Sygn. akt VIII C 119/18
Dnia 14 maja 2018 roku
Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina
Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak
po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2018 roku w Łodzi
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W.
przeciwko R. W.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego R. W. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. kwotę 1.704,82 zł (jeden tysiąc siedemset cztery złote osiemdziesiąt dwa grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 listopada 2017 roku do dnia 14 maja 2018 r.,
2. zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) kwotę 1.704,82 zł (jeden tysiąc siedemset cztery złote osiemdziesiąt dwa grosze) rozkłada na 17 (siedemnaście) miesięcznych rat, w tym:
a) 16 (szesnaście) rat po 100 zł (sto złotych) każda,
b) ostatnia 17-ta (siedemnasta) rata w wysokości 104,82 (sto cztery złote osiemdziesiąt dwa grosze), płatnych z góry do 15-go (piętnastego) dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, ustalając termin płatności pierwszej raty do 15-go (piętnastego) dnia miesiąca następującego po dniu uprawomocnienia się wyroku;
3. zasądza od pozwanego R. W. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. kwotę 100 zł. (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, a w pozostałej części nie obciąża pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt VIII C 119/18
W dniu 7 listopada 2017 roku (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wytoczył przeciwko R. W. powództwo o zapłatę kwoty 1.704,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powód podniósł, że jego roszczenie wynika z łączącej pozwanego z P4 spółka z o.o. umowy o nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Zgodnie z art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, dostawcy usług przysługuje żądanie o zwrot ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. W dniu 18 września 2017 r. powód nabył od P4 spółka z o.o. wierzytelność dochodzoną pozwem. Na dochodzoną pozwem należność składają się następujące kwoty: 467,88 zł z tytułu zobowiązania wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, 1.130,04 zł z tytułu zobowiązania wynikającego z not obciążeniowych i 106,90 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie.
(pozew k. 3- 4)
W dniu 30 listopada 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym nakazał, aby pozwany zapłacił na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu.
(nakaz zapłaty k. 26)
Od powyższego orzeczenia R. W. złożył sprzeciw, wnosząc o rozłożenie należności na raty po 100 zł miesięcznie i umorzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwany wskazał na swoją trudną sytuację rodzinną i majątkową.
(sprzeciw k. 32- 33)
W piśmie z dnia 16 lutego 2018 r. powód podtrzymał żądanie pozwu. W uzasadnieniu pisma strona powodowa wskazała, że złożenie przez pozwanego wniosku o rozłożenie świadczenia na raty stanowi niewątpliwie uznanie długu.
(pismo procesowe powoda k. 40- 42)
Na rozprawie w dniu 14 maja 2018 r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, w tym wniosek o rozłożenie należności na raty w kwocie po 100 zł. miesięcznie.
(protokół rozprawy k. 47- 48)
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 18 września 2017 r. P4 spółka z o.o. w W. zawarła z (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. umowę przelewu wierzytelności, w tym wierzytelności przysługującej wobec pozwanego.
(umowa przelewu wierzytelności k. 11- 12, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy przelewu wierzytelności k. 9)
W wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 9 października 2017 roku powód określił wysokość zobowiązania pozwanego na łączną kwotę 1.704,82 zł.
(wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k. 5)
R. W. pracuje przy sprzedaży warzyw na targowisku, z czego osiąga dochód w wysokości 1.400 zł, który stanowi jego jedyne źródło utrzymania. Pozwany prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z matką, która utrzymuje się z renty w wysokości 1.850 zł. R. W. opłaca czynsz za mieszkanie w wysokości 550 zł miesięcznie oraz posiada jeszcze jedno zadłużenie w wysokości ponad 1.000 zł.
(zeznania pozwanego k. 48)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony, a także na podstawie zeznań R. W..
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Powództwo było zasadne w całości.
W przedmiotowej sprawie (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. dochodził od R. W. zapłaty kwoty 1.704,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem zadłużenia wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych łączącej pozwanego z P4 spółka z o.o. o nr (...). Pozwany nie kwestionował powództwa zarówno co do zasady, jak i wysokości, wnosząc jedynie o rozłożenie należności na raty. W związku ze stanowiskiem R. W., które z pewnością stanowi uznanie roszczenia, pomimo nieprzedstawienia dowodów z dokumentów w postaci umowy łączącej pozwanego z pierwotnym wierzyciele, a także faktur VAT i not odsetkowych wystawionych przez P4 spółka z o.o., na które powoływał się powód w uzasadnieniu pozwu, Sąd stwierdził, że powód miał prawo żądać od pozwanego zapłaty kwoty 1.704,82 zł, na którą złożyło się 467,88 zł. z tytułu zobowiązania wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, 1.130,04 zł z tytułu zobowiązania wynikającego z not obciążeniowych i 106,90 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie.
Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.).
R. W. złożył wniosek o rozłożenie dochodzonej w pozwie należności na raty w kwocie po 100 zł. miesięcznie. Zgodnie z przepisem art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten daje Sądowi możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje Sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby go na niepowetowane szkody. Oczywistym jest przy tym, iż rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty może mieć miejsce li tylko wówczas, gdy jego spełnienie w tej formie jest przez pozwanego obiektywnie możliwe. O ile, bowiem rolą omawianego rozwiązania jest wydłużenie terminu zapłaty świadczenia przez dłużnika, a tym samym, uchronienie go od postępowania egzekucyjnego oraz naliczania kolejnych odsetek, o tyle rozwiązanie to nie może naruszać praw wierzyciela i doprowadzać do jego pokrzywdzenia, co niewątpliwie nastąpiłoby, gdyby sytuacja finansowa dłużnika nie dawała realnych szans na terminową spłatę świadczenia w ratach. R. W. pracuje przy sprzedaży warzyw na targowisku, z czego osiąga dochód w wysokości 1.400 zł, który stanowi jego jedyne źródło utrzymania. Pozwany prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z matką, która utrzymuje się z renty w wysokości 1.850 zł. R. W. opłaca czynsz za mieszkanie w wysokości 550 zł miesięcznie oraz posiada jeszcze jedno zadłużenie w wysokości ponad 1.000 zł. Zatem w świetle przytoczonych okoliczności, w ocenie Sądu zachodzą obiektywne podstawy do przyjęcia, że R. W. z jednej strony nie jest w stanie zaspokoić jednorazowo roszczenia powoda, a z drugiej jego rozłożenie na raty umożliwi pozwanemu stopniowe uregulowanie swojego zobowiązania.
Dlatego też zasądzoną kwotę 1.704,82 zł Sąd rozłożył na 17 miesięcznych rat, w tym 16 rat po 100 zł każda, a ostatnia 17-ta rata w wysokości 104,82 zł, płatnych z góry do piętnastego dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, ustalając termin płatności pierwszej raty do piętnastego dnia miesiąca następującego po dniu uprawomocnienia się wyroku.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Zgodnie z treścią powołanego przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek zachodzi w stosunku do pozwanego. Wskazany przepis pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu. Do kręgu wypadków szczególnie uzasadnionych należą zarówno okoliczności związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zaliczane są między innymi sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń. Drugie natomiast wyznacza sytuacja majątkowa i życiowa strony. Wskazać przy tym należy, że całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku, powinien być oceniony z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 2013-11-27, sygn. akt I ACa 725/13; postanowienie SN z dnia 2013-10-24, sygn. akt IV CZ 61/13). Okoliczności przytoczone przy okazji uzasadnienia przyczyn uwzględnienia wniosku R. W. o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty, uzasadniają również odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu i przemawiają za odstąpieniem od obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu należnych stronie przeciwnej, ponad kwotę 100 zł.
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.