchania pozwanych S. M. (1) i E. M. wzajemnie ze sobą korelowała i była spójna z treścią notatki służbowej sporządzonej w dniu 04.01.2017 r. w Urzędzie Miejskim w O. przez P. G. (k. 118 akt). Sąd natomiast nie uwzględnił przy ustalaniu stanu faktycznego bankowego dowodu wpłaty z dnia 20.03.2018 r. na kwotę 500 zł tytułem „M. S. koszty sądowe” (k. 102), albowiem strona powodowa zakwestionowała powyższy dokument i wyjaśniła, że przedmiotowa wpłata w wysokości 500 zł dotyczyła nakazu zapłaty z dnia 12.11.2014 r., sygn. akt I Nc 408/14.

Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl art. 675 § 1 in principio k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym.

Przepis art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 1610 ze zm.; dalej: u.o.p.l.) stanowi, że umowę najmu lokalu socjalnego zawiera się na czas oznaczony.

Nie ulega wątpliwości, iż umowa o najem lokalu socjalnego jako zawarta na czas oznaczony, której nie przedłużono, wygasa z upływem tegoż okresu, bez potrzeby jej wypowiadania.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy, jak zostało wyżej wskazane, strona powodowa G. (...) zawarła umowę najmu lokalu socjalnego podłożonego w O. przy ul. (...) z pozwanym S. M. (1) na czas określony od dnia 22.01.2014 r. do dnia 21.01.2015 r. Strony nie przedłużyły przedmiotowej umowy na następny okres, wobec czego umowa najmu lokalu socjalnego uległa rozwiązaniu wraz z upływem okresu, na jaki została zawarta, tj. z dniem 21.01.2015 r. Tym samym lokal przy ul. (...) od dnia 22.01.2015 r. był zajmowany przez pozwanych bez tytułu prawnego, co z kolei powoduje powstanie obowiązku opróżnienia lokalu przez pozwanych (wraz z osobami ich prawa reprezentującymi) z należących do nich rzeczy, opuszczenia lokalu i wydania go stronie powodowej G. (...). W konsekwencji żądanie eksmisji pozwanych z lokalu mieszkalnego położonego w O. przy ul. (...) było zasadne i należało orzec jak w pkt I sentencji wyroku.

Konsekwencją uwzględnienia roszczenia o opróżnienie lokalu jest obligatoryjne orzeczenie przez Sąd w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy (art. 14 ust. 1 zd. 1 u.o.p.l.). Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o tym uprawnieniu, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną (art. 14 ust. 3 u.o.p.l.).

Przepis art. 14 ust. 4 u.o.p.l. stanowi, że sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec: kobiety w ciąży (pkt 1); małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą (pkt 2), obłożnie chorych (pkt 3), emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej (pkt 4), osoby posiadającej status bezrobotnego (pkt 5), osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały (pkt 6) - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

W niniejszej sprawie pozwani S. M. (2) (który ma 9 lat), S. M. (3) (który ma 6 lat) i D. M. (który ma 15 lat) są małoletni. Opiekę nad nimi sprawują i wspólnie z nimi zamieszkują matka E. M. oraz ojciec S. M. (2) i S. M. (3)– S. M. (1). Powyższe okoliczności pozostawały bezsporne w niniejszej sprawie, a poza tym potwierdziły je przesłuchania pozwanych E. M. i S. M. (1). Powyższe prowadzi do konstatacji, iż wobec małoletnich pozwanych S. M. (2), S. M. (3) i D. M. oraz sprawujących nad nimi opiekę (i wspólnie z nimi zamieszkałych) E. M. i S. M. (1) zachodzi przesłanka do przyznania lokalu socjalnego określona w art. 14 ust. 4 pkt 2 u.o.p.l. Sąd analizując uprawnienie wyżej wymienionych pozwanych do lokalu socjalnego miał na uwadze ich szczególną sytuację rodzinną. Zdaniem Sądu nie można zgodzić się ze stanowiskiem powodowej G. (...), iż pozwani przenieśli swoje centrum życiowe do Niemiec. Przede wszystkim należy zauważyć, iż syn pozwanych S. M. (2) przeszedł wylew, gdy przebywali oni w odwiedzinach u rodziny w H.. Nie wyjechali oni zatem z Polski w celu leczenia dziecka, lecz ich syn nagle zachorował na miejscu, w H.. Był hospitalizowany przez 8 miesięcy, nadal jego stan zdrowia podlega kontrolom lekarskim, korzysta z codziennej rehabilitacji, co wymusza obecność w H. również jego rodziców. Pozwani podkreślali, iż aby przywieźć syna do Polski, muszą mieć zgodę lekarza, a taka nie została jeszcze udzielona. Przed S. M. (2) jeszcze co najmniej dwie operacje. Powyższe okoliczności podane przez pozwanych podczas przesłuchania znajdują również potwierdzenie w treści notatki służbowej sporządzonej przez P. G. w Urzędzie Miejskim w O. w dniu 04.01.2017 r. ( k. 118 akt). W ocenie Sądu nie można wymagać od rodziców 9-letniego dziecka, by pozostawili go samego w H. na leczeniu, a sami powrócili do Polski z pozostałymi dziećmi. Niewątpliwie obecność jego rodziców jest niezbędna zarówno w aspekcie organizacyjnym, logistycznym, ale też emocjonalnym - jako wsparcie w chorobie i zapewnienie poczucia bezpieczeństwa. W świetle zasad doświadczenia życiowego, nie dziwi, że rodzina „trzyma się razem” i towarzyszy S. M. (2) w procesie leczenia. O tym, że pozwani nie przenieśli swojego centrum życiowego do Niemiec świadczy również to, że nie zameldowali się na pobyt stały, czy nawet czasowy w Niemczech oraz iż nie korzystają z bogatego pakietu niemieckich świadczeń socjalnych, za wyjątkiem tzw. Kindergeld . Pozwani S. M. (1) i E. M. stanowczo zapewnili, iż po zakończeniu leczenia syna S. chcą wrócić do Polski, nie mają zamiaru zostawać w Niemczech. Wiążą swoją przyszłość z O., tutaj mieszka ich rodzina. Należy zauważyć, że pozwani nie wynajęli żadnego mieszkania w Niemczech. Cały czas korzystają z gościny u kuzyna, który mieszka w H. ze swoją rodziną. Trudno zatem przyjąć, by pozwani traktowali taki lokal jako swoje nowe centrum życiowe. Natomiast oceniając sytuację majątkową pozwanych, nie uszło uwadze Sądu, iż pozwani aktualnie utrzymują się jedynie z wynagrodzenia E. M. w wysokości 300-330 euro miesięcznie oraz świadczenia socjalnego na dzieci ( tzw. Kindergeld ). Sąd ponadto uwzględnił także dotychczasowy sposób korzystania przez wyżej wymienionych pozwanych z lokalu przy ul. (...). W grudniu 2017 r. uiścili oni kwotę 2110 zł na poczet zaległości w łącznej wysokości 3112,10 zł, a także opłacili „czynsz” za grudzień 2017 r. i styczeń 2018 r. Powyższe świadczy, iż pozwani nie prezentują postawy jedynie roszczeniowej, lecz wykazują chęć spłaty zadłużenia i regulowania bieżących należności. Nadto, jak wynika z przesłuchania pozwanych, przyjeżdżają oni do O. do przedmiotowego mieszkania w dni wolne, święta, wakacje, dłuższe weekendy. Sąd miał w niniejszej sprawie na uwadze także sposób postępowania powodowej Gminy, która - jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego - wezwała pozwanego S. M. (1) do wydania lokalu socjalnego położonego przy ul. (...) w O. w piśmie z dnia 30.05.2017 r., podczas gdy umowa najmu przedmiotowego lokalu wygasła już z dniem 21.01.2015 r. Nadto w umowie najmu lokalu socjalnego w punkcie 8.1. zdanie 2 zawarto postanowienie, iż najemca nie ma żadnych uprawnień do przedłużania tego okresu, co pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu art. 23 ust. 3 u.o.p.l. Powyższe mogło wprowadzić w błąd pozwanych, którzy po 21.01.2015 r. nadal zajmowali lokal i pozostawali bierni odnośnie przedłużenia umowy najmu lokalu socjalnego. Ponadto przeprowadzone przesłuchanie pozwanych S. M. (1) i E. M. doprowadziło do ustalenia, iż pozwani nie mają w O. innego lokalu, w którym mogliby zamieszkać. Ich krewni w O. również nie mają możliwości przyjęcia ich do siebie na stałe. Z uwagi na powyższe Sąd przyznał małoletnim pozwanym S. M. (2), S. M. (3), D. M. oraz sprawującym nad nimi opiekę (i wspólnie z nimi zamieszkałym) pozwanym E. M. i S. M. (1) prawo do lokalu socjalnego (pkt II sentencji wyroku).

Odnośnie pozwanego T. M. Sąd ustalił poprzez pisemne zwrócenie się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, że pobiera on rentę socjalną z ZUS Oddział w O. od dnia 01.12.2012 r. w wysokości 840 zł brutto ( pismo ZUS – k. 96). Zgodnie z art. 14 ust. 4 pkt 6 u.o.p.l. ostatnią z wyżej wymienionych przesłanek pozytywnych nakładających na Sąd obowiązek orzeczenia o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego jest spełnienie przesłanek określonych przez radę gminy w drodze uchwały. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1 u.o.p.l. rada gminy uchwala zasady wynajmowania lokali wchodzących
w skład mieszkaniowego zasobu gminy; zasady te powinny określać m.in. wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub w podnajem lokalu na czas nieoznaczony i lokalu socjalnego, oraz wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą zastosowanie obniżek czynszu. Przepis art. 23 ust. 2 u.o.p.l. stanowi,
że umowa najmu lokalu socjalnego, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1, może być zawarta z osobą, która nie ma tytułu prawnego do lokalu i której dochody gospodarstwa domowego nie przekraczają wysokości określonej w uchwale rady gminy podjętej na podstawie art. 21 ust. 3 pkt 1 u.o.p.l.

Zgodnie z obowiązującą Uchwałą Nr XXVIII/239/05 Rady Miejskiej w O. z dnia 26.01.2005 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu G. (...) ( k. 87- 88), wydaną na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 u.o.p.l., lokale mieszkalne i socjalne są przeznaczone dla osób i rodzin o niskich dochodach, pozostających w trudnych warunkach mieszkaniowych i będących członkami wspólnoty G. (...) (§ 1 ust. 4 uchwały). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) niskimi dochodami są dochody w gospodarstwie domowym, w którym na jednego członka gospodarstwa przypada nie więcej niż – w przypadku umów najmu lokali socjalnych – 100% najniższej emerytury w gospodarstwach jednoosobowych. Tym samym wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniająca oddanie w najem lokalu socjalnego to 100% najniższej emerytury w gospodarstwach jednoosobowych. Przepis § 2 ust. 3 uchwały precyzuje, iż powyższy próg dotyczy dochodu brutto. Do dochodu nie wlicza się zasiłków okresowych oraz jednorazowych świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (świadczenia celowe) - § 2 ust. 4 uchwały.

Pozwany T. M. spełnia w/w kryteria dochodowe, tj. dochód
w jego jednoosobowym gospodarstwie domowym nie przekracza kwoty stanowiącej 100% najniższej emerytury. Zgodnie z treścią art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.) od dnia 01.03.2017 r. kwota najniższej emerytury wynosi 1000,00 zł miesięcznie. Z informacji uzyskanych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 26.02.2018 r. wynika, że pozwany T. M. od 01.12.2012 r. pobiera świadczenie w postaci renty socjalnej z ZUS Oddział w O. w wysokości 840 zł brutto ( k. 96 akt). Nadto Sąd ustalił na podstawie informacji uzyskanych z Ośrodka Pomocy Społecznej w O. ( k. 84 akt), że pozwany T. M. nie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej. Tym samym dochód brutto jego gospodarstwa domowego stanowi 84 % kwoty najniższej emerytury. Sąd potraktował gospodarstwo domowe pozwanego T. M. jako jednoosobowe, mając na uwadze, iż pozwani S. M. (1) i E. M. wraz z dziećmi czasowo przebywają w Niemczech, w H., a do Polski przyjeżdżają aktualnie co 2-3 miesiące. Natomiast z informacji podanych przez pełnomocnika strony powodowej G. (...) na rozprawie w dniu 27.04.2018 r. ( k. 131 verte) wynika, że D. D. po opuszczeniu zakładu karnego zamieszkał w O. przy ul. (...) w lokalu socjalnym. Brak było zatem podstaw do uznania, że pozwany T. M. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z D. D.. Jednocześnie z przesłuchania pozwanego S. M. (1) wynika, że T. M. zamieszkuje w lokalu przy ul. (...) w O.. Mając powyższe na uwadze Sąd przyznał pozwanemu T. M. prawo do lokalu socjalnego (pkt II sentencji wyroku).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 zd. 2 u.o.p.l. obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. (art. 14 ust. 1 u.o.p.l.). Przepis art. 14 ust. 2 stanowi, że jeżeli w wyroku orzeczono o uprawnieniu do lokalu socjalnego dwóch lub więcej osób, gmina jest obowiązana zapewnić im co najmniej jeden lokal socjalny. W myśl art. 14 ust. 6 u.o.p.l. orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Wobec powyższego Sąd w punkcie II sentencji wyroku, przyznając pozwanym S. M. (1), T. M., E. M., S. M. (2), S. M. (3) oraz D. M. prawo do lokalu socjalnego, wstrzymał wykonanie wyroku w punkcie I do czasu złożenia pozwanym przez G. (...)oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

W stosunku do pozwanego T. M. wydany wyrok jest zaoczny, albowiem zgodnie z treścią art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Przesyłki sądowe adresowane do pozwanego T. M.: odpis pozwu z załącznikami, dalsze pisma procesowe, wezwania na rozprawę - zostały uznane za prawidłowo doręczone – w trybie art. 139 k.p.c. (podwójne awizo). Należy zaznaczyć, że pozwany S. M. (1) podczas przesłuchania podał, że jego brat T. M. zamieszkuje w lokalu będącym przedmiotem niniejszego postępowania. W ocenie Sądu brak było zatem przeszkód do przyjęcia fikcji doręczenia z art. 139 k.p.c.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny. Mając na uwadze powyższy przepis, Sąd w punkcie VI sentencji nadał wyrokowi w części dotyczącej pozwanego T. M. rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie punktu I i II.

Sąd w punkcie III wyroku odstąpił od obciążania pozwanych S. M. (1), T. M., E. M., S. M. (2), S. M. (3) oraz D. M. kosztami procesu, orzekając na podstawie art. 102 k.p.c., zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd miał na uwadze charakter rozstrzygnięcia zapadłego w niniejszej sprawie (eksmisja pozwanych z lokalu mieszkalnego) oraz trudną sytuację materialną pozwanych (T. M. pobiera rentę socjalną w wysokości 840 zł brutto, S. M. (1) poszukuje pracy, a jego żona E. M. pracuje jako sprzątaczka i zarabia ok. 300-330 euro miesięcznie, natomiast S. M. (2), S. M. (3) i D. M. są małoletni i pozostają na utrzymaniu swoich rodziców). Sąd wziął pod uwagę również trudną sytuację życiową rodziny S. M. (1) i E. M., których syn S. M. (2) od stycznia 2016 r., kiedy przeszedł wylew, podlega cały czas leczeniu w H. w Niemczech i nie może wrócić do kraju, co pociąga za sobą konieczność obecności jego rodziców w H.. Powyższe – w ocenie Sądu – uzasadnia przyjęcie, iż w niniejszej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek pozwalający na nieobciążanie pozwanych kosztami procesu.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Przewodniczący:	As. SR Agata Kwaśnicka-Darska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Klaudia Pluta

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE