Sygnatura akt II K 164/18
PR 3 Ds 627.17
Dnia 22 maja 2018 roku
Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk
Protokolant: Olga Rychel
Prokurator ------
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 maja 2018 roku sprawy karnej
D. S. (1)(S.) s. B. i Z. z domu M., ur. (...) w S.
oskarżonego o to, że:
w dniu 12 grudnia 2017r. w N. na ulicy (...), woj. (...), kierując samochodem osobowym marki D. (...) o nr rej. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności podczas dojeżdżania do oznakowanego przejścia dla pieszych i nie zastosował się do nadawanego czerwonego cyklu świetlnego na sygnalizatorze wjeżdżając na pasy przejścia, w wyniku czego potrącił przechodzącą po przejściu dla pieszych z jego prawej strony na lewą pieszą B. J., co skutkowało doznaniem obrażeń ciała w postaci złamania kompresyjnego trzonu pierwszego kręgu lędźwiowego przez pieszą B. J., a obrażenia te spowodowały naruszenie czynności jej narządów ciała na okres powyżej 7 dni,
to jest o czyn z art. 177 § 1 k.k.
1) na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego D. S. (1) o czyn zabroniony z art. 177 § 1 k.k. – opisany w części wstępnej wyroku warunkowo umarza na okres próby 2 (dwóch) lat,
2) na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka od oskarżonego D. S. (1) na rzecz pokrzywdzonej B. J. nawiązkę w wysokości 500 (pięciuset) złotych,
3) na podstawie art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonego D. S. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego B. J. kwotę 1080 (tysiąca osiemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika,
4) na podstawie art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonego D. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 300 (trzystu) złotych, w tym opłatę w wysokości 100 (stu) złotych.
W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Oskarżony D. S. (1) w dniu 12 grudnia 2017 r. po godzinie 7 rano kierował samochodem osobowym D. (...). Jadąc ul. (...) w N., po przejechaniu skrzyżowania z ul. (...) zobaczył on z pewnej odległości, że na sygnalizacji świetlnej przy kolejnym przejściu dla pieszych świeciło się światło zielone więc kontynuował jazdę za poprzedzającym go samochodem. Nie obserwował on już należycie sygnalizacji. W tym czasie na sygnalizacji świetlnej dla samochodów włączyło się światło czerwone, a po chwili zielone dla pieszych. Pokrzywdzona B. J. weszła na przejście dla pieszych i wtedy została potrącona przez samochód kierowany przez oskarżonego.
/ dowód: wyjaśnienia oskarżonego; zeznania pokrzywdzonej /
W wyniku potrącania pokrzywdzona doznała złamania kompresyjnego trzonu pierwszego kręgu lędźwiowego, a obrażenia te spowodowały naruszenie czynności jej narządów ciała na okres powyżej 7 dni.
/ dowód: opinia biegłego/
Oskarżony ma 76 lat, posiada wykształcenie podstawowe, z wykształcenia jest krawcem, jest żonaty, na utrzymaniu nie ma nikogo, pobiera emeryturę w wysokości ok. 1400 zł netto miesięcznie. Oskarżony nie był karany sądownie ani za wykroczenia drogowe.
/ dowód: dane osobowe, dane o karalności; dane z ewidencji kierowców/
Sąd ustalając stan faktyczny oparł się na dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość
i autentyczność nie budziły wątpliwości.
Wiarygodne były również załączone do aktu oskarżenia zeznania M. S., B. J. i K. A..
Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdzie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i opisał przebieg zdarzenia. Kwestionował on jedynie to, że celowo wjechał na czerwonym świetle na przejście dla pieszych.
Sąd zważył, co następuje:
D. S. został oskarżony o popełnienie czynu z art. 177 § 1 k.k.
Czyn z art. 177 § 1 k.k. popełnia ten kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k.
W art. 177 k.k. stypizowany został tzw. wypadek w komunikacji, które to pojęcie obejmuje m.in. ruch lądowy. Przestępstwo to ma charakter skutkowy i polega
na nieumyślnym spowodowania wypadku, na skutek naruszenia, chociażby nieumyślnie, zasad bezpieczeństwa w ruchu, w którym inna osoba doznała średnich lub ciężkich obrażeń ciała bądź też poniosła śmierć.
Podmiotem tego przestępstwa może być przede wszystkim każdy uczestnik ruchu, choć krąg podmiotów do nich się nie ogranicza.
Przestępstwo to ma zawsze charakter nieumyślny, niezależnie od tego czy sprawca naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu umyślnie czy też nieumyślnie, co oznacza,
iż sposób naruszenia tych zasad wpływa na zawartość bezprawia, ale nie na stronę podmiotową czynu.
Jedną ze sfer ruchu lądowego jest ruch drogowy. Z ruchem drogowym mamy
do czynienia nie we wszystkich miejscach, gdzie odbywa się ruch pojazdów, ale w takich, które są przeznaczone do tego ruchu. Miejscem takim są w szczególności drogi publiczne.
Istotą przestępstwa z art. 177 k.k. od strony przedmiotowej, jest naruszenie zgeneralizowanych reguł ostrożnego postępowania – zasad bezpieczeństwa, w skutek czego dochodzi do następstw przewidzianych w przepisie § 1 tegoż artykułu.
Naruszenie zasad bezpieczeństwa nie jest jednoznaczne z wyczerpaniem znamion czynu z art. 177 § 1 k.k., gdyż konieczne jest zaistnienie związku przyczynowego pomiędzy stwierdzonym naruszeniem, a konkretnym wypadkiem drogowym oraz skutkiem w postaci obrażeń ciała innej osoby.
Występek z art. 177 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3.
Na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia
nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Przy czym warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lata pozbawienia wolności.
Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat.
Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd na podstawie art. 67 § 3 k.k. może m.in. orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, która ma charakter zryczałtowanego odszkodowania.
Mając na uwadze powyższe oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne, Sąd stwierdził, że oskarżony w dniu 12 grudnia 2017 r., w N., na ul. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności podczas dojeżdżania do oznakowanego przejścia dla pieszych i nie zastosował się do nadawanego czerwonego cyklu świetlnego na sygnalizatorze wjeżdżając na pasy przejścia, w wyniku czego potrącił przechodzącą po przejściu B. J., na skutek czego doznała ona złamania kompresyjnego trzonu pierwszego kręgu lędźwiowego, a obrażenia te spowodowały naruszenie czynności jej narządów ciała na okres powyżej 7 dni, a tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 177 § 1 k.k.
Jednocześnie Sąd uznał, iż zachodziły podstawy do warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego. Otóż Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim to, iż czyn miał charakter nieumyślny, a zdarzenie miało charakter nagły. Oskarżony poruszał się z bardzo małą prędkości ok. 30-40 km/h, a do zdarzenia doszło w wyniku nienależytego obserwowania drogi. Reasumując społeczna szkodliwość czynu oceniania całościowo przez pryzmat art. 115 § 2 k.k., choć duża, nie była jednak znaczna. Również stopień zawinienia sprawcy, oceniany w kontekście powyższych rozważań, nie był znaczny.
Nadto zarówno właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jak również
jej dotychczasowy sposób życia, w szczególności to, iż ma ustabilizowaną sytuację życiową
i rodzinną oraz że do tej pory nie miał konfliktów z prawem i nie był karany sądownie, ani nie popełnił wykroczenia drogowego pomimo że prawo jazdy posiada od 1960 r., uzasadniały przypuszczenie, że zarzucany mu czyn miał charakter epizodyczny i pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegała porządku prawnego.
Z powyższych względów mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny,
który w ocenie Sąd nie budził wątpliwości uznano, że wymierzenie oskarżonemu kary byłoby niecelowe i dlatego postępowanie karne przeciwko niemu warunkowo umorzono na okres próby wynoszący 2 lata.
Jednocześnie, mając na uwadze probacyjny charakter warunkowego umorzenia postępowania oraz obowiązek uwzględnienia w postępowaniu karnym prawnie chronionego interesu pokrzywdzonej, Sąd zasądził na jej rzecz nawiązkę w wysokości 500 zł. Nawiązka ta ma charakter zryczałtowanego odszkodowania, gdyż Sąd nie przeprowadzał postępowania dowodowego w zakresie realnie wyrządzonej szkody.
Natomiast mając na uwadze sytuację życiową oskarżonego, w szczególności to, że opiekuje się osobą niepełnosprawną, na co wskazywał już Prokuratora Rejonowy w Nysie w swoim postanowieniu o zwrocie oskarżonemu prawa jazdy, a nadto jechał z nieznaczną prędkością i pomimo posiadania prawa jazdy od kilkudziesięciu lat, nie popełnił wykroczenia drogowego, Sąd uznał, iż nie zachodziła potrzeba orzekania zakazu prowadzenia pojazdów.
Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadniała treść przepisu art. 629 k.p.k.