UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 czerwca 2014 roku, sprecyzowanym pismem z datą w nagłówku „dnia 08 lipca 2014 roku” (k. 30-31 akt), powód M. S. domagał się zasądzenia od pozwanego D. P. kwoty 14 728,73 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot – do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że powyższą wierzytelność nabył od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w G., a wynikała ona z dokonanych przez pozwanego zakupów towarów potwierdzonych dowodami wydania towaru i fakturami, za które pozwany nie zapłacił.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 08 września 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3239/14 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany D. P. wniósł o oddalenie powództwa zaprzeczając istnieniu i ważności umowy cesji oraz prawdziwości złożonych pod nią podpisów oraz zaprzeczając jakoby przedłożone przez powoda faktury obrazowały rzeczywisty stan rzeczy, tj. dostawy lodów we wskazanej ilości oraz podniósł również zarzut niezasadności roszczenia i braku podstaw do domagania się zapłaty, zarzut nieprawdziwości złożonych na umowie cesji podpisów oraz zarzut nie wykazania wykonania usług opisanych w fakturach i to w podanej ilości.

Postanowieniem z dnia 17 października 2016 roku Sąd Rejonowy w Gdyni na podstawie art. 174 § 1 punkt 4 k.p.c. zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie z uwagi na ogłoszenie, postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 roku, upadłości pozwanego D. P. nieprowadzącego działalności gospodarczej obejmującej likwidację majątku dłużnika.

Następnie, po uzyskaniu informacji udzielonej przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy z datą w nagłówku „dnia 21 listopada 2017 roku” (data prezentaty: 2017-11-27), z której wynikało, iż dochodzone przez powoda w niniejszym postępowaniu roszczenie zostało ujęte na liście wierzytelności sporządzonej przez syndyka masy upadłości pozwanego w sprawie toczącej się pod sygn. akt VI GUp 128/16 oraz zatwierdzonej następnie przez sędziego – komisarza w całości kwoty głównej, tj. kwoty 14 728,73 złotych – w kategorii IV, a także w zakresie kwoty 1 182,34 złotych tytułem odsetek za ostatni rok (kategoria IV) oraz w zakresie kwoty 2 579,68 złotych tytułem pozostałych odsetek (kategoria V), postanowieniem z dnia 12 stycznia 2018 roku Sąd Rejonowy w Gdyni podjął postępowanie w sprawie i umorzył je w zakresie żądania kwoty 14 728,73 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 958,14 złotych za okres od dnia 10 grudnia 2013 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 542,75 złotych za okres od dnia 17 grudnia 2013 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 6 150 złotych za okres od dnia 18 grudnia 2013 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 984,22 złotych za okres od dnia 19 grudnia 2013 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 877 złotych za okres od dnia 21 grudnia 2013 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 551,66 złotych za okres od dnia 01 stycznia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 608,36 złotych za okres od dnia 13 stycznia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 1 470,26 złotych za okres od dnia 13 stycznia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 402,60 złotych za okres od dnia 18 stycznia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 542,48 złotych za okres od dnia 23 stycznia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 393,27 złotych za okres od dnia 21 stycznia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 391,04 złotych za okres od dnia 25 marca 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku, 548,75 złotych za okres od dnia 22 kwietnia 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku i 308,20 złotych za okres od dnia 24 maja 2014 roku do dnia 21 czerwca 2016 roku (mając na uwadze, że zgodnie z treścią art. 247 § 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 2344), odsetki od wierzytelności pieniężnej umieszcza się na liście wierzytelności w kwocie naliczonej do dnia poprzedzającego dzień ogłoszenia upadłości włącznie, a zatem w niniejszej sprawie – do dnia 21 czerwca 2016 roku).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 października 2013 roku D. P. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową z siedzibą w G. umowę franczyzy na prowadzenie lodziarnio – kawiarni (...).

Zgodnie z punktem 7.1.1 oraz punktem 7.1.3 umowy D. P. był zobowiązany do dokonywania zakupu produktów i składników do produktów wyłącznie od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w G. lub u wskazanego przez niego dystrybutora.

umowa franczyzy – k. 136-161 akt, potwierdzenie zawarcia umowy – k. 191, 192 akt

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w G. dostarczył D. P. lody (w kuwetach) na łączną kwotę 14 728,73 złotych.

faktury – 162-170, 172, 174, 176, 180, 183, 186 akt, zestawienie klientów i obrotów – k. 171, 173, 175, 177 akt, raport o obrocie – k. 182, 184 akt, dowody dostawy – k. 187-190 akt

Dnia 14 maja 2014 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w G. zawarł z M. K. umowę o powierniczy przelew wierzytelności w łącznej kwocie 14 728,73 złotych wynikającej ze wskazanych w umowie faktur.

umowa – k. 18 akt, potwierdzenie zawarcia umowy – k. 191, 192 akt

Pismem z datą w nagłówku „dnia 21 maja 2014 roku” (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w G. wezwał D. P. do zapłaty należności wynikających z powyższych faktur, jednakże bezskutecznie.

wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania i odbioru – k. 194-197 akt

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XV GU 140/16 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy ogłosił upadłość pozwanego D. P. nieprowadzącego działalności gospodarczej obejmującej likwidację majątku dłużnika.

postanowienie – k. 199 akt

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny będący podstawą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie Sąd uwzględnił oświadczenia stron, w zakresie w jakim nie były one kwestionowane przez drugą stronę. Sąd oparł się nadto na dowodach z powyższych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które uznał za wiarygodne nie znajdując podstaw do podważenia ich wartości i mocy dowodowej.

W niniejszej sprawie – rozpoznawanej pod sygn. akt VI GC 127/18 – wobec umorzenia postępowania odnośnie żądania kwoty 14 728,73 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot za okres do dnia 21 czerwca 2016 roku z uwagi na umieszczenie w tym zakresie wierzytelności powoda na liście wierzytelności sporządzonej przez syndyka masy upadłości pozwanego w sprawie toczącej się pod sygn. akt VI GUp 128/16 oraz zatwierdzonej następnie przez sędziego – komisarza, zasadne było rozstrzygnięcie sporu jedynie odnośnie pozostałej części żądania, tj. odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 14 728,73 złotych za okres od dnia 22 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty.

Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 07 kwietnia 2016 roku (sygn. akt III CZP 113/15) roszczenie o odsetki za okres po ogłoszeniu upadłości może być dochodzone przeciw upadłemu w drodze powództwa nawet przed zakończeniem postępowania upadłościowego, skoro nie podlega ono zaspokojeniu z masy upadłości i nie może być dochodzone w trybie zgłoszenia wierzytelności.

Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że skoro wierzytelność stanowiąca należność główną w kwocie 14 728,73 złotych wynikająca ze wskazanych przez powoda, a nie zapłaconych przez pozwanego faktur dokumentujących umowy sprzedaży wyszczególnionych tam towarów (lodów) dochodzona niniejszym pozwem, została ujęta na liście wierzytelności sporządzonej przez syndyka masy upadłości pozwanego w sprawie toczącej się pod sygn. akt VI GUp 128/16 oraz zatwierdzonej następnie przez sędziego – komisarza, istnienie tej wierzytelności zostało zatem przez samego pozwanego uznane. Wobec zaś powyższego zbędne było prowadzenie postępowania dowodowego w tym zakresie, stąd też Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka A. C. i W. N. oraz dowodu z zeznań stron jako zbędnych dla rozstrzygnięcia kwestii spornych. Skoro zaś bezsprzecznie wierzytelność w postaci odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 14 728,73 złotych za okres od dnia 22 czerwca 2016 roku (tj. od dnia ogłoszenia upadłości) do dnia zapłaty nie została przez pozwanego uiszczona, zasadne było, w oparciu o treść art. 535 k.c. w zw. art. 481 k.c. w zw. z art. 230 k.p.c., zasądzenie tej należności od pozwanego na rzecz powoda, o czym Sąd orzekł w punkcie I wyroku, przy czym na podstawie art. 319 k.p.c. ograniczył w tym zakresie odpowiedzialność pozwanego do majątku nieobjętego masą upadłości (jako że roszczenie to nie może być dochodzone w trybie zgłoszenia wierzytelności, a więc nie podlega ono zaspokojeniu z masy upadłości).

O kosztach postępowania w punkcie II wyroku orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. obciążając nimi powoda M. S. i uznając je za uiszczone.

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	sekr. sąd. Dorota Moszyk

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE