WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Sylwia Staniszewska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Dorota Cichorz-Dąbrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. w S.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko E. P.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 462/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. w pozwie przeciwko E. P. domagał się zapłaty kwoty 5.572,01 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia następnego po dniu wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto, domagał się zasądzenia kosztów procesu, w tym oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podniósł, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym w dniu 19 września 2007 roku umowy cywilnoprawnej. Pomimo precyzyjnie ustalonych w umowie zasad zwrotu pożyczonej kwoty pozwana nie wywiązała się z warunków umowy. W dniu 25 marca 2015 roku wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu od strony pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Na zobowiązanie E. P. składa się kwota 2.283,42 złotych tytułem zaległego kapitału, 2.806,43 złotych tytułem odsetek od kapitału naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia następnego po dacie wymagalności do dnia cesji oraz 482,16 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następnego po dniu cesji do dnia sporządzenia pozwu.

W odpowiedzi na pozew pozwana E. P. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana podniosła zarzut braku udowodnienia istnienia roszczenia oraz zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. w dniu 23 stycznia 2017 roku skierował do pozwanej E. P. zawiadomienie o cesji wierzytelności i wezwanie do zapłaty kwoty 5.399,90 złotych.

(dowód: zawiadomienie k. 4, wezwanie k. 5)

W dniu 20 lutego 2018 roku powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nr (...), w którym stwierdził, że w księgach funduszu ujęta jest wymagalna wierzytelność wobec dłużnika E. P. wynikająca z nawiązania przed dłużnika stosunku cywilnoprawnego z Bankiem (...) S.A. w wysokości 5.572,01 złotych, nabyta przez fundusz w drodze umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 25 marca 2015 roku.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k.6)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl przepisu art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa, a w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zgodnie z przepisem art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. W sytuacji gdy wierzytelność została stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności również powinien być pismem stwierdzony (art. 511 k.c.)

Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miała okoliczność wykazania przez stronę powodową faktu nabycia wierzytelności wobec pozwanej wywodzonej z określonego stosunku prawnego, jej istnienia i wysokości.

Powód, mimo że w uzasadnieniu pozwu powołał się na umowę przelewu wierzytelności jaką zawrzeć miał z Bankiem (...) S.A. w dniu 25 marca 2015 roku i na podstawie której nabyć miał wierzytelność, jaka przysługiwała cedentowi wobec pozwanej z tytułu umowy cywilnoprawnej zawartej w dniu 19 września 2007 roku, nie przedłożył umowy przelewu wierzytelności. Brak jest więc obecnie jakichkolwiek dowodów potwierdzających fakt zawarcia umowy przelewu wierzytelności, jak również danych konkretyzujących przedmiot tej umowy. Jednocześnie nie sposób uznać, aby pismo zatytułowane „zawiadomienie dłużnika o przelewie wierzytelności” mogło skutecznie zastąpić umowę przelewu wierzytelności. Powód nie udowodnił więc, a to na nim zgodnie z przepisem art. 6 k.c., spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie, ani faktu nabycia wierzytelności, która przysługiwała cedentowi względem pozwanej, jak również istnienia wierzytelności i wysokości należności dochodzonej pozwem.

Powód wraz z pozwem przedłożył wyciąg z ksiąg rachunkowych, który jak twierdził miał stanowić dowód istnienia wierzytelności, jej wysokości, przelewu wierzytelności oraz jej wymagalności. Jednakże w ocenie Sądu powołanie się na wyciąg z ksiąg rachunkowych, w braku dowodu w postaci umowy będącej źródłem wierzytelności, która to miała być następnie przedmiotem przelewu nie daje podstaw do skontrolowania sposobu ustalenia należności, źródła jej pochodzenia, jak i jej wysokości. Podkreślić należy, co wprost wyraził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 lipca 2011 roku w sprawie P 1/10, Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 15 września 2011 roku w sprawie II CSK 712/10 i z dnia 13 czerwca 2013 roku w sprawie V CSK 329/12 oraz m.in. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 25 lutego 2015 roku wydanym w sprawie I ACa 824/14, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., stanowi dowód wyłącznie tego, iż osoba, która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie.

W myśl przepisu art. 194 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz.U. 2018r., poz. 56) księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych, ale już w art. 194 ust. 2 tej ustawy wprost przewidziano, że moc prawna dokumentów urzędowych nie obowiązuje w odniesieniu do wskazanych dokumentów w postępowaniu cywilnym.

Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego złożony w niniejszej sprawie został podpisany przez osobę prawidłowo upoważnioną i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym, ale nie stanowi on dokumentu urzędowego. Dane ujmowane w wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, na przykład właśnie cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności, ale nie stanowią one dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności (wyrok SA w Białymstoku z dnia 25 lutego 2015 roku wydanym w sprawie I ACa 824/14

Reasumując, w ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę twierdzenia strony powodowej nie uzasadniają żądania pozwu. Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie wykazał, aby przysługiwała mu względem pozwanej wierzytelność dochodzona pozwem. Wobec braku dowodów na istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem, a zwłaszcza dowodów wskazujących na dokonanie jej skutecznego przelewu, Sąd na podstawie art. 6 k.c. powództwo oddalił. Z uwagi na powyższe rozważania co do zarzutu przedawnienia podnoszonego przez pozwaną Sąd uznał za zbyteczne.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. Skoro pozwana okazała się stroną wygrywającą proces w całości, powód obowiązany jest zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty postępowania w kwocie 1.817 zł. Na kwotę tą złożyło się wynagrodzenie reprezentującego pozwaną radcy prawnego, ustalone w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w kwocie 1.800 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S.,(...)